ILPP1/443-679/11-4/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowo-akcyjnej Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2011 r. (data wpływu 18 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku udzielonych pożyczek w roku 2008 - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku udzielonych pożyczek w roku 2008. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 lipca 2011 r. (data wpływu 18 lipca 2011 r.) o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (obecnie Spółka z o.o. spółka komandytowo - akcyjna) (dalej: "Spółka") udzieliła w październiku i listopadzie 2008 r. dwóch pożyczek akcjonariuszowi Spółki. Spółka jest i była na moment udzielania pożyczek czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka nie posiada (nie posiadała na moment udzielenia pożyczek) w zakresie swojej działalności wpisanej do krajowego rejestru sądowego usług finansowych polegających na udzielaniu pożyczek. Umowy pożyczki zostały zawarte z jednym akcjonariuszem. Spółka udzielając pożyczki działała z zamiarem częstotliwości, tj. nie wykluczała, iż w przyszłości będzie udzielać dalszych pożyczek innym podmiotom.

Z chwilą udzielania pożyczek Spółka miała zamiar udzielać dalszych pożyczek uzależniając to od posiadanych środków i zapotrzebowania na nie. Do chwili obecnej nie udzieliła ponownie pożyczek. Mimo to nie można wykluczyć, iż w przyszłości w zależności od posiadanych środków ponownie udzieli pożyczek. Spółka w związku z udzieloną pożyczką nie wystawiła faktury. Wobec powyższego Spółka rozważa, czy postąpiła prawidłowo uznając, że nie działała w charakterze podatnika.

W wyniku uzupełnienia wniosku Wnioskodawca pismem z dnia 15 lipca 2011 r. m.in. poinformował, iż usługi udzielania pożyczek dokonane przez Spółkę w roku 2008 są sklasyfikowane w grupowaniu 65.22.10-00.90 jako usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym sklasyfikowane na podstawie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy udzielone w roku 2008 przez Spółkę pożyczki w ramach umów pożyczek stanowią usługę finansową podlegającą ustawie VAT i jednocześnie zwolnioną od tego podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1, załącznik nr 4 poz. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielane pożyczki w ramach umów pożyczek stanowią usługi finansowe podlegające ustawie o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT), które na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1, załącznik nr 4 poz. 3 ustawy VAT są usługami finansowymi zwolnionymi od tego podatku.

Poniższe uzasadnienie zostało przeprowadzone w oparciu o przepisy ustawy VAT obowiązujące na moment udzielenia przedmiotowych pożyczek, tj. w roku 2008.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega świadczenie usług, które ustawa VAT w art. 8 ust. 1 definiuje jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Artykuł 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy VAT precyzuje, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zaś w rozumieniu ustawy VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Jednocześnie w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT wskazane jest, iż zwolnione od podatku VAT są usługi wymienione w załączniku 4 do ustawy VAT. Zgodnie z załącznikiem, usługi finansowe (udzielanie pożyczek) są usługami zwolnionymi.

Z uwagi na harmonizację prawa podatkowego w związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej należy mieć na uwadze przepis art. 2 ust. 1 lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. (dalej: Dyrektywa). Przepis ten stanowi, iż opodatkowaniu VAT podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Interpretacja tego przepisu powinna mieć na względzie przepis art. 9 Dyrektywy, który definiuje pojęcie podatnika jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultaty, a działalność gospodarczą jako wszelką podejmowaną działalność, a w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. W związku z analizą powyżej przytoczonych przepisów należy zwrócić uwagę, iż nie chodzi o deklarowany zakres działalności podmiotu np. w rejestrze przedsiębiorców czy w umowie Spółki, ale o faktyczny zakres podejmowanej działalności, który podmiot wykonuje w sposób profesjonalny i niezależny.

Regulacje ustawy VAT, dotyczące wskazania podmiotu, który jest podatnikiem VAT są właściwie tożsame z uregulowaniami z Dyrektywy, natomiast nieco odmiennie w art. 15 ust. 2 ustawy VAT została zdefiniowana działalność gospodarcza. Przepis ten stanowi, iż poza zakresem wskazanym w Dyrektywie działalność gospodarczą stanowią również czynności wykonane jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Tym samym Polska ustawa VAT rozszerza definicję pojęcia działalności gospodarczej oraz zakres czynności będących przedmiotem opodatkowania VAT. Niemniej jednak na taką okoliczność zezwala sama Dyrektywa, która w art. 12 stanowi, iż za podatnika państwa członkowskie mogą uznać każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ponadto ustawa VAT, ani Dyrektywa nie definiują co należy rozumieć pod pojęciem częstotliwości.

Według słownikowej definicji pojęcie częstotliwość to "częste powtarzanie się jakiejś czynności, jakiegoś zjawiska". Co więcej w ustawie VAT brak jest odwołania w definicji czynności opodatkowanych do pojęcia "przez podatnika działającego w takim charakterze", co może wskazywać na zasadność dokonania interpretacji przepisów ustawy VAT w drodze wykładni prowspólnotowej.

Ustalenie kiedy pożyczkodawca z tytułu udzielenia pożyczki podlega opodatkowaniu VAT lub jest od podatku VAT zwolniony, a kiedy czynność udzielenia pożyczki nie podlega opodatkowaniu VAT uzależnione jest od kilku czynników, które należałoby rozpatrywać łącznie.

W ocenie Spółki spełnia ona przesłanki, aby w myśl przepisów ustawy VAT uznać ją za podmiot działający w charakterze podatnika VAT z tytułu udzielania pożyczek, które to czynności, jako usługi pośrednictwa finansowego, są zwolnione od podatku VAT.

Co do zasady czynności dokonywane przez podmioty będą stanowiły działalność gospodarczą, jeżeli są wykonywane w sposób ciągły, stały. Jednakże za działalność gospodarczą uznane jest również jednorazowe wykonanie czynności, gdy z okoliczności w jakich czynność została wykonana wynika zamiar dokonywania owych czynności w sposób częstotliwy. Zatem decydujące dla uznania udzielenia pożyczki za działalność gospodarczą, a w konsekwencji za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, będzie miał zamiar jaki przyświecał pożyczkodawcy w chwili udzielenia pożyczki.

Wyłącznie czynności stanowiące działania podejmowane przez podatnika w charakterze podatnika VAT podlegają przepisom Dyrektywy oraz ustawy VAT. W interpretacjach podatkowych często wskazuje się, iż fakt podejmowania czynności w charakterze podatnika VAT oraz podleganie w tym zakresie ustawie VAT uzależnione jest od tego czy podatnik działa w ramach obrotu nieprofesjonalnego czy profesjonalnego.

Tytułem przykładu Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 7 maja 2006 r. nr ITPB2/436-27/08/RS stwierdził, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne podejmowane w ramach obrotu nieprofesjonalnego, natomiast obrót zawodowy (profesjonalny) objęty został podatkiem od towarów i usług. Zatem, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 31 marca 2008 r. nr IBPP2/443-147/08/JCI/KAN-1630/02/08 stanął na stanowisku, iż: "udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym."

Bez znaczenia dla celów ustalenia czy podmiot dokonując określonych transakcji występuje w charakterze podatnika VAT, pozostaje również okoliczność, czy czynności udzielania pożyczek zostały wskazane w zakresie przedmiotu działalności prowadzonej przez spółkę udzielającą pożyczek. Takie stanowisko przyjmują też organy podatkowe (Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 14 sierpnia 2007 r. nr ILPP1/443-41/07-2/BD "udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym").

Europejski Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu w sprawie C-142/99 pomiędzy Floridienne S.A i Berginvest S.A a Państwem Belgijskim wskazał, iż:

"ze względu na to, iż art. 2 ust. 1 VI Dyrektywy wyłącza z zakresu stosowania podatku VAT transakcje, w których podatnik nie występuje w takim charakterze, transakcje dotyczące pożyczek (...) podlegają VAT jedynie w sytuacji, gdy stanowią działalność gospodarczą podmiotu w rozumieniu artykułu 4 ust. 2 VI Dyrektywy bądź stanowią bezpośrednie, stałe i konieczne rozszerzenie działalności opodatkowanej, niewynikające jednakże bezpośrednio z tej działalności w rozumieniu artykułu 19 (2) Dyrektywy.

W przypadku spółki holdingowej udostępniającej kapitał swym spółkom zależnym, działalność ta może jako taka zostać uznana za działalność gospodarczą polegającą na korzystaniu z tego kapitału z myślą o czerpaniu zysków poprzez pobieranie odsetek w sposób ciągły, przy spełnionym założeniu, że powyższe nie jest dokonywane sporadycznie oraz nie jest ograniczone do zarządzania portfelem inwestycyjnym w taki sam sposób, jak czyniłby to inwestor prywatny (...) oraz że jest dokonywane w gospodarczym lub komercyjnym celu charakteryzującym się w szczególności, dążeniem do maksymalizacji zwrotu z inwestycji kapitałowej".

Z kolei w postanowieniu z dnia 10 września 2007 r., sygn. 1472/SPC/436-45/07/PK Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie stwierdził, co następuje: "status podatnika podatku od towarów i usług posiada podmiot prowadzący działalność gospodarczą tylko w odniesieniu do czynności, które wchodzą w zakres tej działalności. W związku z tym podatkowi od towarów i usług podlegać będą umowy pożyczki udzielane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Skoro pożyczkodawca udzielał pożyczek w przeszłości i zamierza dokonywać takie czynności w przyszłości i spełnione są inne wskazane powyżej warunki to należy uznać, iż pożyczka została udzielona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług".

Natomiast Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 6 lutego 2009 r. nr IPPP2/443-1673/08-4/PW stwierdził, że "udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu tym podatkiem, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielania czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług".

W dalszej części uzasadnienia (dotyczącego "sporadyczności" udzielania pożyczek) organ stwierdził, że "należy zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wskazuje jak należy definiować pojęcie "sporadycznie", zatem odwołując się do definicji słownikowej tego pojęcia należałoby uznać, iż "sporadyczny" oznacza zjawiający się rzadko, od czasu do czasu, nieregularnie. Wg słownika języka polskiego (wydawnictwo PWN strona internetowa - www.sjp.pwn.pl) oznacza "zjawiający się, występujący rzadko, od czasu do czasu, nieregularnie". Sporadyczność oznacza występowanie danych zdarzeń w sposób incydentalny, lecz nie wyklucza ich powtarzalności. Stąd można wywieść, że dokonana przez Wnioskodawcę czynność udzielenia pożyczki nosi cechy powtarzalności, a więc częstotliwości.

Tak więc, aby ocenić czy dana czynność może być uznana za sporadyczną należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość jej wykonywania, ale także to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności jednostki".

Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 listopada 2008 r. (nr IBPP2/443-1058/08/EJ). W interpretacji tej można przeczytać, że " (...) udzielanie przez Wnioskodawcę odpłatnej pożyczki wypełnia dyspozycje przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1, w związku z art. 8 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, niezależnie od częstotliwości i celu jej udzielenia czy statusu nabywcy, udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym".

Zatem do uznania operacji udzielenia pożyczki za usługę pośrednictwa finansowego w rozumieniu ustawy VAT konieczny jest zamiar częstotliwości takiego działania oraz działanie w charakterze podatnika VAT co zdaniem Spółki ma miejsce. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, że Spółka do chwili obecnej nie udzieliła pożyczki jak również, że nie ma pewności, czy w przyszłości udzieli jeszcze jakichkolwiek pożyczek. Spółka, mimo iż nie jest pewna nie wykluczą takiej możliwości. Ponadto udzielanie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym prowadzonej działalności.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy Spółka udzielając przedmiotowych pożyczek działała w charakterze podatnika podatku VAT w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Udzielenie przez nią pożyczek stanowiło świadczenie usług pośrednictwa finansowego, które w oparciu o stan prawny na moment udzielania pożyczki było zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT. Spółka zatem wykonywała zarówno działalność opodatkowaną jak i zwolnioną i w tym zakresie powinna odpowiednio zastosować przepisy ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż niniejszą interpretację wydano w oparciu o przepisy obowiązujące w momencie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, czyli w roku 2008.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W oparciu o art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Jak wynika natomiast z art. 8 ust. 3 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. - usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Wskazany przepis uległ zmianie z dniem 1 grudnia 2008 r. poprzez dodanie zastrzeżenia, iż przy określaniu miejsca świadczenia usług, o których mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar". Zgodnie z definicją zawartą we "Współczesnym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.), "zamiar" oznacza "intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć". Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie w ramach działalności producenta, handlowca lub usługodawcy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W przedmiotowym załączniku nr 4 zawierającym "Wykaz usług zwolnionych od podatku" pod poz. 3 wymieniono usługi pośrednictwa finansowego (sekcja J ex 65-67), z wyłączeniem:

Ustawodawca w objaśnieniach do ww. załącznika wskazał, iż zamieszczenie oznaczenia "ex" przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka udzieliła w październiku i listopadzie 2008 r. dwóch pożyczek akcjonariuszowi Spółki. Spółka jest i była na moment udzielania pożyczek czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka nie posiada (nie posiadała na moment udzielenia pożyczek) w zakresie swojej działalności wpisanej do krajowego rejestru sądowego usług finansowych polegających na udzielaniu pożyczek. Umowy pożyczki zostały zawarte z jednym akcjonariuszem. Spółka udzielając pożyczki działała z zamiarem częstotliwości, tj. nie wykluczała, iż w przyszłości będzie udzielać dalszych pożyczek innym podmiotom. Z chwilą udzielania pożyczek Spółka miała zamiar udzielać dalszych pożyczek uzależniając to od posiadanych środków i zapotrzebowania na nie. Do chwili obecnej nie udzieliła ponownie pożyczek. Mimo to nie można wykluczyć, iż w przyszłości w zależności od posiadanych środków ponownie udzieli pożyczek. Spółka w związku z udzieloną pożyczką nie wystawiła faktury. Usługi udzielania pożyczek dokonane przez Spółkę w roku 2008 są sklasyfikowane w grupowaniu 65.22.10-00.90 jako usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym - sklasyfikowane na podstawie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Reasumując, należy uznać, iż przedmiotowa usługa udzielenia pożyczek w oparciu o art. 5 ustawy, podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jednocześnie korzystała ze zwolnienia na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 1 jako usługa wymieniona w poz. 3 załącznika 4 do ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca wykonując usługę udzielenia pożyczek działał jako podatnik VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do zadanego pytania tut. Organ uznaje za prawidłowe. Natomiast pozostałe kwestie podniesione w opisie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, nie zostały rozpatrzone w nin. interpretacji, ponieważ nie dotyczą pytania sformułowanego do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości klasyfikacji towarów i usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

A zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej usług będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Zainteresowanego.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej zwolnienia od podatku udzielonych pożyczek w roku 2008 w stanie faktycznym sprawy. Rozstrzygnięcie w zakresie zwolnienia od podatku udzielania pożyczek o cechach zdarzenia przyszłego zostało zawarte w interpretacji nr ILPP1/443-679/11-5/MP z dnia 27 lipca 2011 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.