ILPP1/443-990/11-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2011 r. (data wpływu 15 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 września 2011 r. (data wpływu: 30 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 września 2011 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego oraz pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) zarządza Wspólnotą Mieszkaniową (dalej: Wspólnota). Wspólnota mieszkaniowa jest zarejestrowana jako podatnik czynny VAT. W miesiącu grudniu 2010 r. Wspólnota sprzedała strych z przeznaczeniem na lokale mieszkalne na rzecz sklepu monopolowego. Wspólnota wystawiła fakturę VAT na kwotę brutto 98.919,00 zł w tym VAT należny 6.471,34 zł Środki pochodzące ze sprzedaży (netto) zostały zarachowane na konto funduszu remontowego. Równocześnie w grudniu 2010 r. Wspólnota otrzymała fakturę VAT od wykonawcy dotyczącą remontu dachu - zaliczki na ten cel. Dokonując rozliczenia podatku VAT, Spółka sporządziła deklarację VAT-7 w ten sposób, że do Urzędu odprowadziła podatek od jednorazowej sprzedaży strychu na cele mieszkaniowe, a nie odliczyła VAT-u naliczonego od remontu dachu. Remont dachu dotyczy całego budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne i pomieszczenia gospodarcze. Te pomieszczenia to dodatkowe piwnice, za które Wspólnota wystawia faktury VAT na rzecz poszczególnych najemców. Oprócz tego we wspólnocie jest jeden właściciel, który wpłaca zaliczki na poczet wykupu części strychu z przeznaczeniem jej na lokal mieszkalny na co Wspólnota wystawia fakturę VAT.

W piśmie z dnia 26 września 2011 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Zainteresowany wyjaśnił ponadto, że remont dachu został sfinansowany ze środków funduszu remontowego, na który zaliczki wnoszą tylko właściciele lokali mieszkalnych. Z dobrodziejstwa remontu dachu korzystają zarówno lokale mieszkalne (czynności niepodlegające opodatkowaniu), których udział w powierzchni wynosi 95,14% oraz pomieszczenia gospodarcze (dodatkowe piwnice - czynności opodatkowane), których udział w powierzchni wynosi 4,86%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów rozliczając podatek VAT za miesiąc grudzień 2010 r. z działalności Wspólnoty dopuszczalne jest rozliczenie tego podatku w ten sposób, że należny podatek od sprzedaży strychu na cele mieszkaniowe można obniżyć o naliczony podatek VAT od robót na rzecz Wspólnoty polegających na wymianie pokrycia dachowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jako zarządca wspólnoty rozliczając VAT za miesiąc grudzień 2010 r. nie obniżyła podatku o kwotę podatku naliczonego od remontu dachu ponieważ środki pochodziły z funduszu remontowego, który jest zwolniony z podatku VAT. Dach jest częścią wspólną służącą mieszkańcom w związku z powyższym nie dokonano odliczenia VAT-u. W ocenie Zainteresowanego takie postępowanie jest prawidłowe co telefonicznie potwierdziła Krajowa Informacja Podatkowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z uwagi na zakres pytania odpowiedzi udzielono w oparciu o stan prawny obowiązujący w grudniu 2010 r.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki:

* odliczenia tego dokonuje czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług,

* towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Zatem, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie przedstawiona w ww. przepisie zasada, wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Istnienie bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 z późn. zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie ETS.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Ponadto, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl natomiast art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W oparciu o art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. W art. 90 ust. 5-8 wskazano szczegółowe zasady ustalania proporcji.

Stosownie natomiast do zapisu art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Zatem, dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z konstrukcji cyt. wyżej przepisów, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do zakupów kwalifikowanych jako "zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną".

Należy podkreślić, iż przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Ponadto zaznacza się, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, np. art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Zatem w świetle art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka zarządza Wspólnotą Mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa jest zarejestrowana jako podatnik czynny VAT. W miesiącu grudniu 2010 r. Wspólnota sprzedała strych z przeznaczeniem na lokale mieszkalne na rzecz sklepu monopolowego. Wspólnota wystawiła fakturę VAT na kwotę brutto 98.919,00 zł w tym VAT należny 6.471,34 zł Środki pochodzące ze sprzedaży (netto) zostały zarachowane na konto funduszu remontowego. Równocześnie w grudniu 2010 r. Wspólnota otrzymała fakturę VAT od wykonawcy dotyczącą remontu dachu - zaliczki na ten cel. Dokonując rozliczenia podatku VAT, Spółka sporządziła deklarację VAT-7 w ten sposób, że do Urzędu odprowadziła podatek od jednorazowej sprzedaży strychu na cele mieszkaniowe, a nie odliczyła VAT-u naliczonego od remontu dachu. Remont dachu dotyczy całego budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne i pomieszczenia gospodarcze. Te pomieszczenia to dodatkowe piwnice, za które Wspólnota wystawia faktury VAT na rzecz poszczególnych najemców. Oprócz tego we Wspólnocie jest jeden właściciel, który wpłaca zaliczki na poczet wykupu części strychu z przeznaczeniem jej na lokal mieszkalny na co Wspólnota wystawia fakturę VAT. Remont dachu został sfinansowany ze środków funduszu remontowego, na który zaliczki wnoszą tylko właściciele lokali mieszkalnych. Z dobrodziejstwa remontu dachu korzystają zarówno lokale mieszkalne (czynności niepodlegające opodatkowaniu), których udział w powierzchni wynosi 95,14% oraz pomieszczenia gospodarcze (dodatkowe piwnice - czynności opodatkowane), których udział w powierzchni wynosi 4,86%.

Jak wynika z powyższego, Wnioskodawca wykonuje zarówno czynności niepodlegające opodatkowaniu, jak i czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są lub mają być wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia w całości podatku.

Natomiast w przypadku gdy towary i usługi tylko częściowo służą do wykonywania czynności opodatkowanych, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko w części związanej z czynnościami opodatkowanymi. Nie ma przy tym znaczenia z jakiego źródła pochodzą środki, którymi sfinansowane zostały zakupy w związku z którymi wykazano podatek naliczony.

Analiza przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że jest związek między zakupem towarów i usług zawiązanych z remontem dachu, a wykonywaniem czynności opodatkowanych, tj. najmem pomieszczeń gospodarczych - piwnic i sprzedażą strychu. Ponadto istnieje związek ww. wydatków ze sprzedażą niepodlegającą opodatkowaniu (w przedmiotowej sprawie jest to - zdaniem Wnioskodawcy - udostępnianie lokali mieszkalnych).

Zatem w rozpatrywanej sprawie należy wskazać, że w przypadku zakupów przez Wnioskodawcę towarów i usług, które nie mogą zostać jednoznacznie przypisane poszczególnym rodzajom działalności (opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu), nie może on odliczyć podatku naliczonego zawartego w cenie tych towarów, w pełnym zakresie. Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych towarów tylko w takim zakresie, w jakim nabycie to wiąże się z czynnościami opodatkowanymi (art. 86 ust. 1 ustawy). Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać czynnościom opodatkowanym, a wybór metody wyodrębnienia tych kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Podatnika. Należy jednak podkreślić, iż zastosowana przez podatnika metoda musi odzwierciedlać stan faktyczny.

W przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy zawarte w art. 90 ust. 2-10 ustawy dotyczące zasad obliczania współczynnika proporcji i dokonywania przy jego zastosowaniu odliczeń podatku naliczonego, związanego z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, z uwagi na fakt, iż przepisy te mają zastosowanie do podatników wykonujących czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz czynności zwolnione od tego podatku. Wnioskodawca nie uzyskuje obrotów z tytułu czynności zwolnionych od podatku VAT, natomiast czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT nie są uwzględniane przy ustalaniu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy. Jednocześnie jednak Wnioskodawca - z uwagi na treść art. 86 ust. 1 ustawy - nie ma prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków.

Zatem w rozpatrywanej sprawie nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że z uwagi na fakt, iż środki którymi sfinansowany został remont dachu pochodziły z funduszu remontowego Wspólnota nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikająca z faktury dokumentującej remont dachu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wspólnota rozliczając podatek VAT za miesiąc grudzień 2010 r. powinna obniżyć kwotę podatku należnego związanego z prowadzoną działalnością o kwotę podatku naliczonego wynikającą z zakupu towarów i usług dotyczących remontu dachu jednakże wyłącznie w części, w jakiej zakup tych towarów i usług związany jest ze sprzedażą opodatkowaną.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności stwierdzenia, czy działalność Wnioskodawcy obejmuje czynności niepodlegające opodatkowaniu czy zwolnione od podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.