ILPP1/443-646/11-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat rocznych za użytkowanie wieczyste po scaleniu działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat rocznych za użytkowanie wieczyste po scaleniu działek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Skarb Państwa jest właścicielem nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste (działka gruntu nr 21) o powierzchni 40 698 m ^2, powyższa działka powstała po połączeniu w roku 2010 następujących nieruchomość (dz. gruntu): 8/1, 9, 10, 11, 12/1, 12/2, 13, 16, 17/4.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), zasobem nieruchomości Skarbu Państwa gospodaruje starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej. Natomiast na podstawie art. 4 pkt 9b¹ cyt. wyżej ustawy, przez starostę należy rozumieć również prezydenta miasta na prawach powiatu. Na podstawie art. 91 ustawy o samorządzie powiatowym x jest miastem na prawach powiatu. Natomiast zgodnie z art. 92 ust. 2 ww. ustawy Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż zgodnie z wyrokiem NSA sygn. akt I FSK 293/08, wydanym w sprawie dotyczącej Gminy x, w zakresie gospodarowania przez Prezydenta x nieruchomościami Skarbu Państwa, podatnikiem podatku od towarów i usług jest Gmina.

Działki o nr 8/1, 9, 10, 11, 13, 16, 17/4 zostały oddane w użytkowanie wieczyste przed dniem 1 maja 2004 r. Wobec tego opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego powyższych nieruchomości nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I FPS 1/06, opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r., gdy taka czynność nie podlegała podatkowi od towarów i usług, po wejściu w życie nowej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie podlega opodatkowaniu VAT. Natomiast działki o numerach 12/1 i 12/2 zostały oddane w użytkowanie wieczyste po dniu 1 maja 2004 r. i opłaty roczne dotyczące powyższych działek podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT. Wobec tego Gmina x rozliczała podatek VAT z tego tytułu.

W związku z powyższym połączeniu uległy działki 12/1 i 12/2 - co do których ustanowienie użytkowana wieczystego podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT oraz działki 8/1, 9, 10, 11, 13, 16, 17/4 - co do których ustanowienie użytkowania wieczystego nie podlegało opodatkowaniu powyższym podatkiem.

Łączna powierzchnia działek nr 12/2 i 12/2 wynosiła 605 m ^2, natomiast powierzchnia działek nr 8/1, 9, 10, 11, 13, 16, 17/4 wynosiła 40 093 m ².

Użytkownikami wieczystymi scalonej działki nr 21 jest aktualnie Spółdzielnia Mieszkaniowa "D" oraz 77 osób fizycznych, każdy z użytkowników wieczystych posiada określony udział w prawie użytkowania wieczystego powyższej nieruchomości. Zgodnie z art. 238 Kodeksu cywilnego, użytkownik wieczysty uiszcza właścicielowi gruntu opłatę roczną. Uzupełnieniem tego przepisu jest art. 71 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami według którego, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Opłaty roczne ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej określonej w art. 67 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wysokość stawek jest uzależniona od określonego w umowie celu, na jaki została oddana w użytkowanie wieczyste nieruchomość gruntowa. Jeżeli umowa przewiduje wykorzystanie nieruchomości na różne cele ustala się jednolitą stawkę uwzględniającą cel, który został w umowie określony jako podstawowy.

Na podstawie art. 207 Kodeksu cywilnego współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną w stosunku do posiadanych udziałów. Przepisy te mają zaś zastosowanie również do współużytkowania wieczystego co potwierdza wyrok Sądu Najwyższego (sygn. akt III CZP 103/03). Wobec powyższego dla poszczególnych użytkowników wieczystych przedmiotowej (scalonej) nieruchomości opłata roczna obliczana jest proporcjonalnie stosownie do wielkości ich udziałów we współużytkowaniu wieczystym. Największy udział w prawie użytkowania wieczystego posiada aktualnie Spółdzielnia Mieszkaniowa, tj. 88727/100000, jednakże udział ten w przyszłości będzie się zmieniał, gdyż Spółdzielnia planuje sprzedać na rzecz jej członków udziały w prawie użytkowania wieczystego ww. nieruchomości. Natomiast przykładowe udziały pozostałych współużytkowników to m.in. 191/100000, 292/100000, 245/100000, 205/100000, 338/100000.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłata roczna należna od użytkownika wieczystego z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości powstałej po scaleniu działek, co do których ustanowienie użytkowania wieczystego nastąpiło przed dniem i po dniu 1 maja 2004 r. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste. Należy zauważyć, że użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

W świetle powyższego, oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie podkreślić należy, że w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje w szczególnym momencie, tzn. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu (art. 19 ust. 16b ustawy o podatku VAT).

Jednakże w tym miejscu zaznaczyć należy, iż ustanowienie użytkowania wieczystego, które miało miejsce przed dniem 1 maja 2004 r. nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, wobec tego również opłaty roczne z tytułu takiego użytkowania wieczystego - ani nie zawierają w sobie należnego podatku, ani też nie powinny być powiększone o taki podatek na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - co potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale sygn. akt I FPS 1/06.

Mając na uwadze powyższe oraz opisany we wniosku stan faktyczny, zaistniała sytuacja, gdzie podatnik zobowiązany jest do naliczenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego dotyczącego nieruchomości połączonej z działek, co do których opłaty roczne były opodatkowane podatkiem VAT, jak i nie podlegały opodatkowaniu. Udział procentowy powierzchni działek, gdzie opłaty roczne podlegały opodatkowaniu w stosunku do powierzchni całej scalonej działki (dz. gruntu 21) wynosi zaledwie 1,48%.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż z połączenia działek powstała jedna odrębna nieruchomość od której Skarbowi Państwa w danym roku należna jest od każdego użytkownika wieczystego jedna opłata roczna. Wobec tego wykluczona jest sytuacja, w której w odniesieniu do jednej nieruchomości wnioskodawca zobowiązany byłby do naliczenia dla poszczególnych użytkowników wieczystych dwóch opłat rocznych za jeden rok (tj. jedną z podatkiem VAT, drugą bez podatku VAT).

Twierdzenie takie byłoby sprzeczne z regulacjami zarówno Kodeksu cywilnego, jak i ustawy o gospodarce nieruchomościami. Z powyższych aktów prawnych jednoznacznie wynika, iż opłata roczna należna od użytkownika wieczystego dotycząca jednej nieruchomości może być tylko jedna i niepodzielna. Ustawodawca w ustawie o gospodarce nieruchomościami wręcz nakazuje stosowanie jednolitych kryteriów przy ustalaniu wysokości opłaty rocznej.

Zgodnie z przepisami powyższej ustawy, opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej. Wysokość stawek procentowych opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego jest uzależniona od określonego w umowie celu, na jaki nieruchomość gruntowa została oddana. Natomiast w sytuacji, gdy nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste na więcej niż jeden cel, stawkę procentową opłaty rocznej przyjmuje się dla tego celu, który został określony jako podstawowy (art. 73 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). A więc przy ustalaniu opłaty rocznej, Wnioskodawca zobowiązany jest do zastosowania dla całej opłaty tylko jednego kryterium kształtującego opłatę. Powyższe potwierdza wcześniejszą opinię podatnika, iż opłata roczna należna od użytkownika wieczystego (współużytkownika wieczystego) dotycząca danego roku związana z jedną nieruchomością może być tylko jedna.

W ocenie Wnioskodawcy, w omawianym stanie faktycznym należy stwierdzić, iż opłata roczna należna od użytkownika (współużytkownika) wieczystego dotycząca połączonej działki nr 21 stanowi jedną całość a rozdzielanie jej miałoby sztuczny charakter, a więc cała opata roczna stanowi jednolitą czynność do celów stosowania podatku VAT. Za takim stanowiskiem przemawiają również przepisy Kodeksu cywilnego oraz ustawa o gospodarowaniu nieruchomościami, które nie przewidują możliwości stosowania dwóch opłat rocznych w danym roku do jednej nieruchomości. Wobec powyższego w sytuacji, gdy nieznaczna część przedmiotowej opłaty podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT (zaledwie 1,48%), natomiast główna część (ponad 98%) nie podlega opodatkowaniu, to zdaniem Podatnika, cała opłata roczna, o której mowa we wniosku, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko Podatnika znajduje potwierdzenie w wyroku ETS w sprawie C-349/96, w którym Europejski Trybunał Sprawiedliwości uznał, iż świadczenie składające się z jednolitej czynności (z ekonomicznego punktu widzenia) nie powinno być w sztuczny sposób dzielone, gdyż to mogłoby spowodować naruszenie całego systemu opodatkowania. Z kolei w wyroku w sprawie C-41/04, ETS zwrócił szczególną uwagę na konieczność dokonania analizy charakteru transakcji także z punktu widzenia nabywcy, często bowiem perspektywa nabywcy jest podstawą do ustalenia jaki jest rzeczywisty charakter świadczenia, tj. czy świadczenie złożone można podzielić na części, czy taki podział jest niemożliwy bez popadania w sztuczność. W opisanym we wnioski stanie faktycznym, bez wątpienia z punktu widzenia użytkownika wieczystego dzielenie jednej opłaty rocznej dotyczącej jednej nieruchomości na dwie opłaty miałoby sztuczny charakter, gdyż między innymi celem scalenia poszczególnych działek przez użytkownika wieczystego było ustanowienie jednej opłaty rocznej. Warto także zwrócić uwagę na wyr. ETS w sprawie C-572/07 w przypadku, gdy jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie podstawowe a inne świadczenia mają charakter pomocniczy, zdaniem ETS, świadczenie pomocnicze z punktu widzenia konsekwencji w podatku VAT, dzielą los podatkowy świadczenia podstawowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym stanie faktycznym czynnością dominującą (podstawową) jest część opłaty rocznej nie podlegającej opodatkowaniu - dotyczy ponad 98% przedmiotowej nieruchomości, natomiast czynnością podporządkowaną (pomocniczą) jest część opłaty rocznej, która podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT - dotyczy 1,48% opisanej we wniosku nieruchomości. Wobec tego mając na względzie powyższy wyrok ETS mniejsza część przedmiotowej opłaty, dla celów podatku VAT dzieli los podatkowy głównej części opłaty rocznej, tzn. opłata roczna w całości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, opłata roczna należna od użytkowania wieczystego z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości powstałej po scaleniu działek, co do których ustanowienie użytkowania wieczystego nastąpiło przed dniem i po dniu 1 maja 2004 r. w całości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44, art. 55³ Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Pasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jak również oddanie gruntu w użytkowanie stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach Kodeksu cywilnego oraz w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Z zawartych tam regulacji wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego, użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. W myśl natomiast art. 238 Kodeksu cywilnego, wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. W świetle powołanego przepisu art. 7 ustawy, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

Stosownie do art. 71 ust. 1-4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bez przetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nie przekraczający danego roku kalendarzowego.

Z powyższych przepisów wywnioskować należy, iż w przypadku użytkowania wieczystego, właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Użytkownik wieczysty w tym czasie posiada we władaniu rzecz cudzą. Jednakże jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Jako że do uznania za dostawę dla potrzeb podatku od towarów i usług wystarczające jest władanie towarem jak właściciel, a nie bycie właścicielem w sensie prawnym, dlatego też oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, co potwierdza art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W związku z tym podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zobowiązanym do opodatkowania w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste jest właściciel, tj. Skarb Państwa lub też jednostka samorządu terytorialnego.

W przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu, o czym stanowi art. 19 ust. 16b ustawy.

Powyższy przepis jest odstępstwem od ogólnej zasady powstania obowiązku podatkowego określonej w art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Czynność oddania gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, która zostaje wykonana jednorazowo (w całości), a kolejne opłaty roczne nie są płatnościami za sukcesywne wykonywanie tej czynności w kolejnych okresach (której dotyczą opłaty).

Okoliczność, że z oddaniem do użytkowania wieczystego wiążą się opłaty roczne, nie oznacza, że oddawanie do użytkowania wieczystego trwa przez cały okres na jaki zostało ustanowione i w którym wnoszone są opłaty (por. uchwała NSA z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Skarb Państwa jest właścicielem nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste (działka gruntu nr 21) o powierzchni 40 698 m ^2. Powyższa działka powstała po połączeniu w roku 2010 następujących nieruchomość (dz. gruntu): 8/1, 9, 10, 11, 12/1, 12/2, 13, 16, 17/4. Działki o nr 8/1, 9, 10, 11, 13, 16, 17/4 zostały oddane w użytkowanie wieczyste przed dniem 1 maja 2004 r. Natomiast działki o numerach 12/1 i 12/2 zostały oddane w użytkowanie wieczyste po dniu 1 maja 2004 r. i opłaty roczne dotyczące powyższych działek podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT. Wobec tego Gmina x rozliczała podatek VAT z tego tytułu.

W związku z powyższym połączeniu uległy działki 12/1 i 12/2 - co do których ustanowienie użytkowana wieczystego podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT oraz działki 8/1, 9, 10, 11, 13, 16, 17/4 - co do których ustanowienie użytkowania wieczystego niepodległo opodatkowaniu powyższym podatkiem. Łączna powierzchnia działek nr 12/2 i 12/2 wynosiła 605 m ^2, natomiast powierzchnia działek nr 8/1, 9, 10, 11, 13, 16, 17/4 wynosiła 40 093 m ².

Użytkownikami wieczystymi scalonej działki nr 21 jest aktualnie Spółdzielnia Mieszkaniowa X oraz 77 osób fizycznych, każdy z użytkowników wieczystych posiada określony udział w prawie użytkowania wieczystego powyższej nieruchomości. Zgodnie z art. 238 Kodeksu cywilnego użytkownik wieczysty uiszcza właścicielowi gruntu opłatę roczną. Dla poszczególnych użytkowników wieczystych przedmiotowej (scalonej) nieruchomości opłata roczna obliczana jest proporcjonalnie stosownie do wielkości ich udziałów we współużytkowaniu wieczystym. Największy udział w prawie użytkowania wieczystego posiada aktualnie Spółdzielnia Mieszkaniowa, tj. 88727/100000, jednakże udział ten w przyszłości będzie się zmieniał gdyż Spółdzielnia planuje sprzedaż na rzecz swoich członków udziały w prawie użytkowania wieczystego ww. nieruchomości. Przykładowe udziały pozostałych współużytkowników to m.in. 191/100000, 292/100000. 245/100000, 205/100000, 338/100000.

Wobec powyższego, powstała w wyniku scalenia, będąca własnością Gminy, a znajdująca się w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni Mieszkaniowej X oraz 77 osób fizycznych działka nie została w następstwie tej czynności ponownie oddana w użytkowanie wieczyste.

Należy zauważyć, iż do dnia 30 kwietnia 2004 r. czynność ustanowienia prawa użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zmieniła się zarówno definicja towaru, jak i zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Tym samym opłaty dotyczące czynności nie podlegającej opodatkowaniu nie mogą być objęte podatkiem od towarów i usług po wejściu w życie nowej regulacji prawnej, tj. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Reasumując, ze względu na fakt, iż przedmiotem oddania w użytkowanie wieczyste są grunty, w stosunku do których czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz takie, w stosunku do których oddanie w użytkowanie wieczyste opodatkowaniu podlega, wyłączenie bądź opodatkowanie nie może być rozszerzone na całą nieruchomość, w skład której wchodzą ww. grunty lecz winno być przyporządkowane jedynie do konkretnej części gruntu, która podlega temu wyłączeniu lub opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podkreślić należy, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę wyroki TSUE, bowiem są one rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych, a ponadto, w sprawach innych państw członkowskich, w których rozpatrywane były regulacje prawne tych państw, a nie Polski. Ponadto, w przedmiotowym stanie faktycznym nie można mówić o świadczeniu podstawowym i pomocniczym, ale o dwóch równorzędnych świadczeniach podlegających różnym regulacjom podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.