ILPP1/443-740/14-4/AI

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 5 grudnia 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-740/14-4/AI

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu 21 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2014 r. (data wpływu 27 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od leasingu, paliwa oraz zakupionych usług i materiałów dotyczących samochodów przeznaczonych na wynajem bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów oraz braku obowiązku zgłaszania aut na formularzu VAT-26 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od leasingu, paliwa oraz zakupionych usług i materiałów dotyczących samochodów przeznaczonych na wynajem bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów oraz braku obowiązku zgłaszania aut na formularzu VAT-26. Wniosek uzupełniono w dniu 27 listopada 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi wynajem samochodów osobowych. Nie jest ich właścicielem, jedynie wynajmuje je lub leasinguje i dalej podnajmuje ostatecznemu użytkownikowi. Spółka świadczy usługi wynajmu krótko i długoterminowego. Udostępniane samochody muszą być sprawne, czyste oraz zatankowane (takie warunki zawierają umowy podpisane z wynajmującymi).

W umowie określony jest też limit przebiegu kilometrów. Przy protokole przekazania samochodów wpisywany jest stan początkowy licznika i przy zwrocie stan końcowy licznika danego pojazdu.

W związku z powyższym samochody poza wynajmami przemieszczają się w celu:

* wyjazdu do serwisu,

* dojazdu na stację paliw celem zatankowania przed następnym wynajmem,

* podstawienia pod adres wskazany przez Klienta.

Auta nigdy nie są wykorzystywane do celów prywatnych pracowników Spółki.

Ponadto z pisma z dnia 24 listopada 2014 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku - wynika, że:

1. Wnioskodawca skupia się na wynajmach długoterminowych, co wyklucza postój pojazdów i używanie ich do celów prywatnych. Okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy;

2.

obecnie firma wynajmuje około 10 samochodów celem ich dalszego podnajmu. Jednocześnie Spółka nie zatrudnia pracowników. Jedynymi osobami, które mają dostęp do pojazdów są Współwłaściciele Spółki, wykorzystujący prywatne pojazdy w celu załatwiania spraw spółki. Czyli wykorzystanie pojazdów do celów prywatnych jest fizycznie niemożliwe;

3.

nadzorowanie pojazdów jest obsługiwane przez specjalistyczny portal do zarządzania flotą plus zewnętrzny monitoring GPS;

4.

ponieważ Spółka musi podstawić samochody sprawne i zatankowane, pojazdy pomiędzy poszczególnymi umowami najmu podlegają wyjazdom do serwisów celem dokonania wymiany opon, wymiany oleju i filtrów, myjni i innych niezbędnych usług serwisowych, do których zobowiązana jest Spółka na podstawie umów najmu pojazdów. Sprawy te załatwiają właściciele firmy;

5.

pomiędzy kolejnymi umowami najmu, samochody są garażowane w parkingu podziemnym i na parkingu przy budynku, w którym Spółka wynajmuje pomieszczenia biurowe;

6.

pomiędzy kolejnymi wynajmami kluczyki samochodowe znajdują się w sejfie w biurze firmy;

7.

w większości pojazdów jest już zamontowany system monitorowania GPS, w trakcie rozwoju firmy Spółka będzie wyposażać w nie kolejne pojazdy;

8.

wypożyczalnia dostarcza zawsze klientowi pojazd z pełnym zbiornikiem paliwa i oczekuje zwrotu pojazdu z takim samym stanem. W związku z tym samochód podstawiony dla Klienta ma pełen zbiornik paliwa, za który faktura jest wystawiana na Spółkę i ona ponosi koszt i ujmuje ją w kosztach swojej działalności. Z tego paliwa korzysta się także w celu dojazdu do serwisów czy myjni przed następnym wynajmem. Koszt tego paliwa nie jest wliczany w koszt umowy najmu pojazdu;

9.

w trakcie umowy najmu pojazdy są tankowane przez Klientów, którzy wykorzystują pojazd. Faktury VAT za zakup paliwa są wystawiane na ich firmy i oni także ujmują je w kosztach swojej działalności. W momencie gdy pojazd jest niedotankowany, klient osobiście musi pojechać na stację i dotankować samochód;

10. Wnioskodawca monitoruje ilość zużytego paliwa na podstawie protokołu przekazania pojazdu, na którym jest to wyszczególnione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prowadząc firmę wynajmującą auta Spółka musi zgłaszać auta na formularzu VAT-26 i prowadzić ewidencję przebiegu pojazdów, żeby móc odliczać 100% VAT-u od leasingu (wynajmu) pojazdu, zakupionego paliwa oraz zakupionych usług i materiałów związanych z eksploatacją pojazdu.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na prowadzoną działalność (wynajem pojazdów) Wnioskodawca ma prawo do pełnych odliczeń VAT od rat za wynajem i leasing pojazdów, zakupionego paliwa oraz zakupionych usług i materiałów związanych z eksploatacją pojazdu oraz nie musi zgłaszać aut na formularzu VAT-26 ani prowadzić ewidencji przebiegu pojazdów.

Jak stanowi art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1.

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2.

używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3.

nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Jednak Zainteresowany uważa, że na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1a - przepis artykułu 86a ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.

konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Spółka nie jest również zobligowana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu na podstawie ust. 5 pkt 1 lit. b art. 86a, który mówi, że warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do:

a.

odprzedaży,

b.

sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Ponieważ Spółka nie jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów, nie musi także dokonać zgłoszenia ww. pojazdów do Naczelnika Urzędu Skarbowego, o którym mówi ust. 12 art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

Według Wnioskodawcy, ze względu na wykorzystanie samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej, na podstawie przepisów art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw wynika, nie dotyczą go również zapisy art. 12 ust. 1 ww. ustawy, mówiące, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

* samochodów osobowych;

* innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1.

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,

2.

2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,

3.

3 - lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jak stanowi art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r., nadanym mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1.

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2.

używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3.

nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.

konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.

do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1.

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2.

konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Powołane przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do "użytku mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie m.in. warunku wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a) oraz przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji w art. 86a ust. 5 ustawy.

I tak, jak stanowi art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1.

przeznaczonych wyłącznie do:

a.

odprzedaży,

b.

sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,

c.

oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2.

w odniesieniu do których:

a.

kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub

b.

podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Należy zauważyć, że użyte w zacytowanym przepisie sformułowanie "stanowi przedmiot działalności podatnika" w zestawieniu z pozostałą częścią zdania w brzmieniu "odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów", nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą bądź oddaniem w odpłatne używanie konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym ich odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie. Sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży albo do najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Użycie wyrazu "wyłącznie" wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika, itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, ale jest wykorzystywany przez podatnika także do innych celów, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wymagane elementy. W sytuacji zatem, gdy podatnik przeznacza samochód także do innych celów, wykluczając przy tym, poprzez wprowadzenie w przedsiębiorstwie zasad jego używania możliwość wykorzystywania tego pojazdu w celach prywatnych, ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku, jednakże pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W tej sytuacji nie można bowiem uznać, że pojazd jest przeznaczony wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

W myśl art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany (art. 86a ust. 14 ustawy).

Na podstawie art. 86a ust. 15 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego, w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji.

Minister Finansów - działając na podstawie ww. przepisu - określił w rozporządzeniu z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r. poz. 371) wzór informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1.

samochodów osobowych;

2.

innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

a.

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,

b.

2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,

c.

3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Jednakże - na mocy art. 12 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw - przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Spółka prowadzi wynajem samochodów osobowych. Nie jest ich właścicielem, jedynie wynajmuje je lub leasinguje i dalej podnajmuje ostatecznemu użytkownikowi. Spółka świadczy usługi wynajmu krótko i długoterminowego. Udostępniane samochody muszą być sprawne, czyste oraz zatankowane (takie warunki zawierają umowy podpisane z wynajmującymi). W umowie określony jest też limit przebiegu kilometrów. Przy protokole przekazania samochodów wpisywany jest stan początkowy licznika i przy zwrocie stan końcowy licznika danego pojazdu. W związku z powyższym samochody poza wynajmami przemieszczają się w celu: wyjazdu do serwisu, dojazdu na stację paliw celem zatankowania przed następnym wynajmem, podstawienia pod adres wskazany przez Klienta. Auta nigdy nie są wykorzystywane do celów prywatnych pracowników Spółki. Firma skupia się na wynajmach długoterminowych, co wyklucza postój pojazdów i używanie ich do celów prywatnych. Okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy. Obecnie firma wynajmuje około 10 samochodów celem ich dalszego podnajmu. Jednocześnie Spółka nie zatrudnia pracowników. Jedynymi osobami, które mają dostęp do pojazdów są Współwłaściciele Spółki, wykorzystujący prywatne pojazdy w celu załatwiania spraw spółki. Czyli wykorzystanie pojazdów do celów prywatnych jest fizycznie niemożliwe. Nadzorowanie pojazdów jest obsługiwane przez specjalistyczny portal do zarządzania flotą plus zewnętrzny monitoring GPS. Ponieważ Spółka musi podstawić samochody sprawne i zatankowane, pojazdy pomiędzy poszczególnymi umowami najmu podlegają wyjazdom do serwisów celem dokonania wymiany opon, wymiany oleju i filtrów, myjni i innych niezbędnych usług serwisowych, do których zobowiązana jest Spółka na podstawie umów najmu pojazdów. Sprawy te załatwiają właściciele firmy. Pomiędzy kolejnymi umowami najmu, samochody są garażowane w parkingu podziemnym i na parkingu przy budynku, w którym Spółka wynajmuje pomieszczenia biurowe. Pomiędzy kolejnymi wynajmami kluczyki samochodowe znajdują się w sejfie w biurze firmy. W większości pojazdów jest już zamontowany system monitorowania GPS, w trakcie rozwoju firmy Spółka będzie wyposażać w nie kolejne pojazdy. Wypożyczalnia dostarcza zawsze klientowi pojazd z pełnym zbiornikiem paliwa i oczekuje zwrotu pojazdu z takim samym stanem. W związku z tym samochód podstawiony dla Klienta ma pełen zbiornik paliwa, za który faktura jest wystawiana na Spółkę i ona ponosi koszt i ujmuje ją w kosztach swojej działalności. Z tego paliwa korzysta się także w celu dojazdu do serwisów czy myjni przed następnym wynajmem. Koszt tego paliwa nie jest wliczany w koszt umowy najmu pojazdu. W trakcie umowy najmu pojazdy są tankowane przez Klientów, którzy wykorzystują pojazd. Faktury VAT za zakup paliwa są wystawiane na ich firmy i oni także ujmują je w kosztach swojej działalności. W momencie gdy pojazd jest niedotankowany, klient osobiście musi pojechać na stację i dotankować samochód. Wnioskodawca monitoruje ilość zużytego paliwa na podstawie protokołu przekazania pojazdu, na którym jest to wyszczególnione.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy prowadząc firmę wynajmującą auta Spółka musi zgłaszać auta na formularzu VAT-26 i prowadzić ewidencję przebiegu pojazdów, żeby móc odliczać 100% VAT-u od leasingu (wynajmu) pojazdu, zakupionego paliwa oraz zakupionych usług i materiałów związanych z eksploatacją pojazdu.

W przedmiotowej sprawie istotne są zwłaszcza przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Co do zasady w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Wnioskodawca wskazał, że pojazdy opisane we wniosku są przeznaczone tylko i wyłącznie do oddania w używanie na podstawie umów najmu. Auta nigdy nie są wykorzystywane do celów prywatnych. Spółka nie zatrudnia pracowników. Jedynymi osobami, które mają dostęp do pojazdów są Współwłaściciele Spółki, wykorzystujący prywatne pojazdy w celu załatwiania spraw spółki. Czyli wykorzystanie pojazdów do celów prywatnych jest fizycznie niemożliwe. Nadzorowanie pojazdów jest obsługiwane przez specjalistyczny portal do zarządzania flotą plus zewnętrzny monitoring GPS. Pomiędzy kolejnymi umowami najmu, samochody są garażowane w parkingu podziemnym i na parkingu przy budynku, w którym Spółka wynajmuje pomieszczenia biurowe. Pomiędzy kolejnymi wynajmami kluczyki samochodowe znajdują się w sejfie w biurze firmy.

Tym samym, w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, umożliwiający dokonanie odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z pojazdami samochodowymi. Jednakże, Wnioskodawca może skorzystać z tego prawa, jeżeli wypełni - wskazane wcześniej - warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 z zastrzeżeniem ust. 5 ustawy.

Powołany przepis art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W przedmiotowej sprawie należy wskazać na pkt 1 lit. c tej regulacji. Zgodnie z tymi przepisami, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy ma zastosowanie jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

W przedmiotowej sprawie warunki są spełnione, ponieważ Spółka prowadzi wynajem samochodów osobowych, a pojazdy wskazane we wniosku są przeznaczone tylko i wyłącznie na wynajem.

Tym samym, skoro ww. pojazdy, będą przeznaczone tylko i wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu (dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze) i Zainteresowany wprowadził zasady zakazujące ich używania do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą oraz podjął działania wykluczające możliwość użycia ich do celów prywatnych - Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi pojazdami bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzającej ich wykorzystanie wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, skoro Wnioskodawca podjął ww. działania wykluczające możliwość użycia przedmiotowych pojazdów do celów prywatnych - w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonych do napędu tych pojazdów, wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zatem Wnioskodawca - w celu uzyskania prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesienie wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, wykorzystywanymi tylko i wyłącznie do prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, polegającej na ich oddaniu w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, które - jak wskazał Zainteresowany - nigdy nie są wykorzystywane do celów prywatnych współwłaścicieli Spółki - nie ma obowiązku prowadzenia w odniesieniu do tych pojazdów ewidencji ich przebiegu, a tym samym - w myśl art. 86a ust. 12 ustawy, nie ma obowiązku złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl