ILPP1/443-972/09-4/MT
Pismo z dnia 9 listopada 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-972/09-4/MT
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2009 r. (data wpływu 17 sierpnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2009 r. (data wpływu 28 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej, podstawy opodatkowania oraz wystawienia faktury końcowej - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej, podstawy opodatkowania oraz wystawienia faktury końcowej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 października 2009 r. (data wpływu 28 października 2009 r.) o podpis, klasyfikację czynności będących przedmiotem wniosku według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług oraz o brakującą opłatę.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca dokonuje naprawy samochodów na rzecz osób ubezpieczonych w firmie ubezpieczeniowej X S.A. Pomiędzy Spółką (jako "Zakładem Naprawczym") a X została podpisana umowa o współpracy. Zgodnie z § 2 Umowy:
"Zakład Naprawczy wykonuje naprawę pojazdu na pisemne zlecenie właściciela pojazdu lub jego pełnomocnika.
Właściciel pojazdu lub jego pełnomocnik może upoważnić na podstawie art. 6211 k.c. X do wypłaty odszkodowania na rzecz Zakładu Naprawczego".
Ponadto, zgodnie z § 2 pkt 6 Umowy:
"W przypadku braku upoważnienia do wypłaty odszkodowania lub odpowiedzialności X za szkodę, Zakład Naprawczy dochodzi swoich roszczeń w zakresie dokonanej naprawy bezpośrednio od właściciela pojazdu".
Zgodnie zatem z Umową, Zainteresowany dokonuje naprawy powstałej szkody na rzecz i na zlecenie poszkodowanego (zgodnie z Umową może być nim właściciel pojazdu, pełnomocnik właściciela pojazdu, uprawniony użytkownik pojazdu, który zawarł umowę ubezpieczenia z X), który tym samym jest wyłącznym usługobiorcą świadczonych przez Spółkę usług naprawy. Poszkodowany, na specjalnym druku "Upoważnienie" stanowiącym załącznik do Umowy, upoważnia X do wypłaty na rzecz Zainteresowanego należnego mu odszkodowania. Poszkodowany zleca Spółce dokonanie naprawy szkody na specjalnym druku "Zlecenie naprawy" stanowiącym załącznik do Umowy.
W konsekwencji, przebieg transakcji dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą, X a osobami poszkodowanymi jest następujący:
osoba posiadająca ubezpieczenie komunikacyjne w X (właściciel pojazdu, pełnomocnik właściciela pojazdu, uprawniony użytkownik pojazdu), zwana dalej "poszkodowanym", zgłasza do X powstałą szkodę,
X, zgodnie z § 3 Umowy, na podstawie dostępnych baz danych (np.:..) sporządza wstępną kalkulację kosztów naprawy pojazdu (w wysokości kwoty netto wykonania usługi), rozumianą jako zestawienie części, materiałów i nakładów robocizny, niezbędnych do naprawienia szkody; kalkulację tę otrzymuje poszkodowany,
poszkodowany na specjalnym druku "Upoważnienie" składa do X dyspozycję wypłaty odszkodowania na rzecz autoryzowanego zakładu naprawczego, tj. Spółki,
poszkodowany przekazuje Zainteresowanemu, na specjalnym druku "Zlecenia naprawy", zlecenie naprawy zaistniałej szkody,
X, po uzyskaniu od poszkodowanego pisemnego upoważnienia, przelewa na konto Wnioskodawcy kwotę z kalkulacji (X nazywa kwotę przyznaną na naprawę "kwotą bezsporną") w wysokości kwoty netto wykonania usługi,
Spółka wystawia na poszkodowanego fakturę VAT zaliczkową opiewającą na "kwotę bezsporną", którą traktuje jako kwotę brutto (tj. obejmującą podatek VAT),
Zainteresowany dokonuje naprawy pojazdu na rzecz poszkodowanego; X, zgodnie z § 3 Umowy, nie ponosi kosztów nie objętych wykonaną przez niego kalkulacją lub protokołem szkody. Jeżeli w trakcie naprawy Wnioskodawca stwierdzi dalsze uszkodzenia pojazdu, nieobjęte kalkulacją wstępną dokonaną przez X, wówczas zgodnie z § 4 Umowy wstrzymuje się z dalszą naprawą oczekując na oględziny uzupełniające, przeprowadzone przez niezależnego rzeczoznawcę powołanego przez X;
po dokonanej naprawie Spółka wystawia na poszkodowanego fakturę końcową na kwotę pozostałą do zapłacenia za usługę (traktując łączną wartość poniesionych przez nią kosztów wykonania usługi jako kwotę netto),
w razie potrzeby X dopłaca Zainteresowanemu resztę kwoty netto za wykonanie naprawy, wynikającej z faktury wystawionej na poszkodowanego,
część wynagrodzenia Wnioskodawcy, odpowiadającą kwocie należnego podatku VAT z tytułu wykonania usługi naprawy, pokrywa w całości poszkodowany, o ile jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT; w przeciwnym wypadku X pokrywa całe wynagrodzenie Spółki za naprawę w kwocie brutto (z VAT).
Zainteresowany wykazuje z tytułu świadczenia na rzecz poszkodowanych opisanych powyżej usług podatek VAT przy zastosowaniu stawki 22%.
Przykład liczbowy.
X wykonała kalkulację wstępną kosztów naprawy, na podstawie której wartość netto wynagrodzenia za usługę naprawy wynosi 10.000 zł. Kwotę tę X uznała za "kwotę bezsporną" przelewając ją na rachunek Wnioskodawcy. Spółka, po otrzymaniu ww. "kwoty bezspornej" wystawiła na poszkodowanego fakturę VAT zaliczkową na kwotę 10.000 zł brutto (tj. kwota netto: 8.196,72 zł oraz podatek VAT: 1.803,28 zł). Po dokonaniu przez Zainteresowanego naprawy okazało się, że ostateczna wysokość wynagrodzenia za naprawę wyniosła 15.000 zł (+ 22% VAT). W związku z tym, Spółka wystawiła na poszkodowanego fakturę końcową obejmującą następujące kwoty:
* wynagrodzenie netto: 15.000 zł,
* podatek VAT należny: 3.300 zł,
* wynagrodzenie brutto: 18.300 zł
na której uwzględniono dokonaną wpłatę zaliczki, czyli wykazując:
* pozostałą do zapłaty kwotę wynagrodzenia netto: 6.803,28 zł.
* pozostałą do zapłaty kwotę należnego podatku VAT: 1.496,72 zł,
* łącznie do zapłaty: 8.300 zł.
W konsekwencji, X dopłaciłby Wnioskodawcy kwotę 5.000 zł stanowiącą różnicę pomiędzy łączną kwotą wynagrodzenia netto (15.000 zł) a kwotą zapłaconej wcześniej zaliczki (10.000 zł), Poszkodowany zapłaciłby natomiast część wynagrodzenia równą należnemu podatkowi VAT (3.300 zł, o ile jest on zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym).
W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że świadczone przez niego usługi naprawy pojazdów są sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 50.20 "usługi w zakresie obsługi i napraw pojazdów mechanicznych; pomoc drogowa".
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy w świetle przepisów:
art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej "ustawa o VAT"), Spółka postępuje prawidłowo uznając, że z chwilą otrzymania przez nią od X "kwoty bezspornej" powstaje dla niej obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania zaliczki na poczet wynagrodzenia za świadczenie na rzecz poszkodowanego usługi naprawy pojazdu.
art. 106-108 ustawy o VAT w zw. z § 10 rozporządzenia MF z 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (dalej "Rozporządzenie"), Wnioskodawca postępuje prawidłowo uznając, iż powinien dokumentować otrzymanie od X zaliczki poprzez wystawienie faktury VAT zaliczkowej na poszkodowanego.
art. 106-108 ustawy o VAT w zw. z § 10 Rozporządzenia, Zainteresowany prawidłowo postępuje przy wystawianiu faktury zaliczkowej uznając otrzymaną od X "kwotę bezsporną" jako kwotę zaliczki brutto, obliczając podatek VAT metodą "w stu".
art. 106-108 ustawy o VAT w zw. z § 10 Rozporządzenia, Spółka postępuje prawidłowo, wystawiając na poszkodowanego, po wykonaniu usługi naprawy, "końcową" fakturę VAT.
Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów:
art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, z chwilą otrzymania przez Wnioskodawcę od X "kwoty bezspornej" powstaje dla niego obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania zaliczki na poczet wynagrodzenia za świadczenie na rzecz poszkodowanego usługi naprawy pojazdu.
Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy w VAT powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi.
Jeżeli podatnik otrzymał przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi część zapłaty (np. zaliczkę, zadatek), wówczas w myśl postanowień art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje w dniu otrzymania tej części zapłaty.
Podatnikiem jest w tym przypadku Zainteresowany, który przed wykonaniem kompleksowej usługi naprawy pojazdu otrzymuje od X (z upoważnienia poszkodowanego) tzw. "kwotę bezsporną", na poczet jego wynagrodzenia za naprawę pojazdu.
W konsekwencji, w myśl przepisów art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy dla Spółki powstaje w momencie otrzymania "kwoty bezspornej". Kwota ta stanowi bowiem zaliczkę otrzymaną przez Wnioskodawcę na poczet jego przyszłego wynagrodzenia za naprawę pojazdu.
art. 106-108 ustawy o VAT w zw. z § 10 Rozporządzenia, Zainteresowany powinien dokumentować otrzymanie od X zaliczki poprzez wystawienie faktury VAT zaliczkowej na poszkodowanego.
Zgodnie z przepisem art. 106 ust. 3 ustawy o VAT, podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT odpowiednio w momencie otrzymania przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi części należności.
W myśl przepisów § 10 ust. 1 Rozporządzenia, podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury zaliczkowej, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymał część lub całość należności, w szczególności zaliczkę, zadatek, przedpłatę.
Fakturę zaliczkową podatnik jest zobowiązany wystawić nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym otrzymał część lub całość należności (§ 10 ust. 1 Rozporządzenia).
W konsekwencji powyższych przepisów, część należności otrzymana przez Spółkę od X (z upoważnienia poszkodowanego), która w opisanym stanie faktycznym nazywana jest "kwotą bezsporną", stanowi zaliczkę otrzymaną przez Wnioskodawcę na poczet wynagrodzenia za przyszłą usługę, którą będzie świadczył na rzecz poszkodowanego.
W związku z tym stwierdzić należy, iż Zainteresowany jest zobowiązany do wystawienia na usługobiorcę, tj. na poszkodowanego, faktury VAT zaliczkowej w terminie 7 dni od dnia otrzymania od X ww. części zapłaty.
Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, iż fizycznie Spółka otrzymuje część przysługującej jej należności, a następnie całość zapłaty w kwocie netto od X, ponieważ jej zleceniodawcą i usługobiorcą są w tym wypadku poszkodowani.
art. 106-108 ustawy o VAT w zw. z § 10 Rozporządzenia, Wnioskodawca, przy wystawianiu faktury zaliczkowej, otrzymaną od X "kwotę bezsporną" powinien traktować jako kwotę zaliczki brutto, obliczając należny podatek VAT metodą "w stu".
Przepisy § 10 ust. 4 Rozporządzenia określają wymogi, jakie powinna spełniać faktura zaliczkowa wystawiana przez podatnika (w tym wypadku przez Zainteresowanego).
W przepisie tym ustawodawca wskazał jednoznacznie, w jaki sposób powinna być obliczana kwota podatku VAT na fakturze zaliczkowej. Wartość otrzymanej zaliczki traktuje się bowiem jako wartość brutto, obliczając podatek metodą "w stu".
W myśl powyższych przepisów postępuje Spółka. Uznaje ona "kwotę bezsporną" otrzymaną od X (z upoważnienia poszkodowanego) jako zaliczkę na poczet usługi naprawy, która będzie świadczona na rzecz poszkodowanego i przyjmuje ją jako wartość brutto. Następnie dokonuje obliczeń należnego podatku VAT do faktury zaliczkowej metodą "w stu".
art. 106-108 ustawy o VAT w zw. z § 10 Rozporządzenia, po wykonaniu usługi naprawy Wnioskodawca powinien wystawić na poszkodowanego "końcową" fakturę VAT.
§ 10 ust. 5 i 6 Rozporządzenia określają sposób rozliczeń w momencie zakończenia wykonania usługi, na którą podatnik otrzymał zaliczkę.
Zgodnie z ww. przepisami, Zainteresowany, po wykonaniu przez niego usługi naprawy, powinien wystawić na usługobiorcę, tj. na poszkodowanego, fakturę VAT "końcową" uwzględniając w niej fakt wcześniejszego otrzymania zaliczki (tj. "kwoty bezspornej").
Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, iż fizycznie Spółka otrzymuje część przysługującej jej należności od X (tj. wartość usługi netto), ponieważ jej wyłącznym zleceniodawcą i usługobiorcą jest zawsze poszkodowany.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Dodatkowo tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego, obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej, podstawy opodatkowania oraz wystawienia faktury końcowej w stanie faktycznym. Kwestia dotycząca momentu powstania obowiązku podatkowego, obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej, podstawy opodatkowania oraz wystawienia faktury końcowej w zdarzeniu przyszłym została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji z dnia 9 listopada 2009 r. nr ILPP1/443-972/09-5/MT.
Ponadto interpretacjami indywidualnymi nr ILPP1/443-972/09-6/MT i nr ILPP1/443-972/09-7/MT z dnia 9 listopada 2009 r. załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług w części dotyczącej stawki podatku VAT dla usług naprawy pojazdów w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.