ILPP1/443-561/12-4/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2012 r. (data wpływu 20 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 sierpnia 2012 r. (data wpływu 9 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 sierpnia 2012 r. (data wpływu 9 sierpnia 2012 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest samorządową Instytucją Kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury. Ośrodek prowadzi działalność statutową, na podstawie której raz w roku, w czerwcu organizuje dni miasta, które służą wszystkim mieszkańcom miasta i gminy. Jest to największa niebiletowana, najbardziej efektowna i najkosztowniejsza impreza plenerowa w roku. Trwa najczęściej 2 lub 3 dni i jest organizowana w Parku Miejskim. Największą atrakcją imprezy jest najczęściej gwiazda wielkiego formatu. Zgodnie z wymogami umowy, Ośrodek musi zapewnić gwieździe określoną scenę, technikę nagłośnieniowo-oświetleniową, garderoby itp. Impreza składa się także z licznych innych atrakcji scenicznych np. animacje dla dzieci oraz atrakcji w postaci wesołego miasteczka i nieodzownych stoisk gastronomiczno-handlowych, pokazów fajerwerków. Aby Ośrodek mógł zorganizować dni miasta z tak dużym rozmachem, musi pobierać opłaty za umożliwienie wszelkiego handlu, reklamy i szukać sponsorów. Przyjazd wielkoformatowej gwiazdy jest uzależniony od ilości podmiotów i wysokości uiszczanych przez nie wpłat za ww. usługi, za które Ośrodek wystawia faktury i nalicza podatek VAT w wysokości 23%. Z kolei podmioty, które chcą wykupić np. reklamę czy stoisko handlowe w pierwszej kolejności pytają, kto będzie gwiazdą imprezy, bo to decyduje o tym czy są w stanie uiścić wymaganą kwotę - wysoka atrakcyjność artystyczna imprezy gwarantuje licznych uczestników imprezy. Z drugiej strony duża liczba i różnorodność stoisk gastronomiczno-handlowych i rekreacyjnych także przyciąga mieszkańców. Gdyby się okazało, że nie ma żadnego chętnego podmiotu do zapłacenia za udostępnienie gruntu pod stoiska i inne punkty handlowo-usługowe, Ośrodek musiałby sam zorganizować takie stanowiska np. wynajmując takie podmioty i ponosić koszty, co postawiłoby tę imprezę pod znakiem zapytania. Warto podkreślić, że impreza odbywa się w Parku Miejskim, w którym na co dzień nie odbywają się takie imprezy i nie prowadzi się żadnych targowisk, czy kiermaszy - jest to sytuacja wyjątkowa, która ma miejsce tylko dzięki wydanej na te dni zgodzie Burmistrza. Tak więc w świetle powyższego cała impreza dni miasta jest jednym, spójnie działającym organizmem, pełnym powiązań i zależności, gdzie część artystyczna jest ściśle powiązana z prowadzoną w tym celu działalnością handlowo-usługową czy reklamowo-sponsoringową - jedna bez drugiej praktycznie nie istnieje. Gdyby nie było wielkiej gwiazdy nie byłoby wpływów z wymienionej wyżej działalności, nie byłoby chętnych do uczestnictwa w takiej imprezie, a z drugiej strony gdyby nie było prowadzonej dodatkowej działalności nie można by było sprowadzić gwiazdy, co także spowodowałoby niepowodzenie takiej imprezy. Dzięki takim działaniom mieszkańcy miasta i gminy mają zapewnioną rozrywkę i zaspokojone potrzeby kulturalne, realizatorzy mają pracę i odprowadzają podatki.

Zgodnie z planem budżetowym Ośrodek przeznacza na dni miasta część dotacji podmiotowej, częściowo swoje wypracowane dochody z działalności oraz wszystkie wpływy uzyskane z dni miasta (opisane powyżej), które są największymi uzyskanymi z imprezy wpływami w roku.

Zgodnie z interpretacją podatkową dotyczącą podatku od towarów i usług przekazywaną przez specjalistów podczas szkoleń organizowanych w całej Polsce dla instytucji kultury, ostatnio przez mgr A. - biegłego rewidenta nr..., która przedstawiła słuchaczom Orzecznictwo Sądów Administracyjnych dotyczące odliczenia proporcją, Ośrodek, podobnie jak inne instytucje kultury w Polsce (u których po kontrolach nie stwierdzono niezgodności), dokonywał za dni miasta odliczeń od podatku VAT. Z otrzymanych materiałów szkoleniowych wynika, że "W zakresie odliczenia VAT od wydatków związanych zarówno z czynnościami opodatkowanymi, jak i nieopodatkowanymi stanowisko odmienne od Izb Skarbowych prezentują sądy. Uznają one bowiem, że w ustawie o VAT nie ma innych metod ustalania kwoty podatku do odliczenia niż wskaźnik proporcji, o którym mowa w art. 90 ustawy. Skoro przepis ten nie ma zastosowania do czynności poza podatkiem VAT (z czym nie zgadza się aparat skarbowy), to VAT podlega odliczeniu od całości. Takie stanowisko prezentowały przykładowo:

* WSA w Warszawie, sygn. III SA/Wa 1370/09 z dnia 9 lutego 2010 r.,

* NSA I FSK 659/10 - wyrok z dnia 2011.04.08.,

* NSA I FSK 1605/08 - wyrok z dnia 2010.01.08.,

* WSA Lubin I SA/Lu 331/10 - wyrok z dnia 2010.10.08.

Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził między innymi, że polski ustawodawca nie skorzystał z możliwości określenia innych niż określone w art. 90 ust. 3 u.p.t.u. metod obliczenia proporcji, zatem wobec braku stosownej regulacji w przepisach prawa w zakresie rozliczania podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi i czynnościami pozostającymi poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT niedopuszczalne jest "wymyślanie" sposobu rozliczenia podatku, jak to uczynił w niniejszej sprawie organ. Podane przez organ rozwiązanie nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach, w związku z czym jest w ocenie Sądu I instancji niemożliwe do zaakceptowania. Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sytuacji, gdy podatek naliczony związany jest zarówno z czynnościami opodatkowanymi (które jednak nie są zwolnione z podatku) oraz z czynnościami, które nie znajdują się w zakresie regulacji ustawy o VAT i nie jest możliwe odrębne przyporządkowanie kwot tego podatku do poszczególnych typów działalności, podatek taki podlega odliczeniu w całości.

Podobnie w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego uprawniony jest wniosek, że w przypadku podatku związanego tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi, podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji, lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży. W przypadku, gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności niepodlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego (gdyby ewentualnie chciał ustalać proporcję sprzedaży dla celów odliczenia, to wyniesie ona 100%).

Sąd przyznał rację skarżącym, że organ podatkowy dokonując obliczeń, bezprawnie poprzedził rachunek proporcji wstępnymi obliczeniami dotyczącymi wartości obrotu, w związku z którymi stronie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przepisy ustawy o VAT nie przewidują możliwości zmiany przez organ podatkowy zasad obliczania proporcji, której definicja jest jednoznaczna i bezsporna (art. 90 ust. 1-3 tej ustawy), jak i wyłączenia części podatku naliczonego u podatnika. Zarówno ustawowe zasady ustalania proporcji, jak i definicja ustawowa podatku naliczonego, do którego ma ona zastosowanie, wynikają wprost z treści ustawy o VAT i w tym zakresie stanowią bezpośrednią implementację prawa wspólnotowego (art. 17 VI Dyrektywy i art. 173 i nat. Dyrektywy 112).

Najważniejszy jest jednak wyrok NSA z dnia 24 października 2011 r. w składzie 7 sędziów, który oddalił skargę MF na wyrok WSA w Opolu - NSA twierdził, że "przedstawione do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów NSA pytanie prawne budzące poważne wątpliwości: "Czy w świetle art. 86 ust. 1 i art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej wyżej ustawy..." podjął następującą uchwałę: W świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej wyżej ustawy".

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 7 sierpnia 2012 r. (data wpływu 9 sierpnia 2012 r.) Wnioskodawca wskazał, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca organizując dni miasta (imprezę, na którą mają bezpłatny wstęp mieszkańcy miasta i gminy, a która z kolei przynosi wysokie, opodatkowane wpływy, które są nierozerwalne z całą imprezą i mają wpływ na jej całość, a w szczególności na jej część artystyczną, a część artystyczna na nie) może dokonywać odliczeń podatku (gdy podatek naliczony od czynności związanych z organizacją całej imprezy jest związany zarówno z czynnościami opodatkowanymi, jak i czynnościami niepodlegającymi podatkowi) i w jakiej wysokości może dokonywać tych odliczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, kiedy Ośrodek organizuje dni maista, powstaje sytuacja kiedy podatek naliczony związany jest zarówno z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami, które nie znajdują się w zakresie regulacji ustawy o VAT i nie jest możliwe odrębnie przyporządkowanie kwot tego podatku do poszczególnych typów działalności - w związku z powyższym ma prawo odliczyć podatek w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Wyrażoną wyżej generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 - art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zatem, dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca, będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jest samorządową Instytucją Kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury. Ośrodek prowadzi działalność statutową, na podstawie której raz w roku, w czerwcu organizuje dni miasta, które służą wszystkim mieszkańcom miasta i gminy. Jest to największa niebiletowana, najbardziej efektowna i najkosztowniejsza impreza plenerowa w roku. Trwa najczęściej 2 lub 3 dni i jest organizowana w Parku Miejskim. Największą atrakcją imprezy jest najczęściej gwiazda wielkiego formatu. Zgodnie z wymogami umowy, Ośrodek musi zapewnić gwieździe określoną scenę, technikę nagłośnieniowo-oświetleniową, garderoby itp. Impreza składa się także z licznych innych atrakcji scenicznych np. animacje dla dzieci oraz atrakcji w postaci wesołego miasteczka i nieodzownych stoisk gastronomiczno-handlowych, pokazów fajerwerków. Aby Ośrodek mógł zorganizować dni miasta z tak dużym rozmachem, musi pobierać opłaty za umożliwienie wszelkiego handlu, reklamy i szukać sponsorów. Przyjazd wielkoformatowej gwiazdy jest uzależniony od ilości podmiotów i wysokości uiszczanych przez nie wpłat za ww. usługi, za które Ośrodek wystawia faktury i nalicza podatek VAT w wysokości 23%. Z kolei podmioty, które chcą wykupić np. reklamę czy stoisko handlowe w pierwszej kolejności pytają, kto będzie gwiazdą imprezy, bo to decyduje o tym czy są w stanie uiścić wymaganą kwotę - wysoka atrakcyjność artystyczna imprezy gwarantuje licznych uczestników imprezy. Z drugiej strony duża liczba i różnorodność stoisk gastronomiczno-handlowych i rekreacyjnych także przyciąga mieszkańców. Gdyby się okazało, że nie ma żadnego chętnego podmiotu do zapłacenia za udostępnienie gruntu pod stoiska i inne punkty handlowo-usługowe, Ośrodek musiałby sam zorganizować takie stanowiska np. wynajmując takie podmioty i ponosić koszty, co postawiłoby tę imprezę pod znakiem zapytania. Warto podkreślić, że impreza odbywa się w Parku Miejskim, w którym na co dzień nie odbywają się takie imprezy i nie prowadzi się żadnych targowisk, czy kiermaszy - jest to sytuacja wyjątkowa, która ma miejsce tylko dzięki wydanej na te dni zgodzie Burmistrza.

Wnioskodawca wykonuje czynności opodatkowane, zwolnione, jak i niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast towary i usługi zakupione w celu zorganizowania imprezy, o której mowa we wniosku służą czynnościom zarówno opodatkowanym, jak i czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w ramach imprezy Wnioskodawca wykonuje czynności nieodpłatne (niepodlegające opodatkowaniu) oraz czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, które generują dla Wnioskodawcy podatek należny (opłaty za umożliwienie reklamy, handlu itp.).

Z cytowanych powyżej regulacji art. 90 wynika, iż proporcja ustalana jest w oparciu o obrót. Natomiast obrotem, w myśl art. 29 ust. 1 ustawy, jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przy obliczaniu proporcji istotne jest zatem ustalenie, czy analizowane czynności stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a więc czy w odniesieniu do nich istnieje obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy. W sytuacji, gdy są to czynności niebędące sprzedażą (niestanowiące obrotu, tj. czynności niepodlegające opodatkowaniu) - wówczas nie uwzględnia się ich przy ustalaniu proporcji.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W konsekwencji, w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi, których nie można jednoznacznie przypisać do jednego rodzaju działalności, nie stosuje się odliczenia częściowego wg proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w uchwale 7 sędziów NSA z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 9/10, gdzie Sąd wskazał: " (...) w świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej wyżej ustawy".

Wskazać również należy, iż art. 17 Szóstej Dyrektywy Rady nr 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 1977 r. Nr 145, poz. 1) oraz art. 173 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.) przewiduje, że ustalenie metody odliczenia podatku VAT naliczonego w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, jak również wyłączonych z zakresu opodatkowania, pozostawione zostało uznaniu państw członkowskich.

Natomiast w ustawie o podatku od towarów i usług brak jest unormowania zagadnienia określania proporcji, dającego podstawę do odliczenia podatku naliczonego od wydatków służących zarówno działalności gospodarczej podatnika (opodatkowanej i zwolnionej), jak i działalności niepodlegającej opodatkowaniu. Wprowadzone w art. 90 ustawy ograniczenie w prawie do odliczenia podatku naliczonego, jak wyżej wykazano, dotyczy wyłącznie zakupów wykorzystywanych zarówno do działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej. Tym samym, brak jest podstaw do ograniczania możliwości podatnika do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i niepodlegającymi opodatkowaniu.

Mając powyższe na uwadze, w przypadku gdy - jak wskazał Wnioskodawca - podczas imprezy plenerowej będą ponoszone wydatki związane z czynnościami opodatkowanymi oraz wydatki związane z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności, to Wnioskodawca nie będzie mógł dokonać częściowego odliczenia podatku według ustalonej proporcji (klucza podziału czynności), bowiem ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje takiej możliwości w odniesieniu do takiej sytuacji.

Reasumując, z uwagi na fakt, iż towary i usługi zakupione w celu organizacji przedmiotowej imprezy wykorzystywane są przez Wnioskodawcę zarówno do działalności opodatkowanej VAT, jak i do działalności niepodlegającej opodatkowaniu i nie są wykorzystywane do działalności zwolnionej od podatku, w sytuacji, gdy nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania dokonywanych zakupów do jednego konkretnego rodzaju prowadzonej działalności, Zainteresowanemu przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wskazanych zakupów.

Końcowo nadmienić należy, że w przypadku odliczenia podatku naliczonego związanego z działalnością niepodlegającą opodatkowaniu, należy uwzględnić możliwość powstania obowiązku podatkowego, wynikającego z art. 8 ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.