ILPP1/443-896/09/12-S/AWa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 683/11 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2009 r. (data wpływu 30 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2009 r. (data wpływu 22 września 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 września 2009 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w listopadzie 2004 r. otrzymała od rodziców darowiznę gospodarstwa rolnego. Darowizna obejmowała grunty rolne i leśne położone w województwie A oraz jedną działkę położoną w województwie B. Darowizna związana była bezpośrednio z przejściem ojca Wnioskodawczyni na tzw. rentę strukturalną. Zarówno w roku 2004, jak i obecnie grunty położone w województwie A były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej, natomiast grunt w województwie B, z uwagi na jego znaczne oddalenie od głównego gospodarstwa i niewielki obszar (ok. 3,5 ha) stanowią nieużywane grunty rolne i nieużytki. Dla wskazanego gruntu brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jednak ze studium wynika, iż teren ten może być przeznaczony pod zabudowę. Z uwagi na fakt stałego zamieszkiwania przez Wnioskodawczynię w P, brak planów dotyczących powrotu w rodzinne strony, a co najważniejsze upływ 5-letniego okresu kontynuowania produkcji rolnej na niezmienionym obszarze, który warunkował wypłatę renty strukturalnej, podatniczka zamierza darować gospodarstwo rolne młodszej siostrze. Po darowiźnie Wnioskodawczyni złoży wnioski o wykreślenie zarówno z ewidencji producentów rolnych, jak i z Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej (REGON), do którego wpisana jest z uwagi na prowadzoną działalność rolną. Darowizna nie będzie obejmować działki położonej w województwie B, którą Podatniczka - po darowiźnie gospodarstwa - zamierza zbyć, w celu pozyskania środków na zakup mieszkania w P. Wnioskodawczyni nie posiada żadnej nieruchomości mieszkalnej. W momencie sprzedaży nieruchomości Zainteresowana nie będzie prowadziła ani działalności gospodarczej, ani produkcji rolnej. W styczniu br. Wnioskodawczyni dokonała podziału geodezyjnego działki położonej w województwie B o powierzchni ok. 3,5 ha na 10 działek po 3.000 m² każda. Podział został podyktowany faktem, iż sąsiednie nieruchomości w zdecydowanej większości stanowią działki rekreacyjno-budowlane o powierzchni ok. 3.000 m² i są zabudowane domami wolnostojącymi. Wobec powyższego, sprzedaż działki o powierzchni 35.000 m² jako jednej całości byłaby bardzo utrudniona. Z tego względu sprzedaż 10 działek stanowiła będzie dla Podatniczki jedną transakcję ekonomiczną, gdyż jedynie sprzedaż całości umożliwia realizację planów zakupu nieruchomości mieszkalnej w P.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 września 2009 r., Wnioskodawczyni poinformowała, że nigdy nie dokonywała dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, ani nie świadczyła usług rolniczych, zatem nie może być i nigdy nie była rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni wykorzystywała grunt, będący przedmiotem sprzedaży (położony w województwie B), w działalności rolniczej w rozumieniu ww. ustawy, jako łąkę. Na opisanych we wniosku działkach prowadzona była działalność rolnicza polegająca na utrzymaniu łąki, która była wykaszana 2 razy do roku, przy czym obecnie działalność ta nie jest już prowadzona na tym gruncie. Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych, gdyż przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany do działalności produkcyjnej. Zainteresowana nie dokonywała w przeszłości sprzedaży żadnych działek. Strona nie zamierza, ani nie będzie miała możliwości sprzedawać w przyszłości żadnych działek, poza działkami powstałymi z podziału nieruchomości w województwie B. Przed dokonaniem pierwszej sprzedaży działki, Wnioskodawczyni daruje całe gospodarstwo rolne (z wyłączeniem przedmiotowego gruntu), tj. całą ziemię oraz lasy w województwie A swojej siostrze, a w konsekwencji zaprzestanie w ogóle działalności rolniczej i zostanie wykreślona z ewidencji rolników (REGON). W konsekwencji nie będzie posiadała żadnych innych działek poza działkami w województwie B, które objęte są przedmiotowym wnioskiem i które nie są aktualnie wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej. Grunt, którego dotyczy niniejszy wniosek nigdy nie był przedmiotem odpłatnego (dzierżawy), ani nieodpłatnego (użyczenia) udostępnienia osobom trzecim. Dla przedmiotowego terenu brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (uchwała Rady Gminy z dnia 29 listopada 1996 r. z późn. zm. wprowadzonymi uchwałą z dnia 15 lutego 2005 r.) wynika, iż nieruchomość położona jest na terenie oznaczonym jako "tereny rolne".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Podatniczka nieprowadząca działalności gospodarczej i niebędąca - na moment sprzedaży - rolnikiem, sprzedając w krótkim czasie kilka działek rolnych powstałych z podziału jednej dużej działki, otrzymanej przez Podatniczkę tytułem darowizny jest podatnikiem podatku od towarów i usług, i ma obowiązek opodatkowania transakcji sprzedaży podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiuje dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postaci energii, budynki, budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Dostawa gruntów opodatkowana jest stawką 22% z wyjątkiem przypadku, gdy dostawa dotyczy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, która korzysta ze zwolnienia (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy). Przepis art. 15 ust. 1 cyt. ustawy o VAT stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalnością gospodarczą, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. W świetle powyższego dla uznania podmiotu dokonującego dostawy za podatnika podatku od towarów i usług konieczne jest zbadanie okoliczności w jakich czynność została dokonana oraz czy świadczą one o zamiarze wykonywania jej w sposób częstotliwy. Zgodnie z definicją Słownika języka polskiego PWN "handel jest to zorganizowana wymiana dóbr, obrót towarów polegający na kupnie-sprzedaży". Także w doktrynie i orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego dla uznania wykonywanych czynności za działalność gospodarczą niezbędna jest ciągłość ich wykonywania, "co w przypadku obrotu ziemią oznacza sprzedaż gruntów uprzednio nabytych w celu ich późniejszej odsprzedaży" (por. "Przegląd Orzecznictwa Podatkowego" nr 5/1998, poz. 194). Częstotliwość wykonywania czynności nie może być jedyną przesłanką uznania osoby wykonującej te czynności za osobę prowadzącą działalność gospodarczą, a organ podatkowy pojęcie częstotliwości wykonywania czynności wyjął z kontekstu. Ze sformułowania, że działalnością gospodarczą jest działalność handlowca, nawet wtedy, jeżeli wykona on czynność jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy, nie można wnioskować, że częstotliwe wykonywanie czynności przesądza o tym, że ktoś prowadzi działalność gospodarczą. Takiej tezy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie zawiera. Częstotliwość wykonywania czynności opodatkowanych nie jest w ogóle warunkiem uznania określonej działalności za działalność gospodarczą. Potwierdza to orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zgodnie z jednoznaczną definicją art. 4 ust. 1 VI Dyrektywy, a także art. 15 ust. 1 i 2 ustawy podatnikami VAT są osoby prowadzące działalność gospodarczą. Art. 2 ust. 1 VI Dyrektywy stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej podlega dostawa towarów i świadczenie usług wykonywane za wynagrodzeniem przez podatnika występującego w takim charakterze. Aby więc transakcje w ogóle podlegały opodatkowaniu VAT, podatnik musi działać "jako podatnik". Podatnik dokonujący transakcji jako osoba prywatna nie podlega zatem VAT, a co się z tym wiąże transakcja zawarta przez podatnika działającego jako osoba prywatna nie podlega VAT. Zarządzanie majątkiem prywatnym nie jest traktowane w doktrynie i orzecznictwie ETS jako działalność gospodarcza (C-155/94, C-60/90, C-80/95). Podobnie stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku (w składzie 7 sędziów NSA) z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, publ. ONSA i WSA 2008/1/8, gdzie zawarł następującą tezę: "przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód". W uzasadnieniu wyroku podniesiono, że "jeśli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług, i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przez nią - po zakończeniu działalności rolniczej - nawet kilku działek otrzymanych tytułem darowizny, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W dniu 9 października 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-896/09-4/AT, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2009 r. (data wpływu 30 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2009 r. (data wpływu 22 września 2009 r.) jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia wniesiono w dniu 28 października 2009 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 20 listopada 2009 r. nr ILPP1/443/W-124/09-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 25 listopada 2009 r.).

W odpowiedzi na wezwanie tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany wydanej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni, reprezentowana przez doradcę podatkowego wniosła w dniu 24 grudnia 2009 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Po rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wydał wyrok w dniu 1 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 683/11, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 683/11 - stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zatem, grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy dany podmiot w celu dokonania sprzedaży działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła (nastąpi) w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przy czym, pojęcie działalności gospodarczej obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i usługodawców, w tym wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy natomiast nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. UE L 347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Fakt podjęcia np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Przesłanka "stałości" działalności gospodarczej wynika z porównania art. 9 i art. 12 Dyrektywy 112, gdyż skoro art. 12 wprowadza jako zasadę szczególną, możliwość uznania za podatnika także podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w sposób sporadyczny (okazjonalny), to oznacza, iż zasadą ogólną jest, by działalność gospodarcza musiała być wykonywana w sposób niesporadyczny (stały).

Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji, gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, deweloperskich, czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Zaznacza się, iż nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181 również stwierdził, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby, a okoliczność, iż osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy - jest w tym zakresie bez znaczenia.

Z treści przedłożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni w roku 2004 otrzymała od rodziców w formie darowizny gospodarstwo rolne obejmujące m.in. działkę o powierzchni ok. 3,5 ha położoną w województwie B, którą obecnie zamierza sprzedać. Grunt, będący przedmiotem sprzedaży, z uwagi na jego znaczne oddalenie od głównego gospodarstwa i niewielki obszar stanowią nieużywane grunty rolne i nieużytki. Strona zamierza zbyć ww. nieruchomość celem uzyskania środków na zakup mieszkania. Dlatego też, Wnioskodawczyni w styczniu 2009 r. dokonała podziału geodezyjnego działki położonej w województwie B na 10 działek po 3.000 m² każda. Zainteresowana informuje jednocześnie, iż nie jest i nigdy nie była rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawczyni wskazała, iż wykorzystywała grunt, będący przedmiotem sprzedaży, w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, jako łąkę. Na opisanych we wniosku działkach prowadzona była działalność rolnicza polegająca na utrzymaniu łąki, która była wykaszana 2 razy do roku. Wnioskodawczyni nigdy nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych, pochodzących z własnej działalności rolniczej, ani nie świadczyła usług rolniczych. Przedmiotowy grunt nie był również wykorzystywany do działalności produkcyjnej. Nigdy nie był przedmiotem odpłatnego (dzierżawy), ani nieodpłatnego (użyczenia) udostępnienia osobom trzecim. Zainteresowana nie dokonywała w przeszłości i nie zamierza również w przyszłości dokonywać transakcji sprzedaży żadnych innych działek poza działkami powstałymi z podziału nieruchomości w województwie B. Dla ww. terenu brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wynika, iż nieruchomość położona jest na terenie oznaczonym jako "tereny rolne".

W analizowanej sprawie stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni sprzedając w krótkim czasie kilka działek rolnych powstałych z podziału jednej dużej działki otrzymanej tytułem darowizny, będzie zarządzała majątkiem prywatnym. Tym bardziej, że sporna działka położona jest w województwie A, a Zainteresowana mieszka w P. i nie ma planów dotyczących powrotu w te rodzinne strony.

W opinii Sądu, nie można zatem uznać Zainteresowanej - która tak jak każda osoba fizyczna posiadająca nieruchomość, wykorzystywaną do celów prowadzonego gospodarstwa rolnego, w ramach prawidłowego zarządu swoim majątkiem prywatnym, po przekształceniu gruntu na tereny zabudowy, korzystając z okazji sprzedaje go albo ma taki zamiar - za profesjonalnego handlowca.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w niniejszej sprawie opisane zdarzenie przyszłe, w żadnym przypadku nie wskazuje na takie formy aktywności w zbywaniu przedmiotowych działek, które wykraczałby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, w związku z tym nie można uznać Wnioskodawczyni za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawczyni w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek, nie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i w konsekwencji nie będzie miała obowiązku odprowadzenia podatku VAT od ww. transakcji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. 9 października 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.