ILPP1/443-824/12-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2012 r. (data wpływu 3 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego w trybie art. 89a ust. 1 ustawy w przypadku, gdy dłużnik nie odbierze zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku - jest prawidłowe.

W dniu 3 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego w trybie art. 89a ust. 1 ustawy w przypadku, gdy dłużnik nie odbierze zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z brakiem regulowania przez kontrahentów należności z tytułu faktur Spółka posiada wierzytelności wobec tychże kontrahentów. W sytuacji nieuregulowania należności, pomimo uprzedniego pisemnego wzywania do zapłaty, Spółka zamierza zawiadamiać dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług. Zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego Spółka wysyłać będzie, korzystając z usług Poczty Polskiej, na adres, który uprzednio sprawdzać będzie w przypadku osób prawnych w KRS, natomiast w przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycznymi w CEIDG. Może zdarzyć się tak, iż dłużnicy nie odbiorą wysyłanej przez Spółkę korespondencji. Tym samym Spółka jako wierzyciel nie uzyska potwierdzenia odbioru przez dłużnika powyższego zawiadomienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie miała prawo do dokonania korekty podatku należnego z opisywanych wierzytelności, mimo nie odebrania przez dłużnika zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego, wysłanego jednak przez Spółkę na adres uwidoczniony w KRS bądź CEIDG.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie miała w analizowanym przypadku prawo do korekty podatku należnego z opisywanych wierzytelności.

Możliwość rozliczenia podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale IX Rozdziale 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054; dalej ustawa o VAT).

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Na podstawie art. 89a ust. 1a ustawy o VAT, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Na podstawie art. 89a ust. 3 ustawy o VAT, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Dodatkowo, zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy o VAT, przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy.

Ponadto w ustawie o VAT zawarto definicję takich wierzytelności. W myśl art. 89a ust. 1a ustawy o VAT, wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, to takie wierzytelności, które nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu ich płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zatem status wierzytelności jako wierzytelności o uprawdopodobnionej nieściągalności, związany jest z upływem określonego czasu od dnia upływu terminu płatności do chwili powstania uprawnienia do skorzystania z możliwości dokonania korekty. Uprawnienie to powstanie po upływie 180 dni, licząc od dnia upływu terminu płatności określonego na umowie lub fakturze. Są to wystarczające przesłanki, aby uznać nieściągalność wierzytelności za uprawdopodobnioną.

Prawo do dokonania korekty wierzytelności nieściągalnych uzależnione zostało od spełnienia również szeregu innych warunków, które zostały wskazane w art. 89a ust. 2 ustawy o VAT a dotyczących zarówno samej wierzytelności, warunków jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela.

Wobec tego m.in. dokonania korekty wierzytelności nieściągalnych, można dokonać w terminie 2 lat od daty wystawienia faktury, dokumentującej wierzytelność, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona.

Ponadto, zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pierwszym etapem postępowania wierzyciela w celu skorzystania przez niego z ulgi na złe długi jest zawiadomienie dłużnika o zamiarze skorzystania z ulgi na złe długi. Doręczenie tego zawiadomienia dłużnikowi powoduje rozpoczęcie 14-dniowego okresu, podczas którego dłużnik ma czas na ewentualne uregulowanie należności. Po bezskutecznym upływie 14 dni od zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorzystania z prawa korekty z tytułu wierzytelności nieściągalnych dostawca ma prawo do dokonania korekty wierzytelności. Ponadto, stosownie do art. 89a ust. 5 ustawy o VAT, w momencie kiedy dostawca zdecyduje się na korektę wierzytelności, obowiązany jest on wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego. Natomiast zgodnie z art. 89a ust. 6 ustawy podatnik (wierzyciel) w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Należy również przesłać kopię zawiadomienia do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Wobec powyższego, aby Spółka mogła dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1, warunki określone wart. 89a ust. 2-7 ustawy o VAT muszą być spełnione łącznie. Przy założeniu, że przepisy art. 89a oraz opisywane powyżej warunki zostaną spełnione, zdaniem Spółki, będzie miała ona prawo do dokonania przedmiotowej korekty.

W art. 151a ustawy - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.; dalej zwana Ordynacją podatkową) postanowiono, że jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą, osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Zgodnie z art. 150 § 1 Ordynacji podatkowej, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

Według art. 150 § 1a Ordynacji podatkowej, adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni.

Zgodnie z art. 150 § 2 Ordynacji podatkowej, zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 maja 2011 r. (IPPP3/443-310/11-4/JF): "Możliwość skorzystania z tzw. "ulgi na złe długi" powstaje wówczas, gdy spełnione są warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela. Wskazuje na to literalny zapis przepisu, który mówi o warunkach, których spełnienie pozwala na skorzystanie z przysługującego prawa. Obowiązek poinformowania dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy ma charakter warunku formalnego. Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nie odbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji.

Wobec powyższego dla wierzyciela, który dołożył wszelkich starań żeby zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego, w szczególności podjął czynności określone w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, które okazały się nieskuteczne i wierzyciel posiada dokumenty na dowód swoich działań, ustawodawca przewiduje skorzystanie z prawa do korekty podatku należnego, pod warunkiem spełnienia przesłanek wskazanych w art. 89a ust. 2 ustawy.

(...) Przeprowadzona analiza przepisów w odniesieniu do przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, iż skoro Spółka podjęła dwukrotną próbę doręczenia zawiadomienia, wykorzystując reklamację nieskutecznego doręczenia listu, należy uznać, iż dokonała wszelkich działań, w celu ustalenia adresu siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności dłużnika, to doręczenie zastępcze, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego należy uznać za skuteczne w myśl przepisu art. 148 i art. 151 Ordynacji podatkowej."

Spółka zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego wysyłać będzie, korzystając z usług Poczty Polskiej, na adres, który uprzednio sprawdzać będzie w przypadku osób prawnych w KRS, natomiast w przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycznymi w CEIDG. Zdaniem Spółki, realizacja wysyłania zawiadomień w opisany powyżej sposób, spełniać będzie warunek zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego.

Powyższe potwierdzono przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 5 stycznia 2012 r. (sygn. IPTPP1/443-879/11-2/RG): " (...) należy stwierdzić, że o ile próba doręczenia zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego na adres siedziby dłużnika (osoby prawnej), zgodny z aktualnym odpisem z KRS, a następnie otrzymanie tej korespondencji przez Wnioskodawcę z adnotacją na kopercie: "firma nie istnieje" odbyła się zgodnie z art. 151 i art. 151a ustawy - Ordynacja podatkowa, to tym samym został spełniony warunek zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego, o którym mowa wart. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy."

Zgodnie z powyższym, zdaniem Spółki, w analizowanym przypadku Spółka będzie miała prawo do korekty podatku należnego z wierzytelności, która będzie spełniała warunki art. 89a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, pomimo nieodebrania przez dłużnika zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego, gdyż Spółka dołoży wszelkich starań, by dostarczyć przedmiotowe zawiadomienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Kwestie dotyczące rozliczenia podatku w odniesieniu do wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona regulują przepisy art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Jak stanowi art. 89a ust. 5 ustawy, podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego (art. 89b ust. 6 ustawy).

Natomiast z art. 89a ust. 7 ustawy wynika, że przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Aby jednak podatnik mógł dokonać korekty określonej w ww. przepisach, warunki określone w art. 89a ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do utraty takiego prawa.

Ponadto, z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik o zamiarze korekty został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Natomiast w myśl postanowień art. 89b ust. 5 ustawy do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Zatem, podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Stosownie do art. 148 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

Z art. 148 § 2 ww. ustawy wynika, że pisma mogą być również doręczane:

W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie (art. 148 § 3 Ordynacji podatkowej).

Stosownie do art. 149 ustawy - Ordynacja podatkowa w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata.

Jak stanowi art. 150 cyt. ustawy w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

W myśl art. 150 § 1a ww. ustawy adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni.

Zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (art. 150 § 2 powołanej ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 151 ustawy - Ordynacja podatkowa, osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

W art. 151a ustawy - Ordynacja podatkowa postanowiono, że jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Regulacje ustawy - Ordynacja podatkowa wprowadzają tzw. fikcję prawną, zgodnie z którą brak odbioru pisma przez adresata we wskazanym 14 dniowym okresie jest równoznaczny ze skutecznym doręczeniem tego pisma adresatowi z wszelkimi konsekwencjami prawnymi wynikającymi z faktu doręczenia, a za dzień doręczenia uznaje się ostatni dzień wskazanego okresu.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że w związku z brakiem regulowania przez kontrahentów należności z tytułu faktur Spółka posiada wierzytelności wobec tychże kontrahentów. W sytuacji nieuregulowania należności, pomimo uprzedniego pisemnego wzywania do zapłaty, Spółka zamierza zawiadamiać dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług. Zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego Spółka wysyłać będzie, korzystając z usług Poczty Polskiej, na adres, który uprzednio sprawdzać będzie w przypadku osób prawnych w KRS, natomiast w przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycznymi w CEIDG. Może zdarzyć się tak, iż dłużnicy nie odbiorą wysyłanej przez Spółkę korespondencji. Tym samym Spółka jako wierzyciel nie uzyska potwierdzenia odbioru przez dłużnika powyższego zawiadomienia.

Wątpliwości Wnioskodawcy, co do możliwości skorzystania z procedury przewidzianej przepisem art. 89a ustawy, sprowadzają się do kwestii prawa do skorygowania podatku należnego w sytuacji, gdy Spółka (wierzyciel) poczyni wszelkie starania by doręczyć dłużnikowi zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego, a dłużnik uchyli się od przyjęcia takiego zawiadomienia.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że możliwość skorzystania z tzw. "ulgi na złe długi" powstaje wówczas, gdy spełnione są wszystkie warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela. Wskazuje na to literalny zapis przepisu art. 89a ust. 2 pkt 1-6 ustawy, stanowiący o warunkach, których spełnienie pozwala na skorzystanie z przysługującego prawa. Ponadto istotnym jest także by pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie istniał związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 (art. 89a ust. 7 ustawy). A zatem spełnienie ww. warunków musi wystąpić jednocześnie i bez wyjątku.

Obowiązek poinformowania dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy ma charakter warunku formalnego, a zatem jego spełnienie jest warunkiem skorzystania z ulgi za złe długi. Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji. Wobec powyższego dla wierzyciela, który dołożył wszelkich starań żeby zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego, w szczególności podjął czynności określone w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, które okazały się nieskuteczne i wierzyciel posiada dokumenty na dowód swoich działań, ustawodawca przewiduje skorzystanie z prawa do korekty podatku należnego, pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek przewidzianych przepisami ustawy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że o ile próba doręczenia do dłużnika korespondencji zawierającej zawiadomienie, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, odbędzie się zgodnie z zasadami zawartymi w powołanych przepisach ustawy - Ordynacja podatkowa, to można uznać, że zwrot tej korespondencji stanowić będzie potwierdzenie jej odbioru przez dłużnika. A zatem, jeśli dłużnik nie odbierze przesłanego pocztą za potwierdzeniem odbioru zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego z tytułu niezapłaconych wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, zastosowanie znajdzie art. 150 Ordynacji podatkowej i doręczenie uznane będzie za skuteczne wraz z upływem 14. dnia od pozostawienia przez pocztę zawiadomienia o przechowywaniu pisma w placówce pocztowej. W konsekwencji zwrot korespondencji i otrzymanie przez Wnioskodawcę potwierdzenia z placówki pocztowej, że korespondencja (stanowiąca zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego) nie zostało podjęte przez dłużnika (adresata), stanowić będzie przesłankę - w przypadku łącznego spełnienia wszystkich warunków wymaganych przepisami art. 89a ust. 2-7 ustawy - do skorzystania z możliwości dokonania korekty podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, o której mowa w art. 89a ust. 1 powołanej ustawy.

Wskazać należy także, że z art. 89a ust. 3 ustawy wynika, że korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął 14. dzień od dnia otrzymania przez dłużnika zawiadomienia (także w postaci doręczenia zastępczego jak ma to miejsce w niniejszej sprawie) o zamiarze skorzystania przez wierzyciela z ulgi na złe długi, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru ww. dokumentu przez dłużnika. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia.

Odnosząc przedstawione zdarzenie przyszłe do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że o ile próba doręczenia zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego na adres dłużnika, zgodny z aktualnym odpisem z KRS lub informacją w CEIDG, odbędzie się zgodnie z zasadami zawartymi w art. 150, art. 151 i art. 151a ustawy - Ordynacja podatkowa, to tym samym zostanie spełniony warunek zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy. W konsekwencji Spółka będzie miała możliwość dokonania korekty, na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy, w trybie określonym w art. 89a ust. 3 ustawy, pod warunkiem jednakże spełnienia pozostałych przesłanek wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, w szczególności w zakresie spełnienia przez Wnioskodawcę warunków określonych w art. 89 ust. 2 pkt 1-5 ustawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.