ILPP1/443-742/11-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2011 r. (data wpływu 13 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług - jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT odszkodowania w związku z wywłaszczeniem nieruchomości,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej waloryzacji kwoty odszkodowania.

W dniu 13 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT odszkodowania w związku z wywłaszczeniem nieruchomości oraz waloryzacji należności kwoty odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Decyzją Prezydenta Miasta z dnia 23 grudnia 2009 r. zatwierdzono projekt budowlany i zezwolono na realizację inwestycji drogowej polegającej na przebudowie ulic (...) wraz z budową sieci oświetlenia drogowego, kanalizacji deszczowej oraz przebudową kolidującej infrastruktury technicznej, zlokalizowanych - z uwzględnieniem zatwierdzonego projektu podziału nieruchomości na terenach oznaczonych w ewidencji gruntów jako działki nr 621/2, 527, 536, 518, 746/108, 521 obręb C. oraz nr 124/1, 126/1, 119/1, 127/1, 127/26, 125/7, 125/8, 125/9, 118/1 19/2, 148/1, 137/2, 149/4 obręb P.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i ust. 2 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych z dnia 10 kwietnia 2003 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.), decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości. Linie rozgraniczające stanowią linie podziału nieruchomości. Na podstawie art. 12 ust. 4 powołanej "spec ustawy" nieruchomości lub ich części stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych, własnością jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych, z dniem w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna. Wobec powyższego na własność Gminy przeszła z mocy prawa nieruchomość oznaczona geodezyjnie nr 125/7,125/8 i 125/9 obręb P., której współwłaścicielami w udziałach są: Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz "A" S.A.

Zgodnie z art. 12 ust. 4f "spec ustawy" dotychczasowym właścicielom, użytkownikom wieczystym przysługuje odszkodowanie. Dnia 12 kwietnia 2010 r. został sporządzony przez powołanego biegłego rzeczoznawcę majątkowego operat szacunkowy, określający wartość rynkową prawa własności nieruchomości oznaczonej geodezyjnie nr 125/7 o pow. 0,0374 ha, 125/5 o pow. 0,0064 ha i 125/9 o pow. 0,0074 ha na kwotę 28.000 zł. Jednocześnie w związku z występowaniem na nieruchomości drzew przydrożnych, ogrodzenia i drogi z kostki brukowej, rzeczoznawca określił również ich wartość. Na nieruchomości oznaczonej numerem 125/9 znajduje się ogrodzenie z siatki w ramach stalowych na podmurówce betonowej i słupkach betonowych. Długość ogrodzenia 64,5 m wys. 2,0 m 38 sztuk drzew (akacje, jesiony, klony i lipy). Na działce 125/8 znajduje się droga z kostki brukowej o powierzchni 27,3 m ^2. Na działce 125/7 znajdują się: ogrodzenie z prefabrykowanych płyt betonowych. Długość 6,00 m wysokość 2,0 m, ogrodzenie z siatki w ramach stalowych na podmurówce betonowej i słupkach betonowych. Długość ogrodzenia 78,00 m wys. 2,00 m oraz 26 sztuk drzew. Rzeczoznawca majątkowy uwzględniając przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie wyceny nieruchomości określił wartość nieruchomości na łączną kwotę 97.868,00 zł w tym:

* wartość gruntu na kwotę - 78.000 zł,

* wartość ogrodzenia - 62.946,00 zł,

* wartość drogi - 3.234,00 zł,

* wartość drzew - 3.688,00 zł.

W oparciu o sporządzoną wycenę organ w dniu 21 marca 2011 r. wydał decyzję o ustaleniu odszkodowania w wysokości 97.868,00 zł stosownie do udziałów współwłaścicieli, tj.:

Decyzja o ustaleniu odszkodowania stała się ostateczna z dniem 12 kwietnia 2011 r., a wypłata odszkodowania miała nastąpić w ciągu czternastu dnia od dnia uprawomocnienia decyzji. W dniu 21 kwietnia "A" S.A., będąca czynnym podatnikiem podatku VAT, wniosła o zapłatę odszkodowania wystawiając fakturę na kwotę 120.028,54 zł podwyższając tym samym kwotę odszkodowania o wartość podatku VAT. W dniu 26 kwietnia 2011 r. Gmina dokonała przelewu na kwotę 120.028,14 zł odpowiadającą treści wystawionej faktury VAT. Nadto strona wniosła o zapłatę waloryzacji naliczonej zgodnie z art. 18 ust. 3 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, którą organ naliczył i wypłacił bez podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie prawa własności nieruchomości za odszkodowaniem na podstawie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych w przypadku, gdy dostawy dokonuje podmiot, będący czynnym podatnikiem VAT w tym przypadku Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz "A" S.A., stanowi dostawę towaru w rozumieniu ustawy o VAT. W związku z faktem, iż podatnik VAT przenoszący własność nieruchomości dokonuje transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, ustaloną dla niego wysokość odszkodowania musi potraktować jako podlegającą opodatkowaniu. Odszkodowanie podlegałoby zatem stawce 23%, gdyż przedmiotem prawa własności jest grunt przeznaczony na inwestycję publiczną (drogę), czyli na cele budowlane (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT). Podmiotem zobowiązanym do zadeklarowania i zapłaty VAT od otrzymanego odszkodowania nie jest organ wydający decyzję, ani organ wypłacający odszkodowanie, bo nie występuje w roli dostarczającego nieruchomość w zamian za odszkodowanie, a co najwyżej w roli kupującego nieruchomość. Na otrzymane odszkodowanie za przejętą na rzecz gminy działkę z przeznaczeniem na drogę publiczną, jako czynność podlegającą opodatkowaniu (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT) otrzymujący odszkodowanie winien wystawić fakturę VAT, Biorąc pod uwagę konsumpcyjny charakter podatku VAT, wypłacający odszkodowanie i jednocześnie nabywający nieruchomości powinni powiększyć odszkodowanie o VAT.

W odniesieniu do pytania nr 2 zdaniem organu waloryzacja kwoty odszkodowania stanowi rekompensatę utraty siły nabywczej pieniądza (art. 358 ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny) i nie stanowi należności za dostarczone towary lub wykonane usługi. Zatem zapłata waloryzacji jako odrębnego, ubocznego świadczenia pieniężnego nie wymienionego wprost w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jako czynność opodatkowana niepodlega VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w części dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT odszkodowania w związku z wywłaszczeniem nieruchomości,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej waloryzacji kwoty odszkodowania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, pod pojęciem dostawy towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

* przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

* wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

* wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

* wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

* ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

* oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

* zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. wprowadzonym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z przywołanego przepisu wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną - objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

W myśl art. 128 ust. 1 ww. ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.), nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

Zgodnie z art. 12 ust. 4a cyt. ustawy, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Decyzję ww. wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna (art. 12 ust. 4b powołanej ustawy).

W tym miejscu warto wskazać, iż - zgodnie z wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 6 września 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 1449/04 - "ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowywania inwestycji w zakresie dróg krajowych, jest ustawą szczególną (lex specialis) w stosunku do ustawy o gospodarce nieruchomościami, gdyż reguluje ona zasady i warunki przygotowywania inwestycji w zakresie dróg krajowych, w tym lokalizację, nabywanie nieruchomości, jak i organy właściwe do orzekania w tych sprawach.

Stosownie do art. 12 ust. 4f i ust. 5 ww. ustawy odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

I tak, w myśl art. 18 ust. 1 ww. ustawy, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Jak wynika z art. 18 ust. 3 ww. ustawy, odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, podlega waloryzacji na dzień wypłaty, według zasad obowiązujących w przypadku zwrotu wywłaszczonych nieruchomości.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ustawy (art. 41-85). Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w samej ustawie o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

I tak, stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie są objęte dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlegają one do końca 2010 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 22% - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy.

Na mocy powołanego art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona od podatku jest jedynie dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są gruntami budowlanymi lub gruntami przeznaczonymi pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane oraz nieruchomości gruntowe niezabudowane będące terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w przedmiotowym artykule posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

Z cyt. wyżej przepisów wynika wprost, że w sytuacji, gdy w odniesieniu do danego terenu wydano decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, wydanie tej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu przesądza o kwalifikacji terenu jako terenu przeznaczonego pod zabudowę i do terenu tego nie ma zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Ponadto, przepisy ustawy przewidują w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a zwolnienie dla nieruchomości następującej treści.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również umowy najmu i dzierżawy. Zatem pierwszym zasiedleniem będzie także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż decyzją Prezydenta Miasta z dnia 23 grudnia 2009 r. zatwierdzono projekt budowlany i zezwolono na realizację inwestycji drogowej polegającej na przebudowie ulic. W oparciu o sporządzoną wycenę w dniu 21 marca 2011 r. wydano decyzję o ustaleniu odszkodowania w wysokości 97.868,00 zł stosownie do udziałów współwłaścicieli. Decyzja o ustaleniu odszkodowania stała się ostateczna z dniem 12 kwietnia 2011 r., a wypłata odszkodowania miała nastąpić w ciągu czternastu dnia od dnia uprawomocnienia decyzji. W dniu 21 kwietnia "A" S.A., będąca czynnym podatnikiem podatku VAT, wniosła o zapłatę odszkodowania wystawiając fakturę na kwotę 120.028,54 zł podwyższając tym samym kwotę odszkodowania o wartość podatku VAT. W dniu 26 kwietnia 2011 r. Gmina dokonała przelewu na kwotę 120.028,14 zł odpowiadającą treści wystawionej faktury VAT. Nadto strona wniosła o zapłatę waloryzacji naliczonej zgodnie z art. 18 ust. 3 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, którą organ naliczył i wypłacił bez podatku VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że dla przedmiotowych działek oznaczonych nr 621/2, 527, 536, 518, 746/108, 521 obręb C. i nr 124/1, 126/1, 119/1, 127/1, 127/26, 125/7, 125/8, 125/9, 118/1 19/2, 148/1, 137/2, 149/4 obręb P., zatwierdzono projekt budowy i zezwolono na realizację inwestycji drogowej polegającej na przebudowie ulicy. W związku z powyższym wskazana nieruchomość niekorzystna ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, iż odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości jest odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, a w konsekwencji czynnością podlegającą opodatkowaniu uregulowaną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Skutkiem powyższego ustalona przez właściwy organ administracji kwota wywłaszczenia (odszkodowania) winna uwzględniać należność budżetową mająca postać podatku VAT. Przedmiotowa dostawa nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy) bowiem grunt będący przedmiotem sprzedaży jest terenem przeznaczonym pod zabudowę. Nieruchomość objęta przedmiotową dostawą, może skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy, pod warunkiem, że jest ona zabudowana budowlami w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) spełniającymi kryteria dotyczące budowli zawarte w powołanych przepisach ustawy.

Natomiast w kwestii waloryzacji odszkodowania należy, stwierdzić, że zgodnie z art. 18 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Natomiast - jak wynika z art. 18 ust. 1a cyt. ustawy - jeżeli na nieruchomościach, o których mowa w art. 12 ust. 4, lub na prawie użytkowania wieczystego tych nieruchomości są ustanowione ograniczone prawa rzeczowe, wysokość odszkodowania przysługującego dotychczasowemu właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu zmniejsza się o kwotę równą wartości tych praw.

Jak wskazano wyżej odszkodowanie spełnia funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów. W podatku od towarów i usług podstawę opodatkowania stanowi obrót czyli kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku, o czym stanowi art. 29 ust. 1 ustawy. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Reasumując, czynność przekazania za odszkodowaniem działek gruntu jest odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, do której należy doliczyć podatek od towarów i usług w wysokości 23%. Waloryzacja takiego odszkodowania stanowi kwotę należną z tytułu dostawy i także jest opodatkowana podatkiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.