ILPP1/443-989/09-4/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2009 r. (data wpływu 20 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 października 2009 r. (data wpływu 28 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 28 października 2009 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 15 października 2007 r. Starosta N., po rozpatrzeniu wniosku Burmistrza O. z dnia 31 lipca 2007 r., wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji drogi na podstawie art. 2 ust. 1 i ust. 2, art. 7, art. 9 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1, ust. 2, ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.). Jednocześnie Starosta N. stwierdził, że nieruchomość stanowiąca własność X Spółka z o.o. staje się z mocy prawa własnością Gminy O. z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi stanie się ostateczna, za odszkodowaniem ustalonym w odrębnej decyzji przez Starostę.

Dnia 29 maja 2009 r. Starosta N. wydał decyzję, na podstawie art. 12 ust. 4a, ust. 4f i ust. 5 oraz art. 18 ust. 1 ww. ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r., w powiązaniu z art. 129 ust. 1 i ust. 3, art. 130 ust. 2, art. 132 ust. 1a, art. 134 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 131 ust. 1, ust. 2, ust. 4 i ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego, w której ustalił odszkodowanie na rzecz Spółki z tytułu przejścia z mocy prawa na własność Wnioskodawcy działek o łącznej wartości 27.320,00 zł W ramach odszkodowania Starosta przyznał Spółce nieruchomość zamienną oznaczoną jako działka nr 221/5 o pow. 0,1093 ha, położoną na terenie miasta O., stanowiącą własność Gminy O., zapisaną w księdze wieczystej KW... prowadzonej przez Sąd Rejonowy w N.

Starosta N. ustalił wartość nieruchomości zamiennej na kwotę 18.887,00 zł oraz dopłatę w wysokości 8.433,00 zł (różnica między wysokością odszkodowania, a wartością nieruchomości zamiennej).

Do zapłaty odszkodowania Starosta zobowiązał Gminę O. w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o odszkodowanie stanie się ostateczna, czyli licząc od dnia 18 czerwca 2009 r. - należność została zapłacona przez Gminę w dniu 29 czerwca 2009 r.

Przeniesienie praw do nieruchomości zamiennej na rzecz Spółki nastąpiło z dniem 18 czerwca 2009 r. Na powyższą nieruchomość zamienną wystawiono fakturę na Spółkę z o.o. X dnia 30 czerwca 2009 r. (data sprzedaży 18 czerwca 2009 r.) na kwotę 18.887,00 zł brutto (w tym podatek VAT 3.405,85 zł). W miesiącu lipcu 2009 r. od powyższej kwoty odprowadzono do Urzędu Skarbowego podatek VAT w kwocie 3.405,85 zł.

W uzupełnieniu z dnia 23 października 2009 r. Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z decyzją Starosty N. ustalającą odszkodowanie, Gmina O. zobowiązana była do zapłaty odszkodowania za przejętą pod publiczną drogę gminną nieruchomość oznaczoną nr 195/21 i 195/24 (będącą poprzednio własnością X Sp. z o.o.). Kwota odszkodowania wynosiła 27.320,00 zł W ramach odszkodowania Gmina przekazała nieruchomość zamienną oznaczoną nr 221/5 i wniosek Zainteresowanego dotyczy tej działki. Wysokość odszkodowania za tą działkę została ustalona na kwotę 18.887,00 zł W związku z nierówną wartością nieruchomości Gmina O. dopłaciła kwotę 8.433,00 zł.

Ponadto Wnioskodawca odpowiadając na pytania zawarte w wezwaniu do uzupełnienia stanu faktycznego poinformował, że w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta O. działka nr 221/5 stanowiła fragment ul. P. - publicznej drogi gminnej o nawierzchni gruntowej. W związku ze zmianą biegu ulicy działka ta przestała być ulicą P. Dnia 4 września 2008 r. Rada Miejska w O. podjęła uchwałę w sprawie w sprawie pozbawienia części ul. P. w O. - stanowiącej działkę nr 221/5 - kategorii drogi gminnej i zaliczeniu jej do dróg wewnętrznych, z mocą od 1 stycznia 2009 r. Uchwała została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia 23 października 2008 r. (Nr 176, poz. 2941) i wchodzi w życie o upływie 14 dni od ogłoszenia. Na dzień wydania i uprawomocnienia się decyzji ustalającej odszkodowanie i wypłacenie odszkodowania działka nr 221/5 stanowiła drogę wewnętrzną w ewidencji gruntów oznaczoną symbolem "dr". Działka nr 221/5 nie była zabudowana. Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ działka została nabyta w drodze komunalizacji od Skarbu Państwa i stanowiła drogę gruntową. Znajdująca się na działce droga gruntowa nie była modernizowana, ani ulepszana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy oddanie nieruchomości w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu 22% podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, oddawanie nieruchomości w zamian za odszkodowanie jest wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Dlatego jako czynność przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności gruntów w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, w ocenie Zainteresowanego, podana w decyzji Starostwa Powiatowego w N. wartość nieruchomości zamiennej prawidłowo stanowi kwotę brutto, w związku czym Wnioskodawca odprowadził do Urzędu Skarbowego podatek VAT w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W świetle powołanych przepisów, w sytuacji przedstawionej we wniosku, ma miejsce dostawa towarów (gruntu) w zamian za odszkodowanie. W tym przypadku, odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Z przytoczonych przepisów nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, aby istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Na podstawie art. 128. ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.), wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw. Odszkodowanie ustala starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, w decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości, z zastrzeżeniem ust. 5 (art. 129 ust. 1 ww. ustawy). Zgodnie z art. 131 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w ramach odszkodowania właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu wywłaszczonej nieruchomości może być przyznana, za jego zgodą, odpowiednia nieruchomość zamienna.

W myśl art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy. Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Z powyższego wynika, że przeniesienie własności gruntu na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Od zasady tej ustawa przewiduje jednak pewne wyjątki. Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy drogi, w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) i ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 z późn. zm.), dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność wykonywana przez organy dokonujące wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem, który realizuje dostawę jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, którym w przedmiotowej sprawie jest Gmina O. Wykonuje zatem czynność, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, występując w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy. Przedmiotem ww. dostawy jest działka nr 221/5, która stanowi drogę wewnętrzną w ewidencji gruntów oznaczoną symbolem "dr".

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 15 października 2007 r. Starosta N., po rozpatrzeniu wniosku Burmistrza O. z dnia 31 lipca 2007 r., wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji drogi. Jednocześnie stwierdził, że nieruchomość stanowiąca własność X" Spółka z o.o. staje się z mocy prawa własnością Gminy O. z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi stanie się ostateczna, za odszkodowaniem ustalonym w odrębnej decyzji przez Starostę. Następnie, w dniu 29 maja 2009 r. Starosta N. wydał decyzję, w której ustalił odszkodowanie na rzecz Spółki z tytułu przejścia z mocy prawa na własność Wnioskodawcy działek o łącznej wartości 27.320,00 zł W ramach odszkodowania Starosta przyznał Spółce nieruchomość zamienną oznaczoną jako działka nr 221/5 o pow. 0,1093 ha, położoną na terenie miasta O., stanowiącą własność Gminy O. Starosta N. ustalił wartość nieruchomości zamiennej na kwotę 18.887,00 zł oraz dopłatę w wysokości 8.433,00 zł (różnica między wysokością odszkodowania, a wartością nieruchomości zamiennej).

Przeniesienie praw do nieruchomości zamiennej na rzecz Spółki nastąpiło z dniem 18 czerwca 2009 r. Na powyższą nieruchomość zamienną wystawiono fakturę na Spółkę z o.o. X dnia 30 czerwca 2009 r. (data sprzedaży 18 czerwca 2009 r.) na kwotę 18.887,00 zł brutto (w tym podatek VAT 3.405,85 zł). W miesiącu lipcu 2009 r. od powyższej kwoty odprowadzono do Urzędu Skarbowego podatek VAT w kwocie 3.405,85 zł W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta O. działka nr 221/5 stanowiła fragment ul. P. - publicznej drogi gminnej o nawierzchni gruntowej. W związku ze zmianą biegu ulicy działka ta przestała być ulicą P. Dnia 4 września 2008 r. Rada Miejska w O. podjęła uchwałę w sprawie pozbawienia części ul. P. w O. - stanowiącej działkę nr 221/5 - kategorii drogi gminnej i zaliczeniu jej do dróg wewnętrznych, z mocą od 1 stycznia 2009 r. Na dzień wydania i uprawomocnienia się decyzji ustalającej odszkodowanie i wypłacenie odszkodowania działka nr 221/5 stanowiła drogę wewnętrzną w ewidencji gruntów oznaczoną symbolem "dr". Działka nr 221/5 nie była zabudowana a Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ działka została nabyta w drodze komunalizacji od Skarbu Państwa i stanowiła drogę gruntową.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Od powyższego ustawa oraz przepisy wykonawcze przewidują wyjątki w postaci obniżonych stawek oraz zwolnienia od podatku.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w przypadku gruntów niezabudowanych zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

W art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) postanowiono, że ustawa ta określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Tak więc, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 2 powołanej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Zatem, o przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów - ewidencja gruntów.

Towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych (PKOB) dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Natomiast przez budynki rozumie zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz PKOB nie definiują pojęcia "budowli". W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), zgodnie z którą budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak m.in. drogi.

Ponieważ przedmiotowa droga nie jest wykonana z materiałów budowlanych, tym samym nie jest obiektem budowlanym, a zatem i budowlą.

Uwzględniając opis stanu faktycznego wskazujący, iż otrzymany przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością X grunt zabudowany jest drogą - ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wynika, że działka nr 221/5 stanowiła publiczną drogę gminną o nawierzchni gruntowej, natomiast na dzień wydania i uprawomocnienia się decyzji ustalającej odszkodowanie i wypłacenie odszkodowania działka ta stanowiła drogę wewnętrzną w ewidencji gruntów oznaczoną symbolem "dr" - przedmiotowa transakcja nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Gmina, będąca jednostką samorządu terytorialnego nie może również skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Dokonując przeniesienia prawa do rozporządzania nieruchomością, jak już powyżej wskazano, Gmina nie realizuje bowiem ani zadań własnych, ani zleconych przez organ administracji rządowej.

Reasumując, przeniesienie z mocy prawa prawa własności nieruchomości przeznaczonej pod drogę w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność przeniesienia przez podatnika podatku od towarów i usług własności nieruchomości na której znajduje się droga, jest opodatkowana podatkiem wg 22% stawki.

Należy wskazać, iż w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi jedynie w zakresie, którego dotyczyło zawarte we wniosku pytanie. Wartość nieruchomości przekazanej w ramach zamiany nie była więc przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.