ILPP1/443-516/09-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Ośrodka, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (data wpływu 27 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłaty parkingowej - jest prawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłaty parkingowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Ośrodek jest zakładem budżetowym, jednostką organizacyjną gminy nie posiadającą osobowości prawnej z odrębnym NIP-em na potrzeby rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług. Ośrodek realizuje podstawowe zadania w zakresie zarządzania obiektami sportowymi, ich eksploatacją, konserwacją i rozbudową, organizacją imprez sportowo-rekreacjnych, prowadzeniem giełdy samochodowej i targowisk miejskich, prowadzeniem działalności gospodarczej celem pozyskania środków na rozszerzenie działalności Ośrodka.

Od dnia 1 stycznia 2008 r. na podstawie art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz zarządzenia Prezydenta Miasta z dnia 21 stycznia 2008 r. prowadzi Strefę Płatnego Parkowania. Wpływy z tytułu prowadzenia strefy pochodzą z opłat uiszczanych przez osoby fizyczne z tytułu parkowania, z opłat za wydawane mieszkańcom abonamenty uprawniające do parkowania w obrębie 100 m od miejsca zamieszkania oraz za wydawane innym podmiotom, najczęściej firmom, abonamenty uprawniające do parkowania w danym miejscu w wyznaczonym okresie, bez wykupionego biletu. Przychody z tego tytułu nie są odrębnie gromadzone, ani przechowywane ani nie są wydatkowane na utrzymanie dróg publicznych (art. 40a ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych - tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.). Zgodnie z § 4 zarządzenia Prezydenta Miasta "wpływy z tytułu opłat za parkowanie stanowią dochody Ośrodka i będą rozliczane na zasadach ogólnych". Wpływy z opłat za parkowanie są wykorzystywane na pokrycie kosztów utrzymania Ośrodka, tj. m in. utrzymanie obiektów sportowo-rekreacyjnych, innych obiektów, organizację imprez, a w zakresie Strefy Płatnego Parkowania - utrzymanie porządku w Strefie, oznakowanie jej, zatrudnienie i utrzymanie kontrolerów, pokrycie kosztów napraw parkomatów, zakupu części do nich, zakupu niezbędnych materiałów i inkasowanie opłat.

Wnioskodawca nie jest zarządcą dróg, albowiem nie należą do jego zadań sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg (art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych). Ośrodek traktuje działalność w strefie jako prowadzenie zorganizowanego parkingu, który funkcjonuje na zasadach komercyjnych, a więc środki pozyskiwane z opłat za parkowanie pojazdów traktowane są jako przychody z tytułu udostępniania miejsc parkingowych dla celów parkowania, która to usługa opodatkowana jest stawką 22%. W zakresie wykonywania powyższych czynności Wnioskodawca dokonuje odliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów i usług związanych z tymi czynnościami, Istotną okolicznością w sprawie jest to, że za usługi w zakresie zbierania opłat za parkowanie pojazdów na ulicach, drogach i placach publicznych Ośrodek nie otrzymuje wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłaty pobierane za parkowanie mają charakter cywilno-prawny i podlegają opodatkowaniu stawką 22%, czy też mimo towarzyszących im okoliczności należy traktować je jako publiczno-prawne, co stanowiłoby podstawę przyjęcia, iż nie podlegają podatkowi VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Ośrodek nie pełni w opisanym przypadku funkcji zarządcy drogi, w związku z czym opłaty za parkowanie nie mają charakteru publiczno-prawnego. Skutkuje to koniecznością opodatkowania opłat pobieranych za parkowanie stawką 22%. Ponadto zakład budżetowy nie został wymieniony w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, ani w § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, co dodatkowo wskazuje na konieczność opodatkowania obrotu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Przez dostawę towarów - stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy - należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 6 powołanej ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku VAT czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 11 powołanego wyżej rozporządzenia.

Opłata parkingowa za parkowanie na drogach publicznych mieści się w dochodach własnych gminy, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.). Dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty oraz inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw niż ustawa budżetowa, zwanych dalej "odrębnymi ustawami".

W myśl art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), gmina posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 6 ust. 1 cyt. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w szczególności sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

Jak stanowi przepis art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Na podstawie art. 30 ust. 1 ww. ustawy, wójt (burmistrz, prezydent miasta) wykonuje uchwały rady gminy i zadania gminy określone przepisami prawa. Do zadań wójta (burmistrza, prezydenta miasta) należy m.in. gospodarowanie mieniem komunalnym (art. 30 ust. 2 pkt 3 cyt. ustawy).

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że od dnia 1 stycznia 2008 r. na podstawie art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym oraz zarządzenia Prezydenta Miasta z dnia 21 stycznia 2008 r. Wnioskodawca prowadzi Strefę Płatnego Parkowania. Wpływy z tytułu opłat za parkowanie nie są odrębnie gromadzone i nie są wydatkowane na utrzymanie dróg publicznych. Wpływy te, zgodnie z § 4 ww. zarządzenia, stanowią dochody Ośrodka rozliczane na zasadach ogólnych i są wykorzystywane na pokrycie kosztów utrzymania Ośrodka. Wnioskodawca traktuje działalność w strefie jako prowadzenie zorganizowanego parkingu, który funkcjonuje na zasadach komercyjnych, a więc środki pozyskiwane z opłat za parkowanie pojazdów traktowane są jako przychody z tytułu udostępniania miejsc parkingowych dla celów parkowania, która to usługa opodatkowana jest stawką 22%.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że co prawda opłata parkingowa za parkowanie na drogach publicznych jest daniną publiczną jednakże czynność jej poboru ma charakter publicznoprawny wyłącznie wtedy, gdy opłata pobierana jest w trybie administracyjnym, czyli przez organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ.

Wnioskodawca, mimo iż wykonuje czynności poboru opłaty parkingowej, w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, sam nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą, przy czym ani cel, ani rezultat prowadzonej działalności nie wykluczają go z kategorii podatników podatku od towarów i usług. W związku z powyższym w zakresie poboru opłaty parkingowej Ośrodek nie może korzystać z wyłączenia z opodatkowania, które dotyczy ściśle określonych podmiotów, tj. organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy. Wnioskodawcy nie obejmuje również zwolnienie od podatku przewidziane dla jednostek samorządu terytorialnego.

Reasumując, Wnioskodawca w zakresie poboru opłaty parkingowej działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a czynność poboru opłat parkingowych wykonywana przez Ośrodek spełnia definicję świadczenia usług, o którym mowa w cyt. wyżej art. 8 ustawy. W konsekwencji powyższego, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, w przedstawionym stanie faktycznym obrót z tytułu poboru opłat za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Właściwa dla przedmiotowych usług - zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy - będzie stawka podstawowa, tj. 22%, czynności tych bowiem nie wymieniono w przepisach jako opodatkowane stawkami niższymi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.