ILPP1/443-487/10-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2010 r. (data wpływu 30 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2010 r. (data wpływu 1 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu. Dnia 1 lipca 2010 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej oraz osiąga przychody z najmu majątku osobistego. Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej. W dniu x 2009 r. na podstawie aktu notarialnego Zainteresowany nabył wraz z żoną, z którą pozostaje we wspólnocie ustawowej, nieruchomość zabudowaną położoną w x. Nabyta nieruchomość została przyjęta przez Wnioskodawcę oraz małżonkę do majątku wspólnego z zamiarem wykorzystania jej do najmu prywatnego (nie w ramach działalności gospodarczej). Obecnie z zakupionej nieruchomości zamierzają wydzielić fragment niezabudowanego gruntu i dokonać jego sprzedaży. Decyzja ta wynika z faktu nie możliwości dostosowania części budynku do potrzeb ewentualnego najemcy, który jest potencjalnym nabywcą.

Zainteresowany wyjaśnił także, iż z tytułu najmu majątku osobistego nie jest, wraz z żoną, podatnikiem podatku VAT.

Grunty będące przedmiotem pytania oznaczone są w ewidencji jako tereny mieszkaniowe. Wnioskodawca, wraz z małżonką, posiadają inne nieruchomości zabudowane oraz niezabudowane, lecz nie dokonywali ich sprzedaży oraz takiej nie planują.

Dnia 1 lipca 2010 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, iż w chwili zakupu nabyta nieruchomość posiadała lokatorów i była wynajmowana na cele zarówno mieszkaniowe jak i związane z działalnością gospodarczą. Ze względu na długie okresy umów z lokatorami najem jest kontynuowany.

Ponadto, w chwili zakupu grunt nie był przeznaczony do sprzedaży, nie był też przedmiotem najmu, a także nie była prowadzona na nim działalność gospodarcza. Opisany we wniosku grunt nie jest i nie był przedmiotem najmu.

Jak wyjaśnił Zainteresowany, nie dokonywał dostawy produktów rolnych pochodzących z przedmiotowej nieruchomości. Nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca zamierza zbyć grunt w całości i nie będzie dokonywał podziału na działki. W konsekwencji planuje zbycie jedynie jednej działki. Zainteresowany nie planuje dokonywać uzbrojenia gruntu w media lub wytyczać dostępu do drogi. Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego grunty będące przedmiotem pytania są przeznaczone na teren zabudowy mieszkaniowej z usługami, i nie wydawano względem nich indywidualnych decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej sytuacji planowana sprzedaż gruntów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, iż nabycie nieruchomości, będącej obecnie przedmiotem planowanej sprzedaży, nie nastąpiło z zamiarem przeznaczenia jej do celów działalności gospodarczej oraz ze względu na to, że przedmiotowe grunty są składnikiem majątku osobistego, ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Powyższe wynika z faktu, iż planowanej sprzedaży nie można przypisać znamion działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy w celu uzyskiwania stałego dochodu, lecz jest to czynność jednorazowa polegająca na zbyciu majątku osobistego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się m.in. grunty. Art. 7 ust. 1 wskazuje, iż przez dostawę rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. Jednak aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być dokonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. W chwili zakupu gruntów, będących przedmiotom planowanej sprzedaży, nie było zamiaru ich zbycia, a miały one służyć zaspokojeniu potrzeb osobistych. Wnioskodawca wskazuje, iż określenie przeznaczenia składników majątku w chwili ich nabycia, a nie sprzedaży uznaje za właściwe także NSA (wyrok z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07) oraz ETS (orzeczenie C-291/92 w sprawie pomiędzy Finanzamt Ülzen a Dieter Armbrecht).

Wnioskodawca uważa, iż zgodnie z przedstawioną argumentacją nie można uznać go oraz małżonki za podatników VAT, prowadzących działalność gospodarczą w zakresie dotyczącym sprzedaży przedmiotowych gruntów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, stosując wykładnię językową przepisu stwierdzić można, iż działalnością gospodarczą jest działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, także wówczas gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Przez częstotliwość należy rozumieć zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju (np. sprzedaż działek). Natomiast przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Wskazać jednak należy, iż w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są składniki majątku wykorzystywane w prowadzonej działalności dla uznania, że dostawa podlega opodatkowaniu nie jest konieczny zamiar powtarzalności i częstotliwości tego typu dostaw.

Stosownie do treści z art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%. Jak stanowi natomiast art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że kluczowym elementem pozwalającym stwierdzić czy dostawa nieruchomości niezabudowanych może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT jest określenie przeznaczenia gruntu.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Jak wynika z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Stosownie do ust. 4 powołanego przepisu, ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Jednakże studium - w myśl ust. 5 cyt. przepisu - nie jest aktem prawa miejscowego.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo gdyż nie zawierają danych o "przeznaczeniu" danego gruntu, a jedynie obejmują dane - w przypadku gruntów - dotyczące ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów - ewidencja gruntów.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, podatnicy dokonujący dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, bez względu na wysokość osiągniętych obrotów nie mogą skorzystać ze zwolnienia podmiotowego wskazanego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej oraz osiąga przychody z najmu majątku osobistego. Zainteresowany nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym, a także nie dokonywał dostaw produktów rolnych pochodzących z nieruchomości. Dnia x 2009 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabył nieruchomość zabudowaną położoną w x. Nieruchomość przyjęto do majątku wspólnego z zamiarem wykorzystania jej do najmu prywatnego (nie w ramach działalności gospodarczej). W chwili zakupu nabyta nieruchomość posiadała lokatorów i była wynajmowana na cele zarówno mieszkalne jak i związane z działalnością gospodarczą. Najem jest kontynuowany. Z tytułu najmu Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT. Aktualnie z zakupionej nieruchomości Wnioskodawca zamierza wydzielić fragment niezabudowanego gruntu i następnie go zbyć. Grunt ten oznaczony jest w ewidencji jako teren mieszkaniowy. Ponadto, Zainteresowany zamierza zbyć grunt w całości i nie planuje dzielić nieruchomości. Opisana nieruchomość według planu zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod tereny zabudowy mieszkaniowej z usługami.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż dokonując zbycia działki gruntu Wnioskodawca winien sprzedaż taką opodatkować podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż grunt uznawany jest na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy za towar, a jego sprzedaż jest - stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy - dostawą towarów. Ta z kolei na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - art. 5 ust. 1 ustawy - jest czynnością podlegającą opodatkowaniu. Opodatkowanie przedmiotowej transakcji wynika także z faktu, iż w sprawie występuje sprzedaż majątku wchodzącego w skład prowadzonej działalności gospodarczej. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, w chwili zakupu grunt będący przedmiotem planowanej dostawy stanowił nieruchomość zabudowaną budynkiem, który posiadał lokatorów i był wynajmowany zarówno na cele mieszkaniowe jak i związane z działalnością gospodarczą. W konsekwencji budynek jak i grunt stanowią składniki działalności gospodarczej, a nie majątek osobisty. W świetle powyższego dokonując zbycia gruntu Zainteresowany wystąpi w roli podatnika podatku VAT wskazanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie Wnioskodawca, stosownie do treści art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, nie może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.

Ponadto - mając na względzie przeznaczenie nieruchomości według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - sprzedaż gruntu nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem dotyczy ono jedynie gruntów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Reasumując, planowana sprzedaż gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, według podstawowej 22% stawki podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do powołanego orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 4 października 1994 r. C-291/92 (Finanzamt Ülzen vs Dieter Armbrecht) wskazać należy, iż - stosownie do powyższej analizy - dostawa działek budowlanych nie wiąże się z majątkiem osobistym Wnioskodawcy lecz z prowadzoną działalnością gospodarczą. W konsekwencji orzeczenie nie ma zastosowania w sprawie i nie może stanowić o rozstrzygnięciu tut. Organu.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując roli orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy wskazanego przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Przy zaistniałym podobieństwie stanu faktycznego oraz rozważań prawnych organ podatkowy uważa, iż w badanej sprawie należy jednak uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając na uwadze fakt, iż Stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Pan Zbigniew Ostalski jako współwłaściciel zbywanej nieruchomości wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla małżonki, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.