ILPP1/443-966/12-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2012 r. (data wpływu 18 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy dla czynności wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności i przeznaczenia jej do wynajmu - jest prawidłowe.

W dniu 18 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy dla czynności wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności i przeznaczenia jej do wynajmu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jako osoba fizyczna działalność gospodarczą. Jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie korzysta ze zwolnienia od tego podatku. Działalność gospodarcza obejmuje m.in. najem i dzierżawę nieruchomości. W prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany wykorzystuje kilka nieruchomości. Jedną z nich, nabył w roku 2006 a następnie wprowadził do ewidencji środków trwałych swojej firmy. Przy nabyciu tej nieruchomości niemieszkalnej, składającej się z kilku budynków, Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, jednak z uwagi na ponoszone nakłady ulepszające, nieruchomość ta w przypadku jej zbycia lub przekazania na potrzeby osobiste, będzie podlegać w części opodatkowaniu, a w części zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług z obowiązkiem korekty VAT od nakładów inwestycyjnych. Te konsekwencje podatkowe są znane Wnioskodawcy i nie są one przedmiotem jego pytania. Z uwagi na to, że wyżej opisana nieruchomość, ze względów funkcjonalnych, nie pozwala na dalszy rozwój działalności gospodarczej Zainteresowany planuje ją wyłączyć z ewidencji środków trwałych swojej firmy i przeznaczyć do wynajmu dla innych podmiotów gospodarczych. Wnioskodawca równocześnie wykreśliłby wynajem i dzierżawę nieruchomości z zakresu prowadzonej działalności gospodarczej. Po tym wyłączeniu Wnioskodawca planuje przekształcenie swojego przedsiębiorstwa w spółkę z o.o. zgodnie z art. 584 (1) i nast. k.s.h. Wyłączenie ww. nieruchomości z ewidencji środków trwałych ma nastąpić przed przekształceniem przedsiębiorcy w spółkę z o.o. Nieruchomość ta nie byłaby objęta wykazem składników majątkowych przedsiębiorstwa dla celów przekształcenia, oraz nie byłaby ujęta w sprawozdaniu finansowym sporządzonym dla celów przekształcenia, zgodnie z art. 584 (7) § 2 pkt 4 k.s.h. Część lub całość tej nieruchomości, po jej wyłączeniu z ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa, Zainteresowany planuje wynajmować, ale obecnie nie potrafi wskazać jaką jej część i kiedy uda mu się wynająć i jakim podmiotom gospodarczym. Wynajem (dzierżawa) nieruchomości przez Wnioskodawcę byłby opodatkowany podatkiem VAT w stawce podstawowej. Nieruchomość nie byłaby w żadnym stopniu wykorzystywana na cele osobiste. Zainteresowany zakłada, że całość lub część nieruchomości uda mu się wynająć podmiotom gospodarczym już w miesiącu, w którym nastąpi wyłączenie nieruchomości z ewidencji środków trwałych lub nastąpi to w ciągu kilku miesięcy. Niezależnie jednak od momentu, w którym faktycznie zostanie wynajęta część lub całość nieruchomości intencją podatnika jest wykorzystywanie tej nieruchomości w sposób ciągły dla celów zarobkowych w zakresie najmu (dzierżawy). Będzie on podejmował działania zmierzające do zawarcia umów najmu budynków lub ich części znajdujących się na nieruchomości, np. rozmowy z kontrahentami, ogłoszenia prasowe w celu doprowadzenia do ich wynajęcia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle postanowień zawartych w ust. 2 powołanego artykułu, przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Należy wskazać że pojęcie "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 2 powołanej ustawy. Działalność gospodarcza zgodne z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tak więc działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT jest również wynajem (dzierżawa) nieruchomości dokonywany w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca wynajmując nieruchomość po jej wycofaniu z ewidencji środków trwałych, będzie zatem nadał prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, polegającą na najmie (dzierżawie) nieruchomości. W konsekwencji czynność polegająca na wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych - w sytuacji gdy będzie ona w dalszym ciągu wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych - nie będzie rodziła żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług, w tym obowiązku ewentualnego opodatkowania przekazania na cele osobiste i dokonania korekty podatku naliczonego. Należy także wskazać, że powyższej oceny prawnej nie zmieni także to, że nieruchomość zostanie faktycznie wynajęta przez Zainteresowanego w kilka miesięcy po jej wyłączeniu z ewidencji środków trwałych, jeżeli w tym okresie nie będzie wykorzystywana na cele osobiste Zainteresowanego. Jak wskazano wyżej Wnioskodawca zamierza wykorzystywać dalej nieruchomość w sposób ciągły dla osiągania przychodów z najmu opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, stąd będzie istniał związek pomiędzy wycofaną z ewidencji środków trwałych nieruchomością a opodatkowaną działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Brak obowiązku zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT potwierdzają m.in. interpretacje:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPP2/443-569/10/AD z 14 października 2010 r.,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP1/443-105/10-4/BD z 8 kwietnia 2010 r.

Wnioskodawca wskazał, że nie przedstawia własnego stanowiska w sprawie opodatkowania VAT przekazania nieruchomości na cele osobiste, gdyż nie jest to przedmiotem pytań zawartych w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...). Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na mocy art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony nie powinno się opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tut. Organ nadmienia, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jako osoba fizyczna działalność gospodarczą i jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie korzysta ze zwolnienia od tego podatku. Działalność gospodarcza obejmuje m.in. najem i dzierżawę nieruchomości. W prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany wykorzystuje kilka nieruchomości. Jedną z nich, nabył w roku 2006 a następnie wprowadził do ewidencji środków trwałych swojej firmy. Przy nabyciu tej nieruchomości niemieszkalnej, składającej się z kilku budynków, Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, jednak z uwagi na ponoszone nakłady ulepszające, nieruchomość ta w przypadku jej zbycia lub przekazania na potrzeby osobiste, będzie podlegać w części opodatkowaniu, a w części zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług z obowiązkiem korekty VAT od nakładów inwestycyjnych. Z uwagi na to, że wyżej opisana nieruchomość, ze względów funkcjonalnych, nie pozwala na dalszy rozwój działalności gospodarczej Zainteresowany planuje ją wyłączyć z ewidencji środków trwałych swojej firmy i przeznaczyć do wynajmu dla innych podmiotów gospodarczych. Wnioskodawca równocześnie wykreśliłby wynajem i dzierżawę nieruchomości z zakresu prowadzonej działalności gospodarczej. Po tym wyłączeniu Wnioskodawca planuje przekształcenie swojego przedsiębiorstwa w spółkę z o.o. zgodnie z art. 584 (1) i nast. k.s.h. Wyłączenie ww. nieruchomości z ewidencji środków trwałych ma nastąpić przed przekształceniem przedsiębiorcy w spółkę z o.o. Nieruchomość ta nie byłaby objęta wykazem składników majątkowych przedsiębiorstwa dla celów przekształcenia, oraz nie byłaby ujęta w sprawozdaniu finansowym sporządzonym dla celów przekształcenia. Część lub całość tej nieruchomości, po jej wyłączeniu z ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa, Zainteresowany planuje wynajmować, ale obecnie nie potrafi wskazać jaką jej część i kiedy uda mu się wynająć i jakim podmiotom gospodarczym. Wynajem (dzierżawa) nieruchomości przez Wnioskodawcę byłby opodatkowany podatkiem VAT w stawce podstawowej. Nieruchomość nie byłaby w żadnym stopniu wykorzystywana na cele osobiste. Zainteresowany zakłada, że całość lub część nieruchomości uda mu się wynająć podmiotom gospodarczym już w miesiącu, w którym nastąpi wyłączenie nieruchomości z ewidencji środków trwałych lub nastąpi to w ciągu kilku miesięcy. Niezależnie jednak od momentu, w którym faktycznie zostanie wynajęta część lub całość nieruchomości intencją podatnika jest wykorzystywanie tej nieruchomości w sposób ciągły dla celów zarobkowych w zakresie najmu (dzierżawy). Będzie on podejmował działania zmierzające do zawarcia umów najmu budynków lub ich części znajdujących się na nieruchomości, np. rozmowy z kontrahentami, ogłoszenia prasowe w celu doprowadzenia do ich wynajęcia.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do składnika majątku - nieruchomości niemieszkalnej składającej się z kilku budynków, którą Wnioskodawca ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowa nieruchomość bowiem - jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego - nie będzie przekazana do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będzie wykorzystana na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem jej do wynajmu, będzie nadal przez Zainteresowanego wykorzystywana do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Wnioskodawca oddając w najem składniki majątku po ich wykreśleniu z ewidencji środków trwałych oraz po wykreśleniu z zakresu prowadzonej działalności gospodarczej usług wynajmu i dzierżawy nieruchomości nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Powyższe wynika z faktu, iż oddanie przedmiotowej nieruchomości w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - de facto skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak bowiem wskazano wyżej świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli tylko jest świadczone w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Reasumując, w sprawie będącej przedmiotem wniosku w przypadku wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych firmy i przeznaczenia jej do wynajmu poza zakresem działalności gospodarczej nie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Jak wynika bowiem z opisu sprawy przedmiotowa nieruchomość nie będzie przekazana do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będzie wykorzystana na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem jej do wynajmu, będzie nadal przez Zainteresowanego wykorzystywana do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Bez znaczenia jest przy tym to, czy wynajem nieruchomości nastąpi niezwłocznie, czy też dopiero po upływie kilku miesięcy od jej wycofania z ewidencji środków trwałych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.