ILPP1/443-952/10-4/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2010 r. (data wpływu 30 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 października 2010 r. (data wpływu 14 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego przy świadczeniu usług księgowych - jest prawidłowe.

W dniu 30 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego przy świadczeniu usług księgowych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 października 2010 r. (data wpływu 14 października 2010 r.), w którym przeredagowano opis zdarzenia przyszłego, pytanie oraz własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 13 października 2010 r.).

Wnioskodawca prowadzi od dnia 15 stycznia 2002 r. jednoosobową działalność gospodarczą na zasadach ogólnych (PKPiR). Jest aktualnie podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 1 lipca 2007 r.

Rodzajem przeważającej i głównej działalności gospodarczej Zainteresowanego są usługi w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych (PKWiU 74.12.2) oraz usługi w zakresie rachunkowości pozostałe (PKWiU 74.12.14) - wg PKWiU z 1997 r.

Jako uzupełniające i występujące okresowo przedmioty działalności Wnioskodawca posiada: usługi wprowadzania danych (PKWiU 72.30.22), usługi tłumaczeń pisemnych (PKWiU 74.83.13) oraz usługi w zakresie pozostałych form kształcenia (PKWiU 80.42.20-00).

Główną działalność gospodarczą, czyli usługi w zakresie księgowości z wyjątkiem deklaracji podatkowych (PKWiU 74.12.2), którą Zainteresowany prowadzi tylko na rzecz osób prowadzących działalność gospodarczą, na podstawie umowy pisemnej z klientami obejmuje wyłącznie prowadzenie:

* ksiąg przychodów i rozchodów oraz sporządzanie na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji rozliczeniowych,

* ewidencji środków trwałych i amortyzacji,

* ewidencji sprzedaży i zakupu VAT,

* naliczeń płac i ZUS zatrudnionych pracowników,

* naliczeń ZUS zleceniodawcy.

We wszystkich umowach pisemnych z klientami Wnioskodawca jako zleceniobiorca zobowiązuje się wyłącznie do świadczenia usług w zakresie księgowości bez usług w zakresie doradztwa podatkowego.

Przewidywana roczna sprzedaż usług Zainteresowanego w roku 2010 nie przekroczy 100.000 zł obrotu (sto tysięcy złotych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 13 października 2010 r.).

Czy w przypadku świadczenia jedynie usług w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych (PKWiU 74.12.2), bez doradztwa podatkowego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do rezygnacji od podatku VAT w roku 2011 i skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu z dnia 13 października 2010 r.), w przypadku świadczenia usług w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych (PKWiU 74.12.2), będzie mu przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT regulowanego przepisami art. 113 cyt. ustawy, bowiem spełnia wymogi określone w tych przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Nadmienia się, iż w oparciu o § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) - do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

W świetle art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, iż art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), otrzyma brzmienie: zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W oparciu o art. 2 ust. 1 ww. ustawy, kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Natomiast stosownie do zapisu art. 2 ust. 2 wskazanej ustawy, w 2010 r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2009 r. była wyższa niż 50.000 zł i nie przekroczyła 100.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do 15 stycznia 2010 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Z kolei, zgodnie z brzmieniem art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Zauważyć należy, iż na mocy art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż co do zasady, podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

* od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacji z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,

* podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, wskazanej w art. 113 ust. 1 ustawy,

* podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Wskazać ponadto należy, iż Minister Finansów w § 26 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 37 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy "doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego".

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa podatkowego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 "doradzać" znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe. Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 73, poz. 443 z późn. zm.) obejmują:

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Na mocy art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług stanowią, iż co do zasady usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej identyfikuje się za pomocą tych klasyfikacji. Zatem określając czy świadczenie usług powoduje wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, czy też nie należy mieć na uwadze klasyfikację statystyczną świadczonych usług oraz stan konkretnej sprawy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że świadczenie usług określonych z nazwy w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, jako usługi doradztwa, wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. W konsekwencji o tym, czy świadczone przez podatnika usługi mogą korzystać ze wspomnianego zwolnienia, decyduje ich zaklasyfikowanie do określonego grupowania PKWiU.

W tym miejscu należy wskazać, iż "usługi doradztwa podatkowego" według ww. klasyfikacji mieszczą się w grupowaniu 74.12.3. Skoro więc nomenklatura klasyfikacyjna różnicuje usługi w zakresie księgowości od usług doradztwa podatkowego, to nieuzasadnione jest zrównanie tych usług.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja oraz istota wykonywanych czynności.

Tym samym w sytuacji świadczenia jedynie usług księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 74.12.3), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi od dnia 15 stycznia 2002 r. jednoosobową działalność gospodarczą na zasadach ogólnych (PKPiR), natomiast od dnia 1 lipca 2007 r. jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Rodzajem przeważającej i głównej działalności gospodarczej Zainteresowanego są usługi w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych (PKWiU 74.12.2) oraz usługi w zakresie rachunkowości pozostałe (PKWiU 74.12.14). Jako uzupełniające i występujące okresowo przedmioty działalności Wnioskodawca posiada: usługi wprowadzania danych (PKWiU 72.30.22), usługi tłumaczeń pisemnych (PKWiU 74.83.13) oraz usługi w zakresie pozostałych form kształcenia (PKWiU 80.42.20-00). Główną działalność gospodarczą, czyli usługi w zakresie księgowości z wyjątkiem deklaracji podatkowych (PKWiU 74.12.2), którą Zainteresowany prowadzi tylko na rzecz osób prowadzących działalność gospodarczą, na podstawie umowy pisemnej z klientami obejmuje wyłącznie prowadzenie:

* ksiąg przychodów i rozchodów oraz sporządzanie na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji rozliczeniowych,

* ewidencji środków trwałych i amortyzacji,

* ewidencji sprzedaży i zakupu VAT,

* naliczeń płac i ZUS zatrudnionych pracowników,

* naliczeń ZUS zleceniodawcy.

We wszystkich umowach pisemnych z klientami Wnioskodawca jako zleceniobiorca zobowiązuje się wyłącznie do świadczenia usług w zakresie księgowości bez usług w zakresie doradztwa podatkowego. Ponadto, przewidywana roczna sprzedaż usług Zainteresowanego w roku 2010 nie przekroczy 100.000 zł obrotu.

Mając powyższe na uwadze oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT od dnia 1 stycznia 2011 r., o ile - jak wynika z treści wniosku - wykonując działalność w zakresie usług księgowych, Zainteresowany nie wykonuje czynności w zakresie doradztwa, a wartość sprzedaży opodatkowanej w roku 2010 nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Ponadto podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania czynności wskazanych we wniosku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o klasyfikację PKWiU wskazaną przez Wnioskodawcę i traci ona swoją aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego.

Nadmienić należy, iż w świetle zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zaliczenie danego towaru lub usługi do odpowiedniego grupowania tej klasyfikacji należy do obowiązków zainteresowanego podmiotu (producenta, importera, usługodawcy). W przypadku trudności w ustaleniu przez podmiot właściwego grupowania według PKWiU w odniesieniu do sprzedawanych towarów i świadczonych usług jednostką uprawnioną do wydawania opinii klasyfikacyjnych jest Urząd Statystyczny. Opinie są wydawane na wniosek zainteresowanego podmiotu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.