ILPP1/443-86/07/10-S/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1995/08 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 446/08 - stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2007 r. (data wpływu 6 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 6 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów, będących majątkiem osobistym osoby fizycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w roku 1999 wraz z dwiema innymi osobami fizycznymi nabył grunt przeznaczony w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy pod uprawy polowe z przeznaczeniem na użytkowanie rolnicze.

W roku 2001 została podjęta uchwała Rady Gminy o przyjęciu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, która zmieniła przeznaczenie tego terenu na grunty pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Po tym fakcie Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami dokonał scalenia i podziału gruntu. Na obszarze o powierzchni 5,17 ha wydzielone zostały działki budowlane, z których po podziale 7 stało się własnością Wnioskodawcy.

Pan sprzedał jedną działkę w marcu 2007 r. a drugą w lipcu 2007 r. osobom fizycznym. Od sprzedaży tych działek został pobrany podatek od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie istniejących przepisów Wnioskodawca jest zobowiązany do opłacenia innych podatków od sprzedaży ww. gruntów.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieruchomości nabyte zostały nie na potrzeby działalności gospodarczej, lecz dla celów prywatnych, jako majątek osobisty, co wyłącza czynność ich dostawy spod działania ustawy o VAT. Skoro czynność sprzedaży dotyczy majątku osobistego, to oznacza, że nie jest to działalność gospodarcza.

W dniu 31 października 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-86/07-4/TK stwierdzając, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2007 r. (data wpływu: 6 sierpnia 2007 r.) jest nieprawidłowe. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 22 listopada 2007 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 20 grudnia 2007 r. nr ILPP1/443/W-13/07-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 27 grudnia 2007 r.).

W dniu 28 stycznia 2008 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej z dnia 31 października 2007 r. oraz zasądzenie od Dyrektora Izby Skarbowej kosztów postępowania według norm przypisanych.

Wyrokiem z dnia 4 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 446/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację i zasądził od Ministra Finansów na rzecz Strony skarżącej kwotę 440 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Pismem z dnia 28 października 2008 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku.

Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1995/08 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1995/08 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 446/08 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Ponadto należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w roku 1999 wraz z dwiema innymi osobami fizycznymi nabył grunt przeznaczony w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy pod uprawy polowe z przeznaczeniem na użytkowanie rolnicze.

W roku 2001 została podjęta uchwała Rady Gminy o przyjęciu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, która zmieniła przeznaczenie tego terenu na grunty pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Po tym fakcie Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami dokonał scalenia i podziału gruntu. Na obszarze o powierzchni 5,17 ha wydzielone zostały działki budowlane, z których po podziale 7 stało się własnością Wnioskodawcy.

Wnioskodawca sprzedał jedną działkę w marcu 2007 r. a drugą w lipcu 2007 r. osobom fizycznym. Od sprzedaży tych działek został pobrany podatek od czynności cywilnoprawnych.

Powyższe okoliczności wskazują, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło w celach handlowych. Skoro bowiem nabycie nastąpiło dla celów prywatnych, jako majątek osobisty, brak jest podstaw, aby przypisać nabyciu przedmiotowego gruntu zamiar odsprzedaży. Zatem, brak zamiaru odsprzedaży gruntu w momencie jego nabycia uniemożliwia przyjęcie, że Wnioskodawca z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek stał się podatnikiem podatku od towarów i usług z racji prowadzenia działalności handlowej.

W przedmiotowej sytuacji nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy działek budowlanych bowiem czynność ta wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, a to skutkuje tym, że dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

W związku z powyższym sprzedaż przedmiotowych działek przez Wnioskodawcę nie stanowi działalności gospodarczej, z uwagi na fakt, iż transakcja nie ma charakteru zarobkowego, lecz związana jest z przysługującym mu prawem do rozporządzania własnym majątkiem i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, zbycie przedmiotowych działek jest dokonywane poza zakresem działalności gospodarczej i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.