ILPP1/443-926/09-4/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2009 r. (data wpływu 6 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 października 2009 r. (data wpływu 12 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu. Wniosek uzupełniono w dniu 12 października 2009 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zainteresowana otrzymała w roku 1968 darowiznę od rodziców (w zamian za dożywotnią opiekę) w postaci 1,62 ha gruntu rolnego. Ziemię tą użytkowała przez prawie 40 lat. Płody rolne w większości wykorzystywała na własne potrzeby - okazjonalnie nadwyżki Zainteresowana sprzedawała jako rolnik ryczałtowy, ale były to bardzo drobne kwoty ok. 4.000 zł do 5.000 zł rocznie (uwzględniając dzisiejsza wartość pieniądza). Z uwagi na wiek i stan zdrowia w roku 2009 Wnioskodawczyni podzieliła część gruntu (pow. 0,2175 ha) na 3 działki, które zgodnie z decyzją stanowią teren zabudowy zagrodowej RM 1 z dopuszczalną zabudową rodzinną. W kwietniu i czerwcu 2009 r. dwie z działek zostały sprzedane. Grunt pochodzący z darowizny nie został nabyty w celu odsprzedaży, sam fakt użytkowania go przez 40 lat o tym świadczy.

W uzupełnieniu z dnia 6 października 2009 r. Wnioskodawczyni wskazała następujące informacje:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek z majątku osobistego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż działek pomimo dwóch transakcji nie ma charakteru częstotliwego. Ponadto, jest to sprzedaż działek z majątku osobistego podatnika.

Najważniejszą, zadaniem Podatnika, okolicznością jest to, że w momencie otrzymania darowizny gruntu nie było chęci wykorzystywania go do dalszej odsprzedaży. Sam fakt użytkowania pola przez 40 lat (jeszcze przed wprowadzeniem podatku VAT) wyczerpuje przesłankę uznania gruntu za majątek osobisty - tym bardziej, że zdecydowana większość płodów była zużywana na cele własne.

Takie stanowisko potwierdza zarówno orzeczenie NSA z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, jak i wyrok WSA z dnia 1 października 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1085/08. Zainteresowana wskazuje ponadto, że WSA w wyroku z dnia 20 października 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 830/06 orzekł, że "kluczowym elementem staje się ustalenie, jakie zamiary miała osoba nabywająca grunt".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o działalności rolniczej, rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą (...), a także świadczenie usług rolniczych. Pojęcie rolnika zdefiniowane zostało natomiast w art. 2 pkt 19 ustawy. Z przepisu tego wynika, iż, rolnikiem ryczałtowym jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowana otrzymała w roku 1968 darowiznę od rodziców (w zamian za dożywotnią opiekę) w postaci 1,62 ha gruntu rolnego. Ziemię tą użytkowała przez prawie 40 lat. Płody rolne w większości wykorzystywała na własne potrzeby - okazjonalnie nadwyżki Zainteresowana sprzedawała jako rolnik ryczałtowy, ale były to bardzo drobne kwoty ok. 4.000 zł do 5.000 zł rocznie (uwzględniając dzisiejsza wartość pieniądza). Z uwagi na wiek i stan zdrowia w roku 2009 Wnioskodawczyni podzieliła część gruntu (pow. 0,2175 ha) na 3 działki, które zgodnie z decyzją stanowią teren zabudowy zagrodowej RM 1 z dopuszczalną zabudową rodzinną. W kwietniu i czerwcu 2009 r. dwie z działek zostały sprzedane. Grunt pochodzący z darowizny nie został nabyty w celu odsprzedaży, sam fakt użytkowania go przez 40 lat o tym świadczy. Ostatniej sprzedaży płodów rolnych i produktów hodowli jako rolnik ryczałtowy Wnioskodawczyni dokonała w roku 2009 (rzepak). Grunt, którego dotyczy wniosek nie był udostępniany innym osobom na podstawie umowy dzierżawy (użyczenia). W przeszłości Zainteresowana nie dokonywała innych dostaw gruntów. W przyszłości nie planuje sprzedaży kolejnych gruntów. Działki, których dotyczy wniosek nie były zabudowane.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz definicję działalności gospodarczej zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, iż dokonana przez Wnioskodawcę transakcja ma związek z działalnością gospodarczą, bowiem rolnik w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status rolnika ryczałtowego, czyli status podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Podmiot ten na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta ze zwolnienia od podatku wyłącznie w zakresie dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc rolnik wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Rolnik sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne, jest zatem z tego tytułu podatnikiem podatku VAT.

Wskazać należy, iż w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są składniki majątku wykorzystywane w prowadzonej działalności, dla uznania, że dostawa podlega opodatkowaniu nie jest konieczny zamiar powtarzalności i częstotliwości tego typu dostaw.

Stosownie do art. 41 ust. 1 cyt. ustawy podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zwolnienie wynikające z cytowanego wyżej przepisu przysługuje jednakże wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów - ewidencja gruntów.

Uwzględniając opis stanu faktycznego wskazujący, iż przedmiotowy grunt zgodnie z decyzją sklasyfikowany jest jako teren zabudowy zagrodowej RM 1 z dopuszczalną zabudową rodzinną, stwierdzić należy, iż dostawa nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Reasumując, dostawa 2 niezabudowanych działek, nabytych na podstawie darowizny i służących działalności rolniczej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynność realizowana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.