ILPP1/443-535/09-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego z otrzymanych faktur dokumentujących raty leasingu finansowego - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego z otrzymanych faktur dokumentujących raty leasingu operacyjnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka cywilna należąca do małżonków, której przedmiotem działalności jest m.in. wynajem samochodów osobowych, zamierza wziąć w leasing finansowy fabrycznie nowy (z salonu) samochód osobowy o pojemności 2987 m ^3, w celu oddania go w odpłatne używanie (na podstawie umowy dzierżawy) firmie XXX będącej osobą fizyczną, należącą do XXX. W związku z tym, że samochód będzie dzierżawiony, podatnik uważa, że ma prawo odliczyć 100 % podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnik ma prawo do odliczenia 100 % podatku od towarów i usług od każdej raty leasingowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty - art. 7 ust. 9 ustawy.

W świetle art. 8. ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że leasing tzw. finansowy, dla celów ustawy o podatku od towarów i usług, został zrównany z dostawą towarów, natomiast leasing tzw. operacyjny należy traktować jako usługę.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z zapisem art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy, ograniczenia zawartego w art. 86 ust. 3 nie stosuje się w przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów), na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Przepis art. 86 ust. 7 ustawy wskazuje, iż w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Wobec powyższych przepisów uważa się, iż Podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących raty leasingu finansowego pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy, tj.:

* gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów), tj. samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz

* samochody (pojazdy) te są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. wynajmu samochodów osobowych. W związku z tym planuje wziąć w leasing finansowy samochód osobowy marki Mercedes. Następnie w ramach prowadzonej działalności zamierza oddać auto w odpłatne używanie osobie trzeciej na podstawie umowy dzierżawy.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy i przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca oddając w odpłatne używanie (w ramach prowadzonej działalności) samochód osobowy na podstawie umowy dzierżawy, z wyłącznym przeznaczeniem do wykorzystania na ten cel przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ma prawo do odliczenia całości podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT dokumentujących raty leasingowe, na podstawie art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, iż ustawa nie ogranicza kręgu podmiotów, na rzecz których może być dokonana dostawa towarów lub też świadczenie usługi.

Jednakże świadczenie usług - również dzierżawy - ma miejsce tylko wówczas, gdy czynność ta dokonywana jest na rzecz innych podmiotów gospodarczych lub na rzecz ludności. Świadczenie usług nie występuje natomiast w przypadku czynności wewnątrzzakładowych. Aby zatem mówić o świadczeniu przez Spółkę usługi dzierżawy transakcja musi dotyczyć dwóch odrębnych podmiotów.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca (będący Spółką cywilną i zarejestrowanym podatnikiem VAT) na podstawie umowy dzierżawy udostępni samochód jednemu ze wspólników (prowadzącemu działalność gospodarczą). W tym przypadku zatem będzie miało miejsce świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Reasumując, w przypadku wykorzystania w działalności gospodarczej, będącego przedmiotem umowy leasingu finansowego, samochodu osobowego, który następnie oddany jest w odpłatne używanie osobom trzecim, na podstawie umowy dzierżawy przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o całą (100%) kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT, dokumentujących raty leasingowe i inne płatności związane z zawartymi umowami leasingu finansowego.

Ponadto, w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do wskazania Wnioskodawcy osoby trzeciej, której przedmiotowy samochód osobowy miałby być wynajmowany na podstawie umowy dzierżawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.