ILPP1/443-494/10-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2010 r. (data wpływu 4 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 maja 2010 r. (data wpływu 30 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 30 czerwca 2010 r. o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Z dniem x 1999 r. Wnioskodawca przekształcony został w jednoosobową Spółkę Gminy Miejskiej. Gmina wniosła do Spółki kapitał w formie wkładu niepieniężnego, na pokrycie którego przeznaczyła składniki mienia przekształconego przedsiębiorstwa, między innymi kotłownię miałową wytwarzającą ciepło dla części miasta wraz z obiektami przynależnymi w postaci budynku magazynowego, utwardzonych placów składowych, manewrowych, parkingów i drogi dojazdowej.

Ponieważ kotłownia była budowana w latach 60-tych podjęto decyzję o zaniechaniu dalszej jej eksploatacji i wybudowaniu w innym miejscu nowej kotłowni gazowo - olejowej. Od początku roku 2001 stara kotłownia przestała funkcjonować. Nie ponoszono żadnych nakładów w związku z tym obiektem. Spółka płaciła od przedmiotowej nieruchomości podatek od gruntu oraz od budynków i budowli.

W roku 2009 Spółka sprzedała nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem byłej kotłowni, budynkiem magazynowym, utwardzonymi placami składowymi i manewrowymi, parkingami i utwardzoną drogą. Nieruchomość położona jest na 5 działkach. Powierzchnia wszystkich działek wznosi 7.307 m ^2. Powierzchnia budynku kotłowni wynosi 320 m ^2, magazynu 179 m ^2, place składowe mają powierzchnię 1.390 m ^2, utwardzona droga dojazdowa około 1.000 m ^2, nawierzchnie utwardzone manewrowe i parkingi zajmują około 3.000 m ^2. Pozostały obszar to teren zieleni. Nieruchomość jest ogrodzona. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego miasta przedmiotowa nieruchomość przeznaczona jest pod tereny działalności gospodarczej i usług.

W złożonym w dniu 30 czerwca 2010 r. uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca oświadczył, iż:

* przedmiotowa nieruchomość (grunty wraz z budynkami i budowlami) przekazana została przez Gminę Miejską w roku 1992 do x. Budynki i budowle wraz z gruntem wniesione zostały aportem do Spółki w styczniu 1999 r. i na jednym z tych obiektów w roku 1998 poniesiono niewielki nakład inwestycyjny. Od stycznia 2001 r. zaprzestano eksploatacji tej kotłowni i od dnia 30 kwietnia 2001 r. część tego obiektu wynajęto pod działalność gospodarczą. Najem trwał do momentu sprzedaży.

W ocenie Zainteresowanego, sprzedaż poszczególnych budynków i budowli znajdujących się na opisanej we wniosku nieruchomości była sprzedażą dokonaną w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.),

* między pierwszym zasiedleniem, a sprzedażą upłynął okres dłuższy niż 2 lata,

* w związku z tą nieruchomością ponoszone były niewielkie nakłady inwestycyjne, co do których było prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ale zawsze były to nakłady nisze niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Ostatnie podwyższenie wartości jednego z obiektów na przedmiotowej nieruchomości miało miejsce w grudniu 1998 r.,

* w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zbywane nieruchomości zostały przekazane w użytkowanie w roku 1992, czyli przed wejściem z życie ustawy o VAT. Wniesione aportem były w roku 1999, kiedy zwolnione było od podatku VAT wnoszenie wkładów niepieniężnych (aportów) do spółek prawa handlowego (art. 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów o VAT),

* w odniesieniu do przedmiotowych budynków nie można mówić o ulepszeniu, ponieważ takiego nie było. Budynki w stanie "pierwotnym" wykorzystywane były do roku 2000. Niewielka modernizacja jednego z kompleksu obiektów na tej nieruchomości miała miejsce w grudniu 1998 r. na kwotę... zł, co stanowiło 11% wartości tego środka trwałego. Poszczególne budynki i budowle wykorzystywane były zgodnie z ich przeznaczeniem do końca roku 2000. W związku z powyższym wskazany powyżej obiekt nie byt wykorzystywany przez Wnioskodawcę po drobnej modernizacji przez okres 5 lat zgodnie ze swoim przeznaczeniem. Natomiast od przeprowadzenia modernizacji do sprzedaży upłynęło powyżej 5 lat,

* przedmiotem sprzedaży nie były ruchomości lecz nieruchomości wraz z posadowionymi na nich budynkami i budowlami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpiła prawidłowo traktując dostawę nieruchomości gruntowej zabudowanej jako zwolnioną od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka miała prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 43 ust. 1 pkt 10a.

W myśl art. 43 ust. 1, pkt 2 i 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych (pkt 2) i budynków i budowli (pkt 10a lit. a), po warunkiem, że w stosunku do tych towarów, obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zbywane nieruchomości zostały oddane do użytkowania przed rokiem 1993, co jednoznacznie dowodzi, iż w stosunku do tych nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, która to możliwość pojawiła się dopiero od wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.).

W odniesieniu do ww. nieruchomości (w latach 1993 - 2001) ponoszono wydatki na ich ulepszenie, ale nie przekraczające 30% wartości początkowej tych obiektów, w stosunku do których było prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b). Od roku 2001 nie ponoszono żadnych kosztów na remonty, czy modernizacje tego obiektu.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka stwierdziła, iż w świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółka skorzystała ze zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości wraz z posadowionymi na niej budynkami i budowlami na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ponieważ w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości - nieruchomość przekazana w roku 1992 przez Gminę Miejską jest w świetle art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, oddana do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli po ich wybudowaniu, czyli w ramach pierwszego zasiedlenia - Spółka nie mogła skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10.

Dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, a spełnia warunki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a, tj.:

* w stosunku do zbywanych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy (Wnioskodawcy) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ponieważ przekazanie przedsiębiorstwu nieruchomości wraz z budynkami i budowlami miało miejsce w roku 1992, natomiast wniesienie aportem w roku 1999, kiedy zwolnione było od podatku VAT wnoszenie wkładów niepieniężnych (aportów) do spółek prawa handlowego (§ 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług),

* dokonujący ich dostawy (Wnioskodawca) poniósł niewielkie wydatki na ulepszenia w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nieprzekraczające 30% wartości początkowej danego obiektu.

Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Ponadto, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Nadmienić należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Ponadto, na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem sprzedaż gruntów zabudowanych podlega w chwili sprzedaży opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynków lub budowli posadowionych na nich. Powyższa zasada nie ma zastosowania dla czynności oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste, o czym stanowi art. 29 ust. 5a ustawy.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego oraz z uzupełnienia do tego wniosku wynika, iż w roku 1999 Gmina wniosła do Spółki kapitał w formie aportu, między innymi kotłownię miałową wytwarzającą ciepło dla części miasta wraz z obiektami przynależnymi w postaci budynku magazynowego, utwardzonych placów składowych, manewrowych, parkingów i drogi dojazdowej. Wnioskodawca ponosił niewielkie nakłady inwestycyjne na przedmiotową nieruchomość, co do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ale były to nakłady niższe niż 30% wartości początkowej obiektów znajdujących się na ww. nieruchomości. Kotłownia wchodząca w skład nieruchomości wybudowana została w latach 60-tych. Od początku roku 2001 przestała funkcjonować, jednakże część tego obiektu wynajęto pod działalność gospodarczą.

W stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zainteresowany oświadczył, iż sprzedaż poszczególnych budynków i budowli znajdujących się na opisanej we wniosku nieruchomości była sprzedażą dokonaną w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

W roku 2009 Spółka sprzedała nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem byłej kotłowni, budynkiem magazynowym, utwardzonymi placami składowymi i manewrowymi, parkingami i utwardzoną drogą. Nieruchomość położona jest na 5-ciu działkach.

Wnioskodawca oświadczył zatem, iż sprzedaż nieruchomości została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Analizując powołaną wcześniej definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać nie tylko umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, ale także inne czynności - np. aport - pod warunkiem, że są to czynności objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzystają one ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, iż przedmiotowa nieruchomość wniesiona została do Spółki przez Gminę w formie aportu w roku 1999.

W tym miejscu należy wskazać, iż w okresie od dnia 1 stycznia 1998 r. do dnia 31 grudnia 1999 r. obowiązywało rozporządzenie z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 156, poz. 1024 z późn. zm.). Stosownie do treści § 73 pkt 3 tego rozporządzenia, zwalniało się od podatku od towarów i usług wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i cywilnego.

Zatem na dzień zaistnienia zdarzenia (wniesienie aportu) czynność polegająca na wniesieniu towarów aportem do spółki podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak korzystała ze zwolniona od podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić - wbrew twierdzeniu Zainteresowanego - iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Definicja pierwszego zasiedlenia została bowiem spełniona w momencie przekazania przez Gminę w formie aportu nieruchomości do Spółki.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowej nieruchomości nie była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nieruchomości minął okres dłuższy niż 2 lata, zatem Wnioskodawca sprzedając ww. nieruchomość mógł korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednakże z uwagi na zastosowanie innego przepisu prawa niż wskazany przez Wnioskodawcę.

Ponadto, należy zauważyć, iż powołany przez Wnioskodawcę § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), wszedł w życie z dniem 1 maja 2004 r., a zatem nie obowiązywał w dniu wniesienia przez Gminę aportu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.