ILPP1/443-62/10-2/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2010 r. (data wpływu 18 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza sprzedać niezabudowane nieruchomości rolne nabyte od osoby fizycznej w roku 2002. Przedmiotowy zakup nie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. z dokumentów wypisu z rejestru gruntów w polu "określenie konturów użytków i klas gleboznawczych", Spółka odczytuje, iż są to grunty r VI, pastwiska trwałe Ps IV, pastwiska trwałe Ps v oraz nieużytki IV. z wypisu i wyrysu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, iż są to tereny przeznaczone pod aktywizację gospodarczą z przeznaczeniem pod zagospodarowanie kompleksowe z preferencją dla dużych inwestorów. Wydział Ochrony Gruntów Rolnych, Rolnictwa i Leśnictwa Starostwa Powiatowego w X dokonał analiz przedłożonych dokumentów i stwierdził, iż na ww. gruntach występują użytki rolne klas IV, v i VI wytworzone z gleb pochodzenia mineralnego oraz nieużytki. Zgodnie z art. 11 ust. 1 art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, grunty te nie wymagają zezwolenia na wyłączenie ich z produkcji rolniczej oraz nie podlegają naliczeniu należności i opłat rocznych z tytułu wyłączenia gruntów z produkcji użytków rolnych. Od chwili zakupu do momentu sprzedaży na ww. gruntach nie prowadzono żadnych prac, w związku z powyższym przedmiotowe grunty są sprzedawane w takim samym stanie w jakim zostały zakupione.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Ustawodawca nie precyzuje w jaki sposób powinien być wyznaczany status zbywanych gruntów, tj. winno być ustalone czy są to grunty przeznaczone pod zabudowę. w przepisach prawa podatkowego brak jest jednak definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę oraz wytycznych, jakimi należy się kierować przy ocenie danego gruntu. w związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, charakter gruntu ustalić należy w oparciu o przepisy prawa miejscowego, tj. lokalne przepisy zagospodarowania przestrzennego. w sytuacji gdy dla danego terenu brak jest planu zagospodarowania przestrzennego możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT zależeć będzie także od obecnego charakteru działki, przy uwzględnieniu polityki przestrzennej Gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego. Dla określenia charakteru gruntu wykorzystać należy zatem informacje dotyczące danego terenu, takie jak np. przeznaczenie gruntu, projekt opracowywanego planu przeznaczenia, informacje zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą gruntów transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 22%, czy należy skorzystać ze zwolnienia od podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług ze zwolnienia od podatku korzystają tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. w związku z powyższym Spółka, dokonując sprzedaży przedmiotowych gruntów skorzystałaby ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w przypadku terenów niezabudowanych zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Ustawodawca nie sprecyzował, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu.

Zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań określa ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) - art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

W myśl art. 4 ust. 1 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. w przypadku jego braku, zgodnie z art. 4 ust. 2 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Według art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Natomiast dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo, gdyż nie zawierają danych o "przeznaczeniu" danego gruntu, co jest warunkiem decydującym o zwolnieniu od podatku w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a jedynie obejmują dane, w przypadku gruntów, dotyczące ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych - art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze. zm.).

Z powyższego wynika, iż o przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów - ewidencja gruntów.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca zamierza sprzedać niezabudowane nieruchomości rolne nabyte od osoby fizycznej w roku 2002. Zakup ten nie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. z dokumentów wypisu z rejestru gruntów w polu "określenie konturów użytków i klas gleboznawczych", Spółka odczytuje, iż są to grunty r VI, pastwiska trwałe Ps IV, pastwiska trwałe Ps v oraz nieużytki IV. z wypisu i wyrysu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, iż są to tereny przeznaczone pod aktywizację gospodarczą z przeznaczeniem pod zagospodarowanie kompleksowe z preferencją dla dużych inwestorów.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie będą miały ustalenia zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, iż posiadana przez Spółkę nieruchomość znajduje się na terenach przeznaczonych pod aktywizację gospodarczą z przeznaczeniem pod zagospodarowanie kompleksowe z preferencją dla dużych inwestorów. Zatem, bezsprzecznym pozostaje fakt, iż nieruchomości niezabudowane mające być przedmiotem sprzedaży znajdują się na terenach przeznaczonych pod zabudowę. Tak więc, planowana sprzedaż, nie może korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Reasumując, w oparciu o przedstawiony przez Spółkę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych nieruchomości niezabudowanych będzie opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.