ILPP1/443-785/14-4/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu 2 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2014 r. (2 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług najmu lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami - jest prawidłowe.

W dniu 2 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług najmu lokalu mieszkalnego na cele mieszkaniowe oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 listopada 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, głównie w zakresie działalności agencji pracy tymczasowej (przeważająca działalność gospodarcza - kod PKD 78.20.Z, wpis Marszałka Woj. do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia). Zainteresowany jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działając jako agencja pracy tymczasowej zatrudnia obcokrajowców - pracowników tymczasowych. W przyszłości Wnioskodawca planuje wziąć w najem kilka lokali mieszkalnych, a następnie wynajmować (podnajmować) te lokale swoim ww. pracownikom w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. Wszystkie lokale mieszkalne znajdują się w budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych zgodnie z PKOB w dziale 11. W umowach zawartych pomiędzy Zainteresowanym a właścicielami lokali będzie znajdował się zapis, że właściciele wyrażają zgodę na podnajem lokali na rzecz pracowników Wnioskodawcy. Wynajmującymi lokale mieszkalne na Jego rzecz będą zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i przedsiębiorcy zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług. W każdym przypadku to na Zainteresowanym będzie spoczywał ciężar ponoszenia dodatkowych opłat administracyjnych (media). Będzie również korzystał z miejsc parkingowych przynależnych do danego lokalu mieszkalnego. W zależności od zapisów poszczególnych umów, obciążony zostanie kosztami najmu w następujący sposób:

1. W przypadku gdy Wynajmującym lokal mieszkalny będzie przedsiębiorca zarejestrowany jako czynny podatnik VAT Wnioskodawca:

2. Przypadku gdy Wynajmującym lokal mieszkalny będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej - Wnioskodawca będzie opłacał czynsz najmu, na podstawie i zgodnie z umową, a także obowiązany będzie do zapłaty na rzecz wynajmującego naliczonych opłat za media i korzystanie z miejsc parkingowych (w niektórych przypadkach opłata za media i za korzystanie z miejsc parkingowych zawarta będzie w kwocie czynszu najmu).

Zainteresowany zamierza zawrzeć umowy najmu z pracownikami na czas nieokreślony z możliwością ich wypowiedzenia w trybie natychmiastowym przez obie strony. Umowy przewidywać będą miesięczne okresy rozliczeniowe w zakresie ustalania wysokości i płatności czynszu najmu. Wysokość czynszu najmu za dany miesiąc (okres rozliczeniowy) ustalana będzie na koniec tego miesiąca w następujący sposób:

Na początku obliczona zostanie suma wydatków jakie poniesie Zainteresowany w związku z najęciem lokali mieszkalnych od właścicieli (czynsz najmu, opłata parkingowa, opłaty za media). W przypadku wydatków opodatkowanych VAT, uwzględnione zostaną kwoty brutto wynikające z wystawionych na Jego rzecz faktur. Następnie tak ustalona kwota zostanie podzielona przez sumę dni przebywania w danym mieszkaniu Najemców (pracowników), np. jeżeli w danym miesiącu w mieszkaniu przebywać będzie dwóch pracowników, z czego jeden 31 dni, zaś drugi dni 15, a kwota wydatków, które poniesie opiewa na 2.000 zł, to iloraz, o którym mowa powyżej wyniesie 2000/ (15+31) = 43,48. W celu ustalenia czynszu najmu przypadającego na jednego pracownika w danym okresie rozliczeniowym, należy pomnożyć powyższy współczynnik przez liczbę dni przebywania pracownika w mieszkaniu. W ww. przykładzie pracownik, który przebywał w mieszkaniu 31 dni, zostałby obciążony kwotą 1347,88 zł (43,48 x 31), natomiast dla drugiego pracownika czynsz najmu wyniósłby 652,20 zł (43,48 x 15). Płatność czynszu najmu będzie następowała z dołu do 10-tego każdego miesiąca następującego po okresie rozliczeniowym, na podstawie wystawianych przez Wnioskodawcę faktur.

Zainteresowany zakłada, że większość pracowników będzie wynajmowała mieszkania długoterminowo. Mogą jednak zdarzyć się sytuacje, że pracownik już po kilku dniach lub tygodniach zrezygnuje z najmu i opuści mieszkanie.

Planuje również ponieść pewne wydatki związane z wyposażeniem lokali mieszkalnych (np. lodówki, pralki, meble).

Z pisma z dnia 26 listopada 2014 r. - stanowiącego uzupełnienie wniosku - wynika, że według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), będące przedmiotem wniosku usługi wynajmu lokali mieszkalnych mieszczą się w grupowaniu PKWiU 68.20.11 "wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy usługi wynajmu (podnajmu) lokali mieszkalnych świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Jego pracowników na wyżej przedstawionych zasadach są zwolnione od podatku od towarów i usług.

2. Czy Zainteresowany ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na rzecz Wnioskodawcy, a dotyczących:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Usługi wynajmu (podnajmu) lokali mieszkalnych świadczone przez Zainteresowanego na rzecz Jego pracowników (obcokrajowców), na powyżej opisanych zasadach, są w całości zwolnione od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju podlega opodatkowaniu VAT. Zatem świadczone przeze mnie usługi najmu na rzecz pracowników w zamian za uiszczany przez nich czynsz najmu będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zastosowanie ww. zwolnienia w stosunku do usług najmu świadczonych przez Wnioskodawcę mnie jest więc uzależnione od spełnienia następujących przesłanek:

Zdaniem Zainteresowanego, w opisanym zdarzeniu przyszłym wszystkie trzy przesłanki zostają spełnione.

Zdaniem Zainteresowanego, fakt, że w niektórych przypadkach usługa najmu może trwać krótko - pracownik wypowie umowę i opuści mieszkanie już po kilku dniach - pozostaje bez znaczenia dla możliwości zastosowania zwolnienia od VAT również dla tego typu przypadków.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT nie uzależnia bowiem możliwości zastosowania zwolnienia od długości trwania umowy najmu.

Ad. 2

W ocenie Zainteresowanego, nie będzie miał On prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego dotyczącego faktur dokumentujących:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi, takie jak: najem przedmiotowych mieszkań (podnajmowanych później pracownikom), korzystanie z miejsc parkingowych, media, wyposażenie mieszkań (np. lodówka, pralka, meble) nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT. Będą bowiem bezpośrednio związane ze świadczeniem usług najmu na rzecz pracowników. Usługi te natomiast, w opinii Zainteresowanego, są zwolnione od VAT.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie Zainteresowanemu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu ww. towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, a także możliwość zastosowania zwolnienia podatkowego.

Jednocześnie należy zauważyć, że w myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o który mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawione powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, że w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia są m.in. usługi w zakresie najmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu/dzierżawy nieruchomości mieszkalnych na cele mieszkaniowe.

Przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie - na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Zatem tylko w przypadku, gdy podmiot świadczy usługę wynajmu/dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe przysługuje mu zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Należy ponadto zauważyć, że na podstawie art. 43 ust. 20 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, zawierającego "Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%" (w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy, z zastrzeżeniem art. 146f ustawy stawka ta wynosi 8%), wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. "usługi związane z zakwaterowaniem".

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany - będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług - prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, głównie w zakresie działalności agencji pracy tymczasowej. Działając jako agencja pracy tymczasowej zatrudnia obcokrajowców - pracowników tymczasowych. W przyszłości Wnioskodawca planuje wziąć w najem kilka lokali mieszkalnych, a następnie wynajmować (podnajmować) te lokale swoim ww. pracownikom w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych. W umowach zawartych pomiędzy Zainteresowanym, a właścicielami lokali będzie znajdował się zapis, że właściciele wyrażają zgodę na podnajem lokali na rzecz pracowników. W każdym przypadku to na Wnioskodawcy będzie spoczywał ciężar ponoszenia dodatkowych opłat administracyjnych (media). Wnioskodawca będzie również korzystał z miejsc parkingowych przynależnych do danego lokalu mieszkalnego. W zależności od zapisów poszczególnych umów, obciążony zostanie kosztami najmu w następujący sposób:

* w przypadku, gdy wynajmującym lokal mieszkalny będzie przedsiębiorca zarejestrowany jako czynny podatnik VAT Wnioskodawca:

* przypadku gdy Wynajmującym lokal mieszkalny będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej - będzie opłacał czynsz najmu, na podstawie i zgodnie z umową, a także obowiązany będzie do zapłaty na rzecz wynajmującego naliczonych opłat za media i korzystanie z miejsc parkingowych (w niektórych przypadkach opłata za media i za korzystanie z miejsc parkingowych zawarta będzie w kwocie czynszu najmu).

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy najmu z pracownikami na czas nieokreślony z możliwością ich wypowiedzenia w trybie natychmiastowym przez obie strony. Umowy przewidywać będą miesięczne okresy rozliczeniowe w zakresie ustalania wysokości i płatności czynszu najmu.

Zainteresowany zakłada, że większość pracowników będzie wynajmowała mieszkania długoterminowo. Mogą jednak zdarzyć się sytuacje, że pracownik już po kilku dniach lub tygodniach zrezygnuje z najmu i opuści mieszkanie.

Wnioskodawca planuje również ponieść pewne wydatki związane z wyposażeniem lokali mieszkalnych (np. lodówki, pralki, meble).

Według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), będące przedmiotem wniosku usługi wynajmu lokali mieszkalnych mieszczą się w grupowaniu PKWiU 68.20.11 "wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi".

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy usługi wynajmu (podnajmu) lokali mieszkalnych świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz swoich pracowników na wyżej przedstawionych zasadach korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jak wskazał Wnioskodawca świadczone przez Niego usługi mieszczą się w grupowaniu 68.20.11 "wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi", tym samym nie są one usługami zakwaterowania sklasyfikowanymi w grupowaniu 55 PKWiU.

Odnosząc zatem powołany wyżej stan prawny do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi wynajmu (podnajmu) lokali mieszkalnych na rzecz pracowników w celach mieszkaniowych, będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Ponadto wątpliwości Zainteresowanego dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na rzecz Wnioskodawcy, a dotyczących usług najmu, opłat za media, opłat za korzystanie z miejsc parkingowych; nabycia przedmiotów stanowiących wyposażenie mieszkań (np. lodówka, pralka, meble).

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w przypadku prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych na rzecz Zainteresowanego, a dotyczących usług najmu, opłat za media, opłat za korzystanie z miejsc parkingowych; nabycia przedmiotów stanowiących wyposażenie mieszkań (np. lodówka, pralka, meble) nie są spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, ponieważ, jak wykazano powyżej wydatki te będą miały związek z czynnościami objętymi zwolnieniem od podatku VAT.

W konsekwencji, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących usługi najmu, opłaty za media, opłaty za korzystanie z miejsc parkingowych; nabycie przedmiotów stanowiących wyposażenie mieszkań (np. lodówki, pralki, mebli) związanych z wynajmem lokali mieszkalnych, ponieważ - jak wykazano w niniejszej interpretacji - ww. wydatki nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanych pytań. Inne kwestie nie objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności sposobu ustalania wysokości czynszu oraz opodatkowania towarów i usług nabywanych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.