ILPP1/443-969/10-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2010 r. (data wpływu 3 września 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 listopada 2010 r. (data wpływu 19 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 3 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 19 listopada 2010 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca był udziałowcem Spółki z o.o., która w styczniu 1998 r. postawiona została w stan likwidacji. W dniu 20 listopada 1998 r. Wnioskodawca nabył od tejże Spółki prawo własności niezabudowanej nieruchomości o powierzchni 5,35 ha, położonej we wsi M. (ówczesne województwo w.), dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Nabycie przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpiło na podstawie umowy przeniesienia własności w ramach podziału pomiędzy wspólników majątku likwidowanej Spółki z o.o. pozostałego po zaspokojeniu wierzycieli. Do dnia dzisiejszego nieruchomość pozostaje niezabudowana. W dacie nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę stanowiła ona grunt rolny. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym w roku 2005 przedmiotowa nieruchomość jest aktualnie przeznaczona pod budownictwo przemysłowo - usługowe (składy, magazyny, usługi). Zainteresowany zamierza obecnie sprzedać prawo własności przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca w okresie nabycia nieruchomości, jak też w okresie od nabycia nieruchomości do chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej.

Ze złożonego w dniu 19 listopada 2010 r. uzupełnienia do wniosku wynika, iż Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje nieruchomości w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, jak też nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Nieruchomość objęta wnioskiem nie była i nie jest udostępniana przez Zainteresowanego osobom trzecim, w związku z czym Wnioskodawca nie czerpie z niej pożytków. Wnioskodawca w przeszłości był użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w W., składającej się z trzech działek gruntu. Poszczególne działki gruntu, składające się na tą nieruchomość Wnioskodawca sprzedał na rzecz dwóch kontrahentów: jeden z kontrahentów zakupił jedną działkę w dniu 6 maja 2005 r., zaś drugi z kontrahentów nabył dwie pozostałe działki w dniu 1 lipca 2005 r. oraz w dniu 5 września 2006 r. Na dzień złożenia niniejszego wniosku Zainteresowany nie planuje w przyszłości dokonywać sprzedaży nieruchomości, za wyjątkiem nieruchomości objętej wnioskiem. Wnioskodawca może dokonać sprzedaży posiadanych nieruchomości w przyszłości w zależności od swojej przyszłej sytuacji finansowej, której jednakże - co oczywiste - na dzień złożenia niniejszego wniosku - przewidzieć nie można.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, to jest czy zawarta przez Wnioskodawcę jako sprzedającego umowa sprzedaży tej nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on posiadać statusu podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości.

W wyroku z dnia 29 października 2007 r. NSA (sygn. akt I FPS 3/07) dokonał wykładni art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku towarów i usług w związku z art. 4 ust. 1 i ust. 2 VI Dyrektywy. Z przepisu art. 4 ust. 1 i ust. 2 VI Dyrektywy, jak również art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Jeśli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 4 ust. 1 i ust. 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów usług, i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Taka sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki bowiem nabywany był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług. Należy przy tym podkreślić, że w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć tego, że przez "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Związek dokonywanej czynności z działalnością handlową ma zatem decydujące znaczenie, przy czym w przypadku handlu związek ten winien zaistnieć już w momencie zakupu sprzedawanej następnie rzeczy. W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca nie dokonał zakupu przedmiotowej nieruchomości jako handlowiec, gdyż nabycie nieruchomości nastąpiło w wyniku podziału majątku likwidowanej osoby prawnej, w której tytuł uczestnictwa (udziały) posiadał Wnioskodawca, wobec czego po jego stronie nie mógł istnieć zamiar nabycia nieruchomości z przeznaczeniem do działalności handlowej. Brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (...).

Na podstawie powyższych zapisów stwierdzić należy, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją podmiotu wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 20 listopada 1998 r. nabył od Spółki z o.o., w której był udziałowcem, prawo własności niezabudowanej nieruchomości o powierzchni 5,35 ha. Nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło na podstawie umowy przeniesienia własności w ramach podziału pomiędzy wspólników majątku likwidowanej Spółki z o.o., pozostałego po zaspokojeniu wierzycieli. W dacie nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę stanowiła ona grunt rolny. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym w roku 2005, nieruchomość przeznaczona jest pod budownictwo przemysłowo - usługowe (składy, magazyny, usługi).

Wnioskodawca w okresie nabycia nieruchomości, jak też w okresie od nabycia nieruchomości do chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej. Zainteresowany nie wykorzystywał i nie wykorzystuje nieruchomości w działalności rolniczej, nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy. Przedmiotowa nieruchomość nie była i nie jest udostępniana osobom trzecim. Wnioskodawca w przeszłości sprzedał 3 działki. Na dzień złożenia niniejszego wniosku Zainteresowany nie planuje w przyszłości dokonywać sprzedaży nieruchomości.

Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedać niezabudowaną nieruchomość.

Z powyższego wynika, iż dostawę gruntu uznać należy za transakcję okazjonalną czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w opisanym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl ww. art. 15 ustawy, w odniesieniu do dostawy nieruchomości, gdyż nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży przedmiotowej Zainteresowany działał w takim charakterze.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowanego nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami, nie można stwierdzić bowiem, iż nabywając w roku 1998 nieruchomość działał on w charakterze handlowca. Wnioskodawca sprzedając przedmiotową nieruchomość będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Ponadto, realizowana czynność nie przybrała formy zawodowej (profesjonalnej), czyli nie cechuje się stałością (powtarzalnością i zamiarem kontynuacji) i nie ma zorganizowanego charakteru. Wnioskodawca wskazał także, że nie wykorzystywał nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej czy rolniczej. Ponadto, nieruchomość nie była przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy.

Reasumując, jeżeli przedmiotowa transakcja będzie miała charakter sporadyczny i dokonana będzie na podstawie jednej umowy, a Wnioskodawca w przyszłości nie będzie dokonywał dalszych dostaw, to z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie będzie dział w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a tym samym nie będzie zobowiązany do opodatkowania tej sprzedaży podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.