ILPP1/443-733/08-3/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zespołu Szkół Ogólnokształcących, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2008 r. (data wpływu 28 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat medialnych za które obciążane jest przedszkole - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat medialnych za które obciążane jest przedszkole.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Siedziba Wnioskodawcy połączona jest z niepublicznym przedszkolem, które otrzymało swoją część powierzchni od Urzędu Miasta na statutowe prowadzenie przedszkola. W związku z tym, iż kiedyś stanowiło to jedną nieruchomość dostęp do mediów jest jeden. Zużycie wody odczytywane jest z głównego wodomierza, a energia elektryczna i cieplna z liczników głównych. Wszystkie liczniki zarejestrowane są na Wnioskodawcę, co wiąże się z tym, że faktury dotyczące opłat za media wystawiane są na Zainteresowanego. W związku z tym, że Zainteresowany jest jednostką samorządu terytorialnego, jego obowiązkiem jest ponoszenie wydatków związanych z działalnością jednostki. Po otrzymaniu faktury za media Wnioskodawca dokonuje obciążenia przedszkola za zużytą energię elektryczną, cieplną i wodę wg wskazań zainstalowanych podliczników i wyliczeń odnoszących się do zajmowanej powierzchni. Otrzymany zwrot stanowi pomniejszenie poniesionych wydatków finansowanych z budżetu miasta za opłacenie faktury (refundację). Zainteresowany zaznacza, iż zajmowana część nieruchomości przez przedszkole nie jest powiązana z Wnioskodawcą umową najmu. Zainteresowany nie świadczy odpłatnych lub nieodpłatnych usług dla przedszkola i nie stanowi to dochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy obciążenie faktycznie poniesionymi wydatkami stanowiącymi koszt niepublicznego przedszkola za media i nie będącymi dochodem szkoły stanowi podstawę do opodatkowania podatkiem VAT, w świetle art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku obciążenia związanego z poniesionymi wydatkami z tytułu opłat medialnych stanowiących koszt niepublicznego przedszkola nie podlega ono opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie jest to dochód Wnioskodawcy, a jedynie refundacja poniesionych wydatków. Zainteresowany nie dokonuje sprzedaży energii cieplnej, wodnej czy elektrycznej dla przedszkola, a jedynie udostępnia korzystanie z mediów. Zdaniem Wnioskodawcy nie jest to odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak stanowi art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 i ust. 3 oraz w art. 8 ust. 2). W dorobku orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. W tym miejscu należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Reasumując, dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przedmiotowej sprawie podmioty - o których mowa we wniosku - dokonały w sposób dorozumiany czynności prawnej skutkującej - na gruncie ustawy podatkowej - świadczeniem usługi. Świadczą o tym wykonywane w sposób systematyczny czynności, w szczególności sposób rozliczania się podmiotów. Ten z kolei w dokonywanej przez Wnioskodawcę postaci wskazuje na dokonywanie tzw. "refakturowania".

Polskie prawo podatkowe nie definiuje pojęć "refakturowanie" kosztów i "refakturowanie" usług. Regulacje w tym zakresie zostały natomiast zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006, Nr 347/1 z późn. zm.).

"Refakturowanie" usług przewiduje art. 28 Dyrektywy, zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Celem refakturowania jest przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danych usług nie wykonał.

"Refaktura" jest zwykłą fakturą VAT, tyle że wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. W rezultacie więc ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że siedziba Wnioskodawcy połączona jest z niepublicznym przedszkolem. Dostęp do mediów nie został wyodrębniony na poszczególne jednostki. W konsekwencji zużycie wody odczytywane jest z głównego wodomierza, energia elektryczna i cieplna odczytywana jest z liczników głównych. Wymienione urządzenia zarejestrowane są na Wnioskodawcę co skutkuje wystawianiem faktur za przedmiotowe media, na Zainteresowanego.

Po otrzymaniu faktury za media Wnioskodawca dokonuje obciążenia przedszkola za zużytą energię elektryczną, cieplną i wodę, wg wskazań zainstalowanych podliczników i wyliczeń odnoszących się do zajmowanej powierzchni. Otrzymany zwrot stanowi pomniejszenie poniesionych wydatków finansowanych z budżetu miasta za opłacenie faktury (refundację). Część nieruchomości zajmowana przez przedszkole, nie jest powiązana z Wnioskodawcą umową najmu. Zainteresowany stwierdza, iż nie świadczy odpłatnych lub nieodpłatnych usług dla przedszkola, a zwrot kosztów w konsekwencji nie stanowi dochodu dla szkoły.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy czynności opisane przez Wnioskodawcę wykonywane są na rzecz przedszkola, stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, stanowią podstawę opodatkowania. Wnioskodawca występuje w roli pośrednika a otrzymany zwrot poniesionych wydatków stanowi podstawę opodatkowania VAT, gdyż jest on w istocie wynagrodzeniem za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej opodatkowania opłat medialnych przedszkola. Rozstrzygnięcie w zakresie opodatkowania najmu sali sportowej zostało zawarte w dniu 24 października 2008 r. w interpretacji nr ILPP1/443-733/08-2/MK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.