ILPP1/443-526/12-4/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Komornika Sądowego, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem sygnowanym datą 21 maja 2012 r. (data wpływu 24 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanej w trybie egzekucji komorniczej - jest prawidłowe.

W dniu 11 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanej w trybie egzekucji komorniczej. Wniosek uzupełniono pismem sygnowanym datą 21 maja 2012 r. (data wpływu 24 sierpnia 2012 r.) o informację doprecyzowującą przedstawiony stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu sygnowanym datą 21 maja 2012 r.).

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dokonuje sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości zabudowanej stanowiącej własność dłużnika - osoby prawnej Spółki X z siedzibą w Y przy Alei Z nr NIP (...), REGON (...) - KW (...), która w dacie zakupu ww. nieruchomości prowadziła działalność gospodarczą i przedmiotową nieruchomość - zgodnie z aktem notarialnym z dnia 21 stycznia 2008 r. repertorium A nr (...) nabyła w formie aportu niepieniężnego od A, syna B i C zamieszkałego D - wspólnika Spółki X w postaci prawa użytkowania wieczystego działki gruntu nr D o powierzchni 0,3340 ha oraz prawa własności zabudowań na tej działce posadowionych, stanowiących odrębną od gruntu nieruchomość, położonych w Y przy Alei Z - w związku i na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Zakup nieruchomości przez A nastąpił dnia 1 grudnia 2006 r. wg aktu notarialnego sporządzonego w Kancelarii notarialnej w Y przy ul. (...) przed notariuszem E Repertorium A nr (...).

W akcie notarialnym w § 8 wskazano, że sprzedający F i G w imieniu strony zbywającej oświadczyli, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy z dnia 27 kwietnia 2004 r. jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Prowadząc działalność gospodarczą dłużnik - Spółka X, prowadzenie ksiąg podatkowych zleciła do biura rachunkowego udzielając właścicielowi biura pełnomocnictwa do występowania w imieniu spółki przed organami skarbowymi w sprawach zobowiązań podatkowych za okres roku 2008 i 2009 z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej oraz do podpisywania w jej imieniu zgłoszeń, aktualizacji, deklaracji oraz wszelkich dokumentów stanowiących korespondencję z organami podatkowymi we wszelkich sprawach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Pełnomocnictwo zostało udzielone na czas nieokreślony i do dnia sporządzenia niniejszego wniosku nie zostało odwołane.

Komornik Sądowy zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Y z zapytaniem czy od sprzedaży przedmiotowej nieruchomości należy odprowadzić do US podatek VAT.

W odpowiedzi na zapytanie pismem z dnia 29 lutego 2012 r. Naczelnik US w Y poinformował, że: "Spółka X figurowała w ewidencji podatników pod nr (...) i z dniem 21 czerwca 2010 r. została wykreślona z urzędu z ewidencji czynnych podatników podatku od towarów i usług, a Naczelnik Urzędu Skarbowego w Y nie jest w posiadaniu wystarczających informacji do udzielenia odpowiedzi na zapytanie, czy od sprzedanej nieruchomości położonej w Y KW (...) należy obliczyć i odprowadzić do Urzędu Skarbowego podatek VAT".

Nadto Komornik zwrócił się do Kancelarii Doradcy Podatkowego prowadzącego księgi rachunkowe dłużnika - Spółki X z zapytaniem czy w opinii kancelarii przy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości należy odprowadzić podatek od towarów i usług.

W odpowiedzi kancelaria doradcy podatkowego pismem z dnia 21 maja 2012 r. poinformowała, że dłużnik Spółka X zakończyła działalność gospodarczą dnia 21 czerwca 2010 r. i rozwiązano umowę z kancelarią. W okresie prowadzenia ksiąg rachunkowych Spółki brak było wydatków - nakładów - zwiększających wartość przedmiotowej nieruchomości, bowiem nie podwyższono wartości środka trwałego - co wynika z ewidencji środków trwałych firmy X.

Z dokumentacji podatkowej Spółki - przekazanej do kancelarii - wynika, że Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości w kwocie przekraczającej 30% wartości początkowej nieruchomości, w stosunku do których miałaby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z dokumentu zakupu przez A (akt notarialny z dnia 1 grudnia 2006 r. A nr (...)) oraz wprowadzenia aportu do Spółki - akt notarialny z dnia 21 stycznia 2008 r. A nr (...) wynika, że zakup nieruchomości korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, i że Spółka nie odliczyła podatku od towarów i usług od zakupu nieruchomości, jednocześnie brak jest w dokumentacji rachunkowej Spółki wydatków przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości - co powoduje, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT. Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętych zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, przy czym warunku tego nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wobec powyższego, z uwagi na zakup przedmiotowej nieruchomości bez podatku VAT i nie wykonywanie prac na jej ulepszenie w wysokości przekraczającej 30%, sprzedaż tej nieruchomości korzysta ze zwolnienia od VAT.

Celem udokumentowania braku nakładów dłużnika na ulepszenie pełnomocnik przedstawił wydruki z ewidencji środków trwałych w roku 2008 oraz w roku 2010, z których wynika, że dłużniczka nie dokonywała podwyższenia wartości przedmiotowej nieruchomości będącej przedmiotem egzekucji.

Ponadto, Zainteresowany wskazał, iż dostawa opisanej nieruchomości nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia - brak jest podstaw do zastosowania przepisu art. 2 pkt 14 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu sygnowanym datą 21 maja 2012 r.).

Czy Komornik Sądowy w razie skutecznej licytacji wyżej opisanej nieruchomości, dokonujący w świetle art. 18 powołanej wyżej ustawy dostawy towaru - tu nieruchomości zabudowanej - obowiązany będzie do obliczenia i uiszczenia za dłużnika należnego podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanego wyżej stanu faktycznego Komornik nie będzie obowiązany do obliczenia i uiszczenia za dłużnika podatku VAT od sprzedanej w trybie licytacji sądowej nieruchomości, z uwagi na zwolnienie opisane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Obowiązki płatnika podatku VAT zostały określone w art. 8 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do treści art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl § 23 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów.

Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powyższych przepisów wynika, iż komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-55³ Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w świetle art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, budynek spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Skutkiem powyższego status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Zaznacza się, iż sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu" wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie był naliczony podatek od tej czynności - może to być czynność zwolniona od podatku.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (dokonującego dostawy) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Należy jednakże zauważyć, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności nie dochodzi do pierwszego zasiedlenia, gdyż czynność ta nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b - zgodnie z zapisem art. 43 ust. 7a ustawy - nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Podkreślenia wymaga, że dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Ponadto, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, o czym stanowi art. 29 ust. 5 ustawy.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analogiczna sytuacja ma miejsce, gdy wraz z dostawą budynków lub budowli następuje również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym budynki te są posadowione. Jak wskazuje przepis § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Komornik Sądowy dokonuje sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości zabudowanej stanowiącej własność dłużnika - osoby prawnej Spółki X z siedzibą w Y, która w dacie zakupu ww. nieruchomości prowadziła działalność gospodarczą i przedmiotową nieruchomość nabyła w formie aportu niepieniężnego od A - wspólnika Spółki X w postaci prawa użytkowania wieczystego działki gruntu nr D o powierzchni 0,3340 ha oraz prawa własności zabudowań na tej działce posadowionych, stanowiących odrębną od gruntu nieruchomość, położonych w Y - w związku i na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Zakup nieruchomości przez A nastąpił dnia 1 grudnia 2006 r. wg aktu notarialnego, w którym w § 8 wskazano, że sprzedający F i G w imieniu strony zbywającej oświadczyli, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy z dnia 27 kwietnia 2004 r. jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Prowadząc działalność gospodarczą dłużnik - Spółka X, prowadzenie ksiąg podatkowych zleciła do biura rachunkowego udzielając właścicielowi biura pełnomocnictwa do występowania w imieniu spółki przed organami skarbowymi w sprawach zobowiązań podatkowych za okres roku 2008 i 2009 z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej oraz do podpisywania w jej imieniu zgłoszeń, aktualizacji, deklaracji oraz wszelkich dokumentów stanowiących korespondencję z organami podatkowymi we wszelkich sprawach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Pełnomocnictwo zostało udzielone na czas nieokreślony i do dnia sporządzenia niniejszego wniosku nie zostało odwołane. Komornik Sądowy zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Y z zapytaniem czy od sprzedaży przedmiotowej nieruchomości należy odprowadzić do US podatek VAT. W odpowiedzi na zapytanie pismem z dnia 29 lutego 2012 r. Naczelnik US w Y poinformował, że: "Spółka X figurowała w ewidencji podatników pod nr (...) i z dniem 21 czerwca 2010 r. została wykreślona z urzędu z ewidencji czynnych podatników podatku od towarów i usług, a Naczelnik Urzędu Skarbowego w Y nie jest w posiadaniu wystarczających informacji do udzielenia odpowiedzi na zapytanie, czy od sprzedanej nieruchomości położonej w Y KW (...) należy obliczyć i odprowadzić do Urzędu Skarbowego podatek VAT". Nadto Komornik zwrócił się do Kancelarii Doradcy Podatkowego prowadzącego księgi rachunkowe dłużnika - Spółki X z zapytaniem czy w opinii kancelarii przy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości należy odprowadzić podatek od towarów i usług. W odpowiedzi kancelaria doradcy podatkowego pismem z dnia 21 maja 2012 r. poinformowała, że dłużnik Spółka X zakończyła działalność gospodarczą dnia 21 czerwca 2010 r. i rozwiązano umowę z kancelarią. W okresie prowadzenia ksiąg rachunkowych Spółki brak było wydatków - nakładów - zwiększających wartość przedmiotowej nieruchomości, bowiem nie podwyższono wartości środka trwałego - co wynika z ewidencji środków trwałych firmy X. Z dokumentacji podatkowej Spółki - przekazanej do kancelarii - wynika, że Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości w kwocie przekraczającej 30% wartości początkowej nieruchomości, w stosunku do których miałaby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z dokumentu zakupu przez A (akt notarialny z dnia 1 grudnia 2006 r. A nr (...)) oraz wprowadzenia aportu do Spółki - akt notarialny z dnia 21 stycznia 2008 r. A nr (...) wynika, że zakup nieruchomości korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, i że Spółka nie odliczyła podatku od towarów i usług od zakupu nieruchomości, jednocześnie brak jest w dokumentacji rachunkowej Spółki wydatków przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości. Wobec powyższego, z uwagi na zakup przedmiotowej nieruchomości bez podatku VAT i nie wykonywanie prac na jej ulepszenie w wysokości przekraczającej 30%, sprzedaż tej nieruchomości korzysta ze zwolnienia od VAT. Celem udokumentowania braku nakładów dłużniczki na ulepszenie pełnomocnik przedstawił wydruki z ewidencji środków trwałych w roku 2008 oraz w roku 2010, z których wynika, że dłużniczka nie dokonywała podwyższenia wartości przedmiotowej nieruchomości będącej przedmiotem egzekucji. Ponadto, Zainteresowany wskazał, iż dostawa opisanej nieruchomości nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia - brak jest podstaw do zastosowania przepisu art. 2 pkt 14 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, sprzedaż nieruchomości w świetle ustawy o podatku od towarów i usług jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju zdefiniowanej w art. 7 ust. 1 ustawy. Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku, dłużnik przeciwko któremu Komornik prowadzi egzekucję wykorzystywał nieruchomość będącą przedmiotem egzekucji do prowadzenia działalności gospodarczej. Oznacza to, że dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności zabudowań na tej działce posadowionych w analizowanej sprawie realizowana jest w ramach działalności gospodarczej w konsekwencji czego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy jednak zauważyć, iż jak wskazano w treści interpretacji, ustawodawca przewidział dla takich czynności zwolnienie od podatku.

Jak wynika z wniosku, dostawa opisanej nieruchomości nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed upływem 2 lat od tego momentu.

Należy zatem stwierdzić, iż dostawa ww. obiektów znajdujących się na działce nr D mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia w związku z art. 29 ust. 5 ustawy, zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowione są wskazane obiekty, również korzystało ze zwolnienia od podatku. W związku z tym, Komornik Sądowy z tytułu przedmiotowej dostawy nie jest zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.