ILPP1/443-591/14-2/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 10 lipca 2014 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 14 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej poniesione wydatki na paliwo, naprawy eksploatację samochodu służbowego oddanego do dyspozycji Nadleśniczemu, używanego do jazd w zakresie terytorialnym Nadleśnictwa i poza zasięgiem terytorialnym Nadleśnictwa (delegacje służbowe), jak i do i z miejsca jego garażowania będącego miejscem zamieszkania Nadleśniczego - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej poniesione wydatki na paliwo, naprawy eksploatację samochodu służbowego oddanego do dyspozycji Nadleśniczemu, używanego do jazd w zakresie terytorialnym Nadleśnictwa i poza zasięgiem terytorialnym Nadleśnictwa (delegacje służbowe), jak i do i z miejsca jego garażowania będącego miejscem zamieszkania Nadleśniczego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Nadleśnictwo jest - zgodnie z art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o lasach - wchodzącą w skład Lasów Państwowych państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej i reprezentującą Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia. Powierzchnia zasięgu terytorialnego Nadleśnictwa to 38633 ha i obejmuje ona 12 leśnictw. Nadleśnictwo wykonuje zadania określone w art. 4 ust. 3 ustawy o lasach, tj. prowadzi gospodarkę leśną, gospodaruje gruntami oraz innymi nieruchomościami, a nadto prowadzi ewidencję majątku Skarbu Państwa i ustala jego wartość. Funkcję reprezentanta Skarbu Państwa w zakresie zarządzanego mienia ustawa przyznaje w Nadleśnictwie Nadleśniczemu (art. 35 ust. 1 powołanej ustawy). Nadleśniczy prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną na podstawie planu urządzenia lasu oraz odpowiada za stan lasu. W szczególności Nadleśniczy kieruje Nadleśnictwem jako państwową jednostką organizacyjną, ustala organizację Nadleśnictwa, a nadto organizuje ochronę mienia i zwalczanie szkodnictwa leśnego. § 4 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe ustala, że miejscem pracy Nadleśniczego jest teren Nadleśnictwa. Określony zarówno normami ustawowymi, jak i powyższym aktem zakres obowiązków Nadleśniczego skutkuje nieograniczoną czasowo dyspozycyjnością Nadleśniczego dla wykonywania powierzonych mu obowiązków, co nabiera szczególnej doniosłości np. w sytuacjach zagrożenia klęskami żywiołowymi, takich jak pożary lasu, czy też powodzie, gdy występuje nagła potrzeba przemieszczenia się z położonego poza obszarem Nadleśnictwa miejsca zamieszkania Nadleśniczego w określone miejsce na terenie Nadleśnictwa.

Permanentna dyspozycyjność Nadleśniczego i związana z tym konieczność dysponowania pojazdem służbowym wynika także i z konieczności realizacji innych zadań, jakie stanowią akcje zwalczania szkodników, czy też nadzoru nad inwestycjami Nadleśnictwa realizowanymi na jego terenie. Dyspozycyjność Nadleśniczego wymusza w szczególności najwyższy (pierwszy) stopień zagrożenia pożarowego lasów, który obowiązuje w Nadleśnictwie. Dla realizacji określonych powyżej zadań Nadleśniczy dysponuje jako wyłączny użytkownik pojazdem służbowym stanowiącym własność Nadleśnictwa, który garażowałby na terenie miejsca swojego zamieszkania, tj. w miejscowości W. przysiółek R. oddalonej od Nadleśnictwa o około 50 kilometrów położonej poza zasięgiem terytorialnym Nadleśnictwa.

Samochód służbowy Nadleśniczego spełnia definicje pojazdu samochodowego art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, lecz nie spełnia definicji pojazdu samochodowego określonej w art. 86a ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług - jest samochodem osobowym (dalej "samochodem służbowym"). Przy wykonywaniu obowiązków służbowych od Nadleśniczego wymagana jest mobilność i stała gotowość.

Nadleśnictwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z wprowadzeniem z dniem 1 kwietnia 2014 r. zmian do ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie zasad odliczania VAT od wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, Nadleśnictwo złożyło do Urzędu Skarbowego informację VAT-26 o pojazdach służbowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, ujmując w niej samochód służbowy oddany do dyspozycji Nadleśniczemu.

Wypełniając dyspozycję art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, Nadleśniczy Nadleśnictwa wprowadził do stosowania dnia 1 kwietnia 2014 r. Regulamin korzystania z samochodów służbowych przez pracowników nadleśnictwa, stanowiący załącznik nr 1 do zarządzenia nr 9 z dnia 1 kwietnia 2014 r. Regulamin zawiera zapisy dotyczące m.in. możliwości używania samochodu służbowego wyłącznie do celów służbowych, obowiązku zdawania przez kierujących samochodem służbowym ewidencji przebiegu pojazdu pracownikowi odpowiedzialnemu za sprawy transportu w Nadleśnictwie, kontroli zasadności wyjazdów samochodem służbowym, obowiązku bieżącego prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i obowiązku kontroli prawidłowości prowadzenia tej ewidencji, odpowiedzialności materialnej za powierzony samochód służbowy, odpowiedzialności użytkownika samochodu służbowego za używanie tego samochodu niezgodnie z zasadami określonymi w Regulaminie, łącznie z odpowiedzialnością dyscyplinarną i materialną.

Regulamin obowiązuje wszystkich pracowników korzystających z samochodów służbowych będących w dyspozycji pracodawcy.

Samochody służbowe, zgodnie z zasadami korzystania z samochodów określonymi w Regulaminie, mogą być wykorzystywane w celu dojazdu do miejsca wykonywania pracy, jak też w celu odbycia podróży służbowej, a zgodnie z Regulaminem korzystania z samochodów służbowych dopuszcza się możliwość rozpoczęcia i zakończenia podróży służbowej odbywanej samochodem w miejscu zamieszkania pracownika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Nadleśnictwo, w ramach prowadzonej działalności, ma prawo wg art. 86 ust. 4 w powiązaniu z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług, do 100% odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących poniesione wydatki na paliwo, naprawy eksploatację samochodu służbowego oddanego do dyspozycji Nadleśniczemu, używanego do jazd w zakresie terytorialnym Nadleśnictwa i poza zasięgiem terytorialnym Nadleśnictwa (delegacje służbowe), jak i do i z miejsca jego garażowania będącego miejscem zamieszkania Nadleśniczego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy i ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.) przez Nadleśniczego wymaga częstego przemieszczania się po rozległym terenie Nadleśnictwa, w celu wykonywania różnorodnych obowiązków służbowych w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony mienia i ochrony lasu, w tym związanych z przeciwpożarową ochroną lasu majątku. W szczególności w okresie intensywnych prac, np. odnowienia i zalesienia lasu, pozyskania i wywozu drewna, a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarami lasu, w razie kradzieży mienia i/lub występowania innych szkód w drzewostanach i innym majątku Nadleśnictwa (np. klęski żywiołowe), musi On dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsca tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Wykonywanie powyższych obowiązków wynikających ze stosunku pracy pozostaje zatem w bezpośrednim związku z zakładem pracy i uzyskiwanymi przez Nadleśnictwo przychodami, co uzasadnia oddanie do dyspozycji Nadleśniczemu pojazdu będącego własnością nadleśnictwa (pracodawcy) z założeniem odpowiedzialności za powierzone mienie, jak również uzasadnia ustalenie miejsca garażowania pojazdu w miejscu zamieszkania Nadleśniczego położonego poza administracyjnym terenem Nadleśnictwa. Samochód wykorzystywany jest wyłącznie do celów wykonywania obowiązków służbowych i nie służy realizacji celów prywatnych. Zdaniem Nadleśnictwa przejazdy Nadleśniczego z miejsca garażowania samochodu, będącego miejscem zamieszkania Nadleśniczego do miejsca wykonywania pracy, wynikającego ze stosunku pracy i z powrotem, służy wykonywaniu przez Nadleśniczego obowiązków służbowych, a używany przez niego samochód służbowy służy wyłącznie do działalności gospodarczej. Nadleśnictwo będzie miało prawo do uwzględnienia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, wykazanego na fakturach nabycia wystawionych na Nadleśnictwo związanych z eksploatacją tego pojazdu (art. 86 ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT) w wysokości 100%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto w myśl art. 88 ust. 4 ustawy - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powołanego powyżej art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Z powyższych regulacji prawnych wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Należy wskazać, że warunek zachowania związku zakupów z działalnością opodatkowaną, akcentowany jest w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 1995 r., (w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs Excise) TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi (ang. direct and immediate link with the taxable transactions). Także w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc) TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy i artykuł 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia, a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. Ponadto w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta Trybunał przesądził, że w sytuacji, gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

Odnosząc się do powyższego należy na wstępie wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Natomiast z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, przepisy art. 86a uległy zmianie.

Jednocześnie wskazać trzeba, że ww. przepisy dotyczą zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego w całości (100%) lub w części (50%).

W tym miejscu wskazać należy, że wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób techniczno-prawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Nadleśnictwo jest - zgodnie z art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o lasach - wchodzącą w skład Lasów Państwowych państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej i reprezentującą Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia. Powierzchnia zasięgu terytorialnego Nadleśnictwa to 38633 ha i obejmuje ona 12 leśnictw. Nadleśnictwo wykonuje zadania określone w art. 4 ust. 3 ustawy o lasach, tj. prowadzi gospodarkę leśną, gospodaruje gruntami oraz innymi nieruchomościami, a nadto prowadzi ewidencję majątku Skarbu Państwa i ustala jego wartość. Funkcję reprezentanta Skarbu Państwa w zakresie zarządzanego mienia ustawa przyznaje w Nadleśnictwie Nadleśniczemu (art. 35 ust. 1 powołanej ustawy). Nadleśniczy prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną na podstawie planu urządzenia lasu oraz odpowiada za stan lasu. W szczególności Nadleśniczy kieruje Nadleśnictwem jako państwową jednostką organizacyjną, ustala organizację nadleśnictwa, a nadto organizuje ochronę mienia i zwalczanie szkodnictwa leśnego. § 4 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe ustala, że miejscem pracy nadleśniczego jest teren nadleśnictwa. Określony zarówno normami ustawowymi, jak i powyższym aktem zakres obowiązków Nadleśniczego skutkuje nieograniczoną czasowo dyspozycyjnością nadleśniczego dla wykonywania powierzonych mu obowiązków, co nabiera szczególnej doniosłości np. w sytuacjach zagrożenia klęskami żywiołowymi, takich jak pożary lasu, czy też powodzie, gdy występuje nagła potrzeba przemieszczenia się z położonego poza obszarem Nadleśnictwa miejsca zamieszkania Nadleśniczego w określone miejsce na terenie Nadleśnictwa. Permanentna dyspozycyjność Nadleśniczego i związana z tym konieczność dysponowania pojazdem służbowym wynika także i z konieczności realizacji innych zadań, jakie stanowią akcje zwalczania szkodników, czy tez nadzoru nad inwestycjami nadleśnictwa realizowanymi na jego terenie. Dyspozycyjność Nadleśniczego wymusza w szczególności najwyższy (pierwszy) stopień zagrożenia pożarowego lasów, który obowiązuje w Nadleśnictwie. Dla realizacji określonych powyżej zadań Nadleśniczy dysponuje jako wyłączny użytkownik pojazdem służbowym stanowiącym własność Nadleśnictwa, który garażowałby na terenie miejsca swojego zamieszkania, tj. w miejscowości W. przysiółek R. oddalonej od Nadleśnictwa o około 50 kilometrów położonej poza zasięgiem terytorialnym Nadleśnictwa. Samochód służbowy Nadleśniczego spełnia definicje pojazdu samochodowego art. 2 pkt 34 ustawy, lecz nie spełnia definicji pojazdu samochodowego określonej w art. 86a ust. 9 ustawy - jest samochodem osobowym (dalej "samochodem służbowym"). Przy wykonywaniu obowiązków służbowych od Nadleśniczego wymagana jest mobilność i stała gotowość. Nadleśnictwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z wprowadzeniem z dniem 1 kwietnia 2014 r. zmian do ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie zasad odliczania VAT od wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, Nadleśnictwo złożyło do Urzędu Skarbowego informację VAT-26 o pojazdach służbowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, ujmując w niej samochód służbowy oddany do dyspozycji Nadleśniczemu. Wypełniając dyspozycję art. 86a ust. 4 ustawy, Nadleśniczy Nadleśnictwa wprowadził do stosowania dnia 1 kwietnia 2014 r. Regulamin korzystania z samochodów służbowych przez pracowników Nadleśnictwa, stanowiący załącznik nr 1 do zarządzenia nr 9 z dnia 1 kwietnia 2014 r. Regulamin zawiera zapisy dotyczące m.in. możliwości używania samochodu służbowego wyłącznie do celów służbowych, obowiązku zdawania przez kierujących samochodem służbowym ewidencji przebiegu pojazdu pracownikowi odpowiedzialnemu za sprawy transportu w Nadleśnictwie, kontroli zasadności wyjazdów samochodem służbowym, obowiązku bieżącego prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i obowiązku kontroli prawidłowości prowadzenia tej ewidencji, odpowiedzialności materialnej za powierzony samochód służbowy, odpowiedzialności użytkownika samochodu służbowego za używanie tego samochodu niezgodnie z zasadami określonymi w Regulaminie, łącznie z odpowiedzialnością dyscyplinarna i materialną. Regulamin obowiązuje wszystkich pracowników korzystających z samochodów służbowych będących w dyspozycji pracodawcy.

Samochody służbowe, zgodnie z zasadami korzystania z samochodów określonymi w Regulaminie, mogą być wykorzystywane w celu dojazdu do miejsca wykonywania pracy, jak też w celu odbycia podróży służbowej, a zgodnie z Regulaminem korzystania z samochodów służbowych dopuszcza się możliwość rozpoczęcia i zakończenia podróży służbowej odbywanej samochodem w miejscu zamieszkania pracownika.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Zainteresowany ma wątpliwości, czy Nadleśnictwo w ramach prowadzonej działalności ma prawo wg art. 86 ust. 4 w powiązaniu z art. 90 ustawy, do 100% odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących poniesione wydatki na paliwo, naprawy, eksploatację samochodu służbowego oddanego do dyspozycji Nadleśniczemu, używanego do jazd w zakresie terytorialnym Nadleśnictwa i poza zasięgiem terytorialnym Nadleśnictwa (delegacje służbowe), jak i do i z miejsca jego garażowania będącego miejscem zamieszkania Nadleśniczego.

Jak wskazano powyżej od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Natomiast z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy nowelizującej, przepisy art. 86a uległy zmianie. Ww. przepisy dotyczą zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego w całości (100%) lub w części (50%).

Jednakże w rozpatrywanej sprawie przepisy te nie znajdują zastosowania bowiem nie został spełniony podstawowy warunek do odliczenia, tj. związek zakupów o których mowa w pytaniu, z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.), trwale zrównoważona gospodarka leśna to działalność zmierzającą do ukształtowania struktury lasów i ich wykorzystania w sposób i tempie zapewniającym trwałe zachowanie ich bogactwa biologicznego, wysokiej produkcyjności oraz potencjału regeneracyjnego, żywotności i zdolności do wypełniania, teraz i w przyszłości, wszystkich ważnych ochronnych, gospodarczych i socjalnych funkcji na poziomie lokalnym, narodowym i globalnym, bez szkody dla innych ekosystemów.

Na mocy art. 7 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, trwale zrównoważoną gospodarkę leśną prowadzi się według planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu (...).

Stosownie do treści art. 8 powołanej ustawy, gospodarkę leśną prowadzi się według następujących zasad:

W celu realizacji trwale zrównoważonej gospodarki leśnej, zgodnie z art. 13a ust. 1 ww. ustawy, Lasy Państwowe obowiązane są w szczególności do:

Ponadto w myśl art. 13 ust. 1 cyt. ustawy, właściciele lasów są obowiązani do trwałego utrzymywania lasów i zapewnienia ciągłości ich użytkowania, a w szczególności do:

W Lasach Państwowych, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o lasach, tworzy się Służbę Leśną. Do Służby Leśnej zalicza się pracowników zajmujących się:

Z kolei, zgodnie z art. 54 cyt. ustawy, Lasy Państwowe otrzymują dotacje celowe z budżetu państwa na zadania zlecone przez administrację rządową, a w szczególności na:

Z analizy przedstawionego we wniosku opisu sprawy nie wynika, aby będący w posiadaniu Nadleśnictwa samochód służbowy (pojazd samochodowy) miał związek z działalnością opodatkowaną prowadzoną przez Zainteresowanego. Przedstawione okoliczności wskazują, że pojazd samochodowy, o którym mowa we wniosku, a zatem również wydatki związane z jego użytkowaniem, bez wątpienia w sposób bezpośredni służą wykonywaniu czynności, które wiążą się z wykonywaniem ustawowych obowiązków nałożonych na Wnioskodawcę odrębnymi przepisami prawa. Zatem nie sposób przyjąć, że wskazane przez Wnioskodawcę czynności wykonywane przez Nadleśniczego, którym służy ww. pojazd samochodowy podejmowane są w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy oraz aby Wnioskodawca w odniesieniu do ww. czynności występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy jednocześnie zauważyć, że - jak wskazano wyżej - wydatki związane z użytkowaniem ww. pojazdu mają bezpośredni związek z wykonywaniem przez Wnioskodawcę ustawowych obowiązków nałożonych na niego odrębnymi przepisami prawa, zatem doszukiwanie się pośredniego wpływu na czynności, które można by uznać za działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie może prowadzić do zmiany ich kwalifikacji z punktu widzenia możliwości zastosowania odliczenia. Taki związek jest bowiem zbyt nieuchwytny, mało konkretny w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami wykonywanymi w ramach ustawowych obowiązków Wnioskodawcy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wydatki związane z użytkowaniem przedmiotowego samochodu są w sposób bezpośredni i jednoznaczny związane z wykonaniem obowiązków nałożonych ustawą o lasach w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej ochrony i utrzymania trwałości lasów (art. 7 ustawy o lasach).

Tym samym należy stwierdzić, że przedmiotowy samochód nie służy działalności opodatkowanej Wnioskodawcy.

W konsekwencji powyższego, w świetle powołanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, wobec braku związku ww. wydatków z opodatkowaną działalnością gospodarczą, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma możliwości odliczania podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki związane z używaniem wskazanego samochodu.

Należy podkreślić, że - jak stwierdzono wyżej - przepisy art. 86a ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. nie mają w sprawie zastosowania, z uwagi na brak związku zakupów związanych z użytkowaniem ww. pojazdu z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Zatem podnoszone w pytaniu okoliczności korzystania przez Nadleśniczego z samochodu służbowego między innymi do przejazdów pomiędzy miejscem zamieszkania a siedzibą Nadleśnictwa oraz garażowanie w miejscu zamieszkania, pozostają bez wpływu na dyskwalifikację bądź spełnienie wymogów przepisów znowelizowanych z dniem 1 kwietnia 2014 r. i tym samym, w niniejszej sprawie, nie mają wpływu na prawo bądź brak prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z użytkowaniem ww. pojazdu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.