ILPP1/443-621/09-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2009 r. (data wpływu 26 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego z tytułu zużycia wody w gospodarstwie rolnym - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego z tytułu zużycia wody w gospodarstwie rolnym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Rolnik, podatnik VAT czynny, prowadzi produkcję zwierzęcą i ma duże zużycie wody. Nie odlicza podatku VAT z tego tytułu, ponieważ nie ma podlicznika na wodę dostarczaną do domu mieszkalnego. Zainstalowanie podlicznika ze względu na ilość rozgałęzień jest niemożliwe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe będzie zastosowanie rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie określenia przeciętnych norm zużycia wody (Dz. U. z 2002 r. Nr 8, poz. 70) i na jego podstawie obliczenie zużycia wody przez domowników, od którego to zużycia nie będzie odliczało się podatku VAT (art. 90 ustawy o VAT), a pozostałe zużycie będzie na produkcję opodatkowaną.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe byłoby zastosowanie norm zużycia wody przez domowników na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 stycznia 2002 r. (Dz. U. z 31 stycznia 2002 r. Nr 8, poz. 70) i nie odliczanie podatku VAT od tej ilości, natomiast pozostałe zużycie potraktować jako zużycie w gospodarstwie rolnym i odliczać podatek VAT (art. 90 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Artykuł 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy wskazuje ponadto, że kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany (rolnik), podatnik VAT czynny, prowadzi produkcję zwierzęcą i ma duże zużycie wody. Z tytułu nabycia wody nie odlicza podatku VAT, ponieważ nie ma podlicznika na wodę dostarczaną do domu mieszkalnego. Zainstalowanie podlicznika ze względu na ilość rozgałęzień jest niemożliwe.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów ustawy należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących zużycie wody w części, w jakiej jest ona wykorzystywana do produkcji rolniczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wysokość odliczenia podatku naliczonego uzależniona jest zatem od zużycia wody do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - rolniczej. Ciężar rzetelnego podziału wydatków dotyczących zużycia wody dla potrzeb produkcji rolniczej i części wykorzystywanej dla potrzeb osobistych domowników spoczywa zawsze na podatniku.

W związku z powyższym, rozliczanie przez Zainteresowanego przedmiotowych wydatków przy zastosowaniu rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie określenia przeciętnych norm zużycia wody (Dz. U. z 2002 r. Nr 8, poz. 70) należy uznać za prawidłowe, jeżeli sposób ten będzie odzwierciedlał rzeczywiste zużycie wody na cele gospodarstwa rolnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ podkreśla, iż powołany przez Zainteresowanego art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania. Bowiem przepis ten dotyczy sytuacji, gdy zakupione towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Sformułowanie "czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia" należy rozumieć jako odnoszące się np. do czynności zwolnionych. Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku VAT, to pod uwagę można wziąć tylko takie czynności (transakcje), które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym VAT.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.