ILPP1/443-734/13-5/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2013 r. (data wpływu do: BKIP w Toruniu 6 sierpnia 2013 r., BKIP w Lesznie 13 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 października 2013 r. (data wpływu 25 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi zarządzania nieruchomością - jest prawidłowe.

W dniu 6 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi zarządzania nieruchomością. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 października 2013 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 1 lipca 2013 r. Miejski Zakład Komunalny Spółka z o.o. (zwany dalej Zarządcą) zawarł umowę ze Wspólnotą Mieszkaniową w sprawie wykonywania na zlecenie Wspólnoty czynności zarządzania częściami wspólnymi tej nieruchomości. Za wykonywane czynności Zarządca otrzymuje wynagrodzenie umowne. Na podstawie informacji otrzymanych od Zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej ustalono, że nieruchomość składa się z apartamentów uzdrowiskowych i nie posiada w planie zagospodarowania przestrzennego funkcji mieszkalnej. W tej sytuacji Wnioskodawca ustalił, że wynagrodzenie za usługę zarządzania tą nieruchomością nie spełnia warunków § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zgodnie z którym zwalnia się od podatku od towarów i usług usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczone na zlecenie, z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych (PKWiU ex 68.32.11.0 i PKWiU ex 68.32.12.0). W tej sytuacji do wynagrodzenia objętego fakturą z dnia 25 lipca 2013 r. podatnik naliczył podatek VAT w podstawowej stawce - 23%.

W uzupełnieniu z dnia 22 października 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że wykonywane na zlecenie Wspólnoty czynności zarządzania częściami wspólnymi nieruchomości nie obejmują wyceny nieruchomości. Przedmiotem zarządzania są części wspólne nieruchomości. Zarządca nie wykonuje czynności związanych z zarządzaniem wyodrębnionymi lokalami, które stanowią indywidualną własność współwłaścicieli.

W oparciu o decyzję z dnia 24 listopada 2006 r. wydaną przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dotyczącą pozwolenia na użytkowanie budynku o powierzchni użytkowej sanatoryjno-wypoczynkowej - 1872,31 m² oraz powierzchni użytkowej leczniczej - 62,50 m^2, budynek został sklasyfikowany na podstawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w pozycji PKOB 1212, jako budynek zakwaterowania turystycznego, pozostałe. Zarządca przy świadczeniu usługi zarządzania tą nieruchomością przyjął klasyfikację PKWiU 68.32.13.0. i uznając, że nie posiada prawa do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.) naliczył podatek VAT w podstawowej stawce - 23%.

Przy ustalaniu klasyfikacji PKWiU podatnik nie uwzględnił informacji otrzymanej od współwłaścicieli dotyczącej zapisów wprowadzonych w księgach wieczystych założonych dla wyodrębnionych w tej nieruchomości lokali, w których w podrubryce 1.4.4 - Lokal, w poz. 5 przeznaczenie lokalu wpisano "lokal mieszkalny". Zdaniem Wnioskodawcy, taki wpis nie posiada związku z pierwotnym przeznaczeniem budynku, określonym w pozwoleniu na użytkowanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca świadcząc usługę zarządzania nieruchomością ma prawo zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług określone w § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sprecyzowanym w piśmie z dnia 22 października 2013 r., zakwalifikowanie nieruchomości do PKOB 1212 jako budynku zakwaterowania turystycznego, pozostałe oraz PKWiU 68.32.13.0 wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Według Zainteresowanego, nawet długotrwałe, faktyczne zamieszkiwanie w apartamentach uzdrowiskowych nie daje mu prawa do zastosowania PKWiU 68.32.12.0, które dotyczy zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi i uprawnia go do zwolnienia od VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że usługą jest każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Zatem przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Stosownie do art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia w wielu przypadkach odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia stawki podatku VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Należy wskazać, że od 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z roku 2008, stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić, jaką należy zastosować stawkę podatku VAT, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji usługi wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Oznacza to, że wymienioną wyżej stawkę, tj. 23%, należy stosować, jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa, jak też rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Na mocy § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczone na zlecenie, z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych (PKWiU ex 68.32.11.0 i PKWiU ex 68.32.12.0).

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku albo wyłączenia tylko do towarów lub usług, należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce - nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług). Wynikająca z konkretnego załącznika do ustawy bądź rozporządzenia stawka VAT, zwolnienie bądź wyłączenie dotyczy wyłącznie danego towaru lub danej usługi z danego grupowania - konkretnego towaru lub konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Z powyższego § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia jednoznacznie wynika, że elementem warunkującym prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dla czynności zarządzania nieruchomościami, jest charakter oraz przeznaczenie nieruchomości, w odniesieniu do której usługa ta jest świadczona.

Wobec tego należy wskazać, że zwolnieniem od podatku od towarów i usług objęte są jedynie te usługi zarządzania nieruchomościami, które mieszczą się w grupowaniach PKWiU z roku 2008 wymienionych w przywołanym wyżej przepisie § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, a więc dotyczą nieruchomości mieszkalnych i są świadczone na zlecenie, a jednocześnie nie są usługami w zakresie wyceny nieruchomości mieszkalnych.

W związku z tym zastosowanie zwolnienia od podatku na mocy § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, uzależnione jest od mieszkalnego charakteru całej zarządzanej nieruchomości, nie zaś od przeznaczenia poszczególnych, znajdujących się w niej lokali. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zarządzanie odnosi się nie do nieruchomości jako całości, ale do pojedynczego lokalu znajdującego się w tej nieruchomości. W tej sytuacji bowiem taki pojedynczy lokal należy traktować jak odrębną nieruchomość.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "nieruchomość mieszkalna", w tym zakresie należy zatem powołać się na definicję zawartą w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). W świetle Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne. Budynki mieszkalne wg PKOB, to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, natomiast w przypadkach gdy proporcja powierzchni wykorzystywanej na cele mieszkalne jest mniejsza, budynek klasyfikowany jest jako niemieszkalny (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca - będący Zarządcą - zawarł umowę ze Wspólnotą Mieszkaniową w sprawie wykonywania na zlecenie Wspólnoty czynności zarządzania częściami wspólnymi tej nieruchomości. Za wykonywane czynności Zarządca otrzymuje wynagrodzenie umowne. Na podstawie informacji otrzymanych od Zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej ustalono, że nieruchomość składa się z apartamentów uzdrowiskowych i nie posiada w planie zagospodarowania przestrzennego funkcji mieszkalnej.

Wnioskodawca wskazał, że wykonywane na zlecenie Wspólnoty czynności zarządzania częściami wspólnymi nieruchomości nie obejmują wyceny nieruchomości. Przedmiotem zarządzania są części wspólne nieruchomości. Zarządca nie wykonuje czynności związanych z zarządzaniem wyodrębnionymi lokalami, które stanowią indywidualną własność współwłaścicieli.

W oparciu o decyzję wydaną przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego budynek został sklasyfikowany na podstawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w pozycji PKOB 1212, jako budynek zakwaterowania turystycznego, pozostałe. Ponadto Zarządca przy świadczeniu ww. usługi zarządzania tą nieruchomością przyjął klasyfikację PKWiU 68.32.13.0.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, jak również przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że usługi zarządzania częściami wspólnymi nieruchomości, które wykonuje Wnioskodawca na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 68.20.13.0 - usługi zarządzania nieruchomościami niemieszkalnymi świadczone na zlecenie, z uwagi na fakt, że dotyczą nieruchomości niemieszkalnej nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia.

Jednocześnie należy zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują obniżonej stawki podatku dla usług polegających na zarządzaniu nieruchomością niemieszkalną, co skutkuje opodatkowaniem przedmiotowych czynności stawką podatku w wysokości 23%.

Podsumowując, Wnioskodawca świadcząc usługę zarządzania nieruchomością nie ma prawa zastosować zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi zarządzania nieruchomością. Natomiast kwestia dotycząca wskazania czy nieruchomość składająca się z apartamentów uzdrowiskowych może być uznana za nieruchomość mieszkalną została załatwiona postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 6 listopada 2013 r., nr ILPP1/443-734/13-4/AW.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.