ILPP1/443-704/12-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2012 r. (data wpływu 30 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości gruntowych - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem w udziale wynoszącym 1/6 części działki niezabudowanej nr 181/2, o pow. 0,46 ha położonej we wsi X. Powyższy udział Zainteresowany nabył w drodze dziedziczenia po ojcu zmarłym w dniu 1 maja 2005 r., na podstawie dziedziczenia ustawowego stwierdzonego postanowieniem Sądu Rejonowego. z dnia 24 marca 2006 r., sygn. akt (...). Natomiast ojciec Wnioskodawcy nabył nieruchomość (działkę rolną) wraz z żoną w drodze darowizny dokonanej na ich rzecz przez matkę, w dniu 18 marca 1968 r., w ramach ustawowej wspólności majątkowej.

Aktualnie współwłaścicielami nieruchomości poza Wnioskodawcą są: matka J. Ł. w 4/6 części oraz brat J. Ł. w 1/6 części, które należą do majątków osobistych każdego ze współwłaścicieli. Spadkobiercy nie przeprowadzili postępowania o dział spadku.

Nieruchomość jest wykorzystywana przez Wnioskodawców na cele rekreacyjne, a także jako ogródek przydomowy na własne potrzeby.

Wnioskodawca, jak i pozostali współwłaściciele, nie prowadzili ani nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, jak również nigdy nie wykorzystywali tej nieruchomości na cele takiej działalności. Nieruchomość ta nie była nigdy przedmiotem dzierżawy ani najmu. Wnioskodawca Z. Ł. oraz drugi współwłaściciel J. Ł. utrzymują się z zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, natomiast J. Ł utrzymuje się z emerytury.

Niedawno Wnioskodawca dowiedział się, że Gmina dokonała zmiany przeznaczenia przedmiotowej nieruchomości oraz nieruchomości sąsiednich poprzez zmianę planu zagospodarowania, dopuszczając funkcję zabudowy mieszkaniowej. Nastąpiło to na podstawie uchwały Rady Gminy podjętej w dniu 30 marca 2006 r. (...) (Dz. U. Woj. (...).) z wyłącznej inicjatywy Gminy, bez żadnej inicjatywy Wnioskodawcy oraz pozostałych współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości.

Nabywając udział w nieruchomości w wyniku spadkobrania Wnioskodawca nie miał zamiaru przekształcenia nieruchomości na cele budowlane i nigdy nie podejmował żadnych starań w tym kierunku, a jedynie wykorzystywał ją na potrzeby osobiste.

Wnioskodawca zamierza zbyć udział w tej nieruchomości, jak również pozostali współwłaściciele zamierzają dokonać zbycia swoich udziałów na rzecz osób trzecich, poprzez sprzedaż nieruchomości w całości lub dokonanie jej podziału na cztery części i zbywanie poszczególnych części nieruchomości w różnych terminach.

Wnioskodawca nie posiada na własność innych gruntów ani nie ma zamiaru w przyszłości nabywać nieruchomości lub dokonywać ich sprzedaży. Nie podejmuje działań w celu obrotu nieruchomościami, nie czyni żadnych przygotowań nieruchomości do nowej funkcji np. poprzez zbrojenie terenu, jak również nie podejmuje żadnych działań marketingowych w celu znalezienia nabywcy nieruchomości. Wnioskodawca chce sprzedać udział w nieruchomości należącej do rodziny od kilkudziesięciu lat, nie czyniąc z tego stałego źródła dochodu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Wnioskodawca uważa, że zamierzona transakcja sprzedaży nie podlega podatkowi VAT, jak również podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, iż z wnioskiem o interpretacje wystąpili wszyscy współwłaściciele przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowana transakcja sprzedaży udziału w nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy dla zaistnienia zobowiązania podatkowego z tego tytułu ma jakiekolwiek znaczenie, czy nieruchomość będzie sprzedana jednorazowo w całości, czy też podzielona na części i sprzedaż będzie dotyczyła jej poszczególnych części różnym osobom w różnych terminach.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Wnioskodawca uważa, że w opisanym wyżej stanie sprawy planowana sprzedaż należącego do niego udziału w nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nabył ten udział w drodze dziedziczenia, stając się następcą prawnym swoich wstępnych, nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w żadnej działalności gospodarczej, Wnioskodawca również nie prowadzi działalności.

W tym miejscu należy przytoczyć pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w którym na kanwie sprawy dotyczącej sprzedaży przez osobę fizyczną działek budowlanych, wskazano, że nie może być uznana za podatnika podatku VAT osoba, która dokonuje sprzedaży nawet wielu działek budowlanych kilkakrotnie, czy nawet jednorazowo, nawet w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy, gdyż ta okoliczność nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Niezbędnym jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tych czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako handlowiec. Przyjęcie natomiast, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą - jako handlowiec, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Nabycie sprzedawanych gruntów musi więc nastąpić w celach wykonywania tej działalności, czyli handlowych, a nie w innych celach. Działalność handlowa oznacza bowiem dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności. Zatem, nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach osobistych. Zbycie, nawet kilkunastu (kilkudziesięciu) działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po zmianie przeznaczenia tego gruntu, nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT z uwagi na brak przesłanek uznania tej działalności za taką (brak zawodowego, stałego charakteru).

Należy także powołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 1703/11, w którym rozstrzygnięto. że sprzedaż kilku działek budowlanych, wydzielonych - po zmianie przeznaczenia gruntów rolnych na cele budowlane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, nabytych wcześniej dla celów osobistych przez osobę fizyczną od osoby fizycznej, nie może być uznana za działalność handlową, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z uwagi na brak profesjonalnego stałego i zorganizowanego charakteru tej działalności. Przy rozstrzyganiu sprawy Sąd wskazał na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej odnoszący się do tej kwestii, w której Trybunał zajął stanowisko, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej Dyrektywą Rady 2006/138/WE - z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

TSUE stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształcanym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienonej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

W takiej sytuacji zdaniem Wnioskodawcy planowana transakcja, niezależnie od tego, czy dokonana zostanie jednorazowo, czy też częściami nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze okoliczności wskazane wyżej Wnioskodawca wnosi o uznanie stanowiska przez niego wyrażonego w niniejszym wniosku za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. V

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Ponadto, prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów niezabudowanych, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie niezabudowanym (w prawie własności nieruchomości lub w prawie użytkowania wieczystego). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności. W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Niemniej, aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy, Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej lub zabudowanej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży udziału w nieruchomości jako całości czy też udziału w nieruchomości podzielonej na działki podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ustawy - Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

W świetle powyższego należy wskazać, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest współwłaścicielem w udziale wynoszącym 1/6 części działki niezabudowanej. Powyższy udział Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia po ojcu. Aktualnie współwłaścicielami nieruchomości poza Wnioskodawcą są: matka w 4/6 części oraz brat w 1/6 części, które należą do majątków osobistych każdego ze współwłaścicieli. Spadkobiercy nie przeprowadzili postępowania o dział spadku. Nieruchomość jest wykorzystywana przez Wnioskodawców na cele rekreacyjne, a także jako ogródek przydomowy na własne potrzeby. Wnioskodawca, jak i pozostali współwłaściciele, nie prowadzili ani nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, jak również nigdy nie wykorzystywali tej nieruchomości na cele takiej działalności. Nieruchomość ta nie była nigdy przedmiotem dzierżawy ani najmu. Wnioskodawca oraz drugi współwłaściciel utrzymują się z zatrudnienia na podstawie umowy o pracę natomiast matka utrzymuje się z emerytury. Niedawno Wnioskodawca dowiedział się, że Gmina dokonała zmiany przeznaczenia przedmiotowej nieruchomości oraz nieruchomości sąsiednich poprzez zmianę planu zagospodarowania dopuszczając funkcję zabudowy mieszkaniowej. Nastąpiło to z wyłącznej inicjatywy Gminy, bez żadnej inicjatywy Wnioskodawcy oraz pozostałych współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości. Nabywając udział w nieruchomości w wyniku spadkobrania Wnioskodawca nie miał zamiaru przekształcenia nieruchomości na cele budowlane i nigdy nie podejmował żadnych starań w tym kierunku, a jedynie wykorzystywał ją na potrzeby osobiste. Wnioskodawca zamierza zbyć udział w tej nieruchomości, jak również pozostali współwłaściciele zamierzają dokonać zbycia swoich udziałów na rzecz osób trzecich, poprzez sprzedaż nieruchomości w całości lub dokonanie jej podziału na cztery części i zbywanie poszczególnych części nieruchomości w różnych terminach. Wnioskodawca nie posiada na własność innych gruntów ani nie ma zamiaru w przyszłości nabywać nieruchomości lub dokonywać ich sprzedaży. Nie podejmuje działań w celu obrotu nieruchomościami, nie czyni żadnych przygotowań nieruchomości do nowej funkcji np. poprzez zbrojenie terenu, jak również nie podejmuje żadnych działań marketingowych w celu znalezienia nabywcy nieruchomości. Wnioskodawca chce sprzedać udział w nieruchomości należącej do rodziny od kilkudziesięciu lat, nie czyniąc z tego stałego źródła dochodu.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonujący dostawy udziału w opisanej działce niezabudowanej Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Zainteresowany - jak sam twierdzi - nie wykorzystywał nieruchomości w działalności gospodarczej, jest osobą zatrudnioną na umowę o pracę. Ponadto, nieruchomość nigdy nie była udostępniana podmiotom trzecim na podstawie odpłatnych umów cywilnoprawnych takich jak umowa najmu lub dzierżawy. Wnioskodawca nabył nieruchomość w drodze spadku, a więc jako majątek osobisty wykorzystując działki na użytek własny (cele rekreacyjne oraz ogródek przydomowy na własne potrzeby). Przedmiotowa transakcja ma okazjonalny charakter, z wniosku wynika bowiem, iż Wnioskodawca nie posiada na własność innych gruntów, ani nie ma zamiaru w przyszłości nabywać nieruchomości oraz dokonywać dostaw tego rodzaju. Zainteresowany (ani pozostali współwłaściciele) nigdy nie podejmował żadnych działań mających na celu przekształcenie nieruchomości na cele budowlane oraz nie powziął żadnych starań w tym kierunku. Wnioskodawca nie angażował się także w uzbrojenie gruntu i nie podejmował czynności marketingowych w celu znalezienia nabywcy nieruchomości, co miałoby świadczyć o profesjonalnym obrocie działkami gruntu. Zatem, Zainteresowany sprzedając nieruchomość (udział w nieruchomości), korzysta z przysługującego ww. prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę udziału wynoszącego 1/6 w prawie własności działki, cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości otrzymanej w drodze spadku po zmarłym ojcu, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z dostawą ww. udziału w nieruchomości, Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług w stosunku do tej czynności. W konsekwencji, sprzedaż przedmiotowego udziału w nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż w przedmiotowej sytuacji bez znaczenia pozostaje fakt, czy nieruchomość zostanie sprzedana jednorazowo w całości, czy też zostanie podzielona na części i sprzedana jako działki różnym osobom w różnych terminach.

Informuje się, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast, w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.