ILPP1/443-7/08-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana B. S. przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2007 r. (data wpływu 17 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowanie sprzedaży gruntów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 24 września 2001 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną nieruchomości rolne, w skład których wchodziły grunty rolne, łąki i pastwiska. Część tych nieruchomości została podzielona w trybie rolnym na mniejsze działki m.in. siedliskowe. W dniu 4 września 2002 r. został uchwalony przez Radę Gminy X plan zagospodarowania przestrzennego, według którego część nieruchomości została przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową o niskiej intensywności. W dniu 6 października 2005 r. została sprzedana działka nr 308/2 i mimo wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących stosowania przepisu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług został naliczony i odprowadzony podatek VAT w wysokości 3.006 zł W okresie od 6 października 2005 r. do 31 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca sprzedał kolejnych 14 działek odprowadzając podatek w wysokości 81.998 zł.

Wnioskodawca wraz z żoną nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Sprzedane działki pochodziły z majątku prywatnego (małżeńska wspólnota majątkowa).

Wnioskodawca przytacza wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), który przesądził na korzyść podatników spór w sprawie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych przez prywatne osoby.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, interpretacja art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy UE (obecnie art. 12 ust. 1 Dyrektywy 112 UE), była od początku wadliwa, co ostatecznie przesądził wyrok NSA, sygn. akt I FPS 3/07 na korzyść osób fizycznych nieprowadzących działalności w zakresie sprzedaży działek budowanych z majątku prywatnego. Wnioskodawca uważa również, iż powinien otrzymać zwrot naliczonego i odprowadzonego podatku VAT bez żadnych dodatkowych formalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru. Zaznaczyć przy tym należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonywania (tydzień, miesiąc, rok) ani też ilość dokonywanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonał sprzedaży 15 działek i od tej sprzedaży odprowadził podatek od towarów i usług. Ww. działki zostały nabyte jako grunty rolne, po czym część z nich Wnioskodawca podzielił na mniejsze działki m.in. siedliskowe. Rada Gminy zmieniła planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie gruntów z rolnych na tereny zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności.

Zakres i skala przedsięwzięcia (sprzedaż 15 działek) oraz podjęte przez sprzedawcę działania (wydzielenie przed sprzedażą odrębnych działek z gruntu) wskazują na dokonywanie sprzedaży w sposób częstotliwy, a więc zachodzi element przesądzający o prowadzeniu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 aktualnie obowiązującej ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika wynika, iż dokonał rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług, tym samym potwierdzając, że będzie prowadził działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, iż Wnioskodawca posiada status podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dostawa towarów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu stawką 22%. Podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9, zgodnie z którym zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Reasumując, dostawa gruntów przez Wnioskodawcę, jest czynnością podlegającą uregulowaniom zwartym w ustawie o podatku od towarów i usług, i opodatkowana jest 22% stawką podatku, zatem Wnioskodawcy nie przysługuje zwrot podatku odprowadzonego do Budżetu z tytułu wykonywania tej czynności.

W związku z powyższym drugie pytanie zadane przez Wnioskodawcę staje się bezprzedmiotowe.

Ponadto informuje się, iż powołany we wniosku wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07) zapadł w indywidualnej sprawie osadzonej w określonym stanie faktycznym, tylko do niej się zawęża i nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.