ILPP1/443-888/11-5/MS - Obowiązek dokonania korekty deklaracji VAT-7 za okres, w którym błędnie dokumentowano opłaty pobierane za zużycie mediów oraz inne koszty związane z eksploatacją nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Pracy przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2011 r. (data wpływu 21 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu 1 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 sierpnia 2011 r. o własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz o dowód wpłaty brakującej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Urząd Pracy, będący samorządową jednostką organizacyjną, posiada Oddziały Zamiejscowe m.in., mieszczące się w budynkach oddanych w trwały zarząd UP. W budynkach tych Urząd wynajmuje część pomieszczeń innym jednostkom (Urzędom Pracy). Umowy najmu przewidują, że oprócz czynszu najemcy ponoszą opłaty z tytułu:

Powyższe koszty rozliczane są proporcjonalnie w stosunku do ilości zatrudnianych osób przez najemcę i użytkowanej przez niego powierzchni. Wynajmujący wystawia faktury VAT za najem, płatne z góry za dany miesiąc, stosując podstawową stawkę podatku VAT, tj. 23% oraz osobno refakturuje koszty związane z eksploatacją nieruchomości po otrzymaniu faktur wystawionych przez usługodawców po upływie miesiąca, stosując takie stawki podatku VAT, jakie zastosowali dostawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jeżeli Wnioskodawca refakturując najemcom koszty związane z eksploatacją nieruchomości powinien stosować stawkę właściwą dla wynajmu powierzchni, będzie się to wiązało z koniecznością dokonania przez UP korekt deklaracji VAT-7 za minione okresy - za jaki okres wstecz należy w tej sytuacji złożyć korekty deklaracji.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli odpowiedź na złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego wskaże, że należy stosować stawkę podatku właściwą dla wynajmu powierzchni, Urząd Pracy zacznie ją niezwłocznie stosować w wystawianych fakturach. Urząd nie powinien być zobowiązany do złożenia korekt deklaracji VAT-7 za minione okresy, bowiem dostępne publikacje informujące o nowej interpretacji Ministerstwa Finansów w zakresie stosowania stawek podatku VAT przy refakturowaniu najemcom kosztów związanych z eksploatacją nieruchomości nie wskazują jednoznacznie terminu, od którego powyższa interpretacja obowiązuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054). Zgodnie z tym przepisem, w jego brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powyższym przepisie, Minister Finansów wydał obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do § 13 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

Stosownie do § 13 ust. 8 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA".

Stosownie do § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny - na mocy § 14 ust. 2 rozporządzenia - powinna zawierać co najmniej:

Według § 14 ust. 3 rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 8 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących (§ 14 ust. 4 rozporządzenia).

Z przytoczonych uregulowań wynika zatem, iż istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Jednocześnie ustawodawca na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy nałożył na podatników, o których mowa w art. 15, obowiązek składania w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowych za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z kolei, w myśl art. 99 ust. 2 ustawy, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Stosownie do art. 99 ust. 3 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa (...).

Ponadto, zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W myśl art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W tym miejscu wskazać należy, iż na podstawie art. 112 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Ponadto, jak stanowi § 21 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy są obowiązani przechowywać faktury oraz faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Według art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Biorąc zatem pod uwagę cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż korekty faktur powinny być dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Z przedstawionych regulacji art. 112 ustawy oraz § 21 ust. 1 rozporządzenia wynika, że dla celów podatkowych okres przechowywania faktur VAT związany jest wyłącznie z okresem przedawnienia zobowiązania podatkowego. Wskutek przedawnienia wygasa nie tylko powinność zapłaty (z deklaracji albo z decyzji), ale także prawo do zmiany zobowiązania w stosunku do kwoty wynikającej z deklaracji podatkowej (prawo do korekty deklaracji). Do istoty prawa podatkowego należy ograniczona w czasie możliwość domagania się spełnienia zobowiązań przez podatników, jak i możliwość domagania się przez podatników uwzględnienia przez organy podatkowe przysługujących im praw. Dopuszczenie możliwości korygowania faktur VAT wystawionych sześć lub więcej lat wstecz pozbawia organ podatkowy możliwości skontrolowania, czy korekty są zasadne, a co za tym idzie, czy kwoty wykazane w deklaracjach są prawidłowe.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący samorządową jednostką organizacyjną, posiada Oddziały Zamiejscowe, mieszczące się w budynkach oddanych w trwały zarząd Urzędu Pracy. W budynkach tych Urząd wynajmuje część pomieszczeń innym jednostkom (Urzędom Pracy). Umowy najmu przewidują, że oprócz czynszu najemcy ponoszą opłaty z tytułu: kosztów dostawy ciepłej i zimnej wody oraz kosztów usuwania nieczystości płynnych i stałych, kosztów ogrzewania, eksploatacji oraz ubezpieczenia budynku od ognia i innych zdarzeń losowych, za zużycie energii elektrycznej i gazu, kosztów konserwacji oraz dozoru technicznego dźwigu osobowego, kosztów monitoringu budynku.

Wynajmujący wystawia faktury VAT za najem, płatne z góry za dany miesiąc, stosując podstawową stawkę podatku VAT, tj. 23% oraz osobno refakturuje koszty związane z eksploatacją nieruchomości po otrzymaniu faktur wystawionych przez usługodawców po upływie miesiąca, stosując takie stawki podatku VAT, jakie zastosowali dostawcy.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z rozstrzygnięciem zawartym w interpretacji indywidualnej nr ILPP1/443-888/11-4/MS, Wnioskodawca obciążając najemców kosztami związanymi z eksploatacją nieruchomości, powinien stosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości stawki za wynajem powierzchni. Opłaty te stanowią bowiem obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z tytułu świadczenia usługi najmu i podlegają opodatkowaniu stawką właściwą dla kompleksowej usługi najmu nieruchomości.

Wnioskodawca wskazał natomiast, iż refakturując koszty związane z eksploatacją nieruchomości stosuje takie stawki podatku VAT, jakie zastosowali dostawcy. Ze względu na powyższe, wątpliwości Wnioskodawcy w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego dotyczą okresu, za jaki należy dokonać korekt w związku z błędnie wystawianymi fakturami.

Reasumując, ze względu na obowiązek stosowania do ww. dodatkowych opłat stawek podatku właściwych dla usługi najmu nieruchomości, Wnioskodawca zobowiązany jest do dokonania korekt deklaracji VAT-7 za cały okres, w którym błędnie dokumentował - a co za tym idzie również wykazywał w deklaracjach - pobierane opłaty za tzw. media i inne koszty związane z eksploatacją nieruchomości, tj. opłaty za dostawę ciepłej i zimnej wody, usuwanie nieczystości płynnych i stałych, ogrzewanie, eksploatację oraz ubezpieczenie budynku od ognia i innych zdarzeń losowych, zużycie energii elektrycznej i gazu, konserwację oraz dozór techniczny dźwigu osobowego, a także monitoring budynku, z uwzględnieniem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku. Natomiast wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku stosowanej do opłat związanych z przenoszeniem na najemców kosztów związanych z eksploatacją nieruchomości został załatwiony w dniu 20 września 2011 r. interpretacją nr ILPP1/443-888/11-4/MS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.