ILPP1/443-91/08-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2008 r. (data wpływu 18 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości rolnej niezabudowanej od roku 1992. W roku 1999 grunt został uwzględniony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, a następnie dokonano podziału nieruchomości na działki budowlane.

Stanowiły one majątek osobisty i nie służyły działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę jawną pod firmą Przedsiębiorstwo "X", której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

W okresie od 1 maja 2004 r. do 15 czerwca 2007 r. Wnioskodawca sprzedał sześć działek osobom fizycznym, które przeznaczyły je pod budowę domów jednorodzinnych. Przy każdej sprzedaży naliczony został podatek VAT i odprowadzony do Urzędu Skarbowego.

W najbliższym czasie Podatnik zamierza sprzedać następną działkę. Po dokonaniu podziału w roku 2000 działki nigdy nie były użytkowane dla celów rolniczych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W dotychczasowej praktyce organ podatkowy uznawał, że jako osoba fizyczna sprzedająca ze swojego prywatnego majątku grunt budowlany, Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Podatnik nie zgadza się z takim stanowiskiem organu podatkowego. Działki sprzedawane były z majątku prywatnego, a nie z majątku spółki, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

Ponadto przedmiotowy grunt nie został zakupiony w celu dalszej odsprzedaży. Dopiero po zmianie planów zagospodarowania przestrzennego nieruchomość rolną podzielono na działki budowlane, co wynikało z rzeczywistości gospodarczej oraz nowych możliwości, które stworzyła zmiana przeznaczenia gruntu.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że niesłusznie zapłacił podatek VAT przy sprzedaży 6 działek w okresie od 1 maja 2004 r. do 15 czerwca 2007 r.

Opodatkowaniu nie powinna także podlegać sprzedaż kolejnych działek z majątku osobistego.

W wyroku z dnia 29 października 2007 r. Naczelny Sąd Administracyjny w poszerzonym siedmioosobowym składzie uznał, że osoba fizyczna, która sprzeda kilka działek budowlanych należących do jej majątku osobistego, nie staje się automatycznie podatnikiem VAT, ponieważ nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uważa, że ww. wyrok NSA potwierdza zasadę, że podatkiem VAT opodatkowane są czynności dokonywane wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nawet sukcesywna sprzedaż prywatnego majątku - gruntu budowlanego - przez osobę fizyczną.

W niniejszej sprawie spełnione zostały wszystkie przesłanki określone w wyroku NSA, które powodują, że obowiązek w podatku VAT nie powstaje. Sprzedaż działek odnosiła się wyłącznie do majątku osobistego, majątek ten jest odrębny od majątku spółki, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Majątek ten nie został również nabyty w celu dalszej odsprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek budowlanych z odrębnego majątku osobistego nie stanowi działalności gospodarczej i nie podlega podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takiej czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. Dokonując rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług, podatnicy potwierdzają, że będą prowadzili działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że Wnioskodawca wydzielił działki z nieruchomości rolnej, a następnie dokonał sprzedaży 6 z nich i planuje dostawę kolejnej.

Zakres i skala przedsięwzięcia oraz podjęte przez sprzedawcę działania wskazują na zamiar dokonywania sprzedaży w sposób częstotliwy, a więc w okolicznościach przesądzających o prowadzeniu działalności gospodarczej. Za takim rozstrzygnięciem przemawia także fakt, że Wnioskodawca od dokonanej sprzedaży pobrał podatek VAT i odprowadził go do Urzędu Skarbowego.

Dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu stawką podatku 22%. Podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Reasumując, dostawę gruntów przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną, należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a dokonaną oraz planowaną sprzedaż gruntów należy traktować jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.