ILPP1/443-511/13-5/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2013 r. (data wpływu 14 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 6 września 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.) oraz 11 września 2013 r. (data wpływu 16 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* wystawiania refaktur z zastosowaniem stawek podatku, które widnieją na fakturze dokumentującej zakup towarów i usług,

* wystawiania refaktur dotyczących usług dokumentowanych rachunkiem i doliczania do kwoty z rachunku podatku VAT w stawce właściwej dla danego rodzaju usług,

* wystawiania na rzecz Gminy noty księgowej dokumentującej poniesienie kosztów dotyczących opłat sądowych, opłat komorniczych, skarbowych i innych opłat publicznoprawnych, wpłat na fundusz remontowy oraz zwrotów poniesionych przez najemców wydatków

jest prawidłowe.

W dniu 14 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania refaktur z zastosowaniem stawek podatku, które widnieją na fakturze dokumentującej zakup towarów i usług, wystawiania refaktur dotyczących usług dokumentowanych rachunkiem i doliczania do kwoty z rachunku podatku VAT w stawce właściwej dla danego rodzaju usług oraz wystawiania na rzecz Gminy noty księgowej dokumentującej poniesienie kosztów dotyczących opłat sądowych, opłat komorniczych, skarbowych i innych opłat publicznoprawnych, wpłat na fundusz remontowy oraz zwrotów poniesionych przez najemców wydatków. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia: 6 września 2013 r. oraz 11 września 2013 r. o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka gminna zarządza zasobem mieszkaniowym Gminy. Zgodnie z zawartą umową z Gminą, Spółka ponosi wszystkie koszty dotyczące zasobu (typu: media, usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi budowlano-montażowe, usługi transportowe i inne) a następnie kosztami tymi w całości obciąża Gminę. Spółka występuje w charakterze "pośrednika".

Spółka niezwłocznie po otrzymaniu faktur pierwotnych wystawia refakturę na Gminę, nie dokonując żadnych doliczeń do wartości zakupionej usługi (towaru), a w przypadku wydatków pozostających poza zakresem ustawy o VAT, Spółka wystawia dokument obciążeniowy inny niż faktura (jest to nota księgowa). Spółka traktuje refakturowanie kosztów jako odsprzedaż zakupionych usług, przy zachowaniu wartości/bez naliczenia marży oraz stawek podatku VAT, jakie wynikają z faktur dokumentujących poniesione koszty, to znaczy:

Spółka dokonuje powyższych wydatków, a następnie w celu ich zwrotu obciąża Gminę innym dokumentem niż faktura VAT (notą księgową). Do wydatków nie jest doliczana marża ani podatek VAT.

Ponadto w piśmie z dnia 6 września 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

1. Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Koszty dotyczące zasobu Gminy nie stanowią elementu kalkulacyjnego usługi zarządzania zasobem mieszkaniowym.

3. Spółka występując w charakterze pośrednika działa w imieniu i na rzecz Gminy.

4. Umowy z dostawcami i usługodawcami, świadczącymi usługi dotyczące zasobu mieszkaniowego Gminy, zawiera Spółka, stąd wystawienie faktur następuje na Spółkę, a następnie Spółka wystawia refaktury na Gminę.

5. Spółka działa w imieniu Gminy i na rzecz Gminy w przypadku obciążenia Gminy opłatami sądowymi, komorniczymi, skarbowymi i innymi publicznoprawnymi, a także wpłatami na fundusz remontowy i zwrotem poniesionych przez najemców wydatków. Obciążenie ww. opłatami następuje w każdym przypadku, który dotyczy zasobu Gminy i jej najemców.

6. Spółka (Zarząd) posiada dowody dokumentujące ww. wydatki. Dowody te są wystawione na Spółkę.

Natomiast w piśmie z dnia 11 września 2013 r. (data wpływu 16 września 2013 r.) Zainteresowany wyjaśnił, że:

Ad. pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 6 września 2013 r. Spółka w punkcie 3 popełniła błąd podając informację, że działa w imieniu i na rzecz Gminy. Odnośnie pytania 1 i 2 Spółka w rzeczywistości działa w swoim imieniu, lecz na rzecz Gminy. Wszystkie umowy z kontrahentami są zawarte przez Spółkę, a co za tym idzie faktury i rachunki są również wystawione na Spółkę. W dalszym etapie następuje refakturowanie na Gminę.

Ad. pytanie oznaczone we wniosku nr 3.

Odnośnie pytania 3, Spółka podtrzymuje swoje stanowisko, że działa w imieniu Gminy i na rzecz Gminy w zakresie opłat sądowych, komorniczych, zwrotów za wydatki remontowe najemcom oraz zapłaty zaliczek na fundusz remontowy.

W celu poniesienia tych wydatków Spółka otrzymuje następujące dokumenty:

* z prośbą o wpłatę na wskazany rachunek bankowy od pozwów Gminy;

* w celu poniesienia zaliczki na wydatki komornicze - Spółka otrzymuje pisma od komorników skierowane do Spółki, w treści pisma jest zawarta informacja - na wniosek wierzyciela Gmina;

* w celu zapłaty funduszu remontowego lub dokonania zwrotów najemcom wydatków remontowych - dział księgowości otrzymuje z innych działów Spółki zestawienia wewnętrzne lub pisma z informacją, jaką kwotę powinna uregulować Gmina na dany dzień.

Opłaty skarbowe są pobierane przez Starostwo przy wydawaniu decyzji na pozwolenie na budowę w przypadku remontów i inwestycji zasobu mieszkaniowego Gminy, które wykonuje Spółka. Decyzje te są wystawione na Spółkę z adnotacją, że pobrano opłatę skarbową.

Spółka ponosi wyżej wymienione wydatki, a w związku z tym, że dotyczą zasobu Gminy, obciąża nimi Gminę na podstawie noty księgowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka postępuje prawidłowo wystawiając refaktury z zastosowaniem stawek podatku VAT, które widnieją na fakturze dokumentującej zakup usług (towarów), w tym stawki zwolnionej.

2. Czy Spółka postępuje prawidłowo, jeśli usługę udokumentowaną rachunkiem, który nie zawiera podatku VAT refakturuje doliczając do kwoty z rachunku podatek VAT w stawce właściwej dla danego rodzaju usług.

3. Czy Spółka prawidłowo obciąża Gminę innym dokumentem niż faktura VAT (bez doliczania podatku VAT) wydatkami wymienionymi w punkcie 3 (tekst jedn.: opłaty sądowe, komornicze, skarbowe i inne publicznoprawne, wpłaty na fundusz remontowy oraz zwroty poniesionych wydatków przez najemców), uznając je za wydatki pozostające poza zakresem ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Spółka postępuje prawidłowo ujmując w refakturach te same stawki podatku VAT, które znajdują się na fakturach potwierdzających nabycie usług i towarów przez Spółkę a na rzecz Gminy. Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Ad. 2.

Spółka postępuje prawidłowo przy refakturach usług potwierdzonych rachunkiem niezawierającym podatku VAT. Spółka prawidłowo dolicza podatek VAT do kwoty z rachunku traktując ją jako kwotę netto, ponieważ w umowie z Gminą nie ma uregulowań dotyczących refakturowania usług potwierdzonych rachunkiem. Ponadto będąc jedynie pośrednikiem w zakupie usług dotyczących zasobu Gminy, Spółka nie może być stratna na powyższych operacjach, ponieważ dotyczą one innego podmiotu. Ponadto pomniejszenie tej wartości o VAT prowadziłoby do sytuacji, w której odsprzedaż byłaby dokonana poniżej ceny zakupu, co byłoby nieracjonalne i sprzeczne z ogólnymi zasadami funkcjonowania Spółki jako Zarządcy. Ustalenie w ten sposób podstawy opodatkowania może być potwierdzone art. 29 ust. 1 i art. 30 ust. 3 ustawy o VAT. Przepisy te mówią, że podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę VAT, obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Ad. 3.

Spółka postępuje prawidłowo obciążając Gminę notą księgową bez doliczania podatku VAT, w celu zwrotu poniesionych przez Spółkę wydatków: opłat sądowych, komorniczych, skarbowych, innych opłat publicznoprawnych oraz wpłat na fundusz remontowy i zwrócone kwoty najemcom. Spółka uważa, że wydatki te pozostają poza zakresem przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponadto zwrócone wydatki nie stanowią kwoty należnej z tytułu sprzedaży, o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. Spółka ponosi powyższe wydatki w imieniu i na rzecz Gminy, tzn. występuje jako pośrednik. Na podstawie art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. Spółka uważa, że zwrócone wydatki nie stanowią elementu podstawy opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W analizowanej sprawie warto wyjaśnić, że na podstawie art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 s. 1, z późn. zm.), w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot odsprzedający daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Celem odsprzedaży jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot sprzedający na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że sam danej usługi nie wykonał. W takim przypadku jest wystawiana zwykła faktura VAT przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Potwierdzeniem wyżej przedstawionego stanowiska, a tym samym implementacją prawa unijnego do prawa krajowego jest art. 8 ust. 2a ustawy. Według tego przepisu, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 oraz art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ponadto zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Natomiast, stosownie do art. 79 cyt. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c, i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Z przytoczonej wyżej regulacji art. 79 pkt c Dyrektywy Rady wynika, że wyłączeniu z podstawy opodatkowania podlegają kwoty otrzymane przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy. Należy jednak zaznaczyć, że otrzymany przez podatnika zwrot wydatków poniesionych na rzecz zleceniodawcy nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT wówczas, gdy podatnik dysponuje dowodami dokumentującymi rzeczywiste kwoty poniesionych kosztów oraz ww. dowody zostały wystawione na nabywcę (usługobiorcę), w którego imieniu i na rzecz którego poniesione zostały te wydatki.

Jednocześnie podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani - w oparciu o art. 106 ust. 1 ustawy - wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż należy rozumieć, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy.

W świetle § 4 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., fakturę wystawia:

Celem refakturowania jest natomiast przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, mimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. "Refaktura" jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka - będąca czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług - zarządza zasobem mieszkaniowym Gminy. Zgodnie z zawartą umową z Gminą, Spółka ponosi wszystkie koszty dotyczące zasobu (typu: media, usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi budowlano-montażowe, usługi transportowe i inne), a następnie kosztami tymi w całości obciąża Gminę. Spółka występuje w charakterze "pośrednika".

Spółka niezwłocznie po otrzymaniu faktur pierwotnych wystawia refakturę na Gminę, nie dokonując żadnych doliczeń do wartości zakupionej usługi (towaru), a w przypadku wydatków pozostających poza zakresem ustawy o VAT, Spółka wystawia dokument obciążeniowy inny niż faktura (jest to nota księgowa). Spółka traktuje refakturowanie kosztów jako odsprzedaż zakupionych usług, przy zachowaniu wartości/bez naliczenia marży oraz stawek podatku VAT, jakie wynikają z faktur dokumentujących poniesione koszty, to znaczy:

Spółka dokonuje powyższych wydatków, a następnie w celu ich zwrotu obciąża Gminę innym dokumentem niż faktura VAT (notą księgową). Do wydatków nie jest doliczana marża ani podatek VAT.

Koszty dotyczące zasobu Gminy nie stanowią elementu kalkulacyjnego usługi zarządzania zasobem mieszkaniowym.

Odnośnie obciążania Gminy wydatkami dokumentowanymi fakturą lub rachunkiem (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2) Spółka działa w swoim imieniu, lecz na rzecz Gminy. Umowy z dostawcami i usługodawcami, świadczącymi usługi dotyczące zasobu mieszkaniowego Gminy zawiera Spółka, stąd wystawienie faktur następuje na Spółkę, a następnie Spółka wystawia refaktury na Gminę.

Spółka działa w imieniu Gminy i na rzecz Gminy w przypadku obciążenia Gminy opłatami sądowymi, komorniczymi, skarbowymi i innymi publicznoprawnymi, a także wpłatami na fundusz remontowy i zwrotem poniesionych przez najemców wydatków. Obciążenie ww. opłatami następuje w każdym przypadku, który dotyczy zasobu Gminy i jej najemców. Spółka posiada dowody dokumentujące ww. wydatki. Dowody te są wystawione na Spółkę.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi przy tym kwestia m.in. wystawiania refaktur z zastosowaniem stawek podatku, które widnieją na fakturze dokumentującej zakup towarów i usług oraz wystawiania refaktur dotyczących usług dokumentowanych rachunkiem i doliczania do kwoty z rachunku podatek VAT w stawce właściwej dla danego rodzaju usług (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2).

W świetle przedstawionego wyżej stanu prawnego należy przyjąć, że nawet jeśli podmiot faktycznie nie świadczy usługi (osobiście nie wykonuje czynności), jednakże pośrednio bierze udział w jej świadczeniu (czego nie należy utożsamiać z pośrednictwem w jej świadczeniu) - a jego udział przejawia się w odsprzedaży tych usług - to dla potrzeb podatku od towarów i usług, takie zachowanie jest traktowane na równi ze świadczeniem konkretnej usługi. Podmiot ten staje się zatem podatnikiem ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami, tj. w szczególności powinien opodatkować tę usługę według zasad dla niej przewidzianych oraz udokumentować jej świadczenie fakturą VAT.

Odnosząc się do okoliczności sprawy, jeżeli z umowy zawartej z Gminą wynika taki sposób rozliczeń między zlecającym (Gminą) a Spółką, że to Spółka została umocowana do ponoszenia we własnym imieniu wszystkich kosztów dotyczących zasobu mieszkaniowego Gminy (typu: media, usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi budowlano-montażowe, usługi transportowe i inne), a następnie obciążania tymi kosztami Gminy, to w takiej sytuacji Wnioskodawca występuje w charakterze odsprzedającego opisane we wniosku towary i usługi. Przy czym najpierw występuje jako nabywca, a następnie jako dostawca tego samego towaru lub usługodawca tej samej usługi.

Zatem z uwagi na fakt, że stroną zawieranych umów na dostawę mediów i świadczenie opisanych usług jest Wnioskodawca, który działa w opisanej sytuacji - jak wskazano w opisie sprawy - we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej - Gminy, czynności odsprzedaży towarów i usług na rzecz Gminy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, a co za tym idzie kwoty poniesionych i zwróconych przez Gminę wydatków na zakup ww. towarów i usług stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy stanowią obrót podlegający podatkowi VAT.

W konsekwencji - biorąc pod uwagę przepis art. 106 ust. 1 ustawy - Wnioskodawca winien powyższe czynności odsprzedaży towarów i usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT dokumentować poprzez wystawienie faktury VAT.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawa Wnioskodawcy do stosowania przy odsprzedaży towarów i usług dotyczących zasobu mieszkaniowego Gminy (typu: media, usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi budowlano-montażowe, usługi transportowe, i inne) stawek podatku VAT analogicznych do stawek stosowanych przez pierwotnych dostawców i usługodawców, w tym stawki zwolnionej, tut. Organ wyjaśnia.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Stosując się do powyższego, Wnioskodawca przenosząc na Gminę opłaty z tytułu dostawy mediów i świadczenia opisanych we wniosku usług, wykonując tym samym czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jest zobowiązany do opodatkowania ich według stawki właściwej dla danej czynności wynikającej z otrzymanej faktury zakupu, a w przypadku otrzymania rachunku według stawki właściwej dla danego towaru lub usługi.

W tym miejscu wyjaśnić również należy, że w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowania decyzji, czy ustalona przez strony cena ma być kwotą "netto" czy "brutto".

Wysokości kwoty należnej od nabywcy, czyli ceny sprzedaży, cytowany wyżej przepis art. 29 ust. 1 ustawy, ani inne przepisy prawa podatkowego nie regulują. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, które regulują konsekwencje publiczno-prawne dokonania sprzedaży towaru - nie mogą mieć wpływu na wysokość ceny ustalonej przez strony umowy cywilnej lub określonej w drodze decyzji. Regulują bowiem, co stanowi podstawę opodatkowania, ale nie mają i nie mogą mieć wpływu na sposób jej ustalenia.

Wątpliwości Zainteresowanego odnoszą się również do kwestii wystawiania na rzecz Gminy noty księgowej dokumentującej poniesienie kosztów dotyczących opłat sądowych, opłat komorniczych, skarbowych i innych opłat publicznoprawnych, wpłat na fundusz remontowy oraz zwrotów poniesionych przez najemców wydatków,

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wyjaśnił, że Spółka działa w imieniu Gminy i na rzecz Gminy w przypadku obciążenia Gminy opłatami sądowymi, komorniczymi, skarbowymi i innymi publicznoprawnymi, a także wpłatami na fundusz remontowy i zwrotem poniesionych przez najemców wydatków.

W celu poniesienia tych wydatków Spółka otrzymuje następujące dokumenty:

* w celu poniesienia opłat sądowych Spółka otrzymuje od radców prawnych pismo z prośbą o wpłatę na wskazany rachunek bankowy od pozwów Gminy,

* w celu poniesienia zaliczki na wydatki komornicze - Spółka otrzymuje pisma od komorników w treści pisma jest zawarta informacja - na wniosek wierzyciela - Gminy,

* w celu zapłaty funduszu remontowego lub dokonania zwrotów najemcom wydatków remontowych - dział księgowości otrzymuje z innych działów Spółki zestawienia wewnętrzne lub pisma z informacją, jaką kwotę powinna uregulować Gmina na dany dzień.

Opłaty skarbowe są pobierane przez Starostwo przy wydawaniu decyzji na pozwolenie na budowę w przypadku remontów i inwestycji zasobu mieszkaniowego Gminy, które wykonuje Spółka. Decyzje te są wystawione na Spółkę z adnotacją, że pobrano opłatę skarbową.

Z otrzymywanych przez Spółkę ww. dokumentów wynika zatem, że opłaty sądowe, opłaty komornicze, skarbowe i inne opłaty publicznoprawne, a także wpłaty na fundusz remontowy oraz zwrot poniesionych przez najemców wydatków, ponoszone początkowo przez Wnioskodawcę, stanowią koszty, do których poniesienia zobowiązana jest Gmina i które dotyczą jej zasobu mieszkaniowego. W konsekwencji Spółka ponosi te wydatki - jak wskazano w opisie sprawy - w imieniu Gminy i na jej rzecz.

Odnosząc się do powyższych rozważań stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, iż czynności opisane przez Spółkę wykonywane są przez nią na rzecz i w imieniu Gminy, to stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy, nie stanowią dla Spółki obrotu podlegającego podatkowi VAT. Wnioskodawca w analizowanej sprawie występuje de facto w roli pośrednika i otrzymany zwrot wydatków poniesionych na rzecz Gminy nie stanowi podstawy opodatkowania VAT, gdyż nie jest on w istocie wynagrodzeniem Spółki za świadczenie usług (nie jest kwotą należną z tytułu sprzedaży). W konsekwencji ww. wydatki poniesione w imieniu i na rzecz Gminy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jeżeli zatem z tytułu zwrotu ww. kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę, pomiędzy Spółką a Gminą nie dojdzie do odpłatnej dostawy towarów ani do odpłatnego świadczenia usług, to w analizowanej sprawie nie mamy do czynienia ze sprzedażą w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą, za którą to czynność zwrot opisanych opłat stanowiłby zapłatę.

Odnośnie zatem wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących dokumentowania czynności obciążania Gminy wydatkami poniesionymi przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz Gminy, tj. opłatami sądowymi, komorniczymi, skarbowymi, innymi opłatami publicznoprawnymi oraz wpłatami na fundusz remontowy i zwrócone kwoty najemcom, należy stwierdzić, że wydatków tych Wnioskodawca nie powinien dokumentować fakturą VAT, gdyż czynność ta nie stanowi sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług na rzecz Gminy.

Jeśli chodzi natomiast o dokumentowanie tych wydatków notą księgową, to należy stwierdzić, że brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT dla takiego sposobu dokumentowania, niemniej jednak należy zauważyć, że nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, że:

Ad. 1.

Spółka postępuje prawidłowo dokumentując czynności obciążania Gminy poniesionymi przez Wnioskodawcę wydatkami udokumentowanymi fakturami, poprzez wystawienie faktury VAT, z zastosowaniem właściwej dla przedmiotu odsprzedaży stawki podatku, w tym stawki zwolnionej.

Ad. 2.

Spółka postępuje prawidłowo dokumentując czynności obciążania Gminy poniesionymi przez Wnioskodawcę wydatkami udokumentowanymi rachunkami, poprzez wystawienie faktury VAT, z zastosowaniem właściwej dla przedmiotu odsprzedaży stawki podatku.

Ad. 3.

Spółka prawidłowo obciąża Gminę poniesionymi wydatkami dotyczącymi opłat sądowych, komorniczych, skarbowych, innych opłat publicznoprawnych oraz wpłat na fundusz remontowy i zwrócone kwoty najemcom innym dokumentem niż faktura VAT, z uwagi na fakt, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz Gminy nie stanowią dla Spółki obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając niniejszą interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego, w szczególności na informacji, że "Spółka działa w imieniu Gminy i na rzecz Gminy w przypadku obciążenia Gminy opłatami sądowymi, komorniczymi, skarbowymi i innymi publicznoprawnymi a także wpłatami na fundusz remontowy i zwrotem poniesionych przez najemców wydatków" oraz informacji, że "odnośnie pytania 1 i 2, Spółka w rzeczywistości działa w swoim imieniu lecz na rzecz Gminy...". W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.