ILPP1/443-712/08-2/BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2008 r. (data wpływu: 18 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 18 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W latach 2003 i 2007 Spółka nabyła od innego podmiotu bez podatku od towarów i usług prawo wieczystego użytkowania działek oznaczonych w ewidencji rejestru gruntów jako użytki rolne zabudowane oraz rowy. W planie zagospodarowania przestrzennego działki stanowią tereny aktywności gospodarczej.

Obecnie od Agencji Nieruchomości Rolnych Spółka nabyła w drodze umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego prawo własności działek. Transakcja została potwierdzona fakturą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek od towarów i usług, naliczony od opłaty należnej za przekształcenie użytkowania wieczystego gruntu, zabudowanego budynkami spełniającymi kryterium art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w pełne prawo własności dokonane na podstawie umowy sprzedaży przez Agencję Nieruchomości Rolnych, podlega odliczeniu od podatku należnego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ przekształcenie jest odpłatne i zostało dokonane na podstawie umowy sprzedaży, Spółka ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tej opłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Według art. 2 pkt 6 ww. ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu. Z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego (art. 32 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jako użytkownik wieczysty gruntu zabudowanego używanymi budynkami w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nabyła w drodze umowy sprzedaży prawo własności gruntu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane - stosownie do art. 43 ust. 2 ww. ustawy - rozumie się:

Przepis art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

* miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;

* użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Użyte w przytoczonym przepisie sformułowanie "użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych" wskazuje na całkowity okres użytkowania towarów w działalności opodatkowanej, a nie na okres liczony od momentu zakończenia modernizacji, czy od momentu przekroczenia kwoty wydatków poniesionych na modernizację.

Przepis art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 20-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Na podstawie ust. 4 powołanego artykułu obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązujących rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont), a także wartość kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 cyt. ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się gruntu. W praktyce oznacza to, że grunt opodatkowany jest taką stawką podatku od towarów i usług jak budynki lub budowle trwale z nim związane.

Dla prawidłowego określenia przedmiotu dostawy w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym należy przywołać przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Stosownie do art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. I tak na mocy przepisu szczególnego art. 235 § 1 Kodeksu cywilnego, budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

W świetle przytoczonych przepisów nie powinno budzić wątpliwości, że budynki i budowle lub ich części posadowione na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z uwagi na fakt, że budynki posadowione na gruncie stanowiącym przedmiot dostawy należą do użytkownika wieczystego, który nabywa grunt, przedmiotem dostawy będzie w istocie jedynie grunt. Dlatego też w okolicznościach opisanych we wniosku nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące zwolnienia od podatku, tj. art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz określenia podstawy opodatkowania, tj. art. 29 ust. 5.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom jedynie w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednocześnie trzeba zaznaczyć, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zostało ograniczone. Ustawodawca przyznał bowiem podatnikowi wspomniane prawo nie tylko pod warunkiem zaistnienia przesłanek pozytywnych, ale także pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, wymienionych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jedna z takich przesłanek negatywnych została określona w art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. W myśl wskazanego przepisu kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika, towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie ma zastosowania ograniczenie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Art. 88 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy stanowi bowiem, że przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów.

Reasumując, Wnioskodawczyni ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury dokumentującej sprzedaż gruntu (przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności) pod warunkiem wykorzystywania gruntu do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia innych przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.