ILPP1/443-727/09-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2009 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego (...): 6 maja 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 22 czerwca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2009 r. (data wpływu: 24 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 24 lipca 2009 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 26 sierpnia 1999 r. Wnioskodawca zakupił nieruchomość niezabudowaną o charakterze rolnym o powierzchni całkowitej 1,3870 ha. Powyższa nieruchomość składała się z jednej działki i została zakupiona do majątku osobistego. W latach 2003 i 2004 Zainteresowany dokonał podziału przedmiotowej nieruchomości na 13 oddzielnych działek. Dokonując podziału geodezyjnego nie zostały założone osobne księgi wieczyste dla wyodrębnionych działek. Wszystkie one są wpisane do tej samej księgi wieczystej.

W roku 2004 Zainteresowany dokonał sprzedaży 4 wyodrębnionych działek osobom fizycznym, w tym roku planuje sprzedaż 9 działek z przedmiotowej nieruchomości.

Działki te nie są działkami o charakterze rolnym, tylko przeznaczone są pod zabudowę. Wynika to z faktu, iż w międzyczasie Gmina... dokonała uchwałą Rady Gminy przekwalifikowania gruntów rolnych na przeznaczone pod zabudowę.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nie prowadzącą żadnej działalności gospodarczej. Wykonuje zawód w żaden sposób niezwiązany z profesjonalnym obrotem na rynku nieruchomości.

Zainteresowany pragnie podkreślić, że grunt ten zakupił 10 lat temu jako grunt rolny, nie dokonywał jego przekwalifikowania, a więc tym samym jego działania w żaden sposób nie mają zawodowego charakteru związanego z osiąganiem dochodów ze sprzedaży nieruchomości w drodze profesjonalnego obrotu.

W złożonym w dniu 24 lipca 2009 r. uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany oświadczył, iż przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta z zamiarem wykorzystywania jej do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca nabył ją bez żadnego celu, gdyż dysponował określonymi środkami finansowymi, które mógł przeznaczyć na sfinalizowanie bliżej nieokreślonego zakupu.

Nieruchomość nie była, ani nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej, w tym również rolniczej. Grunt nie był, ani nie jest przedmiotem umowy dzierżawy (użyczenia). Sprzedawane działki w momencie sprzedaży będą niezabudowane.

Wnioskodawca nie był, ani nie jest rolnikiem ryczałtowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż każdej kolejnej części opisanej nieruchomości powoduje konsekwencje w zakresie naliczenia przez Wnioskodawcę podatku VAT od wartości sprzedanej działki.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż każdej kolejnej części przedmiotowej nieruchomości nie powoduje konieczności naliczenia podatku VAT. Zainteresowany nie zalicza się do żadnej z grup podatników, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, którzy są zobligowani do rozliczenia się z podatku VAT. Ponadto, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami, a jedynie wyzbywa się własnego majątku, który nabył 10 lat temu.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r.: "Sprzedaż nieruchomości podzielonej na kilka odrębnych działek budowlanych należących do majątku osobistego nie jest profesjonalną działalnością gospodarczą i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie powyższych przepisów, stwierdzić należy, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności w jakich dokonana jest czynność podlegająca opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Z kolei, w celu ustalenia, czy dostawa działek wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem podmiotu wykonującego czynność jest jej dokonywanie w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Podkreślić należy, iż transakcji sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę, które powstały w wyniku przekształcenia gruntów rolnych, można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Zamiar dokonania sprzedaży wydzielonych niezabudowanych (przeznaczonych pod zabudowę) działek ma niewątpliwie charakter powtarzalny, a warunek zamiaru dokonania tych czynności w sposób częstotliwy zostaje tu wypełniony.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca dysponując określonymi środkami finansowymi, które mógł przeznaczyć na sfinalizowanie bliżej nieokreślonego zakupu, w roku 1999 nabył do majątku osobistego niezabudowaną nieruchomość o charakterze rolnym. Przedmiotowa nieruchomość została zakupiona bez żadnego celu. W latach 2003 i 2004 Zainteresowany dokonał podziału nieruchomości na 13 oddzielnych działek, z czego 4 działki zostały sprzedane. Obecnie planuje sprzedać pozostałe 9 działek. Uchwałą Rady Gminy powyższy grunt został przekwalifikowany z gruntów rolnych na grunty przeznaczone pod zabudowę.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nie prowadzącą żadnej działalności gospodarczej, w tym również rolniczej. Nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Grunt nie był, ani nie jest przedmiotem umowy dzierżawy (użyczenia).

W świetle powyżej przytoczonych przepisów dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej, co może mieć miejsce również przy czynności dokonanej jednorazowo.

Odnosząc powyższe uwagi do opisu sprawy należy stwierdzić, iż elementem istotnym, przesądzającym o uznaniu planowanych przez Zainteresowanego działań, (tj. dostawa działek budowlanych) za prowadzenie działalności gospodarczej, poza częstotliwością dokonywanej sprzedaży, jest także ustalony cel nabycia nieruchomości oraz czynności przygotowawcze, jakich dokonał Wnioskodawca w związku z rozpoczęciem sprzedaży. Nie jest bowiem działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy dostawa (sprzedaż) majątku prywatnego, wykorzystywanego dla zaspokojenia potrzeb osobistych. W rozpoznawanej sprawie jednak taka sytuacja nie występuje. Z opisu przedstawionego przez Zainteresowanego wynika, iż w roku 1999 posiadając określone środki finansowe nabył on bez żadnego celu nieruchomość o charakterze rolnym. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, w tym również rolniczej. Wnioskodawca nie wykazał nadto, iż nieruchomość zakupił wyłącznie na własne potrzeby, np. mieszkaniowe (majątek osobisty), niezwiązane z zamiarem dalszej sprzedaży gruntu. Za istotny należy również uznać fakt podziału nieruchomości na 13 działek, co związane było wprawdzie ze zmianą charakteru nieruchomości (z rolnej na budowlaną), jednak wskazuje na podjęcie przez Wnioskodawcę świadomych działań zmierzających do sprzedaży działek w sposób częstotliwy, w celu osiągnięcia korzyści finansowej.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż dostawa działek będzie realizowana z zamiarem ich powtarzania i zmierza do nadania im zorganizowanego charakteru. Dostawy kilku działek nie można zaliczyć do czynności jednorazowej. Istotnym jest, iż w momencie dokonywania pierwszej dostawy działki Wnioskodawca będzie miał zamiar dokonać kolejnych czynności tego rodzaju. Także zakres i skala przedsięwzięcia (sprzedaż 4 działek i zamiar sprzedaży kolejnych 9 działek) oraz podjęte przez sprzedającego działania (dokonanie przed sprzedażą podziału nieruchomości na działki), wskazują na zamiar dokonywania sprzedaży w sposób częstotliwy, a więc w okolicznościach przesądzających o prowadzeniu działalności gospodarczej.

Zaznaczyć przy tym należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonywania (tydzień, miesiąc, rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą korzystać z podmiotowego zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 tej ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ustawy, zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdza się, iż opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

W omawianej sprawie, Zainteresowany sprzedaje - jak sam wskazał we wniosku - grunty przeznaczone pod zabudowę. Zatem dostawa przedmiotowych działek nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, gdyż nie są spełnione przesłanki zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Reasumując, sprzedaż każdej działki stanowiącej część nieruchomości opisanej we wniosku będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej 22% stawki podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.