ILPP1/443-984/13-2/JSK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2013 r. (data wpływu 28 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 28 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od dnia 4 grudnia 2009 r. prowadzi działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności Zainteresowanego jest prowadzenie biura rachunkowego - PKD 69.20.Z. Zainteresowany posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Wnioskodawca świadczy usługi rachunkowo-księgowe w zakresie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, rejestracji zakupów i sprzedaży VAT, ewidencji przychodów, ewidencji środków trwałych i wyposażenia, obliczanie/rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy klientów i ich pracowników oraz sporządzanie odpowiednich deklaracji podatkowych, obliczanie/rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników oraz przygotowywanie odpowiednich deklaracji i raportów do ZUS oraz sporządzanie list płac pracowników.

Wnioskodawca, działając z upoważnienia obsługiwanych podmiotów, reprezentuje je przed organami administracji publicznej w zakresie sporządzania i podpisywania w ich imieniu dokumentów podatkowych czy deklaracji do ZUS. Są to upoważnienia o charakterze technicznym w ramach usług księgowych, niestanowiące odrębnego zlecenia.

Wnioskodawca nie posiada uprawnień doradcy podatkowego, toteż w ramach swojej działalności nie udziela żadnych porad, nie sporządza ani nie wyraża opinii z zakresu prawa podatkowego, ani z zakresu kadr i płac.

Wartość sprzedaży w roku nie przekroczy kwoty 150.000,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą sklasyfikowaną pod symbolem PKD 69.20.Z (usługi rachunkowo-księgowe, doradztwo podatkowe), która polega na świadczeniu kompleksowych usług księgowych z wyłączeniem doradztwa podatkowego z uwagi na brak stosownych uprawnień, podlega zwolnieniu podmiotowemu w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, podlega On zwolnieniu podmiotowemu w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z następujących względów:

1. Po pierwsze wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła u Wnioskodawcy w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000,00 zł.

2. Po drugie Zainteresowany, z uwagi na brak uprawnień doradcy podatkowego, nie może świadczyć usług doradztwa podatkowego, toteż jego działalność ogranicza się do prowadzenia kompleksowej obsługi księgowej zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 tyś. zł.

Natomiast zgodnie z treścią art. 113 pkt 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień, o których stanowi ust. 1, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie. Co istotne zarówno komentowana ustawa, jak i akty wykonawcze wydane na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 tej ustawy, nie definiują pojęcia "doradztwo". W tej sytuacji koniecznym jest sięgnięcie do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 "doradzać" znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe. Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2008 r. Nr 73, poz. 443) obejmują udzielanie podatnikom, płatnikom (inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych, prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie, sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie. Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, że zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są: osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni, biegli rewidenci. Treść komentowanego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie.

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie, sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie, w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Pomocnym w rozróżnieniu świadczenia usług doradztwa podatkowego od usług księgowych będzie fragment uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. w sprawie o sygn. akt K 42/05, orzekającego, że art. 3a ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym, wprowadzony do tej ustawy ustawą z dnia 16 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy o doradztwie podatkowym oraz ustawy o rachunkowości jest zgodny z art. 32 Konstytucji RP. Trybunał Konstytucyjny w motywach swojego rozstrzygnięcia podkreślił, że " (...) pojęcie "doradzanie" w potocznym rozumieniu oznacza udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Chodzi tu zatem o czynności polegające na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, na podstawie której podatnik podejmować będzie konkretne działania (...) należy stwierdzić, że zakres uprawnień w sferze doradztwa podatkowego zastrzeżonych dla osób wykonujących zawód zaufania publicznego dotyczy tylko i wyłącznie udzielania owych porad, opinii i wyjaśnień dotyczących obowiązków podatkowych podatników, płatników i inkasentów. Czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych. Ich wykonywanie wymaga zatem wiedzy z zakresu księgowości i podatków, którą to wiedzę mają podmioty uprawnione, zgodnie z odrębnymi przepisami, do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych".

Innymi słowy samo posiadanie wiedzy z dziedziny księgowości i użycie jej w wykonywaniu czynności z zakresu prowadzenia ksiąg nie oznacza wcale wykonywania doradztwa rozumianego jako udzielanie porad, przygotowanie opinii oraz udzielanie wyjaśnień dotyczących obowiązków podatkowych. Prowadzenie ksiąg rachunkowych i sporządzanie deklaracji podatkowych musi bowiem łączyć się z kwalifikowaniem dokumentów księgowych (rachunków, faktur), do ujęcia ich w tych księgach. Toteż samo świadczenie usług księgowo-rachunkowych, nawet kompleksowych, nie jest równoznaczne z uznaniem, że podmiot wykonywujący tego rodzaju usługi jest doradcą w rozumieniu komentowanego przepisu.

Rozumienie terminu doradztwo zaprezentowane wyżej utrwalone zostało w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 175/12, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 26 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Rz 785/09, wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 168/13, wyrok WSA w Łodzi z dnia 4 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 638/12, Wyrok WSA w Łodzi z dnia 4 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 640/12). Natomiast przedstawiona przez Wnioskodawcę wykładnia art. 113 ust. 1 ustawy o VAT znajduje potwierdzenie w treści interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 stycznia 2012 r. (ILPP1/443-1332/11-4/MS), z dnia 4 stycznia 2012 r. (ILPP1/443-1302/11-2/AW), czy z dnia 5 marca 2013 r. ILPP4/443-566/12-2/BA.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ma prawo korzystać ze zwolnienia podmiotowego VAT, o którym stanowi art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem w ramach prowadzonej działalności nie udziela żadnych porad ani nie wydaje opinii z zakresu prawa podatkowego, finansowego czy kadrowego, zarówno w formie ustnej jak i pisemnej. Jego działalność ogranicza się do czynności szczegółowo wymienionych w opisie stanu faktycznego, które stanowią element kompleksowej usługi księgowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ponieważ wniosek wpłynął do tut. Organu w roku 2013 i dotyczy stanu faktycznego, do rozstrzygnięcia przyjęto przepisy obowiązujące do dnia 31 grudnia 2013 r.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W art. 15 ust. 1 ustawy wskazano, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z art. 113 ust. 5 ustawy wynika natomiast, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie jej przekroczenia. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. (...).

Z kolei w myśl art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

W art. 113 ust. 13 ustawy wskazano, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

Zatem z powyższych przepisów wynika, że podatnik może skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

* podatnik w poprzednim roku podatkowym nie przekroczył określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy, lub w roku rozpoczęcia działalności, przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 150.000 zł,

* podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Na podstawie tej delegacji, Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.) wskazał, że określa się listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W poz. 12 tego załącznika wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

W świetle powyższego usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od dnia 4 grudnia 2009 r. prowadzi działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności Zainteresowanego jest prowadzenie biura rachunkowego - PKD 69.20.Z. Zainteresowany posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Wnioskodawca świadczy usługi rachunkowo-księgowe w zakresie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, rejestracji zakupów i sprzedaży VAT, ewidencji przychodów, ewidencji środków trwałych i wyposażenia, obliczanie/rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy klientów i ich pracowników oraz sporządzanie odpowiednich deklaracji podatkowych, obliczanie/rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników oraz przygotowywanie odpowiednich deklaracji i raportów do ZUS oraz sporządzanie list płac pracowników.

Wnioskodawca, działając z upoważnienia obsługiwanych podmiotów, reprezentuje je przed organami administracji publicznej w zakresie sporządzania i podpisywania w ich imieniu dokumentów podatkowych czy deklaracji do ZUS. Są to upoważnienia o charakterze technicznym w ramach usług księgowych, niestanowiące odrębnego zlecenia.

Wnioskodawca nie posiada uprawnień doradcy podatkowego, toteż w ramach swojej działalności nie udziela żadnych porad, nie sporządza ani nie wyraża opinii z zakresu prawa podatkowego, ani z zakresu kadr i płac.

Wartość sprzedaży w roku nie przekroczy kwoty 150.000,00 zł.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy dotyczącymi zastosowania zwolnienia podmiotowego należy rozstrzygnąć, czy świadczone przez niego usługi należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, należy stwierdzić, że termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych, doradztwo finansowe, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad na przykład w zakresie ekonomii, finansów czy też z dziedzin technicznych, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Należy stwierdzić, że najistotniejszym w niniejszej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Należy w tym miejscu wskazać, że jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213), zwanej dalej ustawą o doradztwie podatkowym, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

W myśl art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 tej ustawy, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni oraz biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 (art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym).

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 ww. art. 76a cyt. ustawy, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

- w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

- o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Jak wynika z przedstawionego opis sprawy, wartość sprzedaży w roku nie przekroczy kwoty 150.000,00 zł, a Wnioskodawca świadczy usługi rachunkowo-księgowe w zakresie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, rejestracji zakupów i sprzedaży VAT, ewidencji przychodów, ewidencji środków trwałych i wyposażenia, obliczanie/rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy klientów i ich pracowników oraz sporządzanie odpowiednich deklaracji podatkowych, obliczanie/rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników oraz przygotowywanie odpowiednich deklaracji i raportów do ZUS oraz sporządzanie list płac pracowników. Wnioskodawca nie posiada uprawnień doradcy podatkowego, toteż w ramach swojej działalności nie udziela żadnych porad, nie sporządza ani nie wyraża opinii z zakresu prawa podatkowego, ani z zakresu kadr i płac.

Zatem Wnioskodawca ma prawo skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy (do czasu przekroczenia kwoty limitu wartości sprzedaży opodatkowanej, o którym mowa w tym przepisie - w wysokości 150.000 zł), z uwagi na fakt, że - jak wynika z treści wniosku - Zainteresowany nie wykonuje w ramach swojej działalności czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, tj. usług o charakterze doradczym, a przygotowanie deklaracji podatkowych stanowi element usługi rachunkowo-księgowej.

Podsumowując, Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą sklasyfikowaną pod symbolem PKD 69.20.Z (usługi rachunkowo-księgowe, doradztwo podatkowe), która polega na świadczeniu kompleksowych usług księgowych z wyłączeniem doradztwa podatkowego z uwagi na brak stosownych uprawnień, podlega zwolnieniu podmiotowemu w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje jednocześnie, że z dniem 1 stycznia 2014 r. art. 113 ust. 1, ust. 2, ust. 5, ust. 9, ust. 10 i ust. 13 ustawy otrzymały nowe brzmienia.

Jak stanowi art. 113 ust. 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do treści art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jak stanowi art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9 - na mocy art. 113 ust. 13 ustawy - nie stosuje się do podatników:

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 1 pkt 55h ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) - zwanej dalej ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług - z dniem 1 stycznia 2014 r. uchylony został art. 113 ust. 14 ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.