ILPP1/443-992/13-4/JSK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2013 r. (data wpływu 31 października 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2014 r. (data wpływu 13 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dzierżawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 31 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dzierżawy nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 13 stycznia 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

"A" w imieniu którego działa Starosta jest właścicielem nieruchomości, oznaczonych geodezyjnie numerami:

* 2503/1 o powierzchni 0,0066 ha,

* 2503/2 o powierzchni 0,0069 ha,

* 2503/4 o powierzchni 0,0068 ha,

* 2503/5 o powierzchni 0,0068 ha,

* 2503/6 o powierzchni 0,0069 ha,

* 2503/7 o powierzchni 0,0267 ha,

* 2503/8 o powierzchni 0,0286 ha,

które powstały po podziale działki nr 2503 o powierzchni 0,0971 ha.

Zgodnie z informacją otrzymaną z Urzędu Miejskiego wyżej opisane działki nie są objęte żadnym obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej, z dnia 20 lutego 2002 r., zmienionym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 28 grudnia 2006 r., uchwałą Rady Miejskiej z dnia 24 stycznia 2008 r., zmienionym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 24 czerwca 2010 r., uchwałą Rady Miejskiej z dnia 24 listopada 2011 r. ww. działki znajdują się na terenie oznaczonym jako droga.

Zgodnie z pismem Zarządu Dróg działka nr 2503 przylegająca bezpośrednio do ulicy (która stanowi drogę wojewódzką), nie wchodziła w skład pasa drogi wojewódzkiej nr 432 oraz nie ma podstaw do rezerwacji omawianego terenu pod ewentualne poszerzenie drogi wojewódzkiej.

W ewidencji gruntów i budynków działki nr: 2503/1, 2503/2, 2503/4, 2503/5, 2503/6, 2503/7, 2503/8 zostały oznaczone jako zurbanizowane tereny niezabudowane.

Przedmiotowe działki zagospodarowane są i użytkowane od wielu lat przez właścicieli nieruchomości sąsiednich (na ww. działkach znajdują się ogrodzenia i bramy wjazdowe do posesji, zieleń).

Działki nr: 2503/1, 250/3, 2503/4, 2503/5, 2503/6, sąsiadują z działkami oznaczonymi w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jako tereny z wiodącą funkcją mieszkaniową, działka nr 2503/8 sąsiaduje z działką oznaczoną jako zieleń ochronna, działka nr 2503/7 sąsiaduje z czterema działkami oznaczonymi jako tereny z wiodącą funkcją mieszkaniową oraz jedną działką oznaczoną jako zieleń ochronna.

Oddanie w dzierżawę wyżej opisanych działek nastąpi w celu zapewnienia dostępu do drogi publicznej właścicielom nieruchomości przyległych.

"A" zamierza oddać wyżej opisane działki w dzierżawę właścicielom nieruchomości przyległych na czas nieokreślony w drodze bezprzetargowej za zgodą Wojewody w oparciu o art. 37 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W piśmie z dnia 9 stycznia 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku - Zainteresowany wskazał, że:

* ww. działki są już zagospodarowane przez właścicieli nieruchomości przyległych, na rzecz których mają zostać oddane w dzierżawę. Na działkach znajdują się ogrodzenia i bramy wjazdowe do posesji oraz zieleń. Działki te zapewniają dojazd nieruchomościom przyległym do drogi publicznej.

Działki przyległe oznaczone nr:

* 2502, 2501, 2499, 2498, 2497/1 zabudowane są budynkami mieszkalnymi,

* 2496/1, 2495/1, 2495/2, 2494/1 (stanowią własność jednego podmiotu) zabudowane są czterokondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym,

* 2483/7 jest niezabudowana.

Z uwagi na brak możliwości innego zagospodarowania ww. działek, pierwotnie były one przeznaczone do sprzedaży na rzecz właścicieli nieruchomości przyległych. Właściciele zrezygnowali z nabycia działek "A". Wobec powyższego, w celu uregulowania stanu prawnego nieruchomości zagospodarowanych przez właścicieli przyległych działek, konieczne jest oddanie ich w dzierżawę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących obecnie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) oddanie w dzierżawę na czas nieokreślony w drodze bezprzetargowej podlegać będzie opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, oddanie w dzierżawę ww. działek na czas nieokreślony w drodze bezprzetargowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu 23% stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. U.UE. serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 7a ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, zasobem nieruchomości Skarbu Państwa gospodarują, z zastrzeżeniem art. 43 ust. 2 i 4, art. 51, art. 57 ust. 1, art. 58-60 oraz art. 60a, starostowie, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, a w szczególności wydzierżawiają, wynajmują i użyczają nieruchomości wchodzące w skład zasobu, przy czym umowa zawierana na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub czas nieoznaczony wymaga zgody wojewody; zgoda wojewody jest wymagana również w przypadku, gdy po umowie zawartej na czas oznaczony do 3 lat strony zawierają kolejne umowy, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość.

Z art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zauważyć, że na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. , poz. 1608) w art. 146a ustawy wprowadzenie do wyliczenia - z dniem 31 grudnia 2013 r. - otrzymało następujące brzmienie: "W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:".

Zatem zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. , poz. 1722), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

W świetle art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do użytkowania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego powyżej rozporządzenia.

Przepisy powołanej ustawy nie definiują pojęcia "cele rolnicze", jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji, uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany do ww. działalności rolniczej. Zatem gruntem przeznaczonym na cele rolnicze będzie grunt przeznaczony przez dzierżawcę do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości o następujących numerach: 2503/1 o powierzchni 0,0066 ha, 2503/2 o powierzchni 0,0069 ha, 2503/4 o powierzchni 0,0068 ha, 2503/5 o powierzchni 0,0068 ha, 2503/6 o powierzchni 0,0069 ha, 2503/7 o powierzchni 0,0267 ha, 2503/8 o powierzchni 0,0286 ha, które powstały po podziale działki nr 2503 o powierzchni 0,0971 ha. Ww. działki zagospodarowane są i użytkowane od wielu lat przez właścicieli nieruchomości sąsiednich (na ww. działkach znajdują się ogrodzenia i bramy wjazdowe do posesji, zieleń). Działki te zapewniają dojazd nieruchomościom przyległym do drogi publicznej. Oddanie w dzierżawę wyżej opisanych działek nastąpi w celu zapewnienia dostępu do drogi publicznej właścicielom nieruchomości przyległych.

Skarb Państwa zamierza oddać wyżej opisane działki w dzierżawę właścicielom nieruchomości przyległych na czas nieokreślony w drodze bezprzetargowej za zgodą Wojewody w oparciu o art. 37 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Działki przyległe oznaczone nr: 2502, 2501, 2499, 2498, 2497/1 zabudowane są budynkami mieszkalnymi, nr: 2496/1, 2495/1, 2495/2, 2494/1 (będące własnością jednego podmiotu) zabudowane są czterokondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym, natomiast działka nr 2483/7 jest niezabudowana.

Z uwagi na brak możliwości innego zagospodarowania ww. działek, pierwotnie były one przeznaczone do sprzedaży na rzecz właścicieli nieruchomości przyległych. Właściciele zrezygnowali z nabycia działek Skarbu Państwa. Wobec powyższego, w celu uregulowania stanu prawnego nieruchomości zagospodarowanych przez właścicieli przyległych działek, konieczne jest oddanie ich w dzierżawę.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że przekazanie ww. działek właścicielom nieruchomości przyległych na podstawie umowy dzierżawy będzie stanowiło usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy, nie przewidują zwolnienia z opodatkowania dla usługi dzierżawy nieruchomości gruntowych, które - jak wskazał Wnioskodawca - zapewniają dojazd nieruchomościom przyległym do drogi publicznej. Dzierżawa ww. działek nie może skorzystać ze zwolnienia od podatku, bowiem nieruchomości te nie zostaną przeznaczone przez dzierżawców i wykorzystywane przez nich na cele rolnicze. Zatem usługi dzierżawy będą czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu podstawowej stawki podatku w wysokości 23%.

Podsumowując, oddanie w dzierżawę na czas nieokreślony w drodze bezprzetargowej działek gruntu w celu zapewnienia dostępu do drogi publicznej właścicielom nieruchomości przyległych będzie traktowane jako odpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu stawki podatku w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.