ILPP1/443-847/09-2/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2009 r. (data wpływu: 20 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej, w trybie egzekucji komorniczej - jest:

W dniu 20 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej, w trybie egzekucji komorniczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT od roku 1999, prowadzącym działalność gospodarczą od roku 1994.

W dniu 10 grudnia 2002 r. Spółka kupiła prawo użytkowania wieczystego działki oraz prawo własności budynku biurowego posadowionego na tej działce, stanowiącego odrębną własność. W umowie sprzedaży z dnia 10 grudnia 2002 r. zawartej w formie aktu notarialnego, w imieniu spółki z o.o. dokonującej sprzedaży nieruchomości, złożono oświadczenie, że spółka ta jest podatnikiem podatku VAT, a budynki i budowle opisane w § 1 tego aktu są towarem używanym w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), wobec czego sprzedający z tytułu niniejszej umowy zwolniony jest od podatku od towarów i usług. W akcie notarialnym zawarto również informacje, że sprzedawane budynki posadowione na nieruchomości podlegającej sprzedaży są budynkami poniemieckimi - wybudowane zostały przed rokiem 1945.

W ślad za aktem notarialnym sprzedaż tej nieruchomości została potwierdzona fakturą, bez naliczania od tej transakcji podatku VAT.

W trakcie użytkowania nieruchomości, Spółka w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym nie poniosła wydatków na ulepszenie tej nieruchomości, które stanowiłyby co najmniej 30% jej wartości początkowej.

W dniu 29 kwietnia 2008 r. prowadząc egzekucję z nieruchomości skierowaną, wobec Wnioskodawcy z wniosku wierzycieli, komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym (...) pod nadzorem Sądu w drodze licytacji egzekucyjnej sprzedał wyżej opisaną nieruchomość wraz z prawem użytkowania wieczystego działki.

Należność za wylicytowaną nieruchomość została wpłacona w dniu 20 maja 2008 r. W dniu 30 czerwca 2008 r. zostało wydane postanowienie o przysądzeniu prawa własności sprzedanej w drodze licytacji nieruchomości, które to postanowienie stało się prawomocne w dniu 3 października 2008 r. Nieruchomość ta została sprzedana w drodze egzekucji z nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w drodze egzekucji jest sprzedażą towaru używanego w pojęciu ustawy o podatku od towarów i usług i spełnia warunki określone przez ustawodawcę do zastosowania przy jej sprzedaży zwolnienia od podatku VAT.

Budynek był używany przez Spółkę przez okres dłuższy niż 5 lat, a poniesione nakłady inwestycyjne na ulepszenie nie przekraczały 30% wartości początkowej, a ponadto dokonującemu dostawy towaru nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - wobec czego sprzedaż ta jest zwolniona od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, w związku z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Problemami prawnymi sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości i związanego z tą sprzedażą podatku VAT zajmował się Sąd Najwyższy w wydanej uchwale z dnia 15 grudnia 2006 r. o sygn. z akt III CZP 115/06. Również stanowisko doktryny prawnej w tym zagadnieniu jest zgodne z powołaną uchwałą SN "kwestię opodatkowania danej dostawy wykonanej w trybie egzekucji należy bowiem rozpatrywać nie przez osobę płatnika (to jest "komornika"), lecz "podstawiając" jako dostawcę podmiot, którego towary są sprzedawane. Przykładowo jeśli dostawa dotyczy towarów używanych przez podatnika, któremu nie przysługiwało w stosunku do nich prawo obniżenia podatku, to ich sprzedaż egzekucyjna nie będzie podlegać opodatkowaniu lecz powinna być zwolniona od podatku" (komentarz do art. 18 ustawy o VAT: A. Bartosiewicz, r. Kubacki, VAT. Komentarz wydawnictwo Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2009, s. 287 - 288).

Niewątpliwie zatem komornik w sprawie będzie jedynie płatnikiem, natomiast ewentualne opodatkowanie sprzedaży egzekucyjnej należy rozstrzygnąć poprzez uprawnienia i status podatkowy samego podatnika.

Dłużnik nabył nieruchomość przy ul. (...) bez odliczenia podatku VAT przy jej nabyciu i nabył ją jako towar używany. Nieruchomość ta spełniała kryteria określane w art. 43 ust. 2 ustawy o podatku VAT (w stanie prawnym obowiązującym do końca roku 2008) jako towar używany. Definicje towarów używanych zawiera przepis art. 43 ust. 2 ustawy. Zgodnie z nim, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r. przez towary używane rozumiało się:

Niewątpliwie więc zgodnie z przytoczonym stanowiskiem doktryny prawniczej, jak i orzecznictwem SN, sprzedaż nieruchomości Spółki w toku egzekucji z nieruchomości jest zwolniona od podatku VAT.

Ad. 2

Z momentem uprawomocnienia się postanowienia Sądu o przysądzeniu własności nieruchomości sprzedanej w toku licytacji egzekucyjnej, następują wszystkie skutki związane ze sprzedażą nieruchomości.

Ad. 3

W przypadku ewentualnego naliczenia i odprowadzenia podatku VAT przez komornika (jako płatnika podatku - art. 18 ustawy o VAT) od sprzedanej w drodze egzekucji nieruchomości, Spółka ma prawo do zwrotu nienależnie pobranego podatku VAT od sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji egzekucyjnej, która była zwolniona od podatku VAT.

Fakt ewentualnego niezgodnego z przepisami wyliczenia podatku VAT przez płatnika (komornika) od sprzedaży faktycznie zwolnionej, nie może wpłynąć negatywnie na utratę zwolnienia od podatku VAT przez podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie pytań nr 1 i 2, a w części dotyczącej pytania nr 3 - za nieprawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 7 ustawy, zwolnienie określone w ust. 1 pkt 10 nie ma zastosowania w przypadku, o którym mowa w art. 29 ust. 8.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b) - stosownie do art. 43 ust. 7a - nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższego przepisu nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29 ust. 5a ustawy).

Natomiast, na mocy § 13 ust. 1 pkt 10 obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, w dniu 10 grudnia 2002 r. nabyła prawo użytkowania wieczystego działki oraz prawo własności budynku biurowego posadowionego na tej działce, stanowiącego odrębną własność. Transakcja ta była zwolniona od podatku VAT z uwagi na fakt, iż budynki i budowle znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości, były towarami używanymi w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Ponadto sprzedawane budynki posadowione na nieruchomości podlegającej sprzedaży są budynkami poniemieckimi - wybudowane zostały przed rokiem 1945.

W trakcie użytkowania nieruchomości Spółka nie poniosła wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości.

W dniu 29 kwietnia 2008 r. prowadząc egzekucję z nieruchomości, skierowaną wobec Wnioskodawcy z wniosku wierzycieli, komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym (...) pod nadzorem Sądu w drodze licytacji egzekucyjnej sprzedał wyżej opisaną nieruchomość wraz z prawem użytkowania wieczystego działki.

Należność za wylicytowaną nieruchomość została wpłacona w dniu 20 maja 2008 r. W dniu 30 czerwca 2008 r. zostało wydane postanowienie o przysądzeniu prawa własności sprzedanej w drodze licytacji nieruchomości, które to postanowienie stało się prawomocne w dniu 3 października 2008 r.

Zgodnie z przepisem art. 18 ustawy o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne.

Obowiązki płatnika podatku VAT zostały określone w art. 8 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów.

Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów (§ 22 ust. 2).

Za osoby uprawnione do wystawiania faktur w imieniu organów egzekucyjnych uważa się kierowników tych organów lub osoby przez nich upoważnione (§ 22 ust. 3).

Stosownie do § 22 ust. 4 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna spełniać wymogi, o których mowa w § 5 i 7 ust. 1, jak również zawierać:

Kopię faktury, o której mowa w ust. 1-4, organ egzekucyjny przekazuje dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji (§ 22 ust. 5).

Zgodnie z § 22 ust. 7 ww. rozporządzenia, przepisy § 8-16, § 19 ust. 2 i 3, § 20 i § 21 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika zatem z przytoczonych przepisów, komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne są płatnikami podatku od towarów i usług w zakresie dostawy dokonywanej w trybie egzekucji. Charakter płatnika komornik sądowy będzie posiadał zarówno, gdy przedmiotem ww. egzekucji będą rzeczy ruchome jak i nieruchomości. Przytoczone przepisy wskazują na fakt, iż komornicy sądowi są płatnikami podatku VAT od dostawy dokonanej w trybie egzekucji w sytuacji, gdy wykonywane są czynności egzekucyjne. Za czynności te, uważa się każde formalne, oparte na przepisach procesowych działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Cytowane przepisy wskazują również na szczególną sytuację, kiedy to należny podatek jest pobierany i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika. Podyktowane jest to faktem odpłatnej dostawy dokonanej w ramach czynności egzekucyjnej. W tej sytuacji komornik sądowy staje się płatnikiem podatku i winien wykonać trzy czynności: obliczyć podatek, pobrać podatek od podatnika oraz wpłacić go organowi podatkowemu.

Zgodnie z przepisem art. 106 ust. 1 ustawy, faktury VAT obowiązani są wystawiać podatnicy, o których mowa w art. 15. Zgodnie zaś z § 4 ust. 1 i ust. 2 ww. rozporządzenia, faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT" wystawiają zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, oraz dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.

W związku z powyższym obowiązek wystawiania faktur nie ciąży na podatnikach zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatnikach wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ustawy, ani tym bardziej na podmiotach wykonujących wyłącznie czynności nie podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z cyt wyżej § 22 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów: kopię faktury otrzymuje dłużnik. Komornik pobrany od nabywcy towaru podatek winien w imieniu podatnika (dłużnika) odprowadzić na konto właściwego urzędu skarbowego. Natomiast w przypadku sprzedaży towarów przez komornika w imieniu dłużnika, który jest zwolniony od podatku VAT faktur dokumentujących sprzedaż nie wystawia się.

Skoro w przedmiotowej sprawie dłużnik jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a transakcja jest zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, komornik ma obowiązek wystawić faktury VAT, jednakże bez podatku VAT.

Ww. rozporządzenie Ministra Finansów określa m.in. przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktur korygujących (§ 13 oraz § 14 rozporządzenia). W § 14 ust. 1 ustawodawca wskazał, iż fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie z § 22 ust. 7 cyt. rozporządzenia m.in. przepisy § 13 i § 14 stosuje się odpowiednio do faktur wystawianych przez komornika, zatem komornik jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej.

Przysądzenie nieruchomości reguluje rozdział 8 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.). Zgodnie z § 1 ww. ustawy, po uprawomocnieniu się przybicia i wykonaniu przez nabywcę warunków licytacyjnych lub postanowienia o ustaleniu ceny nabycia i wpłaceniu całej ceny przez Skarb Państwa sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności.

Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest także tytułem egzekucyjnym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości (art. 999 § 1 ww. ustawy).

Od chwili uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności na rzecz nabywcy należą do niego pożytki z nieruchomości. Powtarzające się daniny publiczne przypadające z nieruchomości od dnia prawomocności postanowienia o przysądzeniu własności ponosi nabywca. Świadczenia publiczno-prawne nie powtarzające się nabywca ponosi tylko wtedy, gdy ich płatność przypada w dniu uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności lub po tym dniu (art. 999 § 2 ww. ustawy).

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych tut. Organ na zadane we wniosku pytania udziela następujących odpowiedzi:

Ad. 1

Przedmiotowa dostawa nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem nie zachodzą wyjątki w nim przedstawione, tzn. dostawa nieruchomości zabudowanej nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim (oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy miało miejsce w roku 2002 r.), a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nieruchomości zabudowanej upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto Spółka nie poniosła wydatków na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej.

Zaznacza się, że stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe, jednak na podstawie innych uregulowań prawnych. Tut. Organ pragnie bowiem zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. (z wyjątkami określonymi w art. 15 tej ustawy) weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320).

Ad. 2

Własność nieruchomości na nabywcę przenosi prawomocne postanowienie Sądu o przysądzeniu własności, zatem datą sprzedaży przedmiotowej nieruchomości jest data uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności nieruchomości (3 października 2008 r.).

Ad. 3

W sytuacji, gdy nastąpiło błędne naliczenie i odprowadzenie podatku VAT przez komornika sądowego od sprzedanej w drodze egzekucji nieruchomości, komornik winien - stosownie do cyt. wyżej § 13 oraz § 14 rozporządzenia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług - wystawić fakturę korygującą uwzględniającą stosowne zwolnienie od podatku od towarów i usług. Konsekwencją wystawienia faktury korygującej powinno być dokonanie korekty rozliczenia deklaracji w podatku od towarów i usług we właściwym organie podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.