ILPP1/443-488/13-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2013 r. (data wpływu 7 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie korekty rocznego wskaźnika sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej w roku 2011,

* nieprawidłowe - w zakresie korekty wszystkich deklaracji za rok 2012 ze względu na korektę wskaźnika rocznego sprzedaży.

W dniu 7 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty rocznego wskaźnika sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zwraca się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty rocznego wskaźnika sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej. Firma, którą prowadzi Wnioskodawca, wykonuje sprzedaż zwolnioną i opodatkowaną. Odliczenie podatku VAT od zakupów następuje na podstawie wskaźnika sprzedaży zwolnionej i opodatkowanej.

W roku 2011 Wnioskodawca wystawił fakturę za przeprowadzenie szkolenia ze stawką 23%. Po zasięgnięciu opinii u doradcy podatkowego przeprowadzenie tych szkoleń objęte było stawką zwolnioną. W październiku 2012 r. Zainteresowany dokonał korekty faktur sprzedaży wystawionych w roku 2011 na stawkę zwolnioną. Kontrahent na rzecz którego były wystawiane faktury, zaakceptował korektę dopiero w marcu 2013 r.

Reasumując:

* w roku 2011 - wystawione zostały faktury sprzedaży za przeprowadzenie szkolenia ze stawką 23%,

* w październiku 2012 r. - wystawione zostały faktury korygujące ze stawki 23% na stawkę zwolnioną,

* w marcu 2013 r. - zaakceptowano i odebrano faktury korygujące przez kontrahenta, na rzecz którego były wystawiane faktury i faktury korygujące.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W którym roku należy dokonywać korekty rocznego wskaźnika sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej.

2. Czy uznać, że w roku 2011 zwiększyła się sprzedaż zwolniona, ponieważ dokonano korekty sprzedaży opodatkowanej na zwolnioną.

3. Czy uznać jako zwiększenie sprzedaży zwolnionej w roku 2012, tj. w roku kiedy dokonano korekty sprzedaży opodatkowanej na zwolnioną.

4. Czy dokonać korekty sprzedaży opodatkowanej na zwolnioną w roku 2013, tj. roku, w którym zaakceptowano faktury korygujące i w którym to roku przysługuje obniżenie podatku należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, został skorygowany przychód dotyczący roku 2011, dlatego też należy w tym roku pomniejszyć sprzedaż opodatkowaną, a zwiększyć zwolnioną i tym samym obniży się wskaźnik sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży ogółem. Po obniżeniu wskaźnika za rok 2011, przysługiwałaby w roku 2012 mniejsza kwota do odliczenia podatku VAT i dodatkowo należałoby skorygować deklaracje za rok 2012, ponieważ VAT od dokonanych nabyć został odliczony w zawyżonej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie korekty rocznego wskaźnika sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej w roku 2011,

* nieprawidłowe - w zakresie korekty wszystkich deklaracji za rok 2012 ze względu na korektę wskaźnika rocznego sprzedaży.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jak wynika z ust. 2 powyższego artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Według ust. 3 tego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy).

Stosownie do brzmienia ust. 5 powyższego artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Jak stanowi ust. 6 ww. artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Zgodnie z ust. 10 powyższego artykułu, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Według ust. 2 powyższego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Jak stanowi ust. 3 ww. artykułu, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Analiza powołanych wyżej regulacji art. 90 i art. 91 prowadzi do wniosku, że podatnik w pierwszej kolejności winien ustalić, jaka część ponoszonych wydatków związana jest wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi i dokonać w całości odliczenia podatku naliczonego, a jaka część jest związana z czynnościami zwolnionymi i w tej części w ogóle nie dokonywać odliczenia podatku naliczonego.

Dopiero w przypadku, gdy w odniesieniu do poniesionych wydatków nie jest możliwe wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, w celu prawidłowej realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego, podatnik winien zastosować metodę proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Przepisy art. 90 i art. 91 ustawy stanowią, że odliczając podatek naliczony od zakupów mieszanych (tekst jedn.: dotyczących zarówno czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych) należy czynić to dwuetapowo:

* wstępnie odliczyć podatek naliczony według wskaźnika z poprzedniego roku, określonego na podstawie art. 90 ust. 4 ustawy, albo wskaźnika ustalonego w formie prognozy ustalonej z naczelnikiem urzędu skarbowego,

* po zakończeniu roku, na podstawie rzeczywistych obrotów osiągniętych w danym roku, obliczyć proporcję ostateczną, według której należy dokonać korekty wstępnie odliczonego podatku.

Ze złożonego wniosku wynika, że firma, którą prowadzi Wnioskodawca wykonuje sprzedaż zwolnioną i opodatkowaną. Odliczenie podatku VAT od zakupów następuje na podstawie wskaźnika sprzedaży zwolnionej i opodatkowanej. W roku 2011 Wnioskodawca wystawił fakturę za przeprowadzenie szkolenia ze stawką 23%. Po zaciągnięciu opinii doradcy podatkowego przeprowadzenie tych szkoleń objęte było stawką zwolnioną. W październiku 2012 r. dokonał korekty faktur sprzedaży wystawionych w roku 2011 na stawkę zwolnioną. Kontrahent, na rzecz którego były wystawiane faktury, zaakceptował korektę dopiero w marcu 2013 r. Tak więc, w roku 2011 - wystawiono faktury za sprzedaż przeprowadzonego szkolenia ze stawką 23%, w październiku 2012 r. - wystawiono faktury korygujące ze stawki 23% na stawkę zwolnioną, a w marcu 2013 r. - zaakceptowano i odebrano faktury korygujące przez kontrahenta, na rzecz którego były wystawiane faktury i faktury korygujące.

Z brzmienia przywołanego wcześniej przepisu art. 90 ust. 4 ustawy wynika, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja, przy czym proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy wystawione w październiku 2012 r. korekty faktur, których potwierdzenie odbioru Zainteresowany otrzymał w marcu 2013 r. (a dotyczące usługi wykonanej w roku 2011) należy uwzględnić przy liczeniu proporcji, o której mowa w art. 90 za rok 2011, czy za rok 2012 lub rok 2013.

Jak stanowi art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zgodnie z art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

W myśl art. 29 ust. 4c ustawy, przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że zasady wystawiania faktur VAT oraz faktur korygujących uregulowane zostały w art. 106 ustawy a także rozporządzeniu z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

Ponadto, wskazać należy, że istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Należy podkreślić jednocześnie, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej - o którym mowa w art. 29 ust. 4a ustawy - także pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym i samowolnym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

W przedmiotowej sprawie nastąpiło błędne określenie stawki podatku w fakturach w roku 2011, (wpływającej na rzeczywisty obrót i proporcję sprzedaży w roku 2011), którą Wnioskodawca wskazał w prawidłowej wysokości w fakturach korygujących, wystawionych w październiku 2012 r., a odebranych i zaakceptowanych przez kontrahenta w marcu 2013 r.

Zatem, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami art. 29 ust. 4a i ust. 4c ustawy, Wnioskodawca winien skorygować podatek należny na "minus" w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nabywca potwierdził otrzymanie faktur korygujących. Jednocześnie w tej samej deklaracji wykazuje sprzedaż zwolnioną. W rozpatrywanej sprawie korekty tej należy dokonać w deklaracji VAT-7 za marzec 2013 r., o ile Zainteresowany rozlicza się miesięcznie.

Ponadto, skoro nastąpiło błędne określenie stawki podatku VAT, wpływające na obrót roku 2011, przedmiotowe faktury korygujące mają istotny wpływ na ustalenie rzeczywistego obrotu w roku 2011 r. Zatem faktury te powinny zostać uwzględnione przy obliczaniu proporcji ostatecznej za ten rok, bowiem dla prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług istotne jest przyjęcie dla potrzeb ustalenia realnego wskaźnika za rok 2011 - w miejsce sprzedaży opodatkowanej - sprzedaży zwolnionej.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro stawka podatku w fakturach pierwotnych wymienionych we wniosku, a wystawionych w roku 2011, została błędnie określona, czego konsekwencją było wystawienie faktur korygujących obniżających tę stawkę w październiku 2012 r., uwzględnienie tych faktur korygujących jest niezbędne przy obliczaniu proporcji ostatecznej za rok 2011. Korekta ta powinna być dokonana w rozliczeniu za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, tj. za miesiąc styczeń 2012 r., pod warunkiem dokonywania rozliczeń miesięcznych.

Podsumowując, Wnioskodawca powinien dokonać korekty rocznego wskaźnika sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej za rok 2011, bowiem uwzględnienie faktur korygujących jest niezbędne do obliczenia proporcji ostatecznej za ten właśnie rok. Jednakże korekta ta powinna być dokonana jedynie za miesiąc styczeń 2012 r. o ile rozliczenia są dokonywane miesięcznie.

Zatem stanowisko, zgodnie z którym "należałoby skorygować deklaracje za rok 2012", należało uznać za nieprawidłowe, bowiem dokonana korekta za miesiąc styczeń 2012 r. spowoduje, że korygowanie pozostałych deklaracji roku 2012 jest niezasadne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.