ILPP1/443-754/12-4/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2012 r. (data wpływu 13 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 października 2012 r. (data wpływu 24 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wkładu pieniężnego otrzymanego od współorganizatora koncertu - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wkładu pieniężnego otrzymanego od współorganizatora koncertu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 października 2012 r. (data wpływu 24 października 2012 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie organizacji imprez sportowych oraz występów artystycznych. Podczas organizowania tego typu imprez często zaprasza znanych artystów, w celu uatrakcyjnienia imprezy, jak również organizuje koncerty artystów, którzy wykonują swoje utwory.

Zainteresowany przygotowuje się do realizacji następnego koncertu, wraz z inną spółką jako współorganizatorem. Jednakże to Wnioskodawca posiada wyłączność na organizację koncertu danego artysty w Polsce i samodzielnie, osobno podpisuje kontrakt z artystą, tym samym odpowiada za wszelkie rozliczenia finansowe. Wszelkie działania dotyczące organizacji koncertu realizowane będą pod jednym hasłem promocyjnym i marką uwzględniającą nazwy sygnatariuszy umowy. Spółka, która współorganizuje z Zainteresowanym koncert na podstawie umowy zobowiązana jest do partycypacji w kosztach wynagrodzenia artystki oraz w kosztach produkcji koncertu.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowany natomiast nie jest podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora, będącego podmiotem tworzącym instytucję kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

W piśmie z dnia 22 października 2012 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

Współorganizator ma pełne prawo do wszelkich ustaleń i podejmowania wspólnych decyzji.

2. W zamian za wnoszony wkład w postaci pieniężnej Zainteresowany nie świadczył żadnych usług na rzecz współorganizatora wnoszącego wkład. Działania realizowane przez strony w ramach wspólnej organizacji koncertu nie stanowią realizacji jakichkolwiek usług na rzecz drugiej strony, a wkłady finansowe, o których mowa, nie stanowią zapłaty za jakiekolwiek usługi lub działania. Kwoty stanowią jedynie wkład finansowy do wspólnej inicjatywy, jaką jest organizacja koncertu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może udokumentować przekazanie wkładu pieniężnego współorganizatora na rzecz Zainteresowanego na podstawie noty obciążeniowej, a nie fakturą VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której współorganizator realizuje wpłaty na rachunek Zainteresowanego celem zasilenia budżetu koncertu. Z punktu widzenia zasad dokumentowania tych przepływów według Wnioskodawcy nie jest to płatność mająca stanowić ekwiwalent (zapłatę) za świadczenia wykonane przez Zainteresowanego, ale jest to wyłącznie zasilenie w ramach realizacji wspólnego przedsięwzięcia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

Zgodnie z art. 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Ponieważ w ramach porozumienia nie dochodzi do przeniesienia własności towarów, w opinii Wnioskodawcy przyjąć trzeba, iż nie mamy do czynienia z podlegającą opodatkowaniu VAT dostawą towarów. Całość relacji pomiędzy sygnatariuszami umowy odbywa się na terytorium Polski, a co za tym idzie, w relacjach tych brak jest elementu transgranicznego, czyli umowa nie dotyczy importu, eksportu, WNT czy WDT.

Opisana forma współpracy, w ramach której sygnatariusze umowy umawiają się, iż prowadzić będą działania razem oznacza, iż organizacja koncertu przybiera formę umowy o wspólne przedsięwzięcie, kooperację, czy formę swoistego konsorcjum, w którym wszyscy uczestnicy zgadzają się na współdziałanie w celu realizacji zgodnych i spójnych celów, przy uznaniu wiodącej roli jednego z nich. Co istotne, nie można powiedzieć, iż w ramach uzgodnionych działań którykolwiek z uczestników porozumienia realizuje usługi na rzecz innych uczestników - działania te podejmowane są wspólnie, w imieniu wszystkich sygnatariuszy, jednakże, z uwagi na przyjęte na mocy porozumienia ustalenia, ich wykonanie, czy też zlecanie podmiotom zewnętrznym, powierzono jednemu z uczestników.

Brak jest zatem świadczenia, które miałoby stanowić podstawę do uznania, iż Zainteresowany realizuje na rzecz współorganizatora koncertu usługę. W konsekwencji, zasilenie finansowe Wnioskodawcy należy uznać za czynność techniczną (podobnie jak zasilenie wkładem kapitału Zainteresowanego), z którą nie da się połączyć jakiegokolwiek świadczenia zwrotnego (ekwiwalentnego). W szczególności, świadczeniem takim nie jest uregulowanie przez Wnioskodawcę należności wobec artystki, gdyż działania te nie są realizowane na rzecz uczestników umowy, lecz z ich inicjatywy i w ich imieniu - Zainteresowany realizuje wspólne działania powierzone przez uczestników umowy, które (gdyby nie zawarto umowy), każdy z uczestników mógłby realizować samodzielnie.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie widzi konieczności wystawiania faktury VAT w celu udokumentowania wzajemnych rozliczeń pomiędzy stronami umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Pojęcie usługi według ustawy jest także szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU jako klasyfikacji, o której mowa w art. 5a ustawy.

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie nie będące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy). Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Reasumując, dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Przepis art. 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Podatnikami - stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez sprzedaż - na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Jednocześnie należy zauważyć, iż jak wynika z § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Natomiast w świetle § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie organizacji imprez sportowych oraz występów artystycznych. Podczas organizowania tego typu imprez często zaprasza znanych artystów, w celu uatrakcyjnienia imprezy, jak również organizuje koncerty artystów, którzy wykonują swoje utwory. Zainteresowany przygotowuje się do realizacji następnego koncertu, wraz z inną spółką jako współorganizatorem. Jednakże to Wnioskodawca posiada wyłączność na organizację koncertu danego artysty w Polsce i samodzielnie, osobno podpisuje kontrakt z artystą, tym samym odpowiada za wszelkie rozliczenia finansowe. Wszelkie działania dotyczące organizacji koncertu realizowane będą pod jednym hasłem promocyjnym i marką uwzględniającą nazwy sygnatariuszy umowy. Spółka, która współorganizuje z Zainteresowanym koncert na podstawie umowy zobowiązana jest do partycypacji w kosztach wynagrodzenia artystki oraz w kosztach produkcji koncertu. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowany natomiast nie jest podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora, będącego podmiotem tworzącym instytucję kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż obowiązki współorganizatora to:

* współpraca w zakresie produkcji koncertu,

* współpraca w zakresie promocji koncertu,

* współpraca w zakresie pozyskiwania sponsorów,

* udostępnienie stadionu,

* obsługa parkingów.

Współorganizator ma pełne prawo do wszelkich ustaleń i podejmowania wspólnych decyzji. W zamian za wnoszony wkład w postaci pieniężnej Zainteresowany nie świadczył żadnych usług na rzecz współorganizatora wnoszącego wkład. Działania realizowane przez strony w ramach wspólnej organizacji koncertu nie stanowią realizacji jakichkolwiek usług na rzecz drugiej strony, a wkłady finansowe, o których mowa, nie stanowią zapłaty za jakiekolwiek usługi lub działania. Kwoty stanowią jedynie wkład finansowy do wspólnej inicjatywy, jaką jest organizacja koncertu.

Biorąc pod uwagę fakt, iż jak wynika z opisu sprawy wszelkie działania dotyczące organizacji koncertu realizowane będą pod jednym hasłem promocyjnym i marką uwzględniającą nazwy sygnatariuszy umowy należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonuje na rzecz współorganizatora koncertu określonej treści świadczeń, których jest on beneficjentem. Podejmowane przez Zainteresowanego działania na rzecz współorganizatora mają bowiem charakter i cel podobny do wzajemnie świadczonych usług reklamowych bądź promocyjnych lub marketingowych. Ich celem jest zwiększenie efektywności prowadzonej działalności gospodarczej, a przez to osiągnięcie przypadającej im korzyści ze wspólnego celu finansowego. Fakt, iż z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika aby współorganizator koncertu otrzymywał wynagrodzenie w formie pieniężnej, nie jest równoznaczny z tym, że swoje świadczenie wykonuje nieodpłatnie.

Zaznaczyć należy, że podjęte wspólne działania nie muszą przynieść pożądanych korzyści. Jest to bowiem ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą określoną w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zdaniem tut. Organu, z opisu sprawy wynika, iż wolą Stron jest wzajemne świadczenie - Wnioskodawca promuje siebie, ale i zarazem partnera, z którym nawiązał współpracę. Zatem, podejmowane działania mają charakter świadczenia ekwiwalentnego, którego wartość stanowi wysokość poniesionych kosztów. W tym przypadku obowiązuje bowiem partycypacja w kosztach wynagrodzenia artystki oraz w kosztach produkcji koncertu dokonywana przez współorganizatora koncertu na rzecz Wnioskodawcy. Taka czynność na podstawie § 4 i § 5 rozporządzenia w związku z art. 106 ust. 1 ustawy, powinna być udokumentowana fakturą VAT.

Reasumując, w świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanym przypadku istnienie świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę pozwala uznać czynności podejmowane przez Zainteresowanego w ramach zawartej umowy o współorganizacji koncertu za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Zatem, otrzymanie przez Wnioskodawcę wkładu pieniężnego od współorganizatora koncertu winno być dokonane w oparciu o fakturę VAT, spełniającą wymogi, o których mowa w § 5 rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.