ILPP1/443-918/14-4/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2014 r. (data wpływu 2 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 18 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 2 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 18 grudnia 2014 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na mocy umowy sprzedaży z dnia 6 kwietnia 1973 r., sporządzonej przed notariuszem, Wnioskodawca nabył gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 8,8794 ha, które przez wiele lat prowadził (dziś Zainteresowany nie zajmuje się już rolnictwem, jest na emeryturze). W skład zakupionego gospodarstwa wchodziły między innymi grunty o łącznym obszarze 1,8696 ha, które, na mocy uchwały Rady Miejskiej z dnia 11 lutego 2010 r., zostały scalone z gruntami innych właścicieli i podzielone na nowe działki o charakterze działek budowlanych.

Wnioskodawca w tym miejscu nadmienia, że istniejący w dniu podziału miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zakładał przeznaczenie scalanych gruntów na potrzeby rozwoju zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz na kilku działkach usługi handlu, usługi kultury - kościół, usługi administracji, kultury, sportu, rekreacji i zdrowia.

W wyniku scalenia i podziału gruntów o łącznej powierzchni 13,0896 ha, wydzielone zostały: 133 działki budowlane, 1 działka pod urządzenie energetyczne (trafo) oraz 11 działek pod drogi.

Własnością Zainteresowanego stało się 19 działek budowlanych o łącznej powierzchni 1,5521 ha. Działki te, w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego Gminy stanowią tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej.

Z wydzielonych działek w roku 2010 Wnioskodawca sprzedał jedną, a w roku 2014, do dnia złożenia wniosku, trzy. Zainteresowany nosi się z zamiarem sprzedaży reszty opisanych działek.

Wnioskodawca nadmienia, że:

Ponadto w piśmie z dnia 15 grudnia 2014 r. - stanowiącym uzupełnienie do wniosku - Wnioskodawca wskazał, że:

1. Działek, o których mowa we wniosku nie udostępniał innym osobom na podstawie umów: najmu, dzierżawy, użyczenia itp.

2. Przed sprzedażą wskazanych działek nie będzie ponosił jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży, w szczególności takich, które byłyby podobnymi do wskazanych w pytaniu, jak ogrodzenie terenu, utwardzenie dróg wewnętrznych, wytyczenie dostępu do drogi publicznej czy urządzenie zieleni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż pozostałych 14 działek budowlanych będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

2. Czy zlecenie sprzedaży tych działek pośrednikowi w obrocie nieruchomościami, który miałby profesjonalnie zająć się ekspozycją i sprzedażą działek, spowoduje opodatkowanie ich sprzedaży podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Rzeczami są również nieruchomości.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z zaprezentowanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Z art. 15 ust. 2 wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Sprawą opodatkowania sprzedaży gruntów zajmował się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w połączonych sprawach C-180/10 (Jarosław Słaby) i C-181/10 (Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć), a także Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu siódemkowym z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07).

Na podstawie spostrzeżeń i uwag tamże poczynionych, w stanie faktycznym opisanego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że sprzedaż wszystkich 14 działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem Wnioskodawca przy czynnościach ich sprzedaży nie będzie działał w charakterze podatnika. Zainteresowany będzie dokonywał sprzedaży majątku prywatnego, nie angażując przy tym środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, lecz wykonując wyłącznie swoje prawo własności w stosunku do gruntu.

Ad. 2

Na bazie poczynionych uwag, w szczególności zaś na gruncie dyrektyw zawartych we wspomnianych wyżej orzeczeniach TSUE oraz NSA, opodatkowania sprzedaży działek nie spowoduje również zlecenie ich sprzedaży pośrednikowi w obrocie nieruchomościami, który miałby profesjonalnie zająć się ekspozycją i sprzedażą działek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - (dalej: k.c.).

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela. Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek, Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że na mocy umowy sprzedaży z dnia 6 kwietnia 1973 r., sporządzonej przed notariuszem, Wnioskodawca nabył gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni 8,8794 ha, które przez wiele lat prowadził (dziś Zainteresowany nie zajmuje się już rolnictwem, jest na emeryturze). W skład zakupionego gospodarstwa wchodziły między innymi grunty o łącznym obszarze 1,8696 ha, które, na mocy uchwały Rady Miejskiej z dnia 11 lutego 2010 r., zostały scalone z gruntami innych właścicieli i podzielone na nowe działki o charakterze działek budowlanych. Istniejący w dniu podziału miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zakładał przeznaczenie scalanych gruntów na potrzeby rozwoju zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz na kilku działkach usługi handlu, usługi kultury - kościół, usługi administracji, kultury, sportu, rekreacji i zdrowia. W wyniku scalenia i podziału gruntów o łącznej powierzchni 13,0896 ha, wydzielone zostały: 133 działki budowlane, 1 działka pod urządzenie energetyczne (trafo) oraz 11 działek pod drogi. Własnością Zainteresowanego stało się 19 działek budowlanych o łącznej powierzchni 1,5521 ha. Działki te, w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego Gminy stanowią tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej. Z wydzielonych działek w roku 2010 Wnioskodawca sprzedał jedną, a w roku 2014, do dnia złożenia wniosku, trzy. Zainteresowany nosi się z zamiarem sprzedaży reszty opisanych działek.

Wnioskodawca nadmienia, że:

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że działek, o których mowa we wniosku nie udostępniał innym osobom na podstawie umów: najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Przed sprzedażą wskazanych działek nie będzie ponosił jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży, w szczególności takich jak ogrodzenie terenu, utwardzenie dróg wewnętrznych, wytyczenie dostępu do drogi publicznej czy urządzenie zieleni.

Wątpliwości Zainteresowanego w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy sprzedaż pozostałych 14 działek budowlanych będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy zlecenie sprzedaży tych działek pośrednikowi w obrocie nieruchomościami, który miałby profesjonalnie zająć się ekspozycją i sprzedażą działek, spowoduje opodatkowanie ich sprzedaży podatkiem od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Uwzględniając powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług przy dokonywaniu dostawy opisanych działek.

Z opisu sprawy wynika bowiem, że Wnioskodawca w roku 1973 nabył grunty mające być przedmiotem sprzedaży do działalności rolniczej, a więc nie z zamiarem dalszej odsprzedaży. W związku z przedmiotowymi gruntami nie występował o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego - grunty te zostały bez Jego wniosku przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę. Dla gruntów, które Zainteresowany zamierza sprzedać nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonywać uzbrojenia terenu działek, które zamierza sprzedać. Nie podejmował też i nie zamierza, poza ewentualną zwykłą formą ogłoszeń, podejmować żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej, w tym w zakresie usług budowlanych, deweloperskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Grunty, których wniosek dotyczy, nie były nigdy związane z pozarolniczą działalnością gospodarczą. Przedmiotowych działek Wnioskodawca nie udostępniał innym osobom na podstawie umów: najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Przed sprzedażą wskazanych działek nie będzie też ponosił jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania gruntów do sprzedaży, w szczególności takich jak ogrodzenie terenu, utwardzenie dróg wewnętrznych, wytyczenie dostępu do drogi publicznej czy urządzenie zieleni.

Wskazać zatem należy, że z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie będzie działał jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży działek będzie stanowić jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez Niego prywatnego majątku. Sprzedaż towaru z majątku osobistego nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta oznacza bowiem działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży wskazanych działek Wnioskodawca nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Zatem dokonując sprzedaży opisanych działek Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a dostawę tych działek cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż pozostałych 14 działek we własnym zakresie oraz w przypadku zlecenia sprzedaży tych działek pośrednikowi w obrocie nieruchomościami, który miałby profesjonalnie zająć się ekspozycją i sprzedażą działek - pod warunkiem, że Zainteresowany nie podejmie żadnych działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami - nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.