ILPP1/443-711/12-5/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Komandytowej, reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2012 r. (data wpływu 31 lipca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 października 2012 r. (data wpływu 5 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 31 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego. Wniosek uzupełniono w dniu 5 października 2012 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przeprowadzana jest restrukturyzacja działalności prowadzonej przez Sp. z o.o. (dalej "Spółka"). Na dzień przystąpienia do restrukturyzacji w Spółce prowadzona jest przede wszystkim działalność górnicza. Spółka jest właścicielem złoża serpentynitu antygorytowego i zajmuje się wydobyciem surowca z tego złoża, a na dzień przystąpienia do restrukturyzacji także przerobem surowca na kruszywo, a następnie sprzedażą kruszywa.

Spółka jest też właścicielem nieruchomości, które nie są związane z działalnością górniczą. Żaden z powyższych rodzajów działalności prowadzonej przez Spółkę nie został wyodrębniony w formie oddziału. Działalność górnicza prowadzona jest przez Spółkę w ramach zakładu górniczego w rozumieniu przepisów ustawy prawo geologiczne i górnicze. Na dzień przystąpienia do restrukturyzacji wewnątrz zakładu górniczego nie dokonano jednak wyodrębnienia poszczególnych obszarów działalności, tj. nie funkcjonuje odrębny zakład wydobywczy, czy produkcyjny. Spółka nie wyodrębniała dla celów rachunkowych ani zarządczych kosztów i przychodów związanych odrębnie z wydobyciem i odrębnie z produkcją.

W ramach prowadzonej restrukturyzacji część majątku Spółki zostanie nabyta przez Wnioskodawcę - Spółka komandytowa (dalej "Spółka Komandytowa"). Spółka Komandytowa będzie wykorzystywać składniki majątku nabyte od Spółki do prowadzenia działalności gospodarczej, która podlega opodatkowaniu VAT. Restrukturyzacja jest przeprowadzona w następujący sposób:

ETAP 1

Zbycie maszyn, urządzeń i nieruchomości służących działalności produkcyjnej na rzecz Spółki Komandytowej. W ramach Etapu I restrukturyzacji Spółka zbywa na rzecz Spółki Komandytowej składniki majątkowe związane z prowadzeniem działalności produkcyjnej - nieruchomości oraz wybrane maszyny i urządzenia. Przed dokonaniem zbycia niektóre z działek stanowiących własność Spółki są dzielone, gdyż są one wykorzystywane na działalność wydobywczą i produkcyjną. Dlatego też przed dniem zbycia (przeniesienia własności) nieruchomości zawarte zostały umowy przedwstępne (o których mowa w dalszej części opisu sprawy). Przed zawarciem umów przedwstępnych działki wykorzystywane były przez Spółkę zarówno na działalność wydobywczą, jak i produkcyjną.

W ramach Etapu I restrukturyzacji Spółka Komandytowa nabywa własność działek o numerach ewidencyjnych 352/1, 269/5 oraz 271 oraz znajdujących się na tych działkach budynków i budowli, jak również maszyn i urządzeń służących do przerobu surowca na kruszywa o różnych frakcjach. Spółka nabyła prawo użytkowania wieczystego tych działek oraz własność znajdujących się na nich budynków i budowli (z wyjątkiem jednego fundamentu pod maszynę - myjkę, zbiornika retencyjno-osadowego oraz budynku portierni, znajdujących się na działce 352/1) z mocy prawa z dniem 21 października 1991 r., co zostało potwierdzone decyzją Wojewody z dnia 24 czerwca 1996 r., (dalej "Decyzja"). Zgodnie z Decyzją nabycie nastąpiło w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości. Nabycie własności budynków, budowli i innych urządzeń znajdujących się na gruncie nastąpiło nieodpłatnie. Również nieodpłatnie ustanowiono prawo użytkowania wieczystego gruntu. Przy nabyciu nie naliczano podatku VAT. W konsekwencji Spółka nie odliczała VAT naliczonego. Następnie, w dniu 4 listopada 2011 r., Spółka zawarła ze Skarbem Państwa umowę sprzedaży, na mocy której Skarb Państwa sprzedał Spółce jako użytkownikowi wieczystemu prawo własności działek będących przedmiotem tego użytkowania wieczystego. W konsekwencji doszło do przekształcenia prawa użytkowania wieczystego przysługującego Spółce do ww. działek w prawo własności. Czynność ta była czynnością odpłatną, ale nie podlegała opodatkowaniu VAT. Tym samym, Spółka nie odliczała podatku VAT z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntu w prawo własności.

Zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej z dnia 19 maja 2006 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy zbywane w ramach Etapu I restrukturyzacji działki oznaczone są symbolem PG - "przeznaczone na powierzchniową eksploatację kopaliny oraz działalność przemysłowo-składową związaną z jej przerabianiem i zwałowaniem mas ziemnych lub skalnych".

Działka 352/1 ma powierzchnię równą 4,66 ha i jest zabudowana. Na działce znajdują się budynki i budowle, które Spółka nabyła na mocy Decyzji (np. obiekty wstępnego i wtórnego kruszenia, sortownia, drogi, niektóre fundamenty pod maszyny, plac składowy, zbiornik paliwa, itp.). Jak była o tym mowa, wszystkie budynki i budowle nabyte na mocy Decyzji były nabyte bez podatku VAT. Spółka nie dokonywała żadnych ulepszeń dotyczących tych budynków i budowli, które były równe lub wyższe od 30% wartości początkowej tych obiektów. Ponadto na działce znajduje się budynek portierni wybudowany przez Spółkę w roku 1996. Budynek ten nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych Spółki i nigdy nie był przedmiotem amortyzacji. Został on ujawniony dopiero w związku z wyceną, która miała miejsce w roku 2012 (wycena była zlecona w związku z planowaną restrukturyzacją). Spółka zakłada, że odliczano VAT od towarów i usług nabywanych w związku z budową portierni, jednakże dokładne potwierdzenie tego faktu jest utrudnione z uwagi na upływ czasu (nawet jednak, jeśli VAT ten nie był odliczany, to Spółka zakłada, że istniało prawo do odliczenia VAT naliczonego i dlatego Spółka Komandytowa prosi o przyjęcie tego założenia przez organ podatkowy przy wydawaniu interpretacji). Budynek portierni nie był przez Spółkę ulepszany. Innymi słowy od roku 1996 Spółka nie ponosiła żadnych nakładów na ten budynek. Na działce 352/1 znajduje się również zbiornik retencyjno-osadowy (budowla), który został przez Spółkę nabyty w roku 1997. Przy nabyciu tego zbiornika Spółka odliczyła VAT naliczony, gdyż czynność nabycia tego zbiornika była czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT. Spółka nie ponosiła nakładów inwestycyjnych o wartości przekraczającej 30% wartości początkowej zbiornika. Na działce 352/1 znajduje się dodatkowo jedna budowla (o bardzo małej powierzchni w porównaniu do całego obszaru działki 352/1), która stanowi fundament pod maszynę (myjkę). Fundament ten został wybudowany przez Spółkę. Spółka odliczyła VAT naliczony od towarów i usług związanych z budową fundamentu. Fundament ten został oddany do używania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych Spółki) w sierpniu 2011 r. i jest przez Spółkę amortyzowany. Działki 269/5 i 271 nie są zabudowane budynkami. Na działkach tych znajdują się budowle takie jak drogi i place częściowo o nawierzchni bitumicznej oraz fundamenty pod maszyny.

Wszystkie z budowli Spółka nabyła na podstawie Decyzji (bez odliczania VAT). Spółka nie dokonywała żadnych ulepszeń dotyczących tych obiektów, które były równe lub wyższe od 30% ich wartości początkowej.

Na działkach 352/1, 269/5 i 271 znajdują się również maszyny i urządzenia służące do produkcji kruszywa (przesiewacze, kruszarki, wagi, przenośniki taśmowe, itp.). Spółka - celem zapewnienia stabilności - niektóre maszyny i urządzenia zamontowała na specjalnej betonowej podbudowie (fundamencie). Maszyny i urządzenia - z uwagi na sposób ich nabycia - można podzielić na:

W związku ze zbyciem na rzecz Spółki Komandytowej maszyn, urządzeń oraz nieruchomości służących do działalności produkcyjnej, Spółka zbyłaby na rzecz Spółki Komandytowej również niektóre składniki majątkowe stanowiące wyposażenie biura, wyposażenie laboratorium, wybrane samochody i inne środki transportu, sprzęt komputerowy, itp. Spółka Komandytowa podkreśla przy tym, że nie wszystkie składniki majątkowe byłyby przedmiotem zbycia.

Spółka nie dokonywałaby sprzedaży drukarki, zespołu komputerowego, monitora, wybranych samochodów osobowych, itp. Przedmiotem sprzedaży dokonywanej w ramach Etapu 1 restrukturyzacji - co do zasady - byłyby posiadane przez Spółkę zapasy kruszywa. Spółka Komandytowa zobowiązałaby się do nabycia wszystkich zapasów już wyprodukowanego przez Spółkę kruszywa, przy czym sprzedaż zostałaby rozłożona w czasie. Co do zasady, Spółka Komandytowa kupowałaby kruszywo w zależności od aktualnych potrzeb. (Kwestie dotyczące nabycia kruszywa określa umowa o współpracy zawarta między Spółką a Spółką Komandytową).

Spółka Komandytowa poza zakupem składników majątkowych niezbędnych do produkcji kruszywa przejmuje również wszystkich pracowników Spółki, z wyjątkiem prezesa. Ponieważ Spółka Komandytowa nabywa składniki majątkowe, w oparciu o które - w przeważającej mierze - zorganizowany jest u Spółki proces świadczenia pracy, pracownicy zostają przejęci na zasadach określonych w art. 23 (1) § 1 Kodeksu pracy. Ponieważ w Spółce pozostanie działalność wydobywcza, trzech sztygarów, kierownik kopalni oraz księgowa zostają zatrudnieni w Spółce na 1/4 etatu, a w Spółce Komandytowej na 3/4 etatu.

Spółka Komandytowa wyjaśnia, że dwie działki tj. 352/1 i 269/5 są obecnie przedmiotem podziału (są wydzielane z działek o większej powierzchni nr 352 oraz 269/3). Spółka Komandytowa jest bowiem zainteresowana jedynie zakupem tej części działek, w granicach których nie jest prowadzona działalność wydobywcza. Z uwagi na konieczność podziału działek postanowiono, że celem sprzedaży działek 352/1, 269/5 i 271 oraz znajdujących się na nich budynków i budowli zostaje najpierw zawarta umowa przedwstępna.

W umowie przedwstępnej dotyczącej sprzedaży nieruchomości Spółka zobowiązuje się również do zbycia na rzecz Spółki Komandytowej niektórych maszyn i urządzeń (w szczególności maszyn i urządzeń produkcyjnych znajdujących się na zbywanych działkach). W umowie przedwstępnej zostają wprowadzone określone warunki - dopiero po ich ziszczeniu możliwe będzie zawarcie umowy rozporządzającej. Jednym z warunków jest dokonanie podziału zbywanych działek (tekst jedn.: wydzielenie działki 352/1 i 269/5). Drugim warunkiem jest wyrażenie przez bank, w którym Spółka zaciągnęła kredyty, zezwolenia na odłączenia zbywanych działek w stanie wolnym od obciążeń związanych z zaciągnięciem kredytów przez Spółkę. Zbywane przez Spółkę działki są na dzień zawarcia umów przedwstępnych obciążone hipoteką, która zabezpiecza między innymi kredyty, jakie Spółka zaciągnęła na bieżącą działalność gospodarczą, nabycie własności działek od Skarbu Państwa, itp. Hipoteki wpisane są do jednej księgi wieczystej obejmującej zarówno działki przeznaczone do zbycia w ramach I Etapu restrukturyzacji, jak i inne działki będące własnością Spółki. Spółka nie chce, aby Spółka Komandytowa ponosiła ryzyko związane z zaciągnięciem przez nią kredytów bankowych (w szczególności Spółka nie chce, aby Spółka Komandytowa przejmowała dług wynikający z umów kredytowych Spółki. Nie chce też, aby Spółka Komandytowa odpowiadała za ten dług solidarnie, czy też ponosiła odpowiedzialność jako właściciel działek obciążonych hipoteką). Innymi słowy zobowiązania kredytowe związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością pozostaną przy Spółce i nie będą przenoszone na Spółkę Komandytową. Po zawarciu umowy przedwstępnej Spółka Komandytowa nabywa prawo do korzystania z działek w zakresie ustalonym w umowie przedwstępnej (działki zostają wydane Spółce Komandytowej w posiadanie, przy czym Spółka ma prawo do korzystania z ustalonej części pomieszczeń biurowych i do korzystania z dróg znajdujących się na zbywanych działkach). Należy podkreślić, że po zawarciu ww. umowy przedwstępnej Spółka Komandytowa nie może rozporządzać nieruchomościami, czy maszynami lub urządzeniami jak właściciel (nie może np. nieruchomości zbyć). Prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel Spółka Komandytowa nabywa dopiero w chwili zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży. Jak była o tym mowa, umowa ta będzie zawarta dopiero po ziszczeniu się warunków wskazanych w umowie przedwstępnej. Zawarcie wyżej opisanej umowy przedwstępnej nie jest związane z zapłatą przez Spółkę Komandytową zaliczki.

Dodatkowo, w innej, odrębnej, umowie przedwstępnej, Spółka zobowiązuje się sprzedać Spółce Komandytowej maszyny i urządzenia (inne niż wskazane w ww. umowie przedwstępnej). Co do zasady są to maszyny i urządzenia, które są przedmiotem umów leasingowych. Spółka nie chce bowiem przenosić na Spółkę Komandytową praw i obowiązków wynikających z umów leasingowych. Dlatego też Spółka wykupuje leasingowane składniki majątku, a następnie sprzedaje je Spółce Komandytowej. Zakup maszyn i urządzeń od firmy leasingowej podlega opodatkowaniu VAT. Spółka odliczy VAT naliczony w cenie nabycia. Innymi słowy, Spółka - w umowie przedwstępnej - zobowiązuje się do sprzedaży maszyn i urządzeń będących przedmiotem umów leasingowych dopiero po nabyciu ich własności. Umowa rozporządzająca zostanie zatem zawarta dopiero po dokonaniu wykupu maszyn i urządzeń przez Spółkę (po zakończeniu umów leasingowych). Wcześniejsze zawarcie umowy rozporządzającej nie jest możliwe, gdyż właścicielami maszyn i urządzeń są firmy leasingowe. Po zawarciu umowy przedwstępnej Spółka wydaje Spółce Komandytowej maszyny i urządzenia w posiadanie. Spółka Komandytowa nie może jednak tymi maszynami i urządzeniami swobodnie rozporządzać, gdyż nie jest ich właścicielem (nie może tych maszyn zbyć, musi wykorzystywać je w sposób ustalony ze Spółką, itp.). Zawarcie umowy przedwstępnej dot. maszyn i urządzeń będących przedmiotem leasingu jest związane z zapłatą przez Spółkę Komandytową zaliczki.

W dniu zawarcia wyżej opisanych umów przedwstępnych dochodzi również do zawarcia między Spółką a Spółką Komandytową umowy o współpracy - umowa ta reguluje zasady współpracy miedzy Spółką a Spółką Komandytową dotyczące wydobycia i sprzedaży kruszywa. Spółka Komandytowa staje się wyłącznym odbiorcą kruszywa wydobywanego przez Spółkę ze złoża.

Spółka Komandytowa jest właścicielem dwóch mobilnych zakładów kruszących (urządzenia). Urządzenia te w minionym roku Spółka Komandytowa oddała w dzierżawę Spółce. Spółka wykorzystywała urządzenia do działalności produkcyjnej. Z uwagi na to, że działalność produkcyjną - w wyniku przeprowadzenia I Etapu restrukturyzacji - przejmuje Spółka Komandytowa dochodzi do rozwiązania umów dzierżawy. W konsekwencji, urządzenia te są wykorzystywane przez Spółkę Komandytową przy prowadzeniu własnej działalności produkcyjnej (tekst jedn.: działalności przejętej od Spółki). Spółka nie będzie już urządzeń tych dzierżawić, gdyż nie będą one jej potrzebne do prowadzenia działalności wydobywczej. Spółka pragnie wyjaśnić, że w prowadzonej działalności gospodarczej posługuje się często nazwą zwyczajową. Firma Spółki Komandytowej to Sp. z o.o. Spółka komandytowa. Należy jednak podkreślić, że Spółka Komandytowa posługuje się własnym logo, które różni się od logo Spółki. Spółka Komandytowa zarejestrowała swój własny znak towarowy. W związku z tym prawa do znaku towarowego, czy też do nazwy nie będą przedmiotem zbycia ani w 1 ani w 2 Etapie restrukturyzacji.

Po przeprowadzeniu Etapu 1 restrukturyzacji dojść może (chociaż nie musi) do drugiego etapu restrukturyzacji zmierzającego do przejęcia przez Spółkę Komandytową działalności wydobywczej Spółki (Etap 2). Przeprowadzenie Etapu 2 restrukturyzacji uzależnione jest od różnych czynników, między innymi od nabycia przez Spółkę Komandytową prawa do prowadzenia działalności wydobywczej (przeniesienia na Spółkę Komandytową koncesji na wydobycie). Obecnie Spółka nie wie zatem, czy dojdzie do Etapu 2 restrukturyzacji, czy też reorganizacja jej działalności będzie obejmować wyłączenie Etap I.

ETAP 2

W ramach Etapu II restrukturyzacji Spółka zbyłaby na rzecz Spółki Komandytowej składniki majątkowe związane z prowadzeniem działalności wydobywczej. Przedmiotem zbycia byłyby głównie nieruchomości stanowiące zakład górniczy (grunty wraz ze złożem). Celem przeniesienia na Spółkę Komandytową koncesji na wydobycie kopaliny ze złoża, dotychczas udzielonej Spółce, zawiera się umowę dzierżawy nieruchomości znajdujących się w obszarze górniczym. Między innymi na podstawie tej umowy Spółka Komandytowa występuje z wnioskiem o przeniesienie na jej rzecz udzielonej Spółce koncesji. Umowa dzierżawy jest warunkowa, tj. jej obowiązywanie uzależnione jest od ostateczności wydanej przez organ koncesyjny decyzji o przeniesieniu na rzecz Spółki Komandytowej ww. koncesji. Na dzień złożenia niniejszego wniosku decyzja ta nie jest ostateczna. Spółka nie podjęła jeszcze decyzji czy pozostanie jedynie wydzierżawiającym nieruchomości, w granicach których znajduje się złoże i jest prowadzona przez Spółkę działalność wydobywcza, czy też dokona zbycia tych nieruchomości w ramach wniesienia do Spółki Komandytowej aportu, chociaż nie jest wykluczone zawarcie umowy kupna-sprzedaży. W konsekwencji, w wyniku Etapu II restrukturyzacji Spółka przeniosłaby na Spółkę Komandytową składniki majątkowe wykorzystywane w ramach prowadzonego zakładu górniczego (jest to zakład górniczy w rozumieniu przepisów prawo geologiczne i górnicze). Spółka rozwiązałaby również umowy o pracę (dotyczące części etatu) z pracownikami zaangażowanymi przy wydobyciu kopaliny ze złoża.

Po zbyciu składników majątkowych na rzecz Spółki Komandytowej w Spółce pozostałyby nieruchomości, które nie są zaliczane do zakładu górniczego, tj. grunty (nieznajdujące się w obszarze zakładu górniczego). Na chwilę obecną Spółka nie uzyskuje z tytułu posiadania tych nieruchomości przychodów. Spółka ponosi jednak koszty związane z rozpoznaniem geodezyjnym tych nieruchomości, koszty związane z zapłatą podatku od nieruchomości, itp. Nie podjęto jednak dalszych kroków mających na celu dokonanie finansowego wyodrębnienia kosztów i przychodów związanych z posiadaniem działek, które nie są zaliczane do zakładu górniczego. W ramach II Etapu reorganizacji Spółka nie przenosiłaby na Spółkę Komandytową wszystkich składników majątkowych związanych z prowadzeniem działalności górniczej. Przedmiotem zbycia nie byłaby np. wybrane samochody osobowe, urządzenia techniczne takie jak np. stacja trafo, klimatyzator, transformator, itp., które są związane z działalnością polegającą na wydobywaniu surowca ze złoża.

Spółka Komandytowa wyjaśnia, że ani w ramach Etapu 1, ani w ramach Etapu 2 nie dochodziłoby do przejęcia przez Spółkę Komandytową zobowiązań Spółki:

* wynikających z umów zawartych przez Spółkę z kontrahentami np. umów dotyczących nabywania towarów lub usług i niezbędnych do prowadzenia działalności górniczej, w szczególności w ramach I i II Etapu restrukturyzacji nie doszłoby do nabycia przez Spółkę Komandytową praw i obowiązków wynikających z umów z podwykonawcami Spółki,

* Spółka Komandytowa nie przejmowałaby praw i obowiązków wynikających z umów leasingowych zawartych przez Spółkę,

* publiczno-prawnych Spółki (tekst jedn.: w szczególności zobowiązań wobec organów podatkowych). Spółka Komandytowa nie przejmowałaby też zobowiązań Spółki wynikających z zawartych umów kredytowych. Spółka Komandytowa - w ramach Etapu 1 restrukturyzacji - przejęłaby jednak zobowiązania wynikające z umowy o pracę i układów zbiorowych, gdyż - jak wyjaśniono wcześniej - Spółka Komandytowa przejęłaby wszystkich pracowników na podstawie art. 23^{1 §} 1 Kodeksu pracy. Spółka Komandytowa przejęłaby również umowy dotyczące dostawy mediów, za wyjątkiem jednak energii elektrycznej, albowiem umowę z dostawcą energii może zawrzeć jedynie właściciel nieruchomości, na której znajduje się stacja trafo, a tym jest Spółka. Możliwe jest również wstąpienie Spółki Komandytowej w prawa i obowiązki wynikające z umowy dotyczącej budowy drogi dojazdowej (umowa zawarta ze Starostwem Powiatowym).

Zarówno Spółka, jak i Spółka Komandytowa są czynnymi podatnikami podatku VAT. Celem właściwego przedstawienia opisu sprawy Spółka wyjaśnia, co następuje: Umowy przedwstępne, o których mowa w opisie zostały zawarte w dniu 29 marca 2012 r., ze skutkiem od dnia 1 kwietnia 2012 r. (tekst jedn.: w dniu 1 kwietnia 2012 r. dojdzie do przeniesienia posiadania przedmiotów umów przedwstępnych). Umowy ostateczne (rozporządzające) mają zostać zawarte po ziszczeniu się warunków wskazanych w umowach przedwstępnych, przy czym nie później niż w dniu 31 grudnia 2012 r. Umowy dzierżawy zestawów mobilno-kruszących, o których mowa w opisie zostają rozwiązane ze skutkiem na dzień 31 marca 2012 r. Umowa o współpracę zawarta zostaje w dniu 29 marca 2012 r., ze skutkiem od dnia 1 kwietnia 2012 r. Umowa dzierżawy nieruchomości, w których znajduje się złoże, na którego wydobywanie została udzielona koncesja zostaje zawarta w dniu 28 czerwca 2012 r. W dniu 16 lipca 2012 r. organ koncesyjny decyzją orzeka o przeniesieniu koncesji udzielonej Spółce na Spółkę Komandytową, która w dniu złożenia niniejszego wniosku nie jest jeszcze ostateczna.

Dodatkowo Spółka Komandytowa pragnie też wyjaśnić, że budynek portierni, jak również fundamenty pod maszynami posadowione na działce numer 352/1 nie były przez Spółkę udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy dzierżawy ani umowy najmu. Spółka wykorzystywała je we własnym zakresie, na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Budowle posadowione na działkach numer 269/5 i 271 nie były przez Spółkę udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy dzierżawy ani umowy najmu. Spółka wykorzystywała je we własnym zakresie, na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Maszyny i urządzenia, stanowiące ruchomości które zostały nabyte na podstawie Decyzji, były przez Spółkę używane przez co najmniej pół roku po nabyciu przez Spółkę prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Odnośnie innych niż ww. ruchomości, przy nabyciu których Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego, Spółka Komandytowa wyjaśnia, że co do zasady były to ruchomości używane przez Spółkę co najmniej pół roku po nabyciu przez Spółkę prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Mogą się jednak zdarzyć pojedyncze przypadki ruchomości, które są używane przez Spółkę krócej niż pół roku od dnia nabycia przez Spółkę prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Spółka Komandytowa dodaje, że Spółka - chcąc prawidłowo ustalić konsekwencje związane z planowaną restrukturyzacją - wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej (interesowało ją bowiem ustalenie skutków podatkowych z punku widzenia zbywcy składników majątkowych). Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał w tej sprawie trzy interpretacje indywidualne:

* w dniu 4 lipca 2012 r., w której stanął na stanowisku, że przedmiotem transakcji zbycia składników majątkowych opisywanej w ramach 1 Etapu restrukturyzacji nie będzie przedsiębiorstwo ani jego zorganizowana część, niezależnie od tego, czy dojdzie do dalszego etapu restrukturyzacji. W związku z tym, organ podatkowy uznał, że transakcja nie będzie wyłączona spod opodatkowania VAT,

* w dniu 4 lipca 2012 r., w której organ podatkowy wyjaśnił, które składniki majątkowe i na jakich zasadach będą opodatkowane VAT, a które będą korzystać ze zwolnienia od VAT,

* w dniu 4 lipca 2012 r., w której organ podatkowy odpowiedział na pytanie dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego. W tym wypadku Spółka zdecydowała się jednak złożyć wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Ponadto, w piśmie z dnia 2 października 2012 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku wynika, iż Spółka Komandytowa jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabyte składniki majątkowe będą służyć wyłącznie czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług. Wszystkie budynki i budowle będące przedmiotem sprzedaży nie były przez Spółkę udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy dzierżawy ani umowy najmu. Spółka wykorzystywała je we własnym zakresie, na potrzeby własnej działalności gospodarczej, która podlegała opodatkowaniu VAT. Ponadto wszystkie budynki i budowle wraz z gruntem zostały wydane do używania Spółce po zawarciu umowy przedwstępnej, o której mowa w złożonym wniosku. Nie doszło w tym zakresie do zawarcia umowy najmu ani dzierżawy. Spółka Komandytowa oczekuje, aby to organ podatkowy dokonał interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i ocenił, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż odbywać będzie się w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też nie, gdyż ma to wpływ na odpowiedź na pytanie, czy dostawa będzie opodatkowana VAT, czy będzie korzystać ze zwolnienia. Maszyny i urządzenia, stanowiące ruchomości które zostały nabyte na podstawie Decyzji, były przez Spółkę używane przez co najmniej pół roku po nabyciu przez Spółkę prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Odnośnie innych niż ww. ruchomości, przy nabyciu których Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego, Spółka Komandytowa wyjaśnia, że co do zasady były to ruchomości używane przez Spółkę co najmniej pół roku po nabyciu przez Spółkę prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Mogą się jednak zdarzyć pojedyncze przypadki ruchomości, które są używane przez Spółkę krócej niż pół roku od dnia nabycia przez Spółkę prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na fakturze wystawionej przez Spółkę zakładając, że składniki majątku, które zostały przez Spółkę uznane za opodatkowane VAT, podlegały opodatkowaniu VAT (nie korzystały ze zwolnienia z VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka Komandytowa ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na fakturze wystawionej przez Spółkę, jeśli składniki majątku, które zostały przez Spółkę uznane za opodatkowane VAT nie były zwolnione od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka Komandytowa nabywa od Spółki zespół składników majątkowych, który nie spełnia definicji przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Dlatego też, nie można w tym przypadku zastosować art. 6 pkt 1 Ustawy VAT. Transakcja sprzedaży powinna być zakwalifikowana jako czynność co do zasady podlegająca opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych. W konsekwencji, Spółka Komandytowa uważa, że może odliczyć VAT naliczony przez Spółkę zakładając, że do składników ujętych na fakturze Spółka zastosuje w sposób prawidłowy stawkę VAT, tj. składniki majątkowe uznane przez Spółkę za opodatkowane rzeczywiście będą podlegać opodatkowaniu VAT, a nie będą zwolnione od podatku VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, co do zasady, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warto przy tym zauważyć, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie jest jakimkolwiek przywilejem, czy też ulgą podatkową, ale wynika z samej konstrukcji podatku VAT. W orzeczeniu z dnia 15 stycznia 1998 r., w sprawie C-37/95, Belgische Staat przeciwko Ghent Coal Terminal NV, Europejski Trybunał Sprawiedliwości potwierdził, że system odliczeń podatku ma oznaczać całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu podatku VAT zapłaconego lub należnego w prowadzonej działalności gospodarczej. W orzeczeniu z dnia 19 września 2000 r. w połączonych sprawach C-177/99 oraz C-181/99, Ampafrance SA przeciwko Directeur des services fiscaux de Maine-et-Loire oraz Sanofi Synthelabo przeciwko Directeur des services fiscaux du Val-de-Marne, ETS wyraził z kolei pogląd, że prawo do odliczenia podatku jest integralną częścią schematu (systemu) VAT i zasadniczo nie może być ograniczane. Takie traktowanie prawa do odliczenia ma w konsekwencji zapewnić neutralność tego podatku dla przedsiębiorcy. Odnosząc się z kolei do charakterystyki związku nabywanych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych, to zdaniem Spółki Komandytowej należy do jego charakterystyki podejść w sposób racjonalny. Odliczeniu co do zasady powinien więc podlegać taki podatek naliczony, który zawarty jest w cenie towarów i usług nabytych do wykonywania czynności opodatkowanych. Jak była o tym mowa w opisie zdarzenia przyszłego, wszystkie składniki nabyte od Spółki będą wykorzystywane przez Spółkę Komandytową do prowadzenia działalności gospodarczej, która w całości podlega opodatkowaniu VAT. Zdaniem Spółki Komandytowej istnieje zatem związek pomiędzy nabywanymi od Spółki składnikami majątkowymi, a wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Spółkę Komandytową.

Prawo do odliczenia VAT z faktury Spółki nie przysługiwałoby Spółce Komandytowej, jeśli VAT zostałby naliczony przy nabyciu towarów i usług wymienionych w art. 88 ust. 1 Ustawy VAT. Spółka uważa, że w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania wyłączenia zawarte w katalogu z art. 88 ust. 1 Ustawy VAT, w szczególności art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy VAT (zakładając, że składniki majątkowe uznane przez Spółkę za opodatkowane nie podlegały zwolnieniu). Tym samym, skoro nabycie składników majątkowych od Spółki pozostaje w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych, Spółka Komandytowa jest uprawniona do pomniejszenia podatku należnego o naliczony na fakturze wystawionej przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność ta została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowa zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy. Przepis ten stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (przypadek ten nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Natomiast nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wynika z konstrukcji powołanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zatem, prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z powołanymi wyżej przepisami przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki:

* odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz

* towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli takich, które generują podatek należny.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Związek bezpośredni występuje wtedy, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę. O związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania Spółki, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany nabędzie składniki majątku od Spółki do prowadzenia działalności gospodarczej, która podlega opodatkowaniu VAT. Nabyte składniki majątkowe będą służyć wyłącznie czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W przedmiotowej sprawie przesłanka ta jest spełniona, ponieważ nabyte składniki majątkowe będą służyć wyłącznie czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług.

Zatem, Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego w fakturze dokumentującej nabyte składniki majątku, ze względu na fakt, iż składniki te będą służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, przy uwzględnieniu ograniczeń z art. 88 ustawy, poza ograniczeniem wynikającym z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Informuje się ponadto, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego. Natomiast, kwestie dotyczące zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie uznania zbywanych składników majątkowych za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część oraz opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia nieruchomości oraz ruchomości zostały rozstrzygnięte w odrębnych interpretacjach z dnia 31 października 2012 r. nr ILPP1/443-711/12-4/AI i nr ILPP1/443-711/12-6/AI.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.