ILPP1/443-821/09-6/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2009 r. (data wpływu 13 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 14 września 2009 r. (data wpływu 18 września 2009 r. oraz 23 września 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości stanowiącej plac postojowo-manewrowy - jest prawidłowe.

W dniu 13 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości stanowiącej plac postojowo-manewrowy. Powyższy wniosek uzupełniono pismami z dnia 14 września 2009 r. o doprecyzowanie opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i własnego stanowiska w sprawie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zamierza sprzedać na własność w drodze przetargu nieruchomość stanowiącą duży utwardzony płytami betonowymi plac postojowo-manewrowy. Ogrodzenie trwałe w części zewnętrznej działki. Plac użytkowany w przeszłości jako teren parkowania i garażowania taboru komunikacji miejskiej. Nieruchomość była w zarządzie Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego, od roku 1991 (po przekształceniu MPK) w zarządzie Miejskiego Zakładu Komunikacyjnego (jednostki organizacyjnej gminy prowadzonej w formie zakładu budżetowego). Po likwidacji MZK w roku 1997 nieruchomość przeszła do zasobu Gminy. W związku z tym Gmina ogłosiła przetarg na sprzedaż nieruchomości.

Z uzupełnień do wniosku złożonych w dniach 18 września 2009 r. oraz 23 września 2009 r. Zainteresowany podaje, iż opisana nieruchomość po roku 1997 była oddana w dzierżawę. Ogrodzenie i płyty betonowe znajdujące się na nieruchomości są trwale związane z gruntem. Opisana nieruchomość będzie sprzedawana łącznie z ogrodzeniem i utwardzonym placem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do ceny sprzedaży nieruchomości niezabudowanej stanowiącej utwardzony plac postojowo-manewrowy, uzyskanej w wyniku przetargu, należy doliczyć podatek VAT, jeżeli tak, to w jakiej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanej nieruchomości powinna być zwolniona od podatku VAT. Przedmiotową nieruchomość należy zaklasyfikować jako towar używany. Sprzedaż nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. W stosunku do nieruchomości nie przysługiwało Gminie prawo do odliczenia podatku naliczonego. Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie placu. Zainteresowany podaje, iż sprzedaż opisanej nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Należy zaznaczyć, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, a za takie należy rozumieć także umowy najmu i dzierżawy. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Należy podkreślić, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Natomiast, treść art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza dokonać transakcji dostawy nieruchomości stanowiącej duży plac postojowo-manewrowy. Przedmiotowy plac jest ogrodzony i utwardzony płytami betonowymi, które są trwale związane z gruntem. Ww. opisana nieruchomość będzie przeznaczona na sprzedaż łącznie z ogrodzeniem i utwardzonym placem. Obiekt do roku 1997 był w zarządzie jednostki organizacyjnej Gminy. Następnie po jej likwidacji, przeszedł do zasobu Gminy i na podstawie umowy był wydzierżawiany. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. nieruchomości. Nie przysługiwało mu również prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W myśl przepisu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z powyższego wynika, iż jest to katalog przykładowy, otwarty i nie ogranicza możliwości uznania za budowlę innych obiektów. Wobec powyższego należy stwierdzić, że posadowiona na gruncie konstrukcja w postaci placu postojowo-manewrowego stanowi budowlę w rozumieniu Prawa budowlanego.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowej nieruchomości, która po roku 1997 była oddana w dzierżawę - stanowiącą czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - korzystała będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Bowiem w przedmiotowej sprawie dostawa nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia (zasiedlenie to nastąpiło najpóźniej z chwilą oddania w odpłatną dzierżawę budowli użytkownikowi), a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą minęły co najmniej 2 lata.

Reasumując, sprzedaż w drodze przetargu placu postojowo-manewrowego będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Skoro zatem dostawa przedmiotowej budowli korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, to również dostawa gruntu, na którym obiekt ten posadowiono podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług - zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości stanowiącej plac postojowo-manewrowy. Natomiast, kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem magazynowo-warsztatowym została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji z dnia 24 września 2009 r. nr ILPP1/443-821/09-5/AW.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.