ILPP1/443-888/09-4/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, reprezentowanego przez radcę prawnego Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2009 r. (data wpływu 28 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2009 r. (data wpływu 25 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów. Wniosek uzupełniono w dniu 25 września 2009 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabył w roku 1997 nieruchomość położoną w X oznaczoną geodezyjnie jako działka numer 71/6 stanowiącą: rolę, łąkę, sad, zabudowania i nieużytki o łącznym obszarze 8.6308 ha, dla której Sąd Rejonowy w X prowadził księgę wieczystą KW nr X. Nieruchomość nabył do majątku odrębnego.

Zainteresowany prowadził od 30 marca 1994 r. gospodarstwo rolne i nabyte grunty zamierzał przeznaczyć dla potrzeb prowadzonej już działalności rolniczej. Wnioskodawca nie nabył ww. nieruchomości w celu jej dalszej sprzedaży i w dniu nabycia tej nieruchomości nie miał takiego zamiaru. Wnioskodawca nie dokonywał zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku VAT w związku z prowadzoną działalnością rolniczą.

Od 1 grudnia 1994 r. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą - Bar X (numer ewidencyjny wpisu: X, w ewidencji prowadzonej przez Wójta Gminy X). W ramach tej działalności Wnioskodawca zarejestrowany jest jako czynny podatnik VAT.

W dniu X r. Rada Gminy X podjęła uchwałę NR X w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów zabudowy mieszkaniowo-usługowej w X, część działki nr ewidencyjny 71/6, (będącej własnością Wnioskodawcy), w którym zmieniono przeznaczenie gruntu rolnego klasy III, na cele inwestycyjne (zabudowa mieszkaniowo-usługowa). Uchwała została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa X).

Wnioskodawca, w związku ze zmianą przeznaczenia ww. gruntów w uchwalonym planie miejscowym, postanowił wycofać część gruntów objętych dotychczasową działalnością rolniczą i sprzedać część nieruchomości, jako prawo majątkowe stanowiące jego majątek osobisty. W tym celu Wnioskodawca uzyskał decyzję Wójta Gminy X z dnia 14 maja 2008 r. (Nr X) zatwierdzającą projekt podziału części nieruchomości na 11 odrębnych działek. Reszta nieruchomości, która powstała w wyniku podziału (7,6749 ha), nie zmieniła swego charakteru i jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele rolnicze, w ramach prowadzonego gospodarstwa. Zgodnie z ww. decyzją, spośród wyodrębnionych 11 działek, 8 działek przeznaczono pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z usługami, 1 działkę przeznaczono pod tereny stacji przepompowni ścieków, a dwie działki pod drogę dojazdową wewnętrzną.

Wnioskodawca sprzedał 8 działek (działki nr: 71/7, 71/8, 71/9, 71/10, 71/13, 71/14, 71/15 i 71/16 z KW nr X) w okresie od czerwca do listopada 2008 r. (łącznie 7 transakcji, jedna transakcja dotyczyła dwóch działek). Działalność gospodarcza Wnioskodawcy nie była i nie jest związana z gruntem przeznaczonym do sprzedaży.

W uzupełnieniu z dnia 23 września 2009 r. Zainteresowany poinformował, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy Zainteresowany w odniesieniu do tych konkretnych czynności (sprzedaż nieruchomości) występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym wyżej stanie faktycznym prawidłowe jest stanowisko, według którego dokonana przez Zainteresowanego sprzedaż działek nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) (dalej: ustawa), a tym samym Wnioskodawca nie występował przy tych konkretnych transakcjach sprzedaży w charakterze podatnika podatku VAT.

Powyższe stanowisko Wnioskodawca wywodzi z następujących przesłanek:

Uzasadniając to stanowisko, mając także na uwadze stanowisko judykatury i piśmiennictwa odnoszących się do przedstawionych zagadnień, Wnioskodawca stwierdza, co następuje.

Przede wszystkim podnieść należy, że sama okoliczność, iż dany podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 Ustawy (m.in. odpłatna dostawa towarów), nie jest wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem VAT, bowiem musi działać w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy (na co zwrócił uwagę WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 6 września 2006 r., l SA/Wr 1254/05, LEX nr 206595).

W orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie analizowano pojęcie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, także przy uwzględnieniu wniosków płynących z uregulowań prawa wspólnotowego. Na szczególną uwagę zasługuje trafna analiza dokonana przez WSA w Warszawie w wyroku z dnia 4 września 2008 r., III SA/Wa 1064/08, LEX nr 465845. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd ten stwierdził m.in., że "<...> pojęcie działalności gospodarczej należy rozumieć całościowo, i tak, art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z powyższej definicji wynika w pierwszej kolejności, że dotyczy ona podmiotów, które zajmują się działalnością w sposób profesjonalny. Świadczy o tym użycie między innymi takich sformułowań, jak: producent, czyli ten, kto produkuje jakieś dobra materialne; handlowiec, tj. osoba zajmująca się handlem, tj. działalnością polegającą na nabywaniu jakiś dóbr, usług, walorów, w celu sprzedaży, wynajmowania, ich odstępowania za jakąś cenę; usługodawca - podmiot świadczący usługi, tj. działalność mającą na celu zaspokojenie wielorakich ludzkich potrzeb, mający odpowiednie kwalifikacje i dysponujący odpowiednim sprzętem, lokalem itp. Są to osoby, które mają zamiar stałego prowadzenia określonej działalności. Działają w sposób powtarzalny, wielokrotny, czyli częstotliwy. Użycie w definicji modulanta, jakim jest słowo "również", sygnalizuje, że dany stan rzeczy jest pod jakimś względem podobny do innego stanu rzeczy, zwłaszcza tego, o którym mowa była wcześniej. Można go zastąpić innym modulantem, jakim jest słowo "także" czy "też" (por. B. Dunaj (red.): Mały Słownik Języka Polskiego, Warszawa 2005). A zatem, "podatnikiem VAT jest ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usług także wtedy, gdy czynność taka dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usług, to jest obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności" (vide: wyrok WSA we Wrocławiu z 26 stycznia 2007 r., sygn. akt l SA/Wr 1688/06, POP 2007/2/34, LEX nr 24479). Działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje natomiast w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek osobisty danej osoby, ponieważ został on nabyty na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej (np. działalności handlowej). Podatnik musi jednak w okresie posiadania nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania tej nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Nakaz interpretowania art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w taki właśnie sposób wynika wprost z art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy (art. 2 ust. 1 lit. a) i art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE. Zgodnie z powołanym przepisami, jeżeli czynności podatnika nie można przypisać innego charakteru niż czynności związanej z działalnością gospodarczą, to należy uznać ją za czynność podlegającą opodatkowaniu...".

Podzielając powyższy pogląd, Wnioskodawca zwraca też uwagę na trafne stanowisko jakie zajął, co do sposobu interpretacji przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 29 października 2007 r., wydanym w składzie siedmiu sędziów, sygn. akt l FPS 3/07, LEX nr 304985. Sprawa ta również dotyczyła sprzedaży przez osobę fizyczną działek budowlanych. W wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny, analizując uprzednio prawidłowość implementacji przepisów VI Dyrektywy na grunt przepisów krajowych zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług, stwierdził m.in., że zarówno z brzmienia przepisów art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to na gruncie przepisów art. 4 ust. 1 i ust. 2 VI Dyrektywy, z tytułu wykonania takiej czynności, dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży.

Wnioskodawca podnosi, że nieuprawnione jest wywodzenie obowiązku podatkowego z samego faktu, że podatnik prowadzi rolniczą działalność gospodarczą, prowadzenie gospodarstwa rolnego nie może być utożsamiane z handlem nieruchomościami. Sprzedaż działek budowlanych wykracza bowiem poza zakres rolniczej działalności gospodarczej, co wynika wprost z postanowień art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług (WSA w Warszawie w wyroku z dnia 19 maja 2008 r., III SA/Wa 153/08, LEX nr 449817).

W niniejszej sprawie nie ma żadnych podstaw do twierdzenia, że Wnioskodawca prowadził działalność w zakresie handlu, czyli dokonywał zorganizowanych zakupów nieruchomości w celu dalszej odsprzedaży.

Istotne jest także to, że uznanie, iż dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód i w konsekwencji przyjęcie, że dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT, powoduje, że nie ma wówczas znaczenia, czy podmiot ten daną czynność wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 września 2008 r., III SA/Wa 825/08, LEX nr 465842).

W wyroku z dnia 11 lutego 2009 r. WSA w Szczecinie, sygn. akt l SA/Sz 684/08 (LEX nr 481536) uznał, że w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd stwierdził m.in., że nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż, czy wyprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ocena czynności podejmowanych przez dany podmiot pod kątem spełnienia przez niego przesłanek koniecznych do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług powinna być kompleksowa i uwzględniać wszystkie podjęte przez ten podmiot działania (wyrok WSA w Łodzi z dnia 22 października 2008 r., sygn. akt l SA/Łd 622/08, LEX nr 468193, wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 562/08, LEX nr 469259). Także w piśmiennictwie prawniczym słusznie zauważono, że w praktyce należy badać każdy przypadek ad casu, gdyż dopiero analiza całokształtu okoliczności danej transakcji pozwoli na jej właściwą kwalifikację. W każdym przypadku indywidualnie muszą być badane tak podmiotowe, jak i przedmiotowe przesłanki wystąpienia obowiązku podatkowego (por. A. Koronkiewicz, Kontrowersje wokół handlu nieruchomościami - aspekt podatkowy, Rejent 2007/91, s. 79, 83 i powołane tam orzecznictwo).

A zatem, brak zamiaru zbycia nieruchomości w momencie jej nabycia wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług (WSA w Warszawie w wyroku z dnia 18 września 2008 r., III SA/Wa 985/08, LEX nr 465677). Zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży (tak: WSA w Warszawie w wyroku z dnia 19 maja 2008 r., sygn. akt. III SA/Wa 153/08, LEX nr 449817).

Ponadto, Wnioskodawca przychyla się do tej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, zgodnie z którą nie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług wycofanie składnika majątku (gruntu) z działalności rolniczej i przekazanie na cele osobiste, a będące następstwem wycofania gruntów z działalności rolniczej, sprzedaż działek budowlanych nie będzie opodatkowana VAT, gdyż jako dotycząca majątku osobistego podatnika jest poza zakresem zastosowania tego podatku (por. WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 17 marca 2009 r., sygn. akt l SA/Wr 1229/08, LEX nr 489305). W orzeczeniu tym Sąd wskazał, że polski ustawodawca nie skorzystał z uprawnienia zawartego w art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy (art. 12 Dyrektywy 2006/112/WE) i nie rozszerzył kręgu podatników podatku od towarów i usług o podmioty nie prowadzące działalności gospodarczej (w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), dokonujące transakcji, których przedmiotem są nieruchomości (w tym grunty przeznaczone pod budowę).

Na zagadnienie wycofania gruntów i znaczenia tej czynności dla kwestii opodatkowania podatkiem VAT dokonanej później sprzedaży gruntów zwrócił uwagę WSA w Gdańsku w wyrokach z dnia 29 stycznia 2009 r., l SA/Gd 803/08, (LEX nr 483180) i z dnia 10 marca 2009 r., sygn. akt l SA/Gd 796/08, (Lex nr 491845).

Mając powyższe na uwadze i odnosząc się do samej czynności sprzedaży działek w opisanym stanie faktycznym, uznać trzeba, że skoro przedmiotem sprzedaży były działki powstałe po podziale nieruchomości stanowiącej majątek osobisty, to nie można uznać takiej czynności za wykonywanie działalności gospodarczej, a sprzedaż ta nie będzie wówczas podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT (por. wyroki WSA w Warszawie z dnia 23 stycznia 2008 r., III SA/Wa 1950/07, LEX nr 428667 oraz z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3711/06, LEX nr 322371, wyrok WSA z dnia 18 stycznia 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 3885/06, Monitor Podatkowy 2007/2/36).

Podkreślenia wymaga też okoliczność, że decyzja o podziale działek na mniejsze i ich sprzedaży była skutkiem zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, a nie przyczyną dokonania tej zmiany (WSA w Warszawie w wyroku z dnia 4 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 446/08, LEX nr 465806).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o działalności rolniczej, rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą (...), a także świadczenie usług rolniczych. Pojęcie rolnika zdefiniowane zostało natomiast w art. 2 pkt 19 ustawy. Z przepisu tego wynika, iż, rolnikiem ryczałtowym jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Jak z powyższego wynika, definicję działalności gospodarczej wypełnia również rolnik ryczałtowy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze. Jednakże, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, korzysta ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, że nie podlegają one opodatkowaniu.

Należy wskazać, że rolnik sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne, jest zatem z tego tytułu podatnikiem podatku VAT. Wobec powyższego, osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą (działalnością rolniczą) i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, nie korzystającym ze zwolnienia od podatku VAT, wynikającego z powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

W przypadku, gdy przedmiotem dostawy są składniki majątku wykorzystywane w prowadzonej działalności, dla uznania, że dostawa podlega opodatkowaniu nie jest konieczny zamiar powtarzalności i częstotliwości tego typu dostaw.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył w roku 1997 nieruchomość położoną w X oznaczoną geodezyjnie jako działka numer 71/6 stanowiącą: rolę, łąkę, sad, zabudowania i nieużytki o łącznym obszarze 8.6308 ha. Zainteresowany prowadził od 30 marca 1994 r. gospodarstwo rolne i nabyte grunty zamierzał przeznaczyć dla potrzeb prowadzonej już działalności rolniczej. Wnioskodawca nie nabył ww. nieruchomości w celu jej dalszej sprzedaży i w dniu nabycia tej nieruchomości nie miał takiego zamiaru. Wnioskodawca nie dokonywał zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku VAT w związku z prowadzoną działalnością rolniczą. Od 1 grudnia 1994 r. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą - Bar X. W ramach tej działalności Wnioskodawca zarejestrowany jest jako czynny podatnik VAT. W dniu X r. Rada Gminy Łubowo podjęła uchwałę NR X w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów zabudowy mieszkaniowo-usługowej w X, część działki nr ewidencyjny 71/6, (będącej własnością Wnioskodawcy), w którym zmieniono przeznaczenie gruntu rolnego klasy III, na cele inwestycyjne (zabudowa mieszkaniowo-usługowa). Wnioskodawca, w związku ze zmianą przeznaczenia ww. gruntów w uchwalonym planie miejscowym, postanowił wycofać część gruntów objętych dotychczas działalnością rolniczą i sprzedać część nieruchomości, jako prawo majątkowe stanowiące jego majątek osobisty. W tym celu Wnioskodawca uzyskał decyzję Wójta Gminy Łubowo z dnia 14 maja 2008 r. (Nr X) zatwierdzającą projekt podziału części nieruchomości na 11 odrębnych działek. Reszta nieruchomości, która powstała w wyniku podziału (7,6749 ha), nie zmieniła swego charakteru i jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele rolnicze, w ramach prowadzonego gospodarstwa. Zgodnie z ww. decyzją, spośród wyodrębnionych 11 działek, 8 działek przeznaczono pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z usługami, 1 działkę przeznaczono pod tereny stacji przepompowni ścieków, a dwie działki pod drogę dojazdową wewnętrzną. Wnioskodawca sprzedał 8 działek (działki nr: 71/7, 71/8, 71/9, 71/10, 71/13, 71/14, 71/15 i 71/16 z KW nr X) w okresie od czerwca do listopada 2008 r. (łącznie 7 transakcji, jedna transakcja dotyczyła dwóch działek). Działalność gospodarcza Wnioskodawcy nie była i nie jest związana z gruntem przeznaczonym do sprzedaży.

Zainteresowany nabył przedmiotowe grunty w drodze umowy sprzedaży. Posiadał i posiada status rolnika ryczałtowego w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Prowadzi własną działalność rolniczą w zakresie produkcji zwierzęcej i roślinnej, natomiast nie świadczy usług rolniczych. Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych gruntów w działalności gospodarczej, wykorzystywał natomiast te grunty w działalności rolniczej. Nie udostępniał odpłatnie przedmiotowych gruntów innym osobom na podstawie umowy dzierżawy lub użyczenia. Nie dokonywał w przeszłości dostaw innych gruntów. Nie planuje i nie zamierza sprzedać w przyszłości innych gruntów. Przedmiotowe działki nie były zabudowane.

Mając na uwadze powyżej przedstawiony stan faktyczny sprawy oraz stan prawny należy stwierdzić, że będący rolnikiem Wnioskodawca posiada status podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 powołanej ustawy. W związku z tym sprzedaż niezabudowanych działek przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zwolnienie wynikające z cytowanego wyżej przepisu przysługuje jednakże wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę.

W art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym postanowiono, że ustawa ta określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 2 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Uwzględniając zatem stan faktyczny przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, iż dostawa opisanej we wniosku części działki nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, gdyż zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniowo-usługową.

Reasumując, dostawa 8 niezabudowanych działek, nabytych na podstawie umowy sprzedaży i służących działalności rolniczej jest czynnością realizowaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Zainteresowany dokonując ich sprzedaży działał w charakterze podatnika podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do wyroków sądów administracyjnych powołanych przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, iż stanowią one rozstrzygnięcia w indywidualnych sprawach i tylko do nich się zawężają.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.