ILPP1/443-613/11-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2011 r. (data wpływu 11 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 3/32 - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług. w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 3/32.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem, jest współwłaścicielką na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej, gospodarstwa rolnego, położonego we wsi B., Gmina S. Gospodarstwo to zostało nabyte w roku 1989 od rodziców w drodze umowy darowizny, dokonanej w celu uzyskania emerytury rolniczej. Jest ono wykorzystywane dotychczas do działalności rolniczej, prowadzonej przez męża Zainteresowanej.

W roku 2004 Gmina nabyła od małżonków, za odszkodowaniem, część gruntu na cele uzasadniające wywłaszczenie, tj. na budowę drogi lokalnej. Budowa drogi spowodowała znaczne zmniejszenie użyteczności rolniczej części gospodarstwa sąsiadującej z drogą, dlatego w tym obszarze zostało wydzielonych przez małżeństwo 19 działek z zamiarem ich sprzedaży.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (wprowadzonym uchwałą Rady Gminy z dnia 27 czerwca 2002 r.) działki te leżą na terenie przeznaczonym na cele budownictwa mieszkaniowego. Do działek doprowadzone zostały przyłącza elektryczne, przy okazji budowy sieci energetycznej w drodze lokalnej.

W roku 2005 dokonano sprzedaży czterech ze wspomnianych wyżej działek, a podatek VAT z tego tytułu rozliczył mąż Zainteresowanej.

W roku 2011 zamiarem Wnioskodawczyni i jej męża jest dokonanie sprzedaży kolejnej działki niezabudowanej (nr 3/32 o powierzchni 1087 m ²), wchodzącej nadal w skład gospodarstwa rolnego i stanowiącej, wg rejestru gruntów, grunty orne. W celu dokonania tej sprzedaży w dniu 25 lutego 2011 r. zawarta została z przyszłym nabywcą umowa przedwstępna.

Wnioskodawczyni jest zarejestrowaną podatniczką VAT, prowadzącą działalność w zakresie usług prawniczych. Nie prowadzi działalności rolniczej, nie wykorzystuje zarobkowo opisanej powyżej nieruchomości.

Mąż jest zarejestrowany jako podatnik VAT i prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu. W związku z prowadzeniem działalności rolniczej mąż posiada status rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., przy czym korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Grunt nie jest i nie był udostępniany innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia i innych. Wnioskodawczyni nie wyklucza, że w przyszłości dokona wraz z mężem sprzedaży kolejnych działek wchodzących obecnie w skład gospodarstwa rolnego.

Nie dokonywano jakichkolwiek czynności zmierzających do przygotowania działki o nr 3/32 do sprzedaży, poza wydzieleniem jej z gospodarstwa rolnego i wykonaniem przyłącza elektrycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż działki nr 3/32 będzie dla Wnioskodawczyni czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż opisanej nieruchomości nie będzie dokonywana przez Zainteresowaną, jako podatnika VAT, a planowana czynność nie jest objęta definicją działalności gospodarczej, zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i nie będzie podlegała VAT.

Działalnością gospodarczą, zgodnie z definicją ustawową, jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców oraz rolników, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Samodzielne prowadzenie takiej działalności przez dany podmiot sprawia, że podmiot ten jest uważany za podatnika VAT. Przedstawiona definicja nie znajdzie zastosowania w przypadku Zainteresowanej z kilku przyczyn.

(1) Przede wszystkim, sprzedając działki nabyte przed ponad dwudziestu laty w drodze przekazania gospodarstwa rolnego (a więc w sposób niegospodarczy), nie działała jako osoba prowadząca "samodzielnie działalność gospodarczą". Działalność gospodarcza, której przedmiotem jest sprzedaż nieruchomości, jest rodzajem działalności handlowej. Tego rodzaju obrót nieruchomościami, polega jednak na ich zakupie i odsprzedaży w celach zarobkowych. Nabywanie towarów w celu ich odsprzedaży jest cechą podstawową handlu. Wyzbywania się majątku prywatnego, jakie ma miejsce w przypadku Wnioskodawczyni, nie sposób utożsamiać z działalnością handlową. Podkreślić także trzeba, że w odniesieniu do zbywanego gruntu Zainteresowana nie dokonywała żadnych nakładów inwestycyjnych.

(2) Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że w jej działaniu nie występuje cecha częstotliwości, którą można określić jako stałość, powtarzalność czynności określonego rodzaju. Jednym z elementów częstotliwości działania jest niewiadoma, co do tego ile razy czynności te będą powtarzane (zamiar częstotliwości obejmuje nieokreśloną ilość transakcji, które mogą mieć miejsce w przyszłości). W przypadku osoby, która posiada gospodarstwo rolne określonej wielkości i rozporządza nim sprzedając poszczególne, wydzielone z niego części, oczywistym jest, jaka maksymalna ilość czynności zostanie dokonana. Takie transakcje nie są więc realizowane w ramach działalności wykonywanej w sposób częstotliwy (powtarzalny nieokreśloną ilość razy). Można by je ewentualnie określić jako wielokrotne, ale ustawodawca nie użył takiego sformułowania

(3) Warto również zwrócić uwagę na jeden z argumentów przytoczonych przez WSA we Wrocławiu w prawomocnym orzeczeniu z 24 stycznia 2008 r. (I SA/Wr 1377/07) odnośnie opodatkowania VAT sprzedaży gruntów należących do gospodarstwa rolnego, wskazujący na ryzyko naruszenia zasady neutralności opodatkowania.

"Należy zauważyć, że status podatnika w świetle Pierwszej Dyrektywy z 11 kwietnia1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowski w zakresie podatków obrotowych (67/227/EEC) uprawnia, co do zasady do odliczenia podatku naliczonego, stosownie do art. 2 ust. 2 (art. 1 ust. 2 zd.2 Dyrektywy 112). Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów podatku od wartości dodanej zapłaconego lub podlegającego zapłacie, w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej gwarantuje w ten sposób, że wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi (por. orzeczenie TSWE w sprawie C37/95 Belgia /Ghent Coal Terminal NV cyt. Za "VI Dyrektywą VAT, pod red. K. Sachsa s. 443). Powołany przykład sprzedaży składników majątku produkcyjnego przez inne podmioty nie uwzględnia faktu, że co do zasady przy zakupie takich składników majątkowych przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, będące istotną cechą konstrukcyjną podatku od wartości dodanej, a ewentualny brak takiego prawa jest kompensowany stosowanymi zwolnieniami od opodatkowania. W niniejszej sprawie podatnik nie ma i nigdy nie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego, gdyż nabycie gruntów rolnych nie było objęte systemem podatku VAT. Opodatkowanie sprzedaży takich gruntów skutkuje zatem w istocie opodatkowaniem całości przychodu, co pozostaje w sprzeczności z art. 2 ust. 2 Pierwszej Dyrektywy Rady (także art. 1 ust. 2 zd. 2 Dyrektywy 112)".

(4) Zdaniem Wnioskodawczyni, fakt wykorzystywania przez męża sprzedawanego gruntu do prowadzenia działalności rolniczej nie jest wystarczającym powodem, dla uznania sprzedaży za podlegającą opodatkowaniu VAT. W definicji działalności gospodarczej zamieszczonej w art. 15 ustawy o VAT wymienieni zostali również rolnicy, jednak zgodnie z ust. 4 tego artykułu "W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne".

Przepis ten oznacza, że podmiot prowadzący gospodarstwo rolne bez rejestracji do celów VAT nie jest uważany za podatnika - skoro tak, to rozstrzygnięcie, co do opodatkowania sprzedaży gruntów rolnych nie może żadną miarą opierać się na założeniu że mąż Wnioskodawczyni prowadząc działalność rolniczą posiada status podatnika, co jest wystarczającą przesłanką do opodatkowania sprzedaży gruntu. Jeżeli rolnik nie dokona rejestracji wówczas - w zakresie działalności rolniczej - podatnikiem nie jest i wynika to wprost z ustawy, więc dokonywana przez niego sprzedaż gruntu powinna być oceniana bez nawiązywania do działalności rolniczej. O opodatkowaniu takiej sprzedaży przesądzają okoliczności, takie np. jak działalność inwestycyjna na zbywanych nieruchomościach.

Ważne dla oceny pytania postawionego w niniejszym wniosku pozostaje uzasadnienie orzeczenia wydanego przez NSA w składzie siedmiu sędziów w dniu 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), w którym podkreślono miedzy innymi "nie wydaje się do obrony teza, że działający rozumnie i logicznie ustawodawca, decydując się na przyjęcie opcji określonej w art. 25 VI Dyrektywy przewidującej maksymalne uproszczenia w odniesieniu do rolników ryczałtowych (brak obowiązku rejestracji, wystawiania faktur, prowadzenia ewidencji, składania deklaracji, zwolnienie od podatku dostaw produktów rolnych i świadczenia usług rolniczych) objął jednak te podmioty wszystkimi obowiązkami podatnika, w sytuacji, gdy z różnych przyczyn (np.: choroba, kalectwo, starość, upadek sił) decydują się one na sprzedaż nie tylko gruntów, ale i maszyn, urządzeń, pojazdów nabytych w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego".

Podsumowując, Zainteresowana uważa, że planowana transakcja polega na rozporządzeniu składnikiem majątku prywatnego i nie może być traktowana jako działalność gospodarcza opodatkowana VAT z następujących powodów:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ust. 4 omawianego artykułu wskazano, że w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347/1), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie art. 12 ust. 1 lit. b) cyt. Dyrektywy wskazuje, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zarówno z brzmienia ww. przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Jednocześnie w świetle powołanych regulacji dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osoby, która dokonała okazjonalnej dostawy terenów budowlanych, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie była związana z zaspokajaniem potrzeb osobistych tej osoby.

Zgodnie z zapisem art. 2 pkt 15 ustawy, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin: "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

W myśl pkt 16 ww. artykułu, pod pojęciem gospodarstwo rolne - należy rozumieć gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

Z regulacji art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 z późn. zm.) wynika, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Z kolei przepis art. 2 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług określa, iż pod pojęciem produktów rolnych należy rozumieć towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim.

Pojęcie gospodarstwa rolnego zdefiniowano również w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W ustawie tej zdefiniowano także pojęcie przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 55 ¹ powołanej ustawy, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowi zatem zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej.

Natomiast w myśl art. 55 ³ ustawy - Kodeks cywilny, za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Biorąc pod uwagę powyższe należy przyjąć, że gospodarstwo rolne spełnia określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Celem przedsiębiorstwa, którym jest gospodarstwo rolne, zawsze jest produkcja rolnicza, bez względu na to w jaki sposób zostaną wykorzystane pożytki z tej działalności.

Należy wskazać, że rolnicy wykonujący działalność gospodarczą, w myśl regulacji prawnych zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług, są podatnikami tego podatku, z tym że dokonując dobrowolnej rejestracji uzyskują status czynnego podatnika, a w przypadku braku rejestracji - są podatnikami zwolnionymi - rolnikami ryczałtowymi.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmuje wszelką działalność, w tym wykonywaną przez rolników, należy przyjąć, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi analogiczną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza. W efekcie rolnik sprzedający działki wykorzystywane w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale jeden ze składników gospodarstwa rolnego (przedsiębiorstwa).

W przypadku, gdy rolnik wytwarza produkty rolne czyniąc to na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, wówczas sprzedaż przez niego gruntu rolnego, który stanowi integralny składnik majątkowy gospodarstwa rolnego, jest czynnością dokonywaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Pomimo, że sprzedaż działek nie mieści się w definicji działalności rolniczej oraz nie można ich uznać za produkty rolnicze, to - jak już wcześniej wskazano - prowadzenie działalności rolniczej i wytwarzanie produktów rolnych musi się odbywać na gruntach rolnych stanowiących składnik gospodarstwa rolnego. Tym samym aby rolnik mógł dokonywać produkcji roślinnej i zwierzęcej oraz innej wskazanej w art. 2 pkt 15 ustawy, a także uzyskiwać towary wymienione w zał. nr 2 do ustawy o podatku od towarów i usług (np. zboża, ziemniaki, rośliny przemysłowe, zwierzęta żywe i produkty pochodzenia zwierzęcego), niezbędny jest mu do tych czynności przedmiotowy grunt rolny, który należy traktować jako warsztat produkcyjny.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wnika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej, gospodarstwa rolnego. Gospodarstwo to zostało nabyte w roku 1989 od rodziców w drodze umowy darowizny. W roku 2004 Gmina nabyła od małżonków, za odszkodowaniem, część gruntu na cele uzasadniające wywłaszczenie, tj. na budowę drogi lokalnej. Budowa drogi spowodowała znaczne zmniejszenie użyteczności rolniczej części gospodarstwa sąsiadującej z drogą, dlatego w tym obszarze zostało wydzielonych przez małżeństwo 19 działek z zamiarem ich sprzedaży.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działki te leżą na terenie przeznaczonym na cele budownictwa mieszkaniowego Do działek doprowadzone zostały przyłącza elektryczne, przy okazji budowy sieci energetycznej w drodze lokalnej.

W roku 2005 dokonano sprzedaży czterech ze wspomnianych wyżej działek, a podatek VAT z tego tytułu rozliczył mąż Zainteresowanej.

W roku 2011 zamiarem Wnioskodawczyni i jej męża jest dokonanie sprzedaży kolejnej działki niezabudowanej (nr 3/32 o powierzchni 1087 m ²), wchodzącej nadal w skład gospodarstwa rolnego i stanowiącej, wg rejestru gruntów, grunty orne. W celu dokonania tej sprzedaży w dniu 25 lutego 2011 r. zawarta została z przyszłym nabywcą umowa przedwstępna.

Wnioskodawczyni jest zarejestrowaną podatniczką VAT, prowadzącą działalność w zakresie usług prawniczych. Nie prowadzi działalności rolniczej nie wykorzystuje zarobkowo opisanej powyżej nieruchomości.

Grunt nie jest i nie był udostępniany innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia i innych. Wnioskodawczyni nie wyklucza, że w przyszłości dokona wraz z mężem sprzedaży kolejnych działek wchodzących obecnie w skład gospodarstwa rolnego.

Nie dokonywano jakichkolwiek czynności zmierzających do przygotowania działki o nr 3/32 do sprzedaży, poza wydzieleniem jej z gospodarstwa rolnego i wykonaniem przyłącza elektrycznego.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne wskazać należy, że przeznaczona do sprzedaży nieruchomość została przez Wnioskodawczynię nabyta (na podstawie umowy darowizny) z zamiarem przeznaczenia jej do działalności rolniczej i w taki sposób jest użytkowana. Opisany we wniosku grunt stanowi bowiem składnik majątku wspólnego Zainteresowanej i jej męża oraz służy potrzebom prowadzonego gospodarstwa rolnego, którego reprezentantem jest mąż, z uwagi na fakt zarejestrowania się przez niego jako podatnika VAT czynnego. Skoro grunt wykorzystywany jest dla celów zarobkowych w sposób ciągły w prowadzonej działalności rolniczej, uznawanej przez ustawę o podatku od towarów i usług za działalność gospodarczą, trudno zgodzić się ze stanowiskiem, iż zbycie udziału w przedmiotowej nieruchomości dokonane będzie poza prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym planowana transakcja zbycia udziału w nieruchomości niezabudowanej, służącej uprzednio działalności rolniczej, podlegać będzie opodatkowaniu, jako dokonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawczyni dokonując tej czynności działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powyższego wynika, że jeśli przedmiotem dostawy są grunty niezabudowane mające charakter budowlany lub przeznaczone pod zabudowę, ich dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23%.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, podatnicy dokonujący dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, bez względu na wysokość osiągniętych obrotów nie mogą skorzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Przenosząc powyższe na grunt sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni dokonując dostawy działki nr 3/32 wydzielonej z gospodarstwa rolnego dokonuje de facto zbycia majątku należącego do przedsiębiorstwa rolnego, a nie do majątku osobistego. Uwzględniając ponadto regulacje art. 2 pkt 6 ustawy oraz art. 5 ust. 1 pkt 1 uznać należy, iż sprzedaż (dostawa) przedmiotowej działki (towarów) stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedaż działki nr 3/32 nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż zwolnienie to nie dotyczy nieruchomości przeznaczonych pod zabudowę. W konsekwencji dostawa działki podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 23%.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawczynię działki nr 3/32 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i w związku z tym będzie opodatkowana obowiązującą od 1 stycznia 2011 r. 23% stawką podatku.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając na uwadze, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współwłaścicieli przedmiotowego gruntu, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z nich, tj. dla małżonka Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.