ILPP1/443-814/11-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2011 r. (data wpływu 2 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 sierpnia 2011 r. (data wpływu 22 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany nieruchomości stanowiącej własność Gminy - jest prawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany nieruchomości stanowiącej własność Gminy. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 sierpnia 2011 r. o doprecyzowanie pytania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Gmina na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami dokonała zamiany nieruchomości położonych w obrębie B. w granicach działek: nr 95 o pow. 0,07 ha, nr 98/4 o pow. 0,0571 ha stanowiących własność gminy, na nieruchomość położoną w obrębie B. w granicach działki, nr 96/1 o pow. 0,1378 ha stanowiącą własność Pani S., która jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, będącą płatnikiem podatku rolnego, która nabyła grunty rolne przed wejściem w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i posiada je przez okres dłuższy niż 5 lat.

Zamiany dokonano w związku z tym, że działki stanowiące własność Gminy oznaczone w ewidencji gruntów jako drogi nie pełniły tej funkcji, przebiegając przez posesję Pani S. Na gruncie w granicach tych działek posadowiony jest "ganek" budynku mieszkalnego, studnia oraz część budynku gospodarczego, stanowiących jej własność. W związku z tym na wniosek Pani S. (która wydzieliła z działki sąsiedniej działkę nr 96/1 z przeznaczeniem pod drogę) dokonano zamiany.

Działki będące przedmiotem zamiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Wsi B. przeznaczone są w części na cele zabudowy zagrodowej i mieszkaniowej w części na cele rolne.

Nieruchomość gruntowa położona w obrębie B., w granicach działki nr 95 o pow. 0,0700 ha i nr 98/4 o pow. 0,0571 o łącznej powierzchni 0,1271 ha stanowiąca własność Gminy została wyceniona przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 7.309,00 zł (słownie: siedem tysięcy trzysta dziewięć złotych) w tym: wartość gruntu rolnego na kwotę 1.079,00 zł (słownie: jeden tysiąc siedemdziesiąt dziewięć złotych), wartość gruntu pod zabudowę zagrodową i mieszkaniową na kwotę 6.230,00 zł (słownie: sześć tysięcy dwieście trzydzieści złotych).

Nieruchomość gruntowa położona w obrębie B. w granicach działki nr 96/1 o pow. 0,1378 stanowiąca własność Pani S. została wyceniona przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 7.301,00 zł (słownie: siedem tysięcy trzysta jeden złotych), w tym: wartość gruntu rolnego na kwotę 1.253,00 zł (słownie: jeden tysiąc dwieście pięćdziesiąt trzy złote), wartość gruntu pod zabudowę zagrodową i mieszkaniową wynosi 6.048,00 zł (słownie: sześć tysięcy czterdzieści osiem złotych).

Od wartości gruntu przeznaczonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę zagrodową i mieszkaniową został naliczony 23% podatek VAT w wysokości 1.432,90 zł (słownie: jeden tysiąc czterysta trzydzieści dwa złote 90/100) od nieruchomości gminnej i 1.391,04 zł (słownie: jeden tysiąc trzysta dziewięćdziesiąt jeden złoty 04/100) od nieruchomości Pani S.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sprecyzowane w piśmie z dnia 18 sierpnia 2011 r.).

Czy zamiana gruntu stanowiącego własność Gminy, zabudowanego budynkiem niestanowiącym jej własności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też podlega zwolnieniu od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisów art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Towarami w rozumieniu ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części a także grunty (art. 2 pkt 6).

Przeniesienie własności towaru realizowane w oparciu o umowę zamiany stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów. Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku. W ocenie Wnioskodawcy w przypadku dostawy przedmiotowych gruntów w drodze umowy zamiany pomiędzy Gminą a osobą fizyczną, dochodzi do odpłatnej dostawy towarów, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług od części gruntów przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele budowlane, jednakże na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, korzysta ona ze zwolnienia od tego podatku w części dotyczącej gruntów przeznaczonych w miejscowym planie na cele rolne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 117, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z przytoczonych przepisów wynika, iż - co do zasady - opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilno-prawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

W myśl art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy. Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 158 ww. ustawy - Kodeks cywilny, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. Zatem umowa przeniesienia własności nieruchomości (również w drodze zamiany) jest czynnością cywilnoprawną.

Z powyższego wynika, że przeniesienie własności gruntu na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca w związku z tą dostawą występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

W myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Według art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Przytoczony przepis łączy się z art. 191 Kodeksu cywilnego wyrażającym klasyczną zasadę superficies solo cedit ("własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową").

Jak stanowi art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Wzniesienie budynku w całości na cudzym gruncie ma miejsce z zachowaniem zasady superficies solo cedit. Inaczej przedstawia się status prawny części budynku wzniesionego na własnym (użytkowanym wieczyście) gruncie z przekroczeniem granic sąsiedniego gruntu.

W myśl art. 151 Kodeksu cywilnego, jeżeli przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia przekroczono bez winy umyślnej granice sąsiedniego gruntu, właściciel tego gruntu nie może żądać przywrócenia stanu poprzedniego, chyba że bez nieuzasadnionej zwłoki sprzeciwił się przekroczeniu granicy albo że grozi mu niewspółmiernie wielka szkoda. Może on żądać albo stosownego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie odpowiedniej służebności gruntowej, albo wykupienia zajętej części gruntu, jak również tej części, która na skutek budowy straciła dla niego znaczenie gospodarcze.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje pogląd, że właścicielem budynku jest inwestor, a właściciel nieruchomości sąsiedniej może żądać - w zależności od spełnienia dalszych przesłanek określonych w art. 151 zd. 1 Kodeksu cywilnego - przywrócenia stanu poprzedniego lub roszczeń przewidzianych w art. 151 zd. 2 Kodeksu cywilnego (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 stycznia 1971 r., sygn. akt I CR 5/71, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt III CZP 9/05, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 października 2006 r., sygn. akt III CZP 72/06 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2007 r. sygn. akt III CZP 159/06).

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT. I tak stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona jest od podatku dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Natomiast, zgodnie z ust. 2 tego przepisu, prowadzenie, w granicach swojej właściwości rzeczowej, analiz i studiów z zakresu zagospodarowania przestrzennego, odnoszących się do obszaru powiatu i zagadnień jego rozwoju, należy do zadań samorządu powiatu.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Gmina na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami dokonała zamiany nieruchomości położonych w obrębie B. w granicach działek: nr 95 o pow. 0,07 ha, nr 98/4 o pow. 0,0571 ha stanowiących własność Gminy, na nieruchomość położoną w obrębie B. w granicach działki, nr 96/1 o pow. 0,1378 ha stanowiącą własność Pani S., która jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, będącą płatnikiem podatku rolnego, która nabyła grunty rolne przed wejściem w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i posiada je przez okres dłuższy niż 5 lat. Zamiany dokonano w związku z tym, że działki stanowiące własność Gminy oznaczone w ewidencji gruntów jako drogi nie pełniły tej funkcji, przebiegając przez posesję Pani S. Na gruncie w granicach tych działek posadowiony jest "ganek" budynku mieszkalnego, studnia oraz część budynku gospodarczego, stanowiących jej własność. W związku z tym na wniosek Pani S. (która wydzieliła z działki sąsiedniej działkę nr 96/1 z przeznaczeniem pod drogę) dokonano zamiany. Działki będące przedmiotem zamiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Wsi B. przeznaczone są w części na cele zabudowy zagrodowej i mieszkaniowej w części na cele rolne. Nieruchomość gruntowa położona w obrębie B., w granicach działki nr 95 o pow. 0,0700 ha i nr 98/4 o pow. 0,0571 o łącznej powierzchni 0,1271 ha stanowiąca własność Gminy została wyceniona przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 7.309,00 zł (słownie: siedem tysięcy trzysta dziewięć złotych) w tym: wartość gruntu rolnego na kwotę 1.079,00 zł (słownie: jeden tysiąc siedemdziesiąt dziewięć złotych), wartość gruntu pod zabudowę zagrodową i mieszkaniową na kwotę 6.230,00 zł (słownie: sześć tysięcy dwieście trzydzieści złotych).

Zatem w przedmiotowej sprawie opisany grunt jest w części zabudowany, jednakże - jak wskazał Wnioskodawca - Gmina nie jest właścicielem obiektów na nim posadowionych. Przedmiotem dostawy jest więc sam grunt.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że zamiana działek stanowiących własność Gminy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż transakcja zamiany traktowana jest na równi z cywilnoprawną umową sprzedaży, stając się czynnością o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dokonywaną przez podmiot występujący w tej transakcji na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Dostawa samego gruntu (mającego charakter gruntu zabudowanego), co do zasady powinna zostać opodatkowana 23% stawką podatku od towarów i usług. Należy jednak zauważyć, iż w części dotyczącej gruntu przeznaczonego w planie zagospodarowania przestrzennego na cele rolne przedmiotowa dostawa może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, pod warunkiem jednak, iż grunt w tej części nie jest zabudowany.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego, z którego wynika, że znajdujące się na przedmiotowym gruncie: część budynku mieszkalnego, "ganek", studnia i część budynku gospodarczego stanowiły własność nabywcy i nie były przedmiotem transakcji. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu zaistniałego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania zamiany gruntu stanowiącego własność Gminy. Natomiast w części dotyczącej kwestii opodatkowania zamiany gruntu stanowiącego własność osoby fizycznej w dniu 2 września 2011 r. wydane zostało postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPP1/443-814/11-5/KG.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.