ILPP1/443-7/10-5/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2009 r. (data wpływu do Biura KIP w Płocku 28 grudnia 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 4 stycznia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 marca 2010 r. (data wpływu 12 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów. w dniu 12 marca 2010 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 1 czerwca 2005 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje nieodpłatnych przekazań na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Co do zasady są to różnego rodzaju dostawy na cele promocyjne, reklamowe oraz dostawy towarów związane ze sprzedażą premiową. Przedmioty przekazywane są kontrahentom, natomiast cel przekazania zawsze jest związany z prowadzonym przedsiębiorstwem. Wnioskodawca również w przyszłości zamierza dokonywać nieodpłatnych przekazań towarów na cele, które są związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

W dniu 12 marca 2010 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek wskazując, iż Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości, gdyż nieodpłatnie przekazywane towary wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Przekazywane towary nie stanowią drukowanych materiałów reklamowych czy informacyjnych, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto, nieodpłatnie przekazywane na cele związane z prowadzoną działalnością towary są w wartości przekraczającej zarówno 5 zł, 10 zł jak i 100 zł, i nie stanowią prezentów o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wyjaśnił także, iż nieodpłatnie przekazywane towary nie stanowią próbek określonych w art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przekazanie na cele związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, analiza art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, prowadzi do wniosku, iż Spółka nie miała i nie ma obowiązku opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów należących do przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jeżeli Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem tych towarów.

W świetle dyspozycji art. 5 ust. 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania jest:

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów jest przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub części.

A zatem z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis pomija takie nieodpłatne przekazanie towarów, które zostało dokonane na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Spółka przekazując należące do niej towary promocyjne, reklamowe czy nagrody związane ze sprzedażą premiową, dokonuje nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z przedsiębiorstwem. Wszystkie wydania towarów mają związek z prowadzoną działalnością Spółki, bowiem zachęcają kontrahentów do zakupywania towarów Spółki, a tym samym mają wpływ na generowanie przychodów. Zatem związek tychże przekazań z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem jest wyraźny, i nie powinien budzić żadnych wątpliwości. z kolei, związek ten powoduje, iż nie dochodzi do spełnienia wszystkich warunków opodatkowania nieodpłatnej dostawy, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji takie przekazanie towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Spółka nie będzie obowiązana do rozliczenia w związku z nieodpłatnym przekazaniem towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem Spółki, podatku należnego.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że przepisu art. 7 ust. 2 ustawy, nie stosuje się do przekazanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy). Tym samym, w odniesieniu do przekazanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek nie będzie miał znaczenia cel dokonanego przekazania. Każde ich przekazanie nie będzie bowiem podlegało opodatkowaniu.

Stanowisko to potwierdzają liczne orzeczenia sądów administracyjnych. Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 1268/07 z dnia 20 listopada 2007 r., w przypadku gdy podatnik w celu promocji i reklamy swojej działalności przekazuje nieodpłatnie towary swoim klientom to takie przekazanie ma związek z prowadzonym przezeń przedsiębiorstwem. w ocenie Sądu od 1 czerwca 2005 r. wszelkie czynności nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w tym na cele reprezentacji i reklamy, nie podlegają VAT.

A zatem, jeżeli podatnik dokonuje nieodpłatnej dostawy towarów w celu promocji, reklamy swojego przedsiębiorstwa, to takie czynności nie powodują powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT.

Sąd podkreślił, że polskie przepisy są w tym zakresie bardziej liberalne niż Dyrektywa, natomiast przepisy Dyrektywy można stosować bezpośrednio tylko wtedy, gdy są one korzystniejsze dla podatnika niż przepisy krajowe.

Pogląd o braku obowiązku opodatkowania przekazywanych nieodpłatnie w ramach reklamy towarów wyraził również Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (wyrok z dnia 3 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 152/07), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (wyrok z dnia 3 czerwca 2006 r., sygn. akt I SA/Kr 1399/07), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (wyrok z dnia 8 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Łd 233/08) oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (wyrok z dnia 29 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Sz 52/08).

Tak też wynika z jednego z ostatnich wyroków NSA w składzie rozszerzonym z dnia 23 marca 2009 r., sygn. akt I FPS 6/08 oraz z wyroku z dnia 23 września 2009 r., sygn. akt I FSK 1154/08, a także z wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu (wyrok z dnia 23 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 508/09, I SA/Wr 509/09) czy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 kwietnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 3371/08.

W wyroku sygn. akt I SA/Wr 152/07 Sąd wskazał, iż stanowisko organów podatkowych dotyczące interpretacji art. 7 ustawy, obwiązującego przed dniem 1 czerwca 2005 r., czyli przed nowelizacją ustawy o podatku VAT, jest prawidłowe, a podatnik miał obowiązek opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Jednakże "zmiany wprowadzone do ustawy, które nabrały mocy prawnej z dniem 1 czerwca 2005 r. usunęły zapisy będące źródłem rozbieżnych interpretacji i największych kontrowersji związanych z art. 7 ust. 2 ustawy. Niespójny zapis ust. 3 zastąpiono brzmieniem "przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek". Obecnie zestawiając brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy z ust. 3, nie powinno ulegać wątpliwości, że opodatkowaniu podlega wyłącznie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa na cel inny niż związany z prowadzoną działalnością. Natomiast ze znowelizowanych przepisów art. 7 ust. 3 do ust. 7 ustawy wynika, że nie podlega opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie mające charakter darowizny wszelkich towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika.

Tym samym dokonywanie "wykładni celowościowej art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy prowadzi do rozszerzenia zakresu przedmiotowego opodatkowania (obowiązku podatkowego) w oparciu o treść przepisu ust. 3, poza zakres wskazany w normie ust. 2, wynikający z zastosowania do niej wykładni gramatycznej - uznać należy za niedopuszczalne (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 maja 2008 r., sygn. akt i FSK 600/07).

Ponadto, w kwestii konfliktu pomiędzy podatnikiem a organami podatkowymi w zakresie interpretacji obowiązujących przepisów prawa podatkowego Sąd stwierdził, że "przepisy polskiej ustawy są bardziej liberalne ponieważ nie traktują nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jako opodatkowanej dostawy. Gdy tymczasem sięgając wprost do Dyrektywy, czynność taką należałoby opodatkować. Jednak w sytuacji konfliktu pomiędzy podatnikiem i polskim organem prawo do odwołania się do postanowień Dyrektywy ma wyłącznie podatnik, a nie państwo. Państwo bowiem jest zobowiązane do zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z regulacji wspólnotowych, a jeżeli zrobiło to nieprecyzyjnie nie może obciążać konsekwencjami podatnika".

Zdaniem Spółki, w związku z faktem niewłaściwego zaimplementowania przepisów Dyrektywy do przepisów krajowych nie można stosować prowspólnotowej wykładni przepisów ustawy o VAT. Przepis krajowy, tj. istotny w przedmiotowej sprawie art. 7 ust. 2 ustawy, nie budzi wątpliwości. Zmiana jaka została wprowadzona do ustawy o podatku VAT od 1 czerwca 2005 r., dotycząca treści art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, spowodowała, że obecnie nie ma żadnych podstaw, aby kwestionować poprawność konstrukcji art. 7 ust. 2 ustawy. z tego bowiem przepisu wynika, że opodatkowane jest tylko takie nieodpłatne przekazanie, które następuje na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, oczywiście dodatkowo przy zachowaniu warunku, że podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem (wytworzeniem) przekazywanych towarów. Natomiast przepis art. 7 ust. 3 ustawy, w obecnie obowiązującym brzmieniu wskazuje, że zasad tych nie stosuje się do wszystkich towarów przekazywanych nieodpłatnie jako prezenty, próbki oraz drukowane materiały informacyjne i reklamowe, niezależnie od tego czy są one, czy też nie są związane z prowadzonym przedsiębiorstwem (za. T. Michalik, VAT komentarz rok 2007, Podatkowe komentarze Becka, Warszawa 2007 oraz A. Bartosiewicz i R. Kubacki, VAT komentarz, lex 2007 wyd. II). Zatem skoro nie istnieją wątpliwości w zakresie brzmienia przepisu krajowego, wykładnia prowspólnotowa nie jest dopuszczalna.

Podsumowując, Spółka z tytułu przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie miała i nie ma obowiązku naliczenia i zapłacenia podatku należnego, ponieważ w świetle obowiązującego od 1 czerwca 2005 r. przepisu art. 7 ust. 2 ustawy, przekazanie to, jako ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem Spółki nie podlega opodatkowaniu. a zatem, jeżeli Spółka dokonała i dokonuje nieodpłatnej dostawy w celu promocji i reklamy swojego przedsiębiorstwa, to taka czynność nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, mimo iż przy zakupie dokonano odliczenia podatku naliczonego.

Przeciwne stanowisko byłoby sprzeczne z wykładnią językową i prowadziłoby do niedopuszczalnej sytuacji, w której państwo członkowskie powołuje się na przepisy Dyrektywy, mniej korzystne dla podatnika niż przepisy krajowe.

Gdyby jednak przyjąć stanowisko przeciwne z czym Spółka się nie zgadza, iż przekazanie towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to doszłoby w takiej sytuacji do niedopuszczalnej bo sprzecznej z wykładnią językową interpretacji art. 7 ust. 2 ustawy.

Podobnie wypowiedział się Sąd w powołanym wyżej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 3 kwietnia 2007 r., sygn. akt i SA/Wr 152/07,: "brzmienie literalne art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy od 1 czerwca 2005 r. nie daje żadnych możliwości wywiedzenia z niego, że nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako zrównane z odpłatną dostawą towarów. Czynienie zatem w tym wypadku wykładni prowspólnotowej, dostosowującej w tym zakresie polskie unormowanie z uregulowaniem zamieszczonym w art. 5 (6) VI Dyrektywy prowadziłoby do niedopuszczalnej wykładni contra legem. Zatem organy nie mogą się domagać opodatkowania tych czynności w oparciu o przepis Dyrektywy. Ani treść Dyrektywy ani orzeczeń wydanych na jej podstawie nie może stanowić argumentu przemawiającego za rozszerzeniem obowiązku podatkowego podatnika wynikającego z prawa krajowego (por. J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2006, Tom l, Unimex str. 105)."

Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie powyższego stanowiska w przedmiotowej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

nbspnbsp - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Za dostawę towarów nie uznaje się natomiast - w myśl art. 7 ust. 3 ustawy - przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Na mocy art. 7 ust. 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. do dnia 31 grudnia 2007 r., przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumiało się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Należy zauważyć, iż brzmienie pkt 1 powołanego przepisu do chwili obecnej nie uległo zmianie.

Natomiast, pkt 2 ww. przepisu od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. otrzymał następujące brzmienie: "Przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary, których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli wartość rynkowa przekazanego towaru nie przekracza 5 zł".

Z kolei, od dnia 1 stycznia 2009 r. z ww. art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy wynika, iż przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary, których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekracza 10 zł.

Z kolei przez próbkę, na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest także to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

W związku z istnieniem pewnych wątpliwości związanych z interpretacją art. 7 ust. 2-7 ustawy, w oparciu o wykładnię wyłącznie językową, tut. Organ pragnie wyjaśnić, iż przy wykładni przedmiotowych przepisów ustawy należy wziąć pod uwagę zasadę racjonalności ustawodawcy oraz interpretować przepis art. 7 ust. 2 w zestawieniu z art. 7 ust. 3 ustawy. Przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek - niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wobec tego w przypadku nie objęcia regulacją art. 7 ust. 2 przekazania lub zużycia towarów przez podatnika na cele związane z jego przedsiębiorstwem, przepis art. 7 ust. 3 byłby zbędny. Skoro zatem z zakresu opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, na cele inne niż bezpośrednio związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wyłączono na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy jedynie przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, to należy uznać, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie inne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części. Gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle nie związane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nawiązuje do treści art. 5 ust. 6 obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r. VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. UE serii l Nr 145 str. 1), zgodnie z którym wykorzystanie przez podatnika dóbr tworzących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych jego lub jego pracowników lub też nieodpłatne ich przekazanie albo, ogólnie rzecz biorąc, użycie ich dla celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych dóbr lub ich części podlegałby w całości lub części odliczeniu, będzie traktowane jako dostawa za wynagrodzeniem. Postanowienie to nie obejmuje jednakże powyższych czynności zrealizowanych dla celów działalności przedsiębiorstwa, stanowiących prezenty o małej wartości i próbki.

Z regulacji tej wynika, że za dostawę towarów uważa się również wykorzystanie towarów stanowiących majątek przedsiębiorstwa:

Wskazane czynności tylko wówczas są uznawane za odpłatną dostawę towarów, jeśli podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu prawo do całkowitego lub częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Z powyższego przepisu nie wynika zatem, aby warunkiem uznania nieodpłatnego przekazania towarów za dostawę było przeznaczenie ich na cele całkowicie nie związane z przedsiębiorstwem. Także nieodpłatne przekazanie (zbycie) towarów na cele wiążące się z prowadzoną działalnością gospodarczą uznawane jest za odpłatną dostawę towarów.

Również zgodnie z obowiązującą od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywą 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE serii l Nr 347, str. 1 z późn. zm.), będącą odpowiednikiem VI Dyrektywy, tego rodzaju nieodpłatne przekazania towarów podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, będącego odpowiednikiem art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy Rady, wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Analizując powołane wyżej przepisy Dyrektyw należy stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności.

W związku z powyższym, aby zachować wykładnię przepisów krajowych zgodną z unormowaniami unijnymi, należy przyjąć za właściwą interpretację, która jest zgodna z celami VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. oraz Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.

Z treści opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca od 1 czerwca 2005 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje nieodpłatnych przekazań na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Co do zasady są to różnego rodzaju dostawy na cele promocyjne, reklamowe oraz dostawy towarów związane ze sprzedażą premiową. Przekazywane towary nie stanowią drukowanych materiałów reklamowych czy informacyjnych, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto, ich wartość przekracza zarówno 5 zł, 10 zł jak i 100 zł. skutkiem czego nie stanowią prezentów o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Przekazywane przedmioty nie stanowią także próbek określonych w art. 7 ust. 7 ustawy o podatku VAT. Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości, gdyż nieodpłatnie przekazywane towary wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny wskazać należy, iż nieodpłatne przekazanie, przez Zainteresowanego towarów w ramach działań promocyjnych i reklamowych stanowi dostawę i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż przekazywane nieodpłatnie towary nie stanowią przedmiotów określonych w art. 7 ust. 3 do ust. 7 ustawy (których dostawa podlegałaby wyłączeniu z opodatkowania), oraz ze względu na przysługujące Wnioskodawcy - względem przekazywanych nieodpłatnie towarów - prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów w przedstawionym stanie faktycznym. Rozstrzygnięcie w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zostało zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-7/10-4/MK z dnia 18 marca 2010 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.