ILPP1/443-682/11-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz udokumentowania dostawy udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz udokumentowania dostawy udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wspólnie z małżonką na prawach wspólności ustawowej, nabył umową sprzedaży w formie aktu notarialnego w roku 1995 udział w 1/2 części prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz 1/2 prawa własności budynku biurowego posadowionego na tym gruncie. Udziały w prawie wieczystego użytkowania oraz 1/2 prawa własności budynku zakupione zostały w roku 1995 jako towar używany w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) ze stawką zwolnioną zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 tej ustawy. Zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu wówczas nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Budynek biurowy i udział w prawie wieczystego użytkowania gruntów nie były wpisane do ewidencji środków trwałych i nie dokonywano od niego żadnych odpisów amortyzacyjnych, a działalność gospodarcza nie została zlikwidowana. W sierpniu 2008 r. na wniosek podatnika i pozostałych dwóch współwłaścicieli - użytkowników wieczystych został dokonany podział wskazanej wyżej nieruchomości zakupionej w roku 1995. Zgodnie z ostateczną decyzją zatwierdzającą projekt podziału w wyniku podziału jednej działki zabudowanej budynkiem biurowym powstało 5 działek gruntu, z czego:

* 2 (dwie) działki niezabudowane przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną,

* jedna działka zabudowana budynkiem biurowym położona w terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną,

* dwie działki przeznaczone pod ulicę klasy dojazdowej, które z mocy prawa - art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przeszły na własność gminy.

Zarówno Wnioskodawca jak i jego małżonka prowadzą własną działalność gospodarczą i są czynnymi podatnikami VAT. Przychody i obroty w rozumieniu ustawy VAT z tytułu najmu lokali użytkowych wykazywane były w działalności gospodarczej zarówno przez Wnioskodawcę, jak i jego żonę, która prowadziła i prowadzi samodzielną działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy prowadzona była na części zakupionej w roku 1995 nieruchomości. W zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej w przedmiocie działalności Wnioskodawcy podano m.in. wynajem na własny rachunek. Obrót nieruchomościami nie jest i nie był przedmiotem działalności Wnioskodawcy i jego żony, a przychodu ze sprzedaży innych nieruchomości nigdy nie osiągnięto.

Między Wnioskodawcą, a jego żoną istnieje wspólność ustawowa.

Wnioskodawca zamierza dokonać - wspólnie z małżonką - sprzedaży 1/2 udziału w prawie wieczystego użytkowania dwóch działek gruntu niezabudowanych, przeznaczonych w obowiązującym planie miejscowego zagospodarowania pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną.

Stanowisko o opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania niezabudowanej nieruchomości zostało potwierdzone w wydanej na wniosek podatnika interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (interpretacja indywidualna nr LPP1/443-446/08-2/MK z dnia 28 lipca 2008 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami w rozumieniu ww. ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (w tym zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towaru.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę. O charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu.

Czynności te są opodatkowane jednakże tylko wtedy, gdy dokonują ich podatnicy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, tj. osoby prawna, jednostki organizacyjna niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o jakiej mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Aby dana czynność została uznana za opodatkowaną koniecznym jest zatem wystąpienie zarówno przesłanki podmiotowej, jak i przedmiotowej. Bezspornym jest, że z punktu widzenia przedmiotowego, planowana transakcja sprzedaży 1/2 udziału w prawie wieczystego użytkowania dwóch niezabudowanych działek gruntu przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. I to niezależnie, czy sprzedaż udziałów w prawie wieczystego użytkowania stanowi dostawę towarów czy też świadczenie usług.

W ocenie Wnioskodawcy z punktu widzenia podmiotowego planowana sprzedaż udziałów w prawie użytkowania wieczystego niezabudowanych gruntów - wchodzących w skład majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego żony - jest dokonywana przez Zainteresowanego jako podatnika VAT.

W myśl bowiem art. 15 ust. 1 powołanej ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ponadto, zgodnie z ust. 2 ww. art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne od rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W związku z powyższym zbycie udziału prawa użytkowania wieczystego gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w przypadku, gdy odbywa się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług lub jeśli czynność ta jest dokonywana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Reasumując, należy stwierdzić, że w opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu działek niezabudowanych, a przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku uznania czynności sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego, a przeznaczonego pod zabudowę, za czynność opodatkowaną Wnioskodawca i żona winni wystawić oddzielne faktury VAT wykazując jako podstawę opodatkowania połowę kwoty należnej Wnioskodawcy i żonie jako sprzedającym na prawach wspólności majątkowej 1/2 udziału w prawie wieczystego użytkowania działek gruntu z tytułu sprzedaży pomniejszonej o kwotę należnego podatku VAT.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, nie odnoszą się do kwestii dostaw realizowanych przez osoby będące współwłaścicielami łącznymi jak małżonkowie.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w tej ustawie, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 powyższej ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Podsumowując w ocenie Wnioskodawcy w przypadku uznania czynności sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego, a przeznaczonego pod zabudowę - za czynność opodatkowaną Wnioskodawca i żona winni wystawić oddzielne faktury VAT wykazując jako podstawę opodatkowania połowę kwoty należnej Wnioskodawcy i żonie jako sprzedającym na prawach wspólności majątkowej 1/2 udziału w prawie wieczystego użytkowania działek gruntu pomniejszonej o kwotę należnego podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się także zbycie prawa użytkowania wieczystego.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Dotyczy to również zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Ponadto, prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy - Kodeks cywilny. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie (w prawie własności nieruchomości). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności. W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu oraz w prawie użytkowania wieczystego gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Niemniej aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, należy również zauważyć, iż w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, podatnicy dokonujący dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, bez względu na wysokość osiągniętych obrotów nie mogą skorzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, .stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wskazać jednakże należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast do dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę od dnia 1 stycznia 2011 r. zastosowanie ma 23% stawka podatku.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wspólnie z małżonką na prawach wspólności ustawowej, nabył umową sprzedaży w formie aktu notarialnego w roku 1995 udział w 1/2 części prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz 1/2 prawa własności budynku biurowego posadowionego na tym gruncie. Udziały w prawie wieczystego użytkowania oraz 1/2 prawa własności budynku zakupione zostały w roku 1995 jako towar używany w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym ze stawką zwolnioną. W sierpniu 2008 r. na wniosek podatnika i pozostałych dwóch współwłaścicieli - użytkowników wieczystych został dokonany podział wskazanej wyżej nieruchomości zakupionej w roku 1995. Zgodnie z ostateczną decyzją zatwierdzającą projekt podziału w wyniku podziału jednej działki zabudowanej budynkiem biurowym powstało 5 działek gruntu, z czego 2 (dwie) działki niezabudowane przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, jedna działka zabudowana budynkiem biurowym położona w terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, oraz dwie działki przeznaczone pod ulicę klasy dojazdowej. Wnioskodawca zamierza dokonać - wspólnie z małżonką - sprzedaży 1/2 udziału w prawie wieczystego użytkowania dwóch działek gruntu niezabudowanych, przeznaczonych w obowiązującym planie miejscowego zagospodarowania pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną.

Zarówno Wnioskodawca jak i jego małżonka prowadzą własną działalność gospodarczą i są czynnymi podatnikami VAT. Przychody i obroty w rozumieniu ustawy VAT z tytułu najmu lokali użytkowych wykazywane były w działalności gospodarczej zarówno przez Wnioskodawcę, jak i jego żonę, która prowadziła i prowadzi samodzielną działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy prowadzona była na części zakupionej w roku 1995 nieruchomości. W zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej w przedmiocie działalności Wnioskodawcy podano m.in. wynajem na własny rachunek. Obrót nieruchomościami nie jest i nie był przedmiotem działalności Wnioskodawcy i jego żony, a przychodu ze sprzedaży innych nieruchomości nigdy nie osiągnięto.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż dostawa udziału wynoszącego #189; prawa użytkowania wieczystego dwóch niezabudowanych działek podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż dokonując zbycia udziału w prawie użytkowania wieczystego Wnioskodawca wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Zainteresowany wykorzystywał opisaną nieruchomość - z której zbywał będzie dwie działki gruntu - w prowadzonej działalności gospodarczej, w konsekwencji sprzedając taki grunt nie dokona dostawy elementów majątku osobistego lecz pochodzącego z działalności. Ponadto, sprzedaż udziałów w prawie użytkowania wieczystego opisanych we wniosku dwóch działek - uznanych na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy za towar - będzie czynnością o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i podlegała będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dostawa działek dokonana w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. winna być opodatkowana 23% stawką podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy. Obowiązek taki wynika natomiast z faktu, iż do opisanej dostawy brak podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż przepis ten zwalnia od opodatkowania jedynie dostawę działek niezabudowanych (prawa własności i udziału w tym prawie) innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W takim kształcie sprawy sprzedaż działek nie może korzystać ze zwolnienia od podatku także na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 powołanego rozporządzenia, gdyż odnosi się ono jedynie do prawa użytkowania wieczystego (a więc także i udziałów w takim prawie) gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

W przedmiotowej sprawie działki gruntu zostały przeznaczone zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo wielorodzinne, co uniemożliwia zastosowania zwolnienia od podatku.

Stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Z kolei § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia stanowi, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Jak wynika z powołanych przepisów aktu wykonawczego to podatnik zobowiązany jest wystawić fakturę VAT stwierdzającą dokonanie sprzedaży. Uwzględniając zatem fakt, iż Zainteresowany nie zbywa elementu majątku osobistego lecz część towarów wykorzystywanych w działalności gospodarczej, to zobligowany będzie sprzedaż udziałów w prawie użytkowania wieczystego gruntu - jako czynność podlegającą opodatkowaniu - udokumentować fakturą VAT z uwzględnieniem § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia. Jednocześnie z powołanych regulacji prawa wynika, że obowiązek udokumentowania dostawy udziału w prawie użytkowania wieczystego będą mieli także inni współwłaściciele nieruchomości (działek), tj. m.in. małżonka Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Jak stanowi art. 35 tego Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Z uwagi na powyższe, stwierdzić należy, iż skoro udział w prawie użytkowania wieczystego objęty jest ustawową wspólnością małżeńską, oznacza to, że pod względem cywilistycznym stanowi on współwłasność przysługującą niepodzielnie obydwu małżonkom. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży tego udziału stanowiącego wspólność ustawową, stronami takiej transakcji - jako równouprawnieni współwłaściciele - będzie Wnioskodawca oraz jego żona. Z uwagi na fakt, że powołane przepisy prawa cywilnego określają równe prawa dla małżonków, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca winien uwzględnić sprzedaż przedmiotowych udziałów w prawie użytkowania wieczystego gruntu, w części stanowiącej 50% ich wartości.

Reasumując, Wnioskodawca będzie zbywał stanowiący wspólność ustawową małżeńską #189; udziałów w prawie użytkowania wieczystego oraz będzie zobowiązany - występując w roli podatnika podatku VAT - ww. transakcję udokumentować fakturą VAT, w myśl art. 106 ust. 1 ustawy. Natomiast podstawę opodatkowania będzie stanowiła połowa kwoty należnej Wnioskodawcy i małżonce - jako zbywającym na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej - pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że w myśl art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając na uwadze, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Wnioskodawcę - jednego ze współwłaścicieli przedmiotowego gruntu, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli.

Pozostali współwłaściciele chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o ich udzielenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.