ILPP1/443-829/09-2/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2009 r. (data wpływu: 14 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 14 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

(...) Sp. z o.o. (dalej "DD") nabyła prawo użytkowania wieczystego gruntu w roku 2001. Na tym gruncie znajdował się w momencie zakupu osadnik wód deszczowych oraz sieć kanalizacyjna. Nabycie osadnika wód deszczowych było opodatkowane podatkiem VAT według stawki 22%, który DD odliczyła od podatku należnego, natomiast nabycie sieci kanalizacyjnej objęte było zwolnieniem od podatku VAT.

Do chwili obecnej grunt ten jest wykorzystywany przez DD jako parking dla własnych samochodów. Grunt ten nie był wynajmowany (ani wydzierżawiany) osobom trzecim, bądź podmiotom gospodarczym. DD nie poniosła również na tym gruncie żadnych nakładów inwestycyjnych.

Osadnik wód deszczowych z zewnątrz wygląda jak zbiornik na wodę, tylko jego funkcja jest inna. Woda deszczowa jest specyficzną odmianą ścieków, podlega więc specjalnym przepisom o zagospodarowaniu. Dlatego osadniki wód deszczowych są stosowane do podczyszczania ścieków deszczowych przed wprowadzeniem ich do instalacji odbiorczej. Zazwyczaj są one zbudowane z prefabrykowanych elementów betonowych i żelbetowych oraz elementów stalowych bądź aluminiowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku VAT powinna być opodatkowana przez DD dostawa prawa wieczystego użytkowania ww. gruntu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) "Zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku".

W świetle powyższego, istnieje możliwość zastosowania stawki "zw" (zwolnienia od podatku VAT) do sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu pod warunkiem, że dostawa budynków lub budowli trwale z gruntem związanych (albo części takich budynków lub budowli), jest zwolniona od podatku VAT.

Rozporządzenie nie podaje definicji legalnej budynku lub budowli, zatem w tym zakresie należy się odwołać do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, "Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty". Na podstawie przepisów o statystyce publicznej zostały wydane m.in. trzy akty prawne, jakie mogą mieć zastosowanie dla potrzeb zdefiniowania "budynku" i "budowli".

Są to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (dalej "PKOB") (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej "PKWiU") (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej "KŚT") (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.).

Według KŚT osadnik wód deszczowych oraz instalacja kanalizacyjna nie są budynkami. Oba obiekty budowlane mogą być jednak uznane za "budowle" w rozumieniu KŚT oraz PKWiU. Wprawdzie klasyfikacje te wprost nie zawierają definicji legalnej "budowli", niemniej gdyby przyjąć pogląd odmienny, prowadziłoby to do dość kuriozalnego wniosku, że osadnik i sieć kanalizacyjna nie stanowią towaru na gruncie ustawy o VAT, ponieważ nie są budowlą zatem nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca przytacza treść komentarza do art. 2 ustawy o VAT (Adama Bartosiewicza i Ryszarda Kubackiego, Lex Sigma 2009 r.), w którym stwierdzono, że towarami na gruncie ustawy o VAT są: "także budynki, budowle oraz ich części". Zatem definiując kategorię budowli oraz budynków, należy odwołać się posiłkowo do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.).

Tak więc budynkiem będzie taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego). Z kolei budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, estakady, tunele, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ww. ustawy).

W świetle powyższego, skoro ww. elementy stanowią budowlę w rozumieniu ustawy o VAT, to są równocześnie towarem na gruncie tej ustawy. W ocenie Podatnika, w tej sytuacji znajdzie zastosowanie § 13 ust. 1 pkt 10 cyt. wyżej rozporządzenia.

Z przepisu tego wynika, że istnieje możliwość objęcia zwolnieniem od podatku VAT dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu, pod warunkiem, że dostawa budowli trwale z tym gruntem związanych (ww. osadnika i sieci kanalizacyjnej) byłaby zwolniona od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT "zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Dokładnie rzecz ujmując zwolnienie to dotyczy dostaw budynków i budowli, które nie następują:

Z unormowania tego wynika, że od dnia 1 stycznia 2009 r. jako zasadę przyjęto - z określonymi wyjątkami - zwolnienie od podatku VAT dostaw wszelkich obiektów budownictwa (mieszkaniowych, biurowych, produkcyjnych itp.).

Jedynym kryterium zwolnienia podatkowego w tym przypadku jest czas, jaki upłynął od pierwszego zasiedlenia budynku. Nie ma znaczenia to, czy dostawcy przysługiwało przy nabywaniu (wybudowaniu) budynku prawo do odliczenia podatku naliczonego i jaki był jego zakres. Nawet jeśli dostawcy takie prawo przysługiwało, to dostawa jest zwolniona od podatku VAT po upływie określonego czasu od pierwszego zasiedlenia. Zatem, dostawy dokonywane w ten sposób (w ramach pierwszego zasiedlenia, przed nim albo nie później niż 2 lata po nim) będą opodatkowane podatkiem VAT.

Kluczowe zatem dla sfery opodatkowania podatkiem VAT ww. transakcji jest wyjaśnienie pojęcia "pierwsze zasiedlenie", o jakim mowa w ustawie o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez "pierwsze zasiedlenie" rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Inaczej mówiąc pierwsze zasiedlenie ma obecnie miejsce w momencie oddania do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi:

Reasumując, w związku z tym, że DD nabyła prawo wieczystego użytkowania gruntu przy ul. (...) w P... w roku 2001 wraz z dwiema istniejącymi na tym gruncie budowlami (ww. osadnikiem i siecią kanalizacyjną), trudno mówić o tym, że DD wybudowała te obiekty na tym gruncie. Równocześnie, DD nie ponosiła na tym gruncie żadnych nakładów od roku 2001 do chwili obecnej. Zatem, w rozważanej sytuacji dostawa tych budowli nie wiąże się z ich pierwszym zasiedleniem, ponieważ wtedy przedmiotem dostawy musiałaby być nowo wybudowana przez DD budowla, bądź gruntownie odnowiona.

Tym samym, skoro dostawa tych budowli nie jest dokonywana w ramach "pierwszego zasiedlenia", to ich dostawa jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego, zwolniona od podatku VAT (na podstawie § 13 ust. 1 pkt 10 cyt. wyżej rozporządzenia) będzie również dostawa prawa wieczystego użytkowania gruntu w rozważanej sytuacji.

Warto podkreślić, iż - tak jak wspomniano o tym wyżej - dla prawa do zastosowania zwolnienia tej dostawy od podatku VAT nie ma znaczenia w tym przypadku, że DD odliczyła podatek naliczony z tytułu nabycia ww. osadnika wód deszczowych w roku 2001.

Tezę tą potwierdza m.in. komentarz do art. 43 ustawy o VAT autorstwa Adama Bartosiewicza i Ryszarda Kubackiego zawarty w programie Lex Sigma 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.