ILPP1/443-518/12-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu 6 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 sierpnia 2012 r. (data wpływu 4 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonania korekty deklaracji VAT-7 - jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 1 i nr 2,

* nieprawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 3.

W dniu 6 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonania korekty deklaracji VAT-7. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 sierpnia 2012 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W latach 2010-2011 Gmina realizowała inwestycję - budowa dworca autobusowego. Wydatki na ten cel finansowane były ze środków własnych Gminy. Na Gminę wystawiane były faktury dokumentujące zakup towarów i usług związanych z realizacją tej inwestycji. Łączny koszt inwestycji zamknął się kwotą 1.172.697,12 zł.

Wydatki inwestycyjne obejmowały:

* budynek dworca autobusowego,

* plac manewrowy,

* przyłącze kanalizacji sanitarnej do budynku dworca autobusowego,

* powietrzną pompę ciepła,

* kanalizację deszczową na terenie dworca autobusowego wraz z przyłączem,

* przyłącze elektryczne do budynku dworca autobusowego,

* przyłącze wodociągowe do budynku dworca autobusowego,

* oświetlenie zewnętrzne placu manewrowego.

W dniu 29 maja 2011 r. dokumentem OT przyjęto ten obiekt jako środek trwały na stan Gminy. Administratorem dworca w imieniu Gminy jest Zakład Usług Komunalnych - zakład budżetowy Gminy.

Z dniem 1 marca 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13). Art. 16 ust. 4 tejże ustawy, wskazuje na możliwość pobierania opłat przez jednostki samorządu terytorialnego. Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 14 czerwca 2011 r. ustalone zostały stawki opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z dworca autobusowego i przystanków komunikacyjnych, których właścicielem jest Gmina. Podstawą prawną uchwały jest też art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.).

Zgodnie z interpretacją z dnia 21 listopada 2011 r. opłaty pobierane przez Gminę są opodatkowane stawką podstawową, tj. 23%.

W czasie trwania inwestycji nie można było przypisać zakupów czynnościom opodatkowanym Gminy. Dopiero w momencie wejścia w życie ustawy o transporcie zbiorowym, a w szczególności Uchwały w dniu 16 sierpnia 2011 r., przypisanie zakupów czynnościom opodatkowanym stało się realne. Fakt ten miał miejsce po zakończeniu inwestycji. Z dniem 16 sierpnia 2011 r. nastąpiła eksploatacja dworca. Gmina na mocy podpisanych umów z przewoźnikami fakturuje opłaty i odprowadza podatek VAT do Urzędu Skarbowego, opodatkowuje też dodatkowo opłaty z tytułu korzystania z toalety na dworcu autobusowym.

Mając na uwadze prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, Gmina zamierza złożyć korekty VAT-7 za lata 2010-2011 w celu odzyskania podatku VAT od wydatków inwestycyjnych na budowę dworca autobusowego.

W piśmie z dnia 30 sierpnia 2012 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż dworzec autobusowy oddano do użytkowania w dniu 16 sierpnia 2011 r. Z dniem przekazania do użytkowania dworzec był wykorzystywany do wykonywania czynności wyłącznie opodatkowanych, nie było zmiany jego przeznaczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1a.

W korektach VAT-7 można ująć odliczenia podatku VAT z faktur zakupu całego okresu 2010-2011, ponieważ od momentu oddania do użytkowania do dnia dzisiejszego obiekt nie służył czynnościom zwolnionym i niepodlegającym VAT, lecz wyłącznie czynnościom opodatkowanym.

Ad. 1b.

Również odliczenia kwot podatku naliczonego należy rozliczyć w pełnej wysokości z uwagi na to, że nie występowała ani nie występuje tu sprzedaż mieszana, lecz wyłącznie opodatkowana; opodatkowane są opłaty za wjazd na dworzec autobusowy i na przystanki, korzystanie z toalety na dworcu. Zatem ma tu zastosowanie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Ad. 2.

Zdaniem Zainteresowanego, można żądać jednorazowego zwrotu odliczeń VAT za okres 2010-2011, ponieważ zakupy związane są wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną są to odliczenia niezrealizowane, wynikające z art. 86 ust. 1. Przepisy nakładające obowiązek dokonywania zwrotu rozłożony w czasie w odniesieniu do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, dotyczą przede wszystkim sytuacji, gdy podatnik dokonuje sprzedaży mieszanej (opodatkowanej i zwolnionej) i brak jest możliwości jednoznacznego przyporządkowania kwot podatku naliczonego. Jeżeli Gmina nie ma problemu z przyporządkowaniem kwot podatku naliczonego, ponieważ wykonywała, wykonuje i przewiduje nadal wykonywanie czynności wyłącznie opodatkowanych nie powinna stosować regulacji art. 90 i art. 91 ust. 1-3 w ich dosłownym brzmieniu. Należy przy tym uwzględnić wspólną dla całego systemu podatku od wartości dodanej zasadę neutralności podatku VAT dla podatnika. Zasada ta na gruncie orzecznictwa TSUE ma wyraźnie utrwalone znaczenie i oznacza, że system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podatnika od obciążeń z tytułu podatku VAT, przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, można w korekcie VAT-7 za dany miesiąc ująć niezrealizowane odliczenia z faktur zakupu, które wpłynęły w korygowanym miesiącu, jak też z faktur zakupu, których wpływ jest notowany w dwóch poprzednich miesiącach. Wynika to z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, który mówi iż, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ustępie 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie dokonania korekty deklaracji VAT-7 uznaje się za:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 1 i nr 2,

* nieprawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 3.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i zostanie on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z treści art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

Tak więc niezadeklarowany w okresie otrzymania faktury lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych podatek naliczony nie przepada jeszcze przez okres 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, z uwagi na powołany przepis art. 86 ust. 13, przewidujący możliwość jego zadeklarowania w formie korekty deklaracji za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku.

Nadmienia się, że na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Z kolei na mocy ust. 2 tego artykułu mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b (art. 103 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Wskazany przepis statuuje ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Przy czym, stosownie do art. 3 pkt 5 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W art. 81b § 1 ww. ustawy wskazano, iż uprawnienie do skorygowania deklaracji:

Natomiast zgodnie z art. 81b § 2 cyt. ustawy, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.

Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Nadmienia się, że w art. 88 ust. 3a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r. wskazano, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m.in. w przypadku, gdy:

Natomiast, od dnia 1 lipca 2011 r. ww. art. 88 ust. 3a ustawy, wskazuje, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Należy również nadmienić, że stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy (...).

Z kolei, na podstawie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Z kolei, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, jednostka samorządu terytorialnego dokonując określonych czynności prawno-podatkowych występuje w roli podatnika podatku VAT, gdy czynności te nie stanowią zadań statutowych jednostki, określonych w odrębnych przepisach, oraz gdy zostały zawarte umową cywilnoprawną. Status podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, wynikający z czynności cywilnoprawnych wskazuje także, iż takie czynności de facto - w świetle regulacji art. 15 ust. 2 ustawy - uznawane są za działalność gospodarczą jednostek samorządu terytorialnego.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w latach 2010-2011 Gmina realizowała inwestycję -Budowa dworca autobusowego. Na Gminę wystawiane były faktury dokumentujące zakup towarów i usług związanych z realizacją ww. inwestycji. Dworzec autobusowy oddano do użytkowania w dniu 16 sierpnia 2011 r. Gmina ustaliła stawki opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z dworca autobusowego i przystanków komunikacyjnych oraz na mocy podpisanych umów z przewoźnikami fakturuje opłaty i odprowadza podatek VAT do Urzędu Skarbowego, opodatkowuje też dodatkowo opłaty z tytułu korzystania z toalety na dworcu autobusowym. Zatem ww. dworzec z dniem przekazania do użytkowania był wykorzystywany do wykonywania czynności wyłącznie opodatkowanych, nie było zmiany jego przeznaczenia.

W związku z powyższym Zainteresowany w chwili obecnej zamierza złożyć korekty VAT-7 za lata 2010-2011 w celu odzyskania podatku VAT od wydatków inwestycyjnych na budowę dworca autobusowego.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy Gmina nie skorzystała z przysługującego jej prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie dworca autobusowego i nie ujęła tego podatku w deklaracjach VAT-7, a przedmiotowy projekt po oddaniu do użytkowania służył czynnościom opodatkowanym - ma prawo dokonać korekty tych deklaracji i ująć w nich podatek naliczony związany z ww. inwestycją, w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego - na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy.

Ponadto, Zainteresowany będzie miał również prawo do odliczenia na bieżąco podatku naliczonego z faktur otrzymanych z tytułu realizacji ww. inwestycji - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, przy uwzględnieniu regulacji zawartych w art. 88 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, iż istnieje związek poniesionych wydatków z realizacją przedmiotowej inwestycji, która od początku - jak wskazał Wnioskodawca - służyła czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu stanu faktycznego, tut. Organ stwierdza, iż:

Ad. 1.

Gmina, stosownie do powołanego wyżej art. 86 ust. 13 ustawy, ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, tj. za okres, w którym Wnioskodawca otrzymał faktury, nie później jednak niż w ciągu 5 lat. Tym samym Zainteresowany może odliczyć podatek naliczony od zakupów dokonanych w latach 2010-2011, tj. z całego okresu inwestycyjnego i w pełnej wysokości, bowiem ww. inwestycja służyła od momentu oddania do użytkowania do wykonywania czynności wyłącznie opodatkowanych.

Ad. 2.

W rozpatrywanej sprawie Gmina ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT otrzymanych za lata 2010-2011 i może żądać jednorazowego jego zwrotu w pełnej wysokości, ponieważ jak wynika z opisu sprawy dworzec wykorzystywany był wyłącznie do czynności opodatkowanych. Zatem nie mają zastosowania regulacje zawarte w art. 90 i art. 91 ustawy.

Ad. 3.

Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, których wpływ notowany jest w poprzednich dwóch miesiącach w korekcie deklaracji, dotyczącej odliczenia podatku naliczonego za lata 2010-2011. Bowiem Gmina ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w miesiącu otrzymania faktury, co oznacza, że Wnioskodawca nie ma możliwości wyboru złożenia korekty deklaracji za inny okres rozliczeniowy.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności opodatkowania podatkiem VAT opłat obieranych przez Gminę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.