ILPP1/443-81/12-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2012 r. (data wpływu 30 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2012 r. (data wpływu 17 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości zabudowanej. Dnia 17 kwietnia 2012 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca sprzedał zabudowaną działkę nr 17/3. Sprzedaż dokonana była w ramach przetargu publicznego ustnego nieograniczonego. W ogłoszeniu o przetargu z dnia 17 grudnia 2010 r. Burmistrz opisał ww. działkę jako "działka zabudowana budynkiem gospodarczym o słabym stanie technicznym" i podał cenę wywoławczą netto. W ogłoszeniu o przetargu Burmistrz poinformował też, że"do wylicytowanej ceny sprzedaży zostanie doliczony podatek VAT zgodnie z obowiązującymi przepisami". W celu oszacowania wartości, Gmina zleciła opracowanie operatu szacunkowego. W tym operacie szacunkowym nieruchomość określona jako "nieruchomość gruntowa zabudowana położona przy (...)". W operacie w punkcie 5.2.3 zamieszczony jest opis budynku:"Przedmiotowa działka zabudowana jest budynkiem gospodarczym o powierzchni zabudowy około 60 metrów kwadratowych, powierzchnia zabudowy ustalona na podstawie danych z kartoteki budynków uzyskanych w Wydziale Gospodarki Nieruchomościami i Geodezji w Starostwie Powiatowym. Zarówno układ funkcjonalny jak i wysokość kondygnacji około 2 metry, uniemożliwia alternatywne wykorzystanie budynku. Stan techniczny budynku słaby."

W protokole po przetargu Gmina obciążyła transakcje zakupu zabudowanej działki 23% podatkiem VAT. Po przetargu i wpłacie wylicytowanej kwoty plus 23% podatek VAT, przeprowadzony był odbiór nieruchomości, podczas którego sporządzono Protokół Zdawczo-Odbiorczy.

Zgodnie z tym protokołem przekazana, a zarazem przejmowana jest nieruchomość składającą się z działki gruntowej nr 17/3 o pow. 3816 metrów kwadratowych, budynku gospodarczego o powierzchni zabudowy około 60 metrów kwadratowych.

Na podstawie protokołu sporządzona została umowa sprzedaży w formie aktu notarialnego, w której reprezentujący Gminę oświadczają "nieruchomość zabudowana jest budynkiem gospodarczym o pow. zabudowy około 60 metrów kwadratowych".

Na podstawie Umowy sprzedaży Gmina wystawiła fakturę z 23% stawką podatku VAT.

Gmina nabyła powyższą nieruchomość na podstawie decyzji Wojewody z dnia 19 marca 1991 r. W ciągu ostatnich lat Gmina odpłatnie wynajmowała tą nieruchomość innym firmom, przy czym poprzedni okres odpłatnego wynajmu rozpoczął się przed rokiem 2009, najemcy użytkowali nieruchomość. Przez okres dłuższy niż 5 lat na nieruchomości nie były wykonywane nakłady inwestycyjne. Nabywca nieruchomości wystąpił z wnioskiem o zwrot nienależnie pobranego VAT-u.

Dnia 17 kwietnia 2012 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, iż:

* sprzedaż działki o numerze ewidencyjnym 17/3 nastąpiła w dniu 11 lutego 2011 r., akt notarialny,

* przedmiotową nieruchomość Gmina nabyła na mocy Decyzji Wojewody z dnia 19 marca 1991 r. i w związku z tym nie został naliczony podatek VAT,

* Gmina zawierała na przedmiotową działkę kolejno umowy dzierżawy:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gmina prawidłowo naliczyła 23% podatek VAT od sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą opodatkowania sprzedaży nieruchomości, tj. działki nr 17/3, jest art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), który stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Dla przedmiotowej działki nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w Uchwale Rady Miasta i Gminy z dnia 2 czerwca 2010 r. w sprawie zmiany studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy - przedmiotową działkę określa się jako obszar P/H - tereny przemysłu, składu, magazynów, tj. funkcja podstawowa - tereny obiektów produkcyjnych, składów, magazynów, funkcja równorzędna - tereny zabudowy usługowej.

W nawiązaniu do powyższego Gmina uznała, że skoro w studium uwarunkowań przedmiotowa nieruchomość przeznaczona jest pod zabudowę, to należało opodatkować zbycie nieruchomości, tym bardziej, że układ funkcjonalny jak i wysokość kondygnacji uniemożliwia alternatywne wykorzystanie budynku.

Ponadto, Gmina w związku z tym, że od dnia 10 marca 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2010 r. przedmiotowy teren był przedmiotem dzierżawy i powyższa czynność była opodatkowana podatkiem VAT, stanęła na stanowisku, że sprzedaż winna być opodatkowana podatkiem VAT. Posadowiony na gruncie budynek gospodarczy mimo, że figuruje w wypisie z kartoteki budynków Starostwa Powiatowego nigdy nie został ujęty w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Gminę.

Powyższe względy zadecydowały o opodatkowaniu działki nr 17/3 podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Niemniej zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto, za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również umowy najmu i dzierżawy. Zatem pierwszym zasiedleniem będzie także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wskazać również należy, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Jak stanowi art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki i budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w dniu 11 lutego 2011 r. sprzedał działkę zabudowaną nr 17/3. Sprzedaż nastąpiła w drodze przetargu publicznego ustnego nieograniczonego. Przedmiotowa działka gruntu zabudowana jest budynkiem gospodarczym o powierzchni 60 m^2. Gmina nabyła opisaną nieruchomość na podstawie decyzji Wojewody z dnia 19 marca 1991 r. i w związku z tym nie został naliczony podatek VAT. Gmina udostępniała opisany budynek na podstawie umów dzierżawy zawartych 15 lutego 1995 r., 6 czerwca 2004 r. oraz 10 marca 2004 r., naliczając obowiązującą wówczas 22% stawkę VAT. Budynek ten nie był ulepszany oraz nie widnieje w ewidencji środków trwałych Gminy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, iż dokonana dostawa nieruchomości zabudowanej budynkiem gospodarczym korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Powyższe wynika z faktu, iż dostawa budynku gospodarczego - jak wynika z wniosku - nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia (budynek był dzierżawiony), a od tej czynności upłynął okres dłuższy niż 2 lata. W konsekwencji spełnione zostały przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, na podstawie którego zwolnienie od podatku było prawnie dopuszczalne.

Reasumując, dostawa przedmiotowej nieruchomości zabudowanej budynkiem gospodarczym korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, a sprzedaż prawa własności gruntu, na którym ten budynek jest posadowiony, na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy. Powyższe oznacza, że Gmina niesłusznie naliczyła podatek od towarów i usług w wysokości 23% od sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.