ILPP1/443-932/08-2/KG - Prawo do obniżenia pełnej kwoty podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodu przeznaczonego do odsprzedaży.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, reprezentowanego przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2008 r. (data wpływu: 6 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako Przedsiębiorstwo Dealer XXX, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż samochodów nowych i używanych, konserwacja, naprawa oraz sprzedaż części zamiennych.

Przedsiębiorstwo dokonuje zakupu nowych samochodów osobowych. Część zakupionych samochodów osobowych zostaje wprowadzona do ewidencji środków trwałych i jest użytkowana w firmie przez okres przekraczający 1 rok, następnie samochody te są odsprzedawane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego powstałego przy zakupie samochodu przeznaczonego do odsprzedaży, wykorzystywanego czasowo w firmie jako środek trwały.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikom, o których mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należytego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Art. 86 ust. 4 pkt 7a ww. ustawy z kolei stanowi, iż przepis ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów.

A zatem ograniczenie w odliczeniu podatku VAT przy nabyciu samochodów osobowych, nie ma zastosowania w stosunku do podatników, których przedmiot działalności stanowi odprzedaż tych samochodów. Przepis ten nie określa w jaki sposób winien być wykorzystywany samochód nabyty przez podatnika prowadzącego działalność w zakresie odprzedaży samochodów, jednakże wynika z niego jednoznacznie, że jedynym warunkiem umożliwiającym pełne odliczenie VAT przy zakupie samochodu osobowego, jest prowadzenie przez jego nabywcę działalności w zakresie odprzedaży samochodów.

Na podstawie powyższego Wnioskodawca twierdzi, że ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodów osobowych, nawet jeżeli samochody te zostały wciągnięte do rejestru środków trwałych i wykorzystywane były okresowo w celach administracyjnych. Zasadniczą kwestią jest bowiem fakt, iż ustawodawca odnosi się do działalności podatnika w ujęciu generalnym, a nie do konieczności zadysponowania konkretnym samochodem.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał rozstrzygnięcia organów skarbowych: Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2004 r. US72/RPP1/443-133/04/RW oraz Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 25 kwietnia 2007 r. PP/443-8-1-GK/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego na podstawie zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 cyt. ustawy, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 cyt. ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, której przedmiotem jest sprzedaż samochodów nowych i używanych, a także konserwacja, naprawa oraz sprzedaż części zamiennych, dokonuje zakupu nowych samochodów osobowych. Część zakupionych samochodów osobowych zostaje wprowadzona do ewidencji środków trwałych i jest użytkowana w firmie przez okres przekraczający 1 rok, następnie samochody te są odsprzedawane.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy stwierdzić, że wprowadzenie samochodu demonstracyjnego do ewidencji środków trwałych, z uwagi na przewidywany okres jego użytkowania przez Podatnika przekraczający rok, w zasadniczy sposób zmieniło przeznaczenie tego samochodu. Nie jest on już towarem handlowym wchodzącym w skład aktywów obrotowych Podatnika, lecz stał się majątkiem trwałym przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym nie został spełniony warunek, o którym mowa w ww. art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) ustawy, gdyż przepis ten umożliwia odliczenie podatku naliczonego w pełnej kwocie jedynie przy nabyciu samochodów, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, które jako towar handlowy będą przedmiotem dalszej odsprzedaży.

W związku z powyższym, tut. Organ stwierdza, że w sprawie będącej przedmiotem zapytania Podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia pełnej kwoty podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodu przeznaczonego do odsprzedaży jednakże wykorzystywanego czasowo jako środek trwały.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów skarbowych, tut. Organ informuje, że stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Wynika to bezpośrednio z art. 87 Konstytucji RP, w którym postanowiono, iż źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.